Man kan niet tegen boos

Zijn probleem

dus hij moet ermee aan de slag! Het is toch bizar dat je niet je emoties mag uiten bij je eigen partner!
Laat hem de reakties hier lezen, hopelijk worden zijn ogen geopend!
Groetjes, Minet

Nee, beider probleem

Jij gaat schelden als hij iets vervelends zegt, en als je boos bent om iets anders reageer je dat op hem af.

Ik vind Minets reactie dan ook veel te kort door de bocht. Afgaand op wat jij schrijft hebben jullie beiden een probleem met boosheid.

Als je boos bent om iets wat niet op hem betrekking heeft, heb je dan wel eens geprobeerd om te zeggen: "Het ligt niet aan jou, maar ik ben boos om zus-en-zo en ik wil even mijn gal spuwen"?

Assertiviteit op de goede plek

Het is nu natuurlijk nakarnen, maar wat je eigenlijk had MOETEN doen was natuurlijk op het feestje zeggen 'sorry dames, ik heb de hele dag hard gewerkt, ik ben erg moe, ik ga film kijken'.

Dan waren er ook mensen boos geweest, maar dan had je geen probleem met je man gehad.

En verder, ik sluit me helemaal bij de anderen aan: bespreken - maar op een rustig moment, niet boos gaan doen, want dan bereik je het tegenovergestelde.

Magnietboos

Als mijn man mij eikel zou noemen, of de vrouwelijke equivalent daarvan-weet niet wat die zou zijn, dan zou er hier ook wel wat aan de hand zijn. Ik vind dat niet normaal en zou het dan ook dagenlang kunnen presteren niet met hem te praten totdat hij zijn excuses aan zou bieden en uit zou leggen waarom hij zo doet. Ik zou me diep gekwetst voelen en dan klap ik dicht, sluit me af. Verder: was je afhankelijk van hem om naar huis te komen? Zo nee, dan was je toch lekker gegaan en had hem de film uit laten kijken. En tot slot; als je al geen zin had in dat feestje, dan ga je toch niet, volgende keer beter..
Misschien moeten jullie het eens hebben wat er in z'n situatie niet goed gaat en wat ga je er in de toekomst aan doen?
Groetjes, Yvon.

Herkenning en mijn tip

Hoi,

Afgezien van de redenen waarom je boos was of dat het terecht was, heb ik zelf de ervaring dat mijn man zich ook in zichzelf terugtrekt als ik boos ben (ongeacht of mijn boosheid op hem gericht is of niet).

Wat mij geholpen heeft is het begrip dat je twee wijzen van reageren hebt bij boosheid: er zijn mensen die reageren als een egel (die rollen zich op en wachten af/ trekken zich in zichzelf terug). Daarnaast heb je mensen die reageren als een neushoorn.....die gaan er vol opaf. Ik reageer als een neushoorn, mijn man als een egel. Gevolg: een telkens terugkerende patstand bij ruzies.
Dit onderscheid heeft voor mijn man ook duidelijk gemaakt wat er loos was. Hij probeert wat minder als een egel te reageren en ik probeer wat minder als een neushoorn te reageren.
We hebben het hier eens over gehad toen er "vrede" tussen ons heerste....dat maakte het ook minder beladen.
(dit leerden wij bij een Marriage Course)

Ik hoop dat je hier iets aan hebt.

Groetjes,

Agchie

Heu

Diverse serieuze reacties worden door jou samengevat onder "niet zeuren, eigen schuld en ik mag dus niet boos worden", en daarna afgeserveerd als "met het vingertje wijzen".

Dat is een klassiek voorbeeld van een "onder-tegen" reactie. Terug te vinden in de Roos van Leary.
En het resultaat is dat ik denk "weet je wat, zoek het lekker uit". Hetzelfde als je man dus.
Je weet toch immers al zeker dat wat hij doet, veel erger is dan wat jij doet. Welnu, dan heb ik daar niks meer aan toe te voegen.

Vingertjes

Ach magnietboos, je kunt het natuurlijk opvatten als wijzende vingertjes. Je kunt het ook opvatten als handvatten voor inzichten op welke manier je zoiets beter kunt hanteren cq voorkomen. Dat is soms even slikken, maar wel constructiever.

Reactie

"Neemt niet weg dat er steeds minder plaats lijkt te zijn voor mijn eigen gedrag, als ik K*T roep als ik met een hamer op mijn vingers sla is mijn man al ontzet (echt gebeurd) en dat gaat mij toch echt te ver. En juist als mijn man zo reageert word ik nog bozer. "

Ik vind dit net zo erg als je man het blijkbaar vindt. Als mijn man hard agressief iets roept, dan voel ik me echt gekwetst, ook al is het niet tegen mij gericht. Je kunt er kwaad om worden, maar dat neemt niet weg dat wat je man voelt ook echte eerlijke emoties zijn die het resultaat zijn van jouw gedrag. Je kunt wel zeggen dat hij zich niet zo mag gedragen, en dat het niet eerlijk is, maar dat heeft net zoveel effect als tegen jou zeggen dat je niet uit mag barsten als je jezelf pijn doet.

Elkaars emoties accepteren lijkt me al een goede stap in de goede richting. Zoals mijn schoonmoeder zegt "je kunt van een ander wel vragen om te doen wat je wilt, maar je mag niet verwachten dat ze er vrolijk van worden".

Magnietzoboos

Na het lezen van je eerste posting bekroop me wat kriegelig gevoel. Na het lezen van dit hele draadje helemaal. Ik vraag me dan bij mezelf af hoe dat komt. Als mijn man ineens boos op me zou worden zou ik ook gekwetst zijn, zo is onze relatie namelijk helemaal niet.

Dus ik moet me beter in jou verplaatsen, want jullie relatie is (lees ik nu verderop in het draadje) anders. En dat is lastig. Je kent waarschijnlijk wel de bekende volkwijsheid: wat je eerst in je man aantrok gaat je later irriteren.
Dat lijkt me hier ook het geval en als ik advies zou mogen geven: praat er eens over. Anders blijft het een spanningsveld.

Jij wilt graag dat jouw man jouw gedrag accepteert, en jouw man wil (neem ik aan) dat je hem accepteert zoals hij is.

Misschien heb je niets aan mijn reactie, maar ik (en de anderen) nemen toch wel even de moeite om ons in jouw situatie te verdiepen.

Veel wijsheid gewenst,

Roanne

Magnietboos

Je reageerd wel een beetje zoals eerder gezegd...maar dat lijkt me normaal. En zo voel je dat ook. Niks mis mee, maar je man kan het misschien anders voelen. De ene begint te schelden en een ander klapt dicht. Jij vind het vervelend dat hij je doodzwijgt nadat het er even uit moest bij jou en hij weet niet wat hij met jouw emoties aanmoet. De een heeft er een hekel aan dat iemand in een woordenwisseling wegloopt, de ander kan niet tegen geschreeuw. Ik denk idd dat dc gelijk heeft. Elkaars emoties accepteren maar ook respecteren. Dat geld voor jou, maar ook voor hem. Praat er samen over. Misschien komen jullie dan tot een oplossing waar jullie je beiden in kunnen vinden,

gr Dropke

Lees het nog een keer als je niet meer boos bent

Grappig, ik vond de reactie van Ellen juist heel verhelderend! Niet specifiek voor jou magnietboos maar voor mezelf. Ik vond het zo ontzettend herkenbaar! Hij is gisteren de hele dag door mijn hoofd blijven spelen. Ik dacht: ja, zo gaat dat nou vaak. Ik voel me gekwetst door iets wat iemand anders doet en reageer daar spontaan op en dat vind ik gewoon want ik ben immers gekwetst. Maar de emoties van die ander zie ik niet of vind ik van ondergeschikt belang. Maar die ander heeft dat natuurlijk precies zo en voila: gedoe! Nou heb ik op dit moment geen hooglopend conflict (en dus geen spanning daarover) dus ik kan er ontspannen naar kijken, dat scheelt.
Daardoor kan ik ook zien magnietboos, dat je een vergissing maakt in de conclusies die je trekt. Je schrijft: "Boos worden wordt ook als negatief beschouwd terwijl stilzwijgen in mijn ogen veel ingrijpender is." Er wordt niet gezegd dat boos worden erger is dan zwijgen. Wat er gezegd wordt, is dat ieder zijn eigen reactie heeft en dat als je je op je eigen gelijk terugtrekt, je elkaar niet meer kunt bereiken. Kijk er zelf nou eens rustig naar. Het gaat hier echt om feiten, niet om een oordeel.
Om dat te illustreren: “Neemt niet weg dat er steeds minder plaats lijkt te zijn voor mijn eigen gedrag, als ik K*T roep als ik met een hamer op mijn vingers sla is mijn man al ontzet (echt gebeurd) en dat gaat mij toch echt te ver. En juist als mijn man zo reageert word ik nog bozer.” Stel je man voor in een conversatie met een vriend: “Neemt niet weg dat er steeds minder plaats lijkt te zijn voor mijn eigen gedrag, als ik me terugtrek als zij boos wordt om iets wat niks met mij te maken heeft. En juist als mijn vrouw zo reageert trek ik me nog verder terug.”
Er wordt niet met vingers gewezen. Je doet het niet verkeerd, daar gaat het niet om. Jij doet het op je eigen manier. De feiten worden op een andere manier aan jou teruggegeven. De vraag is of je alleen maar gelijk wil hebben (en ja, ook dat is heel herkenbaar of dat je ideeen aangereikt wil krijgen over hoe je er samen met je man uit kan komen die je in je eigen boosheid en spanning niet meer ziet.
Succes, Hannes

Jammer..onbegrip

Hoi allemaal,

Jammer dat er zo diep ingegaan wordt op de voorbeelden die magnietboos aangeeft. Ze post het probleem dat haar man er niet tegen kan als zij boos is.

Als ik naar mijzelf kijk ben ik ook wel eens boos, terecht of onterecht. Het punt is dan dat het mij niet helpt als mijn man helemaal niets meer zegt en het hem niet helpt als ik tegen hem ga staan razen.

Magnietboos geeft aan dat ze een goede relatie heeft met haar man. Maar dan is het fijn om een communicatievorm te vinden in situaties waar het wel eens mis gaat.

Het is goed als ze zich ervan bewust is wat haar boosheid bij haar man teweegbrengt. Tegelijkertijd mag dat volgens mij niet tot gevolg hebben dat zijzelf haar boosheid en andere emoties niet kan uiten. Dat is iets waar ik zelf ook geregeld met worstel. Aan de ene kant begrip voor mijn man, aan de andere kant de behoefte om mijn emoties "luidruchtiger" te uiten dan hij.
Als er tips zijn om daar op een goede wijze mee om te gaan.....dan graag!

groetjes,
Agchie

Agchie

Naar mijn mening een van de beste tips op dat gebied die ik heb, heb ik al in mijn eerste posting gezet. Helaas werd die door Magnietboos als waardeloos betiteld, maar misschien heb jij er wel iets aan.
En dat is om in situaties waarin de boosheid niet op je man gericht is, maar je wel even je kwaadheid kwijt moet, dat ook even zo te zeggen. Het magische woord daarin is "het ligt niet aan jou". Een man voelt zich nogal eens onmachtig als je emotioneel bent over iets maar het is hem niet duidelijk wat hij ermee moet/kan. Maar je moet wel even je kwaadheid kwijt. Dus dan te zeggen "Het ligt niet aan jou, maar ik moet éven mijn hart luchten over mijn baas/schoonzus/whatever, wat een ..... is dat, want ....., zo dat moest ik even kwijt".
En als het wél tegen je man gericht is, om dan ook te respecteren dat hij anders met emoties omgaat en ook bij het uiten van je kwaadheid hem de ruimte en tijd te geven om op zijn moment en manier te reageren.

Maar jij betitelt het als een niet functionerende communicatie tussen jou en je man. Met andere woorden: je staat er ook voor open om zélf iets te veranderen.
Magnietboos deed iets heel anders: die noemt haar eigen gedrag normaal en logisch, en dat van haar man emotionele chantage. Daar kom je niet verder mee.

Ik lijk wel op de man

Ik kan er ook slecht tegen als mijn man erg boos wordt. Ik bedoel wat kan er nou zo ontzettend erg zijn dat je ervan uit je vel springt? Zolang er geen brand is, niemand in levensgevaar en er geen doden zijn kun je toch gewoon normaal doen?
Als mijn man dus in mijn ogen boos is om een kleinigheidje (en dat vind ik het dus al snel) negeer ik hem ook.
En ik kan er al helemaal slecht tegen als hij loopt te mopperen op dingen die mis gaan waar ik niks mee van doen heb, dan heb ik altijd het idee dat hij boos op mij is. Dan ga ik wel boven strijken ofzo, stuk nuttiger dan naar zijn gemopper te luisteren.

Nou eh..

Wie mij zo van onderuit de pan geeft als ik niks verkeerd heb gedaan (of maar een klein beetje verkeerd heb gedaan), die hoeft van mij ook geen leuk tegengas te verwachten. Misschien ben ik zelf ook wel moe van de lange dag, hallo zeg. Wie is die ander om te bepalen, ik mag dan wel een vrije dag hebben gehad (zie magnietboos'voorbeeld) maar misschien heb ik wel koppijn van wat anders.

Wat verwacht je precies, magnietboos? Dat je man zegt, he zeg waarom noem je MIJ een eikel terwijl je eigenlijk boos bent op de situatie en niet op mij in het bijzonder? Ga eens rustig zitten en raas maar lekker tegen mij uit?

Nou, dat is ook een kunst hoor, om zo te reageren. Er zijn wel mensen die het kunnen maar de meesten reageren nogal ontdaan als ze persoonlijk onder schot komen te liggen.

Mijn kleine teen

Nog even wat, als mijn man zich op zijn duim slaat kan hij ook tieren. Dat vind ik niet leuk maar wel een normale primaire reactie. Daar schrik ik niet van. Zelf stoot ik regelmatig mijn kleine teen en dan is het huis ook te klein. Waar ik wel ongelooflijk van baal is als de sfeer daarna meteen verziekt is. Kijk, dát vind ik niet normaal. Want de ander kan er niks aan doen dat jij je pijn doet. Als ik me daarna op mijn man afreageer vind ik dat niet eerlijk. En afhankelijk van hoe hij in elkaar steekt, zou zijn reactie dus kunnen zijn dat ie in zijn schulp kruipt.

Maakt je man dan wel eens ruzie?

Hoi,

Ik begrijp het wel hoor, mijn man kon vroeger ook gewoon zwijgend de andere kant op kijken terwijl ik een probleem wilde aankaarten. Tja,....wat kan de ander met een zwijgend iemand? Helemaal niets, en op deze manier kom je nooit eens tot een goed gesprek, als iemand zich afsluit. Dus ik vraag me af of de man van Magnietboos ook wel eens zijn grieven uit? En zo ja, hoe dan?
Mijn man ging heel irriterend gewoon door met televisie kijken en zo werd ik alleen nog maar meer boos. Dan deed ik de televisie uit, en hij deed hem weer aan. Heel flauw en we kwamen beiden nergens. Nu heb ik in de loop der jaren geleerd om wel te zeggen wat ik vind en hem dan een paar uur te geven om er over te denken (dat doet hij zwijgend) en dan wil ik het daarna wel uit kunnen praten. Dus allebei een beetje water bij de wijn.
In het geval van magnietboos zou het bij ons als volgt gegaan zijn. Ik zou inderdaad ook boos in de auto hebben kunnen stappen en boos kunnen worden om wat er gebeurd is. Vervolgens kon mijn man vroeger dan ook boos en zwijgend blijven. Nu zegt hij " dat moet je niet tegen mij zeggen, had dáár zo'n grote bek opgezet'...tja, en dat is dan niet leuk om te horen, maar wel waar natuurlijk. Hij kan er naderhand niet veel meer aan doen,alhoewel ik begrijp dat je boos was. Over het afkijken van de film is het wat lastiger. Normaal kan je bij een feestje een compromis sluiten als iemand ineens naar huis wil door bijvoorbeeld nog een half uurtje te blijven in plaats van nog een uur (beetje geven en nemen) maar ja, als je in een film zit,dan heeft het ook geen zin om een half uur of kwartier voor het einde weg te gaan, dat zou ik dan wel weer begrijpen en desnoods omdat ik moe ben, gewoon lekker mee hangen en kijken tot het afgelopen is.
Verder doet mijn man dat ook wel eens (vloeken omdat er iets misgaat en dat wekt bij mij ook enorme ergernis op) we hebben nu afgesproken welke woorden toelaatbaar zijn en dat werkt iets beter. Ik kan tegen een aantal scheldwoorden écht niet, maar er zijn er ook wel een paar waar ik me minder aan stoor, dus als er dan echt een vloek moet komen, gebruik dan alsjeblieft deze.
Bespreek op een rustig moment eens hoe jullie met ruzie maken wat nader tot elkaar kunnen komen. Jullie liggen dan qua gedrag mijlenver uit elkaar. Misschien kan je man toch proberen te zeggen dat hij het gehoord heeft en er nog op terug komt, of dat je gewoon even mag vertellen waarom je boos bent en niet gelijk een hele discussie aangaat, maar die bewaart tot de dag erop. Is lastig want je bent op dát moment boos en wil gewoon even van je af kletsen. Misschien werkt het als je het wel vertelt maar heel erg je best doet om geen scheldwoorden te gebruiken, maar in normale taal zeggen wat je vervelend vond van de avond en dan je man ook de ruimte geeft om zijn zegje te doen. En let op, veel komt ook tot uiting door de manier waarop je iets zegt of je lichaamshouding. Ik blijk zelf vaak dingen cynisch te zeggen of zo'n toontje aan te slaan, terwijl ik me daar helemaal niet van bewust ben.
Toch hebben wij dus geleerd (beiden in therapie geweest,afzonderlijk van elkaar) om de communicatie op gang te houden. Ik vind het 'oprollen als een egel' nu niet echt een oplossing als het erom gaat een probleem/misverstand uit te praten.

Maxime

Magische zinnetjes

Ellen heeft gelijk, 'het ligt niet aan jou' is een magisch zinnetje. Andere gelijksoortige zinnetjes zijn: 'ik ben boos maar ik kan er nu niet over praten, ik moet even nadenken en dan kom ik erop terug' en een gemeend 'het spijt me dat ik je gekwetst heb'. Vooral die laatste zorgt voor een 'reset' van je ruzie, je kunt dan opnieuw beginnen zonder allerlei negatieve emoties.
Mathilde