Man schreeuwt tegen kinderen
Als ze niet meteen antwoord geven op een vraag, of niet doen wat hij wil, schreeuwt mijn man tegen de kinderen, en als het zo uitkomt ook tegen mij. Of hij slaat keihard met z'n vuist op tafel. Voorbeeld; 's ochtends bij het ontbijt vraagt hij jongste dochter wat ze wil drinken (onzinnige vraag, want ze drinkt altijd hetzelfde). Daar komt niet direct een antwoord op, en dan begint hij te schreeuwen; ik vraag je wat, geef antwoord! Hij verwacht binnen 1 seconde een reactie, en anders is het mis.
Ik weet niet meer wat ik hier mee aanmoet. Ik zeg iedere keer weer; je hoeft niet te schreeuwen, je kan het ook normaal vragen, etc. Maar dat helpt dus niet, hij gaat er gewoon mee door. En er worden nog flink wat krachttermen bij gebruikt ook. Ik erger me vreselijk en wil dat het stopt.
Ergste vind ik nog dat jongste dochter hem precies nadoet als zij haar zin niet krijgt. Ook schreeuwen, met de deuren slaan, etc. Dat hoort natuurlijk ook wel bij de leeftijd (8 jaar), maar ze is op zo'n moment zo'n precies haar vader!
Als hij een weekendje weg is, is het hier zo heerlijk rustig...
Beestachtig
Wat ik nooit helemaal begrijp is dat mannen (in deze rubriek) nogal eens worden afgeschilderd als beesten. Ze doen een hoop negatiefs en er lijkt geen gelijkwaardige communicatie mogelijk. Behalve dan wat moederlijk betuttel ("Ik zeg iedere keer weer; je hoeft niet te schreeuwen, je kan het ook normaal vragen,") wat natuurlijk niks helpt.
Ano, wat is er op tegen om gewoon met je man te práten over de dingen? Gewoon 's avonds op de bank, samen praten over de manier van communiceren binnen het gezin. Dan kom je echt veel makkelijker verder.
Andere vraag: is het iets van de laatste tijd? Was het altijd zo?
Inderdaad
Hoi,
Het werkt inderdaad het beste om er echt eens over te gaan spreken. Als je je man zegt dat je zo ergens met hem over wilt praten in de avond dan let hij veel beter op (tv uit hier) dan wanneer je het zegt als hij al zo ontploft is, dan komt het helemaal niet aan, sterker nog, waarschijnlijk vindt hij op dat moment gewoon dat je 'zeikt'. Mijn man heeft heel soms zo'n uitbarsting, en zo'n gesprek heeft veel geholpen. Als hij het nu nog eens doet, dan hoef ik hem alleen maar aan te kijken en hij bindt in en zegt meestal ook nog sorry tegen degene waarnaar hij brulde. Het is gewoon een hele slechte gewoonte.
Maxime
Ook dit
is een vorm van mishandeling. Elders op het forum loopt een draadje over de corrigerende tik. Verbale mishandeling wordt dit genoemd en het klinkt alsof je man een probleem heeft.
Tirza
Heb ik ook
wel eens, dan word ik straal genegeerd door dochter en dan schreeuw ik ook wel eens "luisteren, RAAP het NU op !!"
ja rustig eens er over praten, in the heat of the moment is het niet te harden dat je partner er ook nog iets over moet zeggen dus dat werkt totaal overrechts.
Mijn tip: als het kind niet reageert dan kan hij nog een keer zeggen 'dan krijg je niets' en het dan ook echt niet geven. Ik begin namelijk door te krijgen dat ik het 2 keer voor niets vraag want ze weet toch wel dat ik het nog een keer vraag. Verder kunnen kinderen heel effectief hun ouders op de kast krijgen door te doen alsof ze niet bestaan en dat werkt vooral goed als er opgeschoten moet worden.
Ik persoonlijk vind het stront irritant als ze niet antwoorden als ik wat vraag, zo onbeleefd ! Maar goed om dan als een idioot te gaan staan schreeuwen is nog stommer vind ik, dus ik ben mezelf aan het veranderen hier in.
succes !
Duidelijk communiceren
Mijn kinderen reageren ook niet altijd direct als ik iets vraag, vreselijk irritant. In gehaaste buien wil ik nog wel eens mijn stem verheffen, ook vreselijk irritant. Vaak blijkt het dat de kinderen me gewoon echt niet hebben gehoord. Als ik dan dichterbij ga staan en ze even bij hun schouder pak, of in ernstige gevallen bij de kin (hebben ze een hekel aan), komt de boodschap een stuk duidelijker over.
