Mijn nieuwe echtgenoot houdt niet van mijn kind!

Therapie

Als ik dit lees is mijn eerste reaktie WEG BIJ DIE MAN! Maar ik weet dat dat in de praktijk nooit zo makkelijk is. Ik denk wel dat je hem duidelijk moet maken dat dit zo niet door kan kan. Als dit zo blijft kan je niet bij hem blijven, je doet je kind anders echt tekort. Het zou misschien een mogelijkheid zijn om samen in therapie te gaan, of in gezinstherapie.
Opvoeden doe je samen, en het is ook heel belangrijk om 1 lijn te trekken hierin. Jullie moeten het dus eens zijn over de opvoeding, of hij moet de opvoeding helemaal aan jou overlaten, en zich er dan ook niet mee bemoeien. Dat lijkt me heel moeilijk trouwens.
Ik denk dat een soort behandeling of therapie misschien nog wel kan helpen, en als dat ook niks oplevert denk ik dat het toch beter is om bij hem weg te gaan. Als je nog wel van hem houdt maar het tussen hem en je zoontje niet klikt zou je ook nog een lat relatie kunnen overwegen.

Een keuze maken.

Ik heb in eenzelfde situatie als jij gezeten. In mijn geval betrof het de biologische vader van mijn kind. Het gaat me te ver om te zeggen dat hij niet van mijn kind hield, maar er waren constant ernstige botsingen. Ik hield mijn hart vast voor het moment dat mijn zoon in de puberteit zou komen; dan zou het echt uit de hand lopen! Ik heb me voorgenomen om -als de situatie echt onhoudbaar zou worden- voor mijn kind te kiezen, en niet voor mijn echtgenoot. Een kind (en zeker zo'n jong kind) kan je niet aan zijn lot overlaten. Ik heb de daad bij het woord gevoegd. Ik ben nu 10 jaar gescheiden, de band tussen vader en zoon is nog steeds problematisch, maar door mijn kind verder alleen op te voeden heb ik grotere problemen kunnen voorkomen.

Fysiek geweld? Emotionele mishandeling? Kies voor je kind!

Je moet weg gaan

Je moet je kind beschermen en weg gaan. Het moet vreselijk zijn voor je kind om zich niet veilig te voelen in zijn eigen huis, dat kan echt niet.

Lees je berichtje nog eens door en ik denk dat je zelf het antwoord ook wel weet. Sterkte!

Geen man boven mijn kind

en zo simpel is dat. En waarom simpel, het is een package deal waar hij eerder, en ja jij ook, eerlijker over hadden moeten praten toen de eerste signalen kwamen. Jullie zijn nu 3 jaar verder en dit gaat niet goed, wordt echt alleen maar erger. Ga uit elkaar, ga desnoods latten.

ik moet geen vent in mijn bed die niet onvoorwaardelijk kiest voor mij en dus ook voor mijn kinderen. Liever 3 hoog achter op een houtje bijten dan dat een man mijn kinderen iets aan doet.

En ach therapie, ik ken zoveel stellen die in therapie zijn gegaan, maar als er 1 een antipathie heeft voor een kind van de ander dan gaat het gewoon niet lukken.

Weg

Mijn neef had een stiefvader die nooit van hem gehouden heeft. Hij was 4 toen zijn moeder hertrouwde en hij heeft zich nooit gewenst gevoeld. Hij wist al heel jong dat zijn stiefvader hem niet lief vond. Het werd alleen maar erger toen hij een (half)zusje kreeg. Zijn moeder heeft haar best gedaan de twee nader tot elkaar te brengen maar heeft uiteindelijk toch voor haar zoon (mijn neef dus) gekozen en is van haar 2e man gescheiden.

Ik heb mijn neef erg ongelukkig meegemaakt in de tijd dat ze nog samen waren. Vreselijk gewoon.
Kies voor je zoon. Hoe kan een man van je houden, maar niet van je zoon? Dan houdt hij niet onvoorwaardelijk van je.

Weg gaan

Dit gaat niet meer goed komen. Ik spreek (helaas) uit ervaring. Gelukkig heeft mijn partner nooit fysiek een grens overschreden, anders hoop ik dat ik de eerste keer al zou zijn vertrokken. Hij was ook nooit openlijk naar tegen de kinderen, maar uit alles wat hij deed bleek dat hij ze niet wilde hebben. Uiteindelijk heeft het mijn kinderen gelukkig geen permanente schade toegebracht, maar het was een enorme opluchting toen we eenmaal niet meer bij elkaar woonden. Nu latten we, en voorlopig zie ik nog niet gebeuren dat het contact tussen mijn partner en mijn kinderen hersteld wordt. Daar heeft ook niemand behoefte aan.

Wat een vreselijke situatie

voor jullie alledrie eigenlijk
Ik heb ooit tegen mijn man gezegd dat áls ik moest kiezen ik áltijd voor mijn kinderen zou kiezen. Geen twijfel over mogelijk. Hoe hard het je ook zal vallen, vrees ik dat jij die keus ook moet maken. Wie jouw zoon niet accepteert, accepteert jou ook niet. Je zoon is jouw leven.

Weggaan

Ik sluit me aan bij de anderen hier. Als je man echt een hekel heeft aan je kind dan lijkt me dat je voor je kind moet kiezen. Hij is nog zo klein en zo afhankelijk van jou. Je schrijft dat jullie anders tegen de opvoeding aankijken maar er zit nog al een verschil tussen andere ideeën hebben over de opvoeding en echt een hekel hebben aan.

Toen ik mijn man tegenkwam was mijn meest belangrijke eis dat het ook tussen hem en mijn kinderen zou klikken. Gelukkig was dat zo. Dat houdt niet in dat we het altijd eens zijn geweest over de opvoeding, daar hebben we regelmatig ruzie over gehad en denken we soms anders over. Echter ik heb altijd gezien hoe ontzettend lief hij voor mijn kinderen was, hoe veel hij voor ze over had en hoe veel hij van ze houdt. De basis moet gewoon goed zijn.

Tja...

Niet geheel ten onrechte werd mij vandaag in "Relaties" verweten dat ik al snel behoorlijk wat aannames doe... Maar noem het "ervaring" *sprak Belle arrogant*

Ik kan me alleen maar aansluiten bij de mensen die voor mij al antwoord hebben gegeven. Deze man is misschien goed voor jou, maar niet goed voor je kind.
Ik ben zelf ook een alleenstaande moeder, ik weet dat het niet altijd meevalt om alles alleen te moeten doen en elke avond in een leeg bed te moeten stappen, maar niemand, werkelijk NIEMAND, maar dan ook ECHT NIEMAND!!! zal mijn kinderen kwaad mogen doen, niet met de vuisten en niet met verbaal geweld, ook al betekent dat, dat ik tot mijn dood (op zeer hoge leeftijd natuurlijk) alleen zal blijven.

Verder, sorry dat ik zo bot ben, vraag ik me af waarom je het zo ver hebt laten komen. Je schrijft letterlijk: "Maar ik heb een zoon uit mijn eerste huwelijk, die hij vrijwel vanaf het begin niet heeft geaccepteerd." Godsammekrake, dat arme jong!!!
En dan vertel je ook nog dat je man hem continu verbaal onderuit haalt, plus 3x fysiek aanvalt, en dan sta jij nog vreemd te kijken dat jouw jochie, dat de helft van zijn leven met een boze stiefpa te maken heeft, onmogelijk wordt als jouw man in de buurt is...?

Gelukkig heeft hij nog een biovader waar hij terecht kan. Weet die wat er aan de hand is? Er zijn meer vaders die (terecht!) een kind opeisen (en krijgen!) omdat de moeder een man hebben getrouwd die niet goed bij het kind past. Of hoopte jij dat jouw huidige man dat wel was en dat het allemaal wel meeviel?
Heel eerlijk gezegd vind ik dat je zoon onder deze omstandigheden beter af is bij jouw ex (en dan ga ik er vanuit dat hij wel goed voor zijn zoontje is, al passen jullie niet meer bij elkaar). Zodat jouw man geen last meer heeft van jouw kind en jullie samen gelukkig kunnen worden?

Persoonlijk moet ik er niet aan denken, maar misschien werkt dat voor jou wel. Je zoon is i.i.g. erbij gebaat om niet meer met jouw man onder één dak te moeten leven, dat staat als een paal boven water.

Nog even dit: verbaal geweld kan minstens zoveel schade aanrichten als fysiek geweld. Onderschat dat niet.

Jij hebt de keuze. Je man of je kind. Beiden samen is géén optie.

Ik wens je heel veel wijsheid en sterkte toe!

Jullie hebben allemaal gelijk

Gelukkig kan ik jullie allen vertellen dat ik in alle situaties voor mijn kind heb gekozen. Ik heb nu een psychologe, die mij gaat helpen, met name met de voorbereiding voor de verwijdering van elkaar (mijn man en ik). Daarbij heb ik een kinderpsycholoog via de kinderarts gekregen waar ik op korte termijn naar toe ga. Hij mag mijn kind nooit meer wat aandoen.

Mijn kind is mijn alles, en zoals een van jullie zei: liever op een houtje bijten drie hoog achter dan met een man samen blijven die letterlijk gezegd heeft: "ik voel niets voor dit kind en zal ook nooit wat voor hem voelen"....

Jullie hebben gelijk, ik heb de beslissing diep in mijn hart al genomen, maar vind het belangrijk om dat op een veilige manier voor mijn kind te doen. Hij zit op speciaal onderwijs en "even" verhuizen is iets wat met hem niet zomaar gaat.

Tot die tijd, is hij nooit alleen met mijn man samen dus daar hoef ik me geen zorgen over te maken. En ik zorg, in de weekeinden dat hij bij ons is, meestal alleen met hem op stap te gaan. Hij vind het prachtig om alleen met mama op stap te gaan en heeft ook heel goed van hem, gezegd: mama, ik wil dat hij weggaat en dat jij dat oplost....

Ik hoef niets meer te zeggen toch?

Bedankt voor al jullie opmerkingen, dat heeft me gesterkt in mijn beslissing.

Groetjes!

Vraagtekentje

Wat fijn te horen dat je al zoveel stappen hebt ondernomen om weg te gaan bij je man. Zelf zou ik helemaal niet meer willen dat mijn zoon nog bij zo'n vent in de buurt zou zijn, en ik had dit niet jaren laten doorgaan.

En driehoog op een houtje klinkt zo zielig. Maar het gaat toch vooral om rust en veiligheid!

Sterkte,

Liora

Sterkte

Sterkte de komende tijd!

Vraagtekentje

Ik ben blij dat je er al zo ver mee bezig bent, want ik werd hier echt heel akelig van. Gelukkig besef je dat wat jouw man doet, echt niet kan.
Dat jouw kind op speciaal onderwijs zit, hoeft geen probleem te zijn. Als je wil scheiden van deze man, kan je dan in je huidige huis blijven? En er zijn meer speciale scholen
Alles is beter dan in deze situatie te blijven. Liefst zou je die man direct de deur uit moeten zetten, maar ik weet dat dat praktisch gezien makkelijker gezegd dan gedaan is. Hoewel... Heb je wel eens gekeken naar "voorlopige voorzieningen"?

Je bent in ieder geval serieus bezig, en dat is goed! Maar realiseer je goed dat elke dag dat jij nog samen bent met jouw man een enorme bedreiging voor je zoon is. Ik weet niet wat jouw zoon heeft en waarom hij op het speciaal onderwijs zit, maar er zijn stoornissen waardoor dat soort dingen dubbel zo hard binnen komen, heb je daarbij stil gestaan?
Jij kan hem nu geen veilig thuis geven, zelfs al houdt je man zich koest. En ik dacht uit je andere bericht dat jouw man hem nog steeds verbaal aanvalt, dus hij houdt zich niet eens koest. Zolang die man er is, voelt jouw zoon zich niet veilig. Heel kort en heel bot gezegd (ik geef direct toe dat ik wel eens ongenianceerd ben): die man moet zo snel mogelijk weg.

Ik ben in ieder geval gerustgesteld dat je zelf inziet dat dit niet goed is.

Gerustgesteld

Om eerlijk te zijn vind ik het minder interessant of ík gerustgesteld word dan Vraagtekentjes zoon. Ik vind dat vraagtekentje heel verstandig overkomt en handelt. Drie jaar samenwonen met een man die zo akelig doet tegen het ´stiefkind´ zijn drie lange jaren, maar als je bedenkt dat je in eerste instantie verliefd bent, de roze bril daarna kwijtraakt en de zaken realistisch gaat zien vind ik die drie jaar een betrekkelijk snelle tijd waarin Vraagtekentje tot inzicht is gekomen. Mijn complimenten, Vraagtekentje. Nu puin ruimen en opnieuw beginnen. Dan zal je zoontje deze episode als slechte tijd herinneren, maar verder gelukkig op kunnen groeien. Ik heb met je te doen Vraagtekentje, heel veel doorzetting, kracht en sterkte toegewenst.

Fijn

Ben blij dat je voor je zoon kiest, enige juiste keuze.... En regel t zo snel mogelijk!
Veel sterkte!!

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

3 hoog achter

is helemaal niet zielig. Ik ben opgegroeid 4 hoog achter, zonder mijn vader. Prima jeugd gehad, is echt niks mis mee, als de omgeving maar veilig en liefhebbend is.
Sterkte met je beslissing! Lijkt me een hele moeilijke situatie.

Zielig

Nee, 3 of 6 hoog achter is niet zielig. Wat pas echt zielig is, is deze situatie waar een klein kind al meer dan 3 jaar psychisch (en soms ook fysiek) mishandeld wordt. Gelukkig is Vraagtekentje nu wakker geworden. Haar zoon moet weg uit deze situatie, hoe eerder hoe beter. Als zij niet gelijk kan kan het kind misschien beter naar de natuurlijke vader toe (er even van uitgaande dat dat gewoon een liefhebbende vader is). Misschien heeft zoon ook wel psychische hulp nodig om dit weer boven te komen aangezien het al zo lang duurt als hij het zich waarschijnlijk kan herinneren. Wat een shit-jeugd, daar weegt geen enkele luxe tegenop! Er valt heel wat goed te maken hier.
Een nieuwe partner moet altijd voor het totaalpakket van moeder (of vader) en kind(eren) kiezen. Als de kinderen hem teveel zijn dan moet je, als je als moeder die man toch wilt, het bij latten houden. Mijn liefde voor zo'n man zou trouwens snel over zijn als hij mijn kind zo zou behandelen.
Groeten Primavera

Vraagtekentje

Fijn dat het forum je heeft gesterkt in je beslissing.
Ik sta helemaal achter je keuze en hoop dat jij en je zoon goed begeleid zullen worden door de psychologen en de kinderarts.
Veel sterkte de komende tijd.

Vraagtekentje

Fijn dat het forum je heeft gesterkt in je beslissing.
Ik sta helemaal achter je keuze en hoop dat jij en je zoon goed begeleid zullen worden door de psychologen en de kinderarts.
Veel sterkte de komende tijd.

Ik sta versteld

Jij vraagt: "Moet ik bij hem blijven met mogelijk grote gevolgen voor mijn kind?"? Je zoon leeft nu al meer dan zijn halve *leven* in 1 huis met een man die hem fysiek en emotioneel mishandelt.Dat 'mogelijk' had je wat mij betreft wel mogen weglaten.

Ehhh voor wie kies jij eigenlijk?

pff deze man zal niet veranderen. liefde voor je kind of anders opzouten.
hop.