Mijn man betrapt met de buurvrouw
Ik heb vorige week mijn man in huis betrapt met de buurvrouw. Wij zijn getrouwd en hebben 2 dochters van 5 en 11. Zij is ook getrouwd en heeft 2 tieners in huis. Mijn vertrouwen is zo beschaamd dat ik niet denk dat dit ooit nog goed kan komen. Beide hebben alles aan mij toegegeven. Dat ze oprechte gevoelens hebben en dit al een paar maanden speelt. Ik had ook een goede vriendschappelijke band met haar. Mijn man is in de war en weet niet meer wat zijn ware gevoelens zijn en voor wie. Ze hebben nu tijdelijk geen contact om te beseffen wat er is gebeurd. Omwille van onze dochters gaan wij netjes en rustig met elkaar om en zoeken we naar een woon oplossing, tot die tijd blijven we bij elkaar en zadelen we de kinderen hier niet mee op. Wat is afschuwelijk vind is dat de buurman nog geen flauw benul heeft wat er afspeelt. Zij neemt haar kinderen in bescherming en zegt dat ze er nog niet aan toe is om haar gezin op de hoogte te brengen. Ik vraag me af of ze dit überhaupt van plan is. Ik voel me schuldig naar haar man en ben geneigd hem op de hoogte te brengen. Maar ik weet niet of ik daar goed aan doe. Hij verdiend de waarheid en ik heb haar ook gezegd dat als zij het niet verteld ik dat doe. Maar ze doet er niets mee. Als ik het vertel kan ik mezelf weer recht in de ogen kijken, gevaar is wel dat alles escaleert en de kinderen hier ook wat van meekrijgen. Nu wonen we naast elkaar, negeren we elkaar en lijkt er in het andere gezin niets aan de hand terwijl ons gezin kapot is...Hij is zich nergens van bewust en is heel leuk en aardig tegen mijn partner, maar wordt zo enorm in de maling genomen dat ik me daar ontzettend rot onder voel.
miss1984 schreef op 09-04-2021 om 13:35:
Rhonda,
Waarom niet? Waarom zou je het niet vertellen?
Je houd mede de leugen in stand. Het is precies zoals duizendpoot zegt wat ik bij de afkickkliniek heb geleerd met mijn man. Door te zwijgen en te draaien houd je het mede ik stand.
En nee ts is niet verantwoordelijk voor hun huwelijk maar als de buurman er plots achter komt ( want dat gaat hij komen ) dan geloof mij zijn de rapen gaar. Dan denk ik dat ts man moeten maken dat hij weg komt.
Vrouwen kunnen over het algemeen nog relativeren. Mannen worden twee alfa mannetjes die de vuist met elkaar op gaan.
Dus eigenlijk als ik je goed lees, mocht jou man vreemd gaan met de buurvrouw dan maakt het jou niet uit dat jij het niet weet? Dat alles en iedereen mee liegt om jou zo genaamd te sparen en niets te vertellen.
nee dat zeg ik niet. Ik ben nu even niet met de buurvrouw en haar huwelijk bezig, maar met TS die hier haar gebroken hart uitstort. Ik zeg dat TS niet degene is die het moet vertellen en dat ze daar ook helemaal niet mee bezig moet zijn. Zij moet bezig zijn met de vraag of ze haar eigen huwelijk wil proberen te redden of dat ze haar man de deur uitgooit. En ze moet niet de buurvrouw gaan dreigen met bekendmaken aan haar man of haar een ultimatum stellen, als jij het niet voor morgen vertelt doe ik het. Die buurvrouw is niet interessant, haar eigen man en huwelijk zijn interessant.
en so what als de buurman erachter komt en als alfamannetje op de man van TS afstormt? Heeft ie zich zelf op de hals gehaald, kan ie zelf mee dealen.
Nou nou, MoederSas móet helemaal niks. Zij vraagt advies wel of niet buurman vertellen. De meningen verschillen. Dat mag. Ik vraag mij wel af wie er ook echt zelf ervaring mee hebben. Jij? Ik had voor mijn ervaring ook ideeën maar nu de buurman zelf op mijn stoep stond met je man doet het met mijn vrouw, ik dank deze man nog steeds op mijn blote knieën dat hij het WEL kwam vertellen.
Ik zou het ook vertellen, zou niet met die leugen kunnen leven.Beetje mooi weer tegen de buurman moeten spelen terwijl zijn vrouw en mijn man het met elkaar aangelegd hebben. Ik wil de buurvrouw niet uit de wind houden (want zo voelt het, zij kan mooi weer blijven spelen met haar valse gedrag samen met mijn man) dus tja, weet niet of ik er speciaal voor aan zou bellen, maar als ik de buurman zou zien, dan zou het eruit moeten bij mij. (oh ik zou eerst de buurvrouw nog melden dat ik haar nog een kans geef om het te zeggen en dat ik het anders ga zeggen)
MoederSas, ik ben blij dat je even de tijd neemt om alles eens op een rijtje te zetten, voordat je conclusies trekt die vergaande gevolgen hebben. Ook goed dat je in elk geval een paar gesprekspartners gevonden hebt.
'Hij is verliefd en ziet alles nu nog door een roze bril.' Jammer dat hij dat niet zelf kan relativeren. De buurvrouw lijkt er haar relatie niet voor te willen opgeven. Misschien was de spanning van het stiekeme gedoe wel wat hem aantrok, maar nu is het niet meer stiekem. Hij moet zich dus nog eens goed de ogen uitwrijven. Man, waar ben je mee bezig.
Verder hoef je het niet mooier te maken dan het is. Je bent geschokt, tot in het diepste gekrenkt en boos, heel erg boos. Je bent het vertrouwen verloren. En je ervaart je woonplek met die buurvrouw naast je nu ineens heel anders. Het is nu plotseling ingewikkeld geworden als je de buurman tegenkomt, wat moet je doen, wel of niet vertellen? Dit is de realiteit. Dit is niet alleen jouw probleem, het is ook helemaal zijn probleem, want het is ook zijn relatie en zijn gezin. Je mag best die roze bril van zijn neus halen en hem confronteren met jouw realiteit.
Tsjor
Anna Cara schreef op 09-04-2021 om 17:56:
Nou nou, MoederSas móet helemaal niks. Zij vraagt advies wel of niet buurman vertellen. De meningen verschillen. Dat mag. Ik vraag mij wel af wie er ook echt zelf ervaring mee hebben. Jij? Ik had voor mijn ervaring ook ideeën maar nu de buurman zelf op mijn stoep stond met je man doet het met mijn vrouw, ik dank deze man nog steeds op mijn blote knieën dat hij het WEL kwam vertellen.
Je hebt gelijk, ze moet helemaal niks. Het was meer een idee van mij. Nee, het is me nog nooit overkomen, ben 30 jaar samen met mijn man, lekker saai zonder vreemdgaan voor zover ik kan beoordelen.
Wat naar dat het jou ook is overkomen.
wat een rotsituatie voor je meid. Ik vind zwijgen naar de buurman niet het zelfde als een leugen in stand houden. Je moet doen waar jij je zelf het best bij voelt.
Ik.vondt het heel goed van jou en je man dat jullie er alles aan doen om de kinder er zo goed mogelijk doorheen te krijgen.
Blijf in jezelf geloven.
Ondanks de rotsituatie doe je het hardstikke goed.
Het is al eerder benoemd: zo lang de buurman van niks weet, kan de buurvrouw "mooi weer" blijven spelen, alsof ze nog steeds heel veel van haar man houdt en alsof er verder geen vuiltje aan de lucht is... en kan de man van ts ook zijn roze bril ophouden, als je begrijpt wat ik bedoel. Zo lang bij haar wat betreft haar ontrouw naar haar man de boel nog niet opengegooid is, blijft zij in principe als het ware bereikbaar, beschikbaar voor ts haar man. Niet eerlijk, want op deze manier worden de mogelijkheden voor ts en de keuzes die ze wil kunnen maken, on hold gehouden, geparkeerd. Want als die roze bril afgezet wordt, gedwongen (door escalatie bij de buren) of niet, dan kan haar man weer helder kijken en krijgt hij duidelijker voor ogen of hij misschien wel nog wil vechten voor zijn vrouw en gezin. Dat is wat ts denk ik ook heel graag van haar man wil weten.
Ik denk dat ik ook de buurvrouw zou mededelen dat ik haar in eerste instantie zelf de kans zou geven om het thuis te vertellen voordat ik anders zelf wel even de buurman ervan op de hoogte ga brengen.
Sterkte. Ontzettend rot dat je dit nu moet meemaken.
MoederSas, hoe is het met je?
Lexus schreef op 09-04-2021 om 13:58:
En wat ik ook niet zo goed begrijp is dat zoveel mensen hier ts de richting op praten van 'ja je moet wel gaan kijken of je huwelijk/ gezin nog wel te redden is'. Houd me ten goede, als ts twijfelt of op een later moment bakzeil haalt in de zin dat ze het alsnog weer wil proberen met haar man, zal ik de eerste zijn om te zeggen "meid, doe wat goed voelt, zeker omdat er kinderen zijn". Maar ts komt in haar openingsposting niet met twijfel of ze nog door wil gaan. Sterker nog ze zegt dit "Mijn vertrouwen is zo beschaamd dat ik niet denk dat dit ooit nog goed kan komen."
En vervolgens gaat haar vraag over of ze het aan de buurman zal vertellen. Ik vind het best heftig dat daarover heen zij verschillende keren te horen krijgt dat ze maar beter en langer over haar beslissing inzake haar huwelijk moet nadenken. Dat is een projectie van die mensen over hoe zij vinden dat iemand met bedrog om moet gaan. En nogmaals: als ts zélf aangeeft door te willen of te twijfelen is het een heel ander verhaal. Maar ze zal niet de eerste op het forum zijn die omwille van haar gezin haar initiële gut feeling opzij zet om vervolgens jarenlang met terugkerende angsten en depressies erachter te komen dat zij weliswaar er is voor haar gezin (en dat kan een keuze zijn en dat vind ik ook loffelijk, zelf ook gedaan trouwens) maar dat zij in haar persoonlijke relatie met de vreemdganger het nooit meer is goedgekomen.
Het is aan haar en zij mag nu vinden en voelen dat haar vertrouwen zo is beschaamd dat ze niet denkt dat het goed zal komen.
Dit.
Bij mij is vreemdgaan of verraad einde oefening, daar ben ik altijd duidelijk in geweest.
Ik zou van mijn omgeving eerlijkheid verwachten en openheid. Altijd.
De buurman zou het zeker horen, dan heeft hij de kans zelf initiatief te nemen om uiteindelijk een beslissing te nemen; ik zou haar 24 uur geven, daarna vertel ik het. Geen haar op mijn hoofd die de weg voor de buurvrouw geplaveid zou houden om dat gedoe in stand te houden.
Wat de buurman vervolgens zelf doet: scheiden of vergeven, dat stuk mogen ze zelf uitvechten.
Max88 schreef op 07-11-2021 om 22:21:
Bij mij is vreemdgaan of verraad einde oefening, daar ben ik altijd duidelijk in geweest.
Ik zou van mijn omgeving eerlijkheid verwachten en openheid. Altijd.
De buurman zou het zeker horen, dan heeft hij de kans zelf initiatief te nemen om uiteindelijk een beslissing te nemen; ik zou haar 24 uur geven, daarna vertel ik het. Geen haar op mijn hoofd die de weg voor de buurvrouw geplaveid zou houden om dat gedoe in stand te houden.
Wat de buurman vervolgens zelf doet: scheiden of vergeven, dat stuk mogen ze zelf uitvechten.
Ik zou het helemaal niet van een ander willen horen. Heb je daar wel eens rekening mee gehouden? Dat jouw verwachtingen niet een op een te projecteren zijn op anderen? Of bemoei je je altijd graag met andermans zaken en relaties?
"Ik zou het helemaal niet van een ander willen horen"
Jij hebt dus ook eigen verwachtingen, vrij menselijk. Ik zou me beduveld voelen als mijn omgeving het weet en ik niet. Jij niet, dat mag.
Max88 schreef op 07-11-2021 om 22:21:
Bij mij is vreemdgaan of verraad einde oefening, daar ben ik altijd duidelijk in geweest.
Ik zou van mijn omgeving eerlijkheid verwachten en openheid. Altijd.
De buurman zou het zeker horen, dan heeft hij de kans zelf initiatief te nemen om uiteindelijk een beslissing te nemen; ik zou haar 24 uur geven, daarna vertel ik het. Geen haar op mijn hoofd die de weg voor de buurvrouw geplaveid zou houden om dat gedoe in stand te houden.
Wat de buurman vervolgens zelf doet: scheiden of vergeven, dat stuk mogen ze zelf uitvechten.
Precies dit. Ik heb de partner van die muts ook op de hoogte gebracht. Hij zei: we komen hier sterker uit. Nou prima. Maar de hele buurt wist van zijn vrouw haar bedrog met mijn man, dus ik vond het wel zo netjes om hem ook even de laatste roddel te vertellen 
. Normaal was hij ook niet vies van een beetje roddelen (sarcastisch bedoeld he mensen).
