Midlife crisis
Omdat ik dit niet kan bespreken in mijn omgeving moet ik hier even mij ei kwijt.
Ik heb me helemaal laten inpakken door een hele leuke jongen op onze vakantie en ben nu helemaal verliefd op hem. Ik ga echt niet mijn man hierover vertellen, maar ik vind mezelf zo stom!!!
Ik kan de uitknop niet vinden van mijn verliefdheid. Het ,moet uitdoven ben ik bang. We zaren in een hotel en hij werkte daar het komende seizoen. Hij was zo lief voor de kinderen, alle kleine meisjes (van 0-99) waren helemaal weg van hem. En ook ik als moeder vond hem zo leuk!!! Hij deed niet eens zoveel. Hij kwam een keer vragen of ik mee kwam darten als activiteit voor de hotelgasten. Maar ik zat net lekker een boekje te lezen. Ik wilde niet en toen ging hij uit mijn boek voorlezen en grapjes maken. Ik hield het allemaal een beetje af, maar de dagen erna smeulde dit na en uiteindelijk was ik helemaal aan hem verslingerd. Het trieste is dat het leeftijdsverschil ongeveer 13 jaar is en ik me daardoor bewust ben van mijn ouderdom. Ik voel me oud lijk.
Doordat mijn lijf weer even aan de romantiek heeft geroken besef ik wel dat ik mijn tijd verdoe met het gezeur over het leven en de zorgen over vanalles en nog wat. Ik wil weer spelen en meedoen. Lol maken met mijn kinderen in plaats van te redderen. Het was zo ontspannen ik was vergeten mijn harnas aan te trekken voor dit soort gevoelens. Balen!!! Ik verlang kinderachtig naar hem, onprettig. Haal valles in mijn hoofd, dat hij me leuk vindt en wanneer ik dat kon zien. Maar echt, dat is natuurlijk niet waar. Wat moet hij nou met zo'n dooie moeder. Hahaha.
Herkent iemand dit? Ligt het aan mij of is dit een bekend moment? (kinderen zijn 5 en 7)
Ze zijn leuk
Een paar jaar geleden was ik mee met een alleenstaande-ouderreis waar ook zo'n ontzettend leuke begeleider was. Alle kinderen en moeders waren helemaal weg van hem. Ik heb wel eens een wijntje aan de bar gedronken met hem en toen vertelde hij dat ze als begeleiding stricte regels hadden tegen het beginnen van iets met gasten (logisch). Er waren ook 'kinderen' van 17/18 jaar, dus dat zou enorme problemen op kunnen leveren. Ik heb hem toen maar even gevraagd hoe oud hij was (schatte rond de 25). Hij bleek 19 (!!), dus ik heb mijn romantische gevoelens maar heel snel in de ijskast gezet hahaha
Gewoon doen
soepje:
"Doordat mijn lijf weer even aan de romantiek heeft geroken besef ik wel dat ik mijn tijd verdoe met het gezeur over het leven en de zorgen over vanalles en nog wat. Ik wil weer spelen en meedoen. Lol maken met mijn kinderen in plaats van te redderen. Het was zo ontspannen ik was vergeten mijn harnas aan te trekken voor dit soort gevoelens. Balen!!! Ik verlang kinderachtig naar hem, onprettig. Haal valles in mijn hoofd, dat hij me leuk vindt en wanneer ik dat kon zien. Maar echt, dat is natuurlijk niet waar. Wat moet hij nou met zo'n dooie moeder. Hahaha."
Je hebt niet iemand anders nodig om leuk te zijn. Spelen en meedoen kun je gewoon _doen_.
(het is eerder omgekeerd; als je leuk bent, komt die iemand anders vanzelf).
Lief!
Hai vic en Tinus P, bedankt voor jullie reacties. Ik was bang dat ik op mijn kop zou krijgen.
Ik wist niet dat ze zo duidelijke afspraken met hun werkgevers hierover hadden. Het doet me goed dat te horen want nu snap ik ook waarom het flirten ineens ophield. Een hele geruststelling, misschien ben ik dan toch niet zo'n oud lijk.
En ja, als je leuk doet trek je plezier aan. Ik merk het. Ik maak meer grapjes en merk dat mensen om me heen meer lachen. Het heeft ondanks het rotgevoel toch iets gebracht.
Maar volgende keer toch maar mijn ijskast meenemen.
)
groetjes S.
Tinus - off topic-
Ik ben zo vreselijk benieuwd naar jouw achtergronden ondertussen. Je weet zoveel wijze en goed afgewogen dingen aan mensen te vertellen. Ik heb in elk geval heel veel aan jouw steun gehad in de afgelopen maanden ivm mijn scheiding ('Wil'). Dat wil ik nog wel even kwijt! Het gaat best goed met mij nu. Voor zover het goed kan gaan met iemand waarvan de man er onverwachts vandoor gaat met een gezamenlijke collega. OK! Ik ben zelfs ondertussen mijn studie aan het afronden; dat had ik niet voor mogelijk durven houden.
Midlife crisis
Soepie,
Je kunt je midlife crisis misschien ook bestrijden door bijv. voor hardloopwedstrijden te gaan trainen (daar ben ik weer ja of door een interessante cursus te gaan doen. Het kabbelende bestaan hoeft niet enkel door romantische escapades opgevrolijkt te worden.Dat kan op vele manieren.Mensen denken dat als het een beetje saai is dat door een gebrek in de relatie komt. Dat is niet altijd zo.
Misschien helpt het om je een voorstelling te maken van de evt. irritante eigenschappen van deze leuke animator en niet-alledaagse dingen met je eigen man te gaan doen.Dat schijnt te helpen.
Damajo
Herkenbaar
Ach ja, heel herkenbaar. Een beetje verliefdheid romantiek is iets wat vaak toch al heel wat jaren geleden gespeeld heeft.
Het is vaak meer het gevoel waar je verliefd op bent dan de persoon. Ik betwijfel dat hardlopen helpt 
Misschien mag je best even genieten...dagdromen. De realiteit brengt je toch vaak snel weer op de been als je kinderen van 5 en 7 hebt.
Andere moeders hebben hier ook last van hoor.....
Misschien..
...is het wel helemaal niet zo triest om die gevoelens te krijgen als oud lijk zijnde voor een jong gozertje. Het betekend namelijk ook dat een en ander in jouw lijf en leden er nog wel degelijk zin in heeft!
Gevoelens van verliefdheid en of lust zijn toch sowiezo prettig te verdragen? Geniet er gewoon van dat jij en je lijf nog open staan voor dit gedeelte van het leven. En wie weet? Misschien tref je eerdaags een geschikter doel en kun je nog wat lol beleven?!
