mijn moeder verzwijgt mijn lesbische relatie
Hi, sinds acht maanden ben ik samen met mijn vriendin, met wie ik heel gelukkig ben. Ik ben gescheiden van mijn ex-man en heb twee kinderen. Al een paar jaar geleden heb ik mijn moeder (83) verteld over mijn wens een vrouw te hebben. Sinds het begin van mijn relatie met mijn vriendin is mijn moeder ervan op de hoogte. Ze heeft ons een paar keer ontvangen in haar huis. Nog altijd wil zij het niet vertellen aan de rest van mijn familie (ooms en tantes, neven en nichten) en aan haar buren en vriendinnen. Zij zegt dat ze dat te moelijk vindt. Het gevolg is dat ik mijn nieuwe leven niet kenbaar kan maken en me niet in het openbaar kan bewegen in de plaats waar ik ben geboren. Ik zit hier erg mee en het zet een grote druk op mijn nieuwe relatie. Mijn moeder zegt dat ik het haar niet moeilijk moet maken en dat zij nu eenmaal van een vroegere tijd is. Wat kan ik doen? Alle raad is welkom.
Familie
Waarom ga je zelf niet naar familie om het ze te vertellen en je vriendin voor te stellen?
Toen ik bewust in mijn eentje moeder werd ben ik ook hun broers en zussen langsgegaan om het ze te vertellen. Ze waren toen in de 70 en ze waren blij verrast, ook juist omdat ik zelf naar ze toe kwam.
Niet omdat mijn oudets het niet wilden vertellen, maar omdat ik dat zelf wilde doen.
Zelf vertellen
Dat is ook het eerste wat in me opkomt. Waarom zou je moeder het moeten vertellen? Je kan toch gewoon samen door het dorp lopen? En als mensen dan willen weten wie je bij je hebt dan stel je gewoon je vriendin voor.
Hoe groot
Als ik je vraag goed begrijp, dan wil je dat je moeder het kenbaar maakt alvorens je in je geboorteplaats met je vriendin kunt verschijnen. Is dit de enige manier, of kun je het ook minder groot maken? Gewoon samen in je geboorteplaats verschijnen met je vriendin? Je kunt toch ook met een vriendin ergens lopen? Samen op een familiefeest verschijnen? Is dat al te groot? Je kunt ook gewoon zeggen ‘dit is Els’. Moet je wachten tot je moeder dit openbaar maakt? Hoeveel moet zit daar in? Zijn het misschien de gewoontes uit je familie? Kun je daar iets over vertellen?
Precies
Gewoon zelf vertellen. En dat hoeft helemaal niet actief, maar gewoon als je iemand tegen komt met je vriendin.
Is vertellen wel het probleem?
Ik denk dat de moeder van Annie niet wil dat iemand het weet. Waarschijnlijk is ze bang voor de reacties van de familie en plaatsgenoten.
De vraag is of je daarin mee moet gaan. Het is jouw leven en het dan inderdaad maar bekend laten worden door hand in hand door het dorp te wandelen. Dan zou ik wel even je moeder waarschuwen zodat ze voorbereid is op reacties. Die misschien wel positiever zijn dan ze denkt...
vertellen
Bedankt voor jullie reacties! Uiteraard wil ik het zelf vertellen en ik vind helemaal niet dat mijn moeder dat voor mij hoeft te doen. Maar ze vindt dat het niet bekend mag worden en dat ik het haar moeilijk maak als ik het ga vertellen.
Ik was laatst met de auto van mijn vriendin bij mijn moeder, zonder mijn vriendin. De buurvrouw kwam even langs en zei, goh wat heb je een leuk autootje. Mijn moeder kromp bijna ineen, bang dat ik zou zeggen dat hij van mijn vriendin was. Ik zei niet tegen de buurvrouw dat hij van mijn vriendin is. Toen de buurvrouw weg was, zei mijn moeder dat ze zo bang was dat ik zou zeggen dat de auto van mijn vriendin is.
Als ik het ga vertellen aan mensen, dan heb ik het gevoel dat ik de raltie met mijn moder zwaar onder druk zet en dat zij zeer gekwetst zal zijn. Tegelijk wil ik gewoon mijn ruimte innemen...
Tsja
Dan zou ik toch tegen je moeder zeggen dat je misschien wel begrijpt dat ze er aan moet wennen, maar dat ze niet van jou mag verwachten om te liegen of te zwijgen over jouw relatie. Dit is wie jij bent, dat hoef je voor niemand geheim te houden. Ook niet omdat zij dat moeilijk vindt.
Weet je wat pas moeilijk is? Als je moeder je niet accepteert 
Moeilijk voor jou
Wat lijkt me dit moeilijk voor jou Annie! Maar ik zou me toch niet langer verstoppen en je vriendin gewoon ter loops meebrengen. Misschien is je moeder vooral bang voor de reacties die zij krijgt. En die reacties zouden wel eens heel erg mee kunnen vallen. En het is jouw leven, niet dat van je moeder. Hoe moeilijk het me ook lijkt, maar net als je als moeder je kind niet overal voor kunt behoeden, kun je je kind je moeder niet overal voor behoeden. Hou het luchtig...stap voor stap.
wat misschien ook kan
Is het wel zelf zeggen tegen familie, vrienden en buren maar laten doorschemeren dat je moeder bang is voor negatieve reacties.
Kans dat mensen dan juist niet lullig gaan doen. Een beetje zoals je vroeger als moeder tegen grotere jongens zei `jij zou toch geen ijsje van een klein kindje afpakken he?` Dat waren als het ware van te voren betrapt en deden ze het juist niet.
Of je moeder uitleggen dat stiekem doen juist meer roddel en achterklap veroorzaakt dan er gewoon over doen.
moeilijk maken
Bedankt, alle raad is ontzettend welkom! Ik wil me niet langer verstoppen. Afgelopen week zei mijn moeder dat we het elkaar niet moeilijk moeten maken en dat ze het mij ook niet moeilijk maakt, doordat ze niet tegen mij zegt dat ze mij helemaal niet meer wil zien. Dat ging wat tussen neus en lippen en ik merk dat ik er van slag van ben. Ik vind het echt ingewikkeld.. Het is overigens geen biblebelt situatie.
Jouw leven
Echt het is jouw leven. Je moeder schaamt zich blijkbaar naar anderen toe. Dat is haar probleem. Maar door zelf ook niet te vertellen hoe het is, bevestig je haar daarin. En niemand die je moeder kan 'ontbevestigen'. Stel je voor datje wel had gezegd dat de auto van je vriendin was. En dat de buurvrouw had gezegd "heb je een vriendin, Oh wat fijn voor je" . Gaat je moeder dan zeggen "nee nee dat is niet fijn want ik schaam me". Denk eerder dat ze van d'r stuk zal zijn dat buurvrouw heel gewoon of misschien wel heel fijn reageert.
Sterkte ermee, het is niet makkelijk om dit soort patronen te doorbreken. Misschien ben je ook iets te afhankelijk van het oordeel van je moeder?
Sinterklaas
De Sinterklaastijd is een mooie tijd voor cadeaus met een boodschap. Een steekje onder water zelfs.
Als je moeder van lezen houdt, geef haar dan het boek 'Stormachtig Stil' van Eveline van de Putte. Hierin staan de levensverhalen van 'roze ouderen', allemaal 'mensen van vroeger', net als zij. Indrukwekkende portretten die mogelijk haar gedachten veranderen.
Het is trouwens denkbaar dat jouw moeder zelf met haar geaardheid heeft geworsteld. Of dat ze iets vergelijkbaars eerder heeft meegemaakt in de familie. Niet dat ik daarover wil speculeren, maar ik bedoel dat er meer pijn achter kan zitten dan simpelweg bekrompenheid.
Dat moet natuurlijk niet jouw probleem worden, maar het kan jullie relatie positief beïnvloeden, als je deze mogelijkheid in gedachten houdt.
Het lijkt me een moeilijke en ook verdrietige situatie. Je hoeft geen goedkeuring van je ouders, maar een impliciete afwijzing doet gewoon pijn. Sterkte.
Niet doen
Het is jammer dat je je al hebt laten chanteren door de schaamte van je moeder.
Het zal voor haar beslist even wennen zijn, maar achteraf valt het altijd mee. Mensen zijn met name bang om zelf afgewezen te worden en dat lijkt me een irreeele angst in deze tijd.
Ze kan wel geconfronteerd worden met vragen die ze misschien niet kan beantwoorden. Dan kan ze altijd zeggen, en dat kun je haar tzt meegeven: dat weet ik niet, het is mijn dochter, die zal het wel weten.
Verder zou ik niet te lang wachten met bij familie en in het dorp gewoon openlijk te zijn over je relatie, je niet te verschuilen, maar het is ook echt niet nodig en niet handig om daar expliciet over te zijn. Het is gewoon normaal dat je een relatie hebt en dat hoef je niet uit te leggen. Behalve als iemand er naar vraagt. In alle eerlijkheid geef je dan een kort concreet antwoord, met meer details afhankelijk van de relatie die je met iemand hebt.
En als je het een keer hebt moeten laten merken of meedelen, DAN meldt je het je moeder. Dat is dan maar even wennen, en misschien is ze wel even boos of met een andere emotie, maar dat gaat voorbij als ze merkt hoe laagdrempelig jij er zelf mee omgaat en daarna de mensen om haar heen mocht ze het ter sprake brengen of er iets over opmerken.
Succes ermee. Leeftijd is geen excuus en het is valse schaamte dat haar tegenhoudt. Het klinkt niet alsof ze de leefwijze zelf afwijst op principiele gronden. En dan is het gewoon iets dat normaal wordt als ze er eenmaal doorheen is.
Er worden, met name onder ouderen, soms gevoelloze opmerkingen gemaakt maar soms ook om af te tasten hoe iemand er over denkt. Als je er zelf dan 'normaal' over doet zakt de emotie en wordt het sneller ook als 'normaal' gezien.
Het elkaar niet moeilijk maken?
Alleen omdat ze jou blijft ontvangen maakt ze het jou niet moeilijk? Wanneer kom je eens op voor je zelf? Je bent geen 10 jaar meer he? Dit laat je toch niet gebeuren? Ze moet even door de zure appel heen, haar familie, vrienden en kennissen komen het te weten maar misschien is die appel gewoon vele malen zoeter dan ze denkt.
Ga een goed gesprek aan maar maak duidelijk dat ze het jou wel moeilijk maakt, dat jij met die auto moet liegen en dat ze jou toch niet opgevoed heeft met leugens? Vraag elke keer door waar ze zo bang voor is: En wat denk je dat buurvrouw, nichtje, kassamevrouw gaat zeggen als ze weet dat ik een vriendin heb? Gaan ze dan nooit meer met jou praten? En als dat al zo zou zijn, is dat erger dan dat IK niet meer met jou praat? Volhouden en blijven praten en NOOIT meer liegen als ze jou iets vragen (auto). Kom voor jezelf op en wees jezelf, je hoeft geen rekening te houden met je moeder. Als die achter jouw rug er schande over wil praten dan doet ze dat maar, maar jij hebt het recht om met je vriendin te gaan en staan waar jij wilt. Als ze dat niet accepteert is ze jou als dochter ook niet waard. Zou ze echt zover willen gaan?
Een paar reacties
"Maar ze vindt dat het niet bekend mag worden en dat ik het haar moeilijk maak als ik het ga vertellen."
Jij mag het je moeder niet moeilijk maken, maar je moeder mag het jou wel moeilijk maken door van jou te eisen dat je zwijgt over je relatie?
[reactie op verwijderde reacties verwijderd door forumbeheer]
Huh
Gewoon zeggen van wie die mooie auto is staat gelijk aan 'van de daken schreeuwen of rondbazuinen'? Het gaat er om dat je in dit land gewoon moet kunnen praten over je partner en die moet kunnen aanduiden met een vrouwelijke dan wel mannelijke vorm. Je moet op de vraag: ben je op vakantie geweest? kunnen antwoorden met: mijn vriendin en ik zijn naar Schotland geweest. Op de vraag waar je nu woont moet je kunnen zeggen: Mijn vriendin en ik wonen in Leiden! Dat is het enige wat ts vraagt, dat ze niet hoeft te LIEGEN!
Interpretatie
Blijkbaar woon je niet meer in je geboorteplaats. Je moeder wel. Ga je met je vriendin gewoon door de geboorteplaats lopen als je dat nodig vind en doe dat dan niet hand in hand dan zullen de meeste mensen jullie amper opmerken of ook niet direct de conclusie trekken dat jullie een stelletje zijn. Wat dat betreft, bekrompenheid kan ook in je voordeel werken als je het niet gelijk van de daken schreeuwt of het er te dik boven oplegt. Je hoeft jezelf niet te verloochenen maar ook je moeders gevoelens niet onnodig te kwetsen. Doseer het een beetje. Familie en bekenden die dicht bij je staan en voor jou belangrijk zijn, zou ik het gewoon zelf gaan vertellen. Maar de buren of vriendinnen van je moeder zou ik er niet mee lastig vallen. Laat ze denken wat ze willen.
laatste
Wat ik graag zou willen is gewoon op de koffie bij mijn neven en nichten, mijn vriendin voorstellen aan mijn peetoom en tante die op hoge leeftijd zijn, even naar de supermarkt lopen..
En verder wil ik het hierbij laten. Ik zal forumbeheer vragen het draadje te verwijderen. Ik voel dat er ver over mijn grenzen wordt gegaan door Ad Hombre. Bedankt voor jullie reacties.
@Ad
Ts wil helemaal niet dat haar moeder het gaat rondbazuinen. Zie #7 (#12 is ook interessant) , voor jouw eerste reactie in #14.
#7
"Uiteraard wil ik het zelf vertellen en ik vind helemaal niet dat mijn moeder dat voor mij hoeft te doen. Maar ze vindt dat het niet bekend mag worden en dat ik het haar moeilijk maak als ik het ga vertellen."
#12
"Afgelopen week zei mijn moeder dat we het elkaar niet moeilijk moeten maken en dat ze het mij ook niet moeilijk maakt, doordat ze niet tegen mij zegt dat ze mij helemaal niet meer wil zien."
Alkes
` Ik heb toch ook geen oordeel over het feit dat iemand als Ad Hombre een vrouw heeft.` Nou heb ik zo de neiging om te zeggen ´ik wel, ik vind het zielig voor haar´. Maar dat doe ik niet want dat zou kinderachtig zijn. En met twee maten meten. En bovendien kan ik niet weten hoe lief en gezellig en oprecht humoristisch hij thuis is.
Enfin, het zijn ook altijd dezelfden die nukkig komen reageren en een kiertje proberen te vinden om schier kwetsende kanttekeningen te komen zetten in het kader van ´ja ik zeg gewoon hoe het is hoor´. Maar het is een algeheel patroon in allerlei draadjes en daardoor devalueren ze sommige eigen inhoudelijk valide opmerkingen die ze ook hebben. Alleen nieuwkomers zien dat patroon nog niet en worden weggejaagd door de vijandige toon. Dat vind ik jammer want het zijn maar een paar mensen die zo handelen.
Nou ja al weer helemaal meta, dat is ook het patroon hier vaak: het begint serieus, dan komen de rellers even een knuppel in het hoenderhok gooien en vervolgens verlegt de discussie zich dan naar hen en wordt er veel meta gepraat.
Dat schijnt niet te mogen maar kan haast niet anders door de knuppels en misschien is dat ook wel de bedoeling van die personen ook al zullen ze bij hoog en bij laag hun mantra zingen `nou het is toch zo? ik zeg gewoon hoe het is hoor´.
Ik houd ook maar weer eens op met hier meta zijn en wens Annie het allerbeste.
Daisy
"Maar ze vindt dat het niet bekend mag worden en dat ik het haar moeilijk maak als ik het ga vertellen.""
Ik ging uit van de informatie in post #1. Dit verandert de zaak in die zin dat duidelijk is dat die moeder verkeerd bezig is.
Maar OP is een grote meid (neem ik aan) en zou zich daar natuurlijk niets van aan moeten trekken. Dus lekker vertellen (of dat broekpak, dan hoef je het niet meer te vertellen).
Haal je schouders op en trek je eigen plan. Je hebt al heel lang geen toestemming van je moeder meer nodig.
Alkes
"Je brengt het als ze een ander soort mensen zijn."
Nee hoor, juist niet!
"TS is gewoon een forummer die het vervelend vindt dat ze haar relatie geheim moet houden. Ze vraagt niet of ze toegejuicht wordt, ze wil het niet van de daken schreeuwen (hoewel dat een volkomen normale reactie is voor mensen die gelukkig zijn in hun relatie). Ze vraagt om tips hoe er mee om te gaan."
Gewoon zeggen of duidelijk laten merken.
"Ze vraagt niet om een veroordeling vanwege het feit dat ze toevallig op vrouwen valt. En ja, je mag zeker verwachten dat anderen daar niet moeilijk over doen. Ik heb toch ook geen oordeel over het feit dat iemand als Ad Hombre een vrouw heeft."
Weet je het zeker? Er zijn zat mensen die daar een oordeel over hebben, kan ik je mooie verhalen over vertellen. Dat kan ik vervelend vinden, maar ik kan het ze niet verbieden.
Maro
"Maar dat doe ik niet want dat zou kinderachtig zijn. En met twee maten meten. En bovendien kan ik niet weten hoe lief en gezellig en oprecht humoristisch hij thuis is. "
Heel goed, Maro!
"Enfin, het zijn ook altijd dezelfden die nukkig komen reageren en een kiertje proberen te vinden om schier kwetsende kanttekeningen te komen zetten in het kader van ´ja ik zeg gewoon hoe het is hoor´. "
Mijn reactie was volstrekt redelijk gezien de informatie in post #1. Inmiddels heb ik hem aangepast o.g.v. #7.
Nog even dit Maro
"ook al zullen ze bij hoog en bij laag hun mantra zingen `nou het is toch zo? ik zeg gewoon hoe het is hoor´."
Nooit, maar dan ook nooit zul jij mij zoiets hebben horen zeggen. Dat weet ik heel zeker. Ik zeg dat namelijk NOOIT.
Ik zeg hoogstens wat ik vind. En ik zeg met name nadrukkelijk wat ik vind als ik constateer dat er weer eens op de teentjes rond een 'politiek gevoelig' onderwerp wordt getrippeld zoals hier.
Waar een koppige hoogbejaarde moeder wordt opgeblazen tot een doelwit van het LGBTI verzet in Nederland. Doe normaal en doe gewoon je ding. Wat je moeder ook zegt.
Lastig
Beste forummers,
Annie riep al op tot een verwijdering van de discussie en daar was ik het eigenlijk al mee eens tot Ad op zijn reacties terugkwam en is gaan reageren op #7 Zonder die aanvullende reactie had ik drastischere maatregelen moeten nemen. Ad lees voortaan even de hele discussie voor je ergens op reageert want dit was niet volgens de Forumspelregels!
Ik heb links en rechts (!) wat verwijderd en dat is al lastig genoeg. Wat laat je staan en welke reacties op reacties worden verwijderd? Ik hoop dat we verder op een normale manier kunnen discussiëren want het onderwerp is wel interessant. Abnormale reacties worden verwijderd.
Met vriendelijke groet,
Forumbeheer Ouders Online
jouw initiatief
Annie, wat zou er gebeuren als jij tegen je moeder zegt dat je er niet over liegt en dat je je vriendin aan haar wil voorstellen? Als je moeder ziet hoe leuk ze is, draait ze misschien bij.
En als ze dat niet wil kun je haar ook voorstellen dat jij dan ook niet meer komt. Kijken of ze dat leuk vindt.
Hoogbejaard
“ Waar een koppige hoogbejaarde moeder wordt opgeblazen tot een doelwit van het LGBTI verzet in Nederland”
Alsof een hoogbejaarde moeder iets onverwachts te horen krijgt. Al vanaf halverwege jaren 70 werd in NL redelijk openlijk gesproken over homoseksualiteit. In die tijd was de moeder van TS rond de 40. En 45 jaar later is het nog steeds een schok? Mag ze er niet mee geconfronteerd worden? Ik krijg niet de indruk dat er orthodoxe religieuze motieven meespelen. Waarom dan toch zo omzichtig
zou het kunnen...
Zou het kunnen dat je moeder denkt , omdat je getrouwd bent geweest met kinderen, dat het een bevlieging is. Dat je straks weer verliefd wordt op een man? Dat kwam zo even bij mij op.
Misschien goed om open te vragen aan je moeder (en doorvragen!): Mam, wat houdt je tegen om eerlijk te zijn over mijn nieuwe relatie? Niet zelf invullen, maar doorvragen met open vragen.
En tja, ik zou mij kunnen voorstellen dat je uiteindelijk zegt: ik houd van je mama maar ik heb nu een vriendin en ga daar open over zijn. Het heeft niets met jou te maken. En vertel het inderdaad zelf gewoon hier en daar.
Alkes
"Alsof een hoogbejaarde moeder iets onverwachts te horen krijgt. Al vanaf halverwege jaren 70 werd in NL redelijk openlijk gesproken over homoseksualiteit. "
Toen mijn moeder tegen de tachtig begon te lopen ben ik tot de conclusie gekomen dat ik haar meningen niet meer serieus moest nemen. Dat scheelt een hoop gedoe.
Dat kun je ook met mijn meningen doen als ze je niet aanstaan. Overigens stond er geen onvertogen woord in, dus ik vind het nogal onzinnig dat ze gewist zijn.
Maar het zit in je hoofd
Mijn vader bleef erg lang als de dood dat andere mensen het zouden weten, en wat ze dan niet zouden denken over hem.
Dus niet eens wat ze zouden zeggen of doen, nee, denken.
En zo zet je jezelf klem. Want je kunt nooit achterhalen wat andere mensen denken. Je kunt ook nooit bewijzen dat ze niet negatief gaan denken.
Ik was nog jong en super kwetsbaar en heb me deels laten overhalen toneelstuk poos mee te doen. Bah wat vreselijk. Gewoon niet doen.
Gewoon zeggen lieve mam, ik vind het rot voor je dat je er zo mee zit, al denk ik zelf dat het niet nodig is. Maar hoe dan ook lukt het mij niet het niet te vertellen, dus dat ga ik wel doen.
