Man reageert vreemd op mijn probleem

Theatraal

Ik vind dat de manier waarop je man zich gedraagt, een beetje theatraal klinken. 'Zie je wel hoe zielig ik ben?' Sinds ik in een werk situatie een zeer extreem geval van theatraal gedrag heb gezien, zie ik het bij veel mensen. Ik schoot vroeger altijd in de zorg/bezorgdheid reactie, maar dat houdt het gedrag alleen maar in stand.
Laatst stond er in deze rubriek deze link. Een eye-opener voor mij: http://www.hetwormgat.nl/category/dramadriehoek/
Volgens mij is de beste manier om op theatraal gedrag te reageren, op neutrale toon zeggen: 'Wat rot voor je zeg. Misschien moet je maar eens naar de huisarts ermee gaan. Ik kan je er niet mee helpen.' En dat gewoon standaard als antwoord geven. Elke keer als hij met een klacht komt. En verder negeer je het compleet.
En verder vooral en heel erg, je eigen plan trekken. Als jij moe bent, ga jij rusten. Als hij dan ook moe is, heeft hij pech. Dan moet hij maar een oplossing voor de situatie zien te vinden. Je bent niet verantwoordelijk voor de gezondheid van je man. Je bent verantwoordelijk voor je eigen gezondheid. En als je man zijn klachten zelf niet erg genoeg vindt, om er hulp voor te zoeken, dan zijn ze waarschijnlijk niet erg.
En verder zou ik, als ik jouw was, ook nagaan, of het gewoon is, dat jij na je ingreep je nog niet fit voelt. Dat zou ik bij de huisarts, of bij de uitvoerend specialist laten checken.

Herkenbaar

"Volgens mij is de beste manier om op theatraal gedrag te reageren, op neutrale toon zeggen: 'Wat rot voor je zeg. Misschien moet je maar eens naar de huisarts ermee gaan. Ik kan je er niet mee helpen.' En dat gewoon standaard als antwoord geven. Elke keer als hij met een klacht komt. En verder negeer je het compleet".

Doen wij ook met schoonmoeder. Iedere keer dat ze weer iets heeft, zeggen wij dat. "Nou, dan moet je maar naar de keel/neus-en oorarts gaan" en dan verder negeren. Doet ze vervolgens niet en wij negeren het en op een gegeven moment houdt ze ermee op of ze komt weer met wat nieuws.

Het gekke is dat zij, maar kennelijk meerdere mensen met dit theatrale gedrag nooit naar een specialist gaan. Omdat het wellicht helemaal niet ernstig is of omdat de 'kwaal' verholpen wordt waardoor ze niets meer hebben om over te zeuren.

Genuanceerder

OK, misschien zijn we beiden eerder uitersten, ik welke er niets uit maak,nuchter, meestal heel sterk op m'n benen blijf staan, {mijn omgeving had bij mijn risicovolle operatie (duurde 10u) meer angsten dan ik ooit ervaren heb},
Jij eerder pietluttige trees, krijgt graag veel steun en aandacht, vindt dat de zieke aandacht nodig heeft en de omgeving alles voor je mag laten vallen
Ik denk dat de brede omgeving wel kan inschatten hoeveel rede/noodzaak er is om met je aandoening in te zitten, Maar ik vind bij jou en je man het gezegde 'de pot verwijt de ketel..' wel van toepassing, allebei zeuren om aandacht wie er nou de ziekelijkste is...Van mij kan zulke aandacht gestolen worden (ik ben snel 'back to business, meer moet dat niet zijn)

Tips

Ik vind de tips hier van Kobalt wel een goede. En misschien kan je (bijna net als bij een kind) eens op een andere manier naar hem kijken. Hij wil blijkbaar aandacht? Bij een kind is negatieve aandacht ook aandacht. Hij probeert aandacht te krijgen door ziek te 'doen'. Ik ken je man natuurlijk niet, maar geef je hem wel genoeg aandacht? (en hij jou? Maar geef zelf het goede voorbeeld) gesprekjes samen hebben, om zij mening vragen, dat soort dingen.
Misschien doe je dat ook al hoor en is hij een typ wat gewoon graag altijd alle aandacht wil hebben, dan zou ik doorgaan op de oplossing van Kobalt. Geen energie meer steken in dat soort gedrag.

Succes en denk inderdaad ook aan jezelf, als je moe bent ga je even liggen, kan jou het schelen wat je man daarvan vindt?

Iedereen reageert anders op 'lijden'

Dat mannen nogal dramatisch kunnen doen over een verkoudheid is zo langzamerhand wel bekend denk ik. Ik verbaas en erger mij er ook wel eens over, maar goed, het is niet anders. Dan wij.. vrouwen!)
Hoe mensen reageren op een ernstige ziekte of de kans dat die ernstige ziekte aanwezig is, is ook heel verschillend. Soms merk ik dat ik een bepaalde reactie niet begrijp vanuit mijn gedachtengang. Zo heb ik een collega waar een uitstrijkje bij aangaf dat er iets aan de hand was (geen idee hoeveel dat was). Ze was zo op van de zenuwen en angstig dat ze niet in staat tot werken was. Ze is huilend naar huis gegaan in afwachting van de uitslagen. Een ándere collega met bewezen borstkanker moest onder het mes en kwam zo'n beetje gelijk weer werken en wilde bij de behandelingen ook niet thuis zitten. Ze ging gewoon aan het werk en aansluitend even aan de bestraling. Dat ze met pijnlijke wonden rondliep op het werk, deed ze af met 'ach, gaat wel weer over'. Twee tegenpolen: de dramaqueen en de nuchtere ziel. Bij beide dames had ik het gevoel van overdrijving. Je kunt namelijk doorslaan in paniekerigheid, maar ook in nuchterheid. Maar wie ben ik om het verkeerd te vinden? Voor béide dames is het een manier om ermee om te gaan. De een gedijt beter op aandacht, de ander juist niet, bijvoorbeeld.
De manier waarop jij Suffie aanspreekt op haar reactie op haar ingreep e.d., vind ik nogal 'fout' om eerlijk te zijn. Fijn dat jij zo stoer bent, maar dat is niet iedereen en ik vind ook niet dat iedereen zo stoer hoeft te zijn. Ik ben eigenlijk wel met Suffie eens dat (anders gezegd dan zij) dat een operatie, zeker als het om iets ernstigs als (mogelijk) kanker gaat, hoger op de ladder van ernstige zaken staat dan een griepje/verkoudheid. Als je als man-zijnde, het best geïnformeerd dus, moeilijk gaat doen omdat zijn geopereerde vrouw even wil rusten klopt dat natuurlijk niet.

Suffie

Ik vraag me af of het niet mogelijk is dat je de gedachten van je man verkeerd invult. Hij kijkt zo dat ik niet meer durf is niet hetzelfde als hij zegt het waardoor ik niet meer durf. Als je man heel erg moe is en daardoor eerder naar huis wil, zou ik ook lastig vinden. Zonde van het uitje inderdaad. Maar ik zou mijn man dan wel tot een bezoek aan de huisarts dwingen. Als het zo erg is, is er misschien meer aan de hand.

Klagen

Je man klaagt, maar jij klaagt ook.
Kun jij 5 dingen aan je man noemen die je nu leuk aan hem vindt (buiten zijn salaris ? Ik vraag mij dit af omdat je schrijft dat je zo niet oud met hem wilt worden. Misschien ben je wel gewoon helemaal klaar met die man en moeten je hem goed door elkaar schudden en als dat geen resultaat oplevert er een punt achter zetten.
Klagen op zich is niet erg, maar klagen zonder bereid te zijn om actie te ondernemen is irritant (geldt voor jullie beiden overigens, maar jij stelt hier de vraag en niet je man). Het is mij niet duidelijk welke actie hier past, dus vandaar mijn vraag.

Uhm

Moet je voor je een vraag wilt voorleggen over iets vrij specifieks ook even een disclaimer geven en een uitgebreide uitleg over hoe de relatie verder in de steel zit? Lijkt me een beetje ver gaan hoor.

Even on topic, als mijn man ziek wordt, dan heb ik ook heel erg de nijging om slachtofferig te gaan doen. Het siert me niet. En ik denk dat ik het doe omdat ik me een beetje overdondert voel en niet weet hoe ik alles alleen moet klaren. Heel vreemd, want als man een week weg is voor werk lukt me dat prima. Praktisch gezien zou ik dus even met hem overleggen wat er precies gedaan moet worden, en kijken of je het een en ander vrij simpel kunt houden totdat iedereen weer up and running is.

Suffie

Wat een originele tijdelijke Nick, sorry alvast...

Ik herken een stukje wel, een groot deel niet. Wij hebben 2 kinderen van 5 en 2 en sinds 6 weken heb ik een hernia. eerst moet ik 3 maanden rust houden, daarna wordt pas bekeken of er een operatie bij komt.
In de praktijk betekent dit dat mijn man full time werkt en daarna thuis alles moet doen. Kinderen in bad en naar bed brengen, naar de creche brengen, boodschappen enz enz. gelukkig doet mijn moeder de was en veel huishoudelijk werk.

Mijn man doet dit alles met liefde, maant mij tot rust als ik wat de drinken voor de kinderen wil pakken en brengt me eten, koffie enz op de bank. Heel lief en doet het goed met de kinderen.
Wat hij ook doet is af en toe klagen over hoofdpijn en drukte/moeheid, en ik zie dat als vragen om een stukje erkenning. en dat heeft hij ook verdiend, dus dan zeg ik tegen hem: ga even rustig zitten, je werkt ook zo hard, je doet het zo goed enz enz. Ik denk dat hij dat gewoon nodig heeft. Misschien moeten jullie eens afspreken dat bijvoorbeeld de een de ochtend "doet" en de ander de middag. De avond weer samen. (als je beiden thuis bent) zo kan je zonder schuldgevoel rusten en probeer elkaar positief te benaderen.

En je kent het gezegde: Een mannengriep is erger dan een bevalling

sterkte en beterschap voor jullie beiden

Hij draagt het als een man:

met zijn dekentje op de bank...

Of probeer eens

Om lekker met hem mee te gaan. Zijn gevoel te bevestigen, mee te leven, opmerkingen te maken waaruit blijkt dat je jezelf probeer te verplaatsen in hem. Niet cynisch of vervelend maar doe het, vergeet jezelf en je ergernis en leef gewoon oprecht mee.

zoals we hier zeggen: kost gratis en je kunt er niks mee verliezen.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Herkenbaar

Mijn partner neemt snel dingen van me over, stemmingen, dat soort dingen. Toen ik zwanger was was hij mede zwanger, en moesten we vechten wie mocht slapen bijv. (toen er eentje wakker moest zijn voor ander kind) Als ik mijn kinderen eens goed zat was, kon ik ze nooit aan partner overdragen want hij nam mijn geirriteerde stemming in no time over en dan had ik er nog niets aan, laat staan de kinderen. (terwijl ik dan soms al een hele dag met ze bezig was en hij 'vers' binnenkwam) Als ik ziek ben of moe is hij dat geheid ook. Het lijkt allemaal wel besmettelijk.
Geen tips, want hoewel het een lieverd is hoor mijn partner, vind ik dat gedrag alleen maar erg irritant. (maar aandachttrekkerij is het hier niet)