Mijn man is een narcist
Nadat ik overal in dit forum gezocht heb, maar geen (aktueel) draadje vond die hier specifiek over gaat, besloot ik er zelf een te openen. Wel zie ik onder het onderwerp relaties veel verhalen van vrouwen die soortgelijke situaties in hun relatie meemaken, en mogelijk ook willen meeschrijven hier. Ik hoop dat dit voor hun een eye-opener zal zijn.
Na ruim twintig jaar huwelijk ben ik via het internet, via dit forum vooral, informatie over narcisme tegengekomen. Daardoor gingen er zoveel alarmbellen bij mij af, dat ik een paar boeken over dit onderwerp uit de bieb heb gehaald.
Ik heb verbijsterd het boek 'Narcistisch misbruik in de liefde' van Mjon van Oers zitten lezen en heb dat nog niet uit. Het was doodeng en bevreemdend: alsof ik de karakterbeschrijving van mijn man las. Al die punten, al die gedragingen, ik heb ze nooit eerder aan narcisme gekoppeld, ze zijn zo specifiek beschrijvend hoe het tussen man en mij gaat, dat ik het haast niet kan geloven.
Na de eerste lezing kwam de klap: dit gaat echt nooit veranderen. Mijn vader is een narcist (gediagnosticeerd) en zelfs mijn moeder heeft deze trekken, begreep ik al lezende (ik heb altijd gevonden dat zij en mijn man veel op elkaar leken). Om een lang verhaal kort te maken: ik ben aan het rouwen, aan het verwerken en heb het verdraaide moeilijk.
In het draadje over ontrouw past dit niet helemaal en voel ik me wat dit aangaat wat misplaatst en onbegrepen. Het zijn stuk voor stuk lieve vrouwen die meeschrijven, maar dit is een specifiek soort probleem naast ontrouw waarmee ik niet teveel in die draad wil meedoen, omdat het daarvoor te heftig is. Daarom zoek ik hier een plaats waar al de vrouwen die ik tot nu toe in de rubriek 'relaties' al ben tegengekomen ook kunnen komen uitwisselen, met als doel elkaar te helpen en adviezen te geven hoe hiermee om te gaan. Ik heb vrouwen gelezen die het weten van hun man, maar ook vrouwen waarvan ik het sterk vermoed, maar die het nooit benoemd hebben.
Je komt daar in je eentje niet uit. Of je nu blijven wilt of weggaan, zonder elkaars hulp redden we het niet. Daarom hoop ik dat we elkaar hier kunnen ontmoeten.
Thera schreef op 16-10-2022 om 14:07:
Je schrijft 'hun kinderen', bedoel je dat het je eigen kinderen zijn? Ik snap het niet zo goed.
Contact met andere ouders die hun kinderen opvangen, zoals zij dat doet met dochter en 3 pubers vermoed ik.
De pest met het opvangen is dat als je het doet, de hulpverlening vindt dat het dan ook kan en moet.
Als ik een spoedaanvraag WMO erdoor moest drukken via werk dan weigerde ik dat bij familie onder te brengen ( tenzij gewenst door de familie), omdat ik teveel mantelzorgers finaal afgebrand zag. Te triest voor woorden dat ze die hulp afschuiven waar mogelijk.
Bart80 schreef op 21-09-2022 om 09:42:
Dank voor jullie steun. Dat is fijn!!
Dat mis ik wel vanuit mijn familie. Begrijpen niet waar ik in zit.
Ben er nog lang niet. Maar eerste stap is gezet door een plekje voor mezelf te vinden. Kijk daar naar uit. En hopelijk krijg ik dan een beetje rust. Stap voor stap kom ik er wel.
Weten jullie hoe ik dit het beste kan doen.
Ik kan mij niet inschrijven op dat adres omdat het een vakantiehuisje is. Sta dus nog ingeschreven bij mijn ex. En bij mijn ouders kan ik mij niet inschrijven omdat ik daar niet woon. En wil ook niet dat zij gekort worden in AOW en pensioen. Maar wil niet meer ingeschreven staan bij mijn ex en wil ook niet dat de post daar nog bezorgt word. Hoe kan ik dit het beste oplossen??
Hallo, hier weer even een update.
Sinds 3 weken ben ik weg bij mijn ouders en zit ik in een vakantiehuisje voor de aankomende 6 maanden. Fijn een plek voor mezelf. Maar heb ook moeilijke momenten waarin ik hele dagen huil. Waarom overkomt mij dit? Mijn ex zoekt nog steeds contact. Laat regelmatig weten dat hij ongelukkig, eenzaam en zich alleen voelt. En het liefst een kogel door zijn hoofd schiet. Dit laatste zegt hij regelmatig. Weet ook niet zo goed hoe ik hiermee om moet gaan. Ik weet ik heb nog een lange weg te gaan. Maar blij dat ik de stap heb gezet voor het huisje, echt een plek waar ik mij terug kan trekken.
Ik zou je ex echt helemaal gaan blokkeren op alle mogelijke kanalen. Beter voor jou en beter voor hem.
Jippox schreef op 19-10-2022 om 14:17:
Ik zou je ex echt helemaal gaan blokkeren op alle mogelijke kanalen. Beter voor jou en beter voor hem.
Dit inderdaad! Die kogel door zn kop is ook gewoon emotionele manipulatie en zo lang hij dit steeds kan uiten richting jou voelt dat voor hem waarschijnlijk goed. Ik zou hem dat niet meer gunnen en hem dus blokkeren.
Bart80 schreef op 19-10-2022 om 14:05:
[..]
Hallo, hier weer even een update.
Sinds 3 weken ben ik weg bij mijn ouders en zit ik in een vakantiehuisje voor de aankomende 6 maanden. Fijn een plek voor mezelf. Maar heb ook moeilijke momenten waarin ik hele dagen huil. Waarom overkomt mij dit? Mijn ex zoekt nog steeds contact. Laat regelmatig weten dat hij ongelukkig, eenzaam en zich alleen voelt. En het liefst een kogel door zijn hoofd schiet. Dit laatste zegt hij regelmatig. Weet ook niet zo goed hoe ik hiermee om moet gaan. Ik weet ik heb nog een lange weg te gaan. Maar blij dat ik de stap heb gezet voor het huisje, echt een plek waar ik mij terug kan trekken.
Daar hoef jij helemaal niets mee. Nu niet en nooit niet. Fijn dat je een plekje hebt.
