Mijn oude moeder bemoeit zich overal mee (en schopt drama als ik dat niet wil)
Mijn moeder is altijd al een beetje een moeilijk mens geweest. Groot ego, alles moet op haar manier. Als kind fladderde ik overal zo'n beetje doorheen, ik wist wat ik moest doen om onder de radar te blijven en de grootste problemen thuis waren dan ook tussen mijn moeder en mijn oudste zus. Mijn vader is een lieverd, maar zit zwaar onder de plak. Hij is het bij voorbaat met mijn moeder eens.Toen ik trouwde was mijn moeder het niet eens met mijn partnerkeuze. Dat heeft ze duidelijk laten merken ook! Ik kreeg een dochter en daarvoor was mijn moeder een leuke oma. Met mijn man botste het nogal eens. Daar moest dan uitgebreid over worden gepraat, daarna moesten man en ik 'sorry' zeggen en dan werden we weer in genade aangenomen. Deden we dat niet, dan was het maanden drama, waarna mijn moeder door had dat we echt geen excuses gingen aanbieden en dan draaide ze langzaam bij. Wel bleef ze ons dan nog tijden een gedramatiseerde versie van het gebeurde voor de voeten werpen, waar wij dan gewoon niet op reageerden. Met mijn zus en haar partner ging het overigens precies hetzelfde.Ik ging scheiden ("zie je wel!") en het leven ging verder z'n gangetje. Mijn zus ging ook scheiden en kreeg een nieuwe vriend, zelfde drama's, zelfde verwijten vanuit mijn moeder. Zus en nieuwe vriend verhuisden naar de andere kant van het land.Mijn ouders werden ouder (inmiddels halverwege de 80) en mijn moeder leek wat milder te worden. Haar gezondheid werd wat slechter, ze had wat meer hulp nodig maar leek ook wat blijer met wat mensen allemaal voor haar doen.Nu heb ik een half jaar geleden een nieuwe man leren kennen en wij zijn rustig aan het kijken welke kant onze relatie op gaat. Door Corona kunnen we niet veel, maar we vermaken ons samen prima. In het leven van mijn vriend spelen wat dingen waarvoor op dit moment niet echt een oplossing is, maar hij is eerlijk naar mij toe en ik accepteer de dingen zoals ze zijn. Ergens rond de jaarwisseling heb ik mijn ouders verteld over mijn nieuwe vriend, omdat we een paar dagen weg zouden zijn. Vanaf dat moment wil mijn moeder zich overal mee bemoeien. Ze wil weten wat we doen, hoe vaak hij bij mij is en andersom, welke problemen er in zijn leven spelen en dan geeft ze ook haar mening over hoe hij dat moet oplossen. Tot afgelopen weekend bleef ik expres gewoon vaag, ik gaf vage antwoorden en bracht het gesprek op iets anders. Maar in het weekend belde ze op met allerlei inpertinente vragen, terwijl mijn vriend naast me op de bank zat. Na een paar keer de vraag ontweken te hebben, gaf ik aan dat het haar feitelijk niet aangaat wat ik als volwassen vrouw in mijn eigen huis doe. Nou, toen had ik het gedaan! Halverwege haar tirade heb ik opgehangen. De oren van mijn vriend klapperden!Vandaag stond mijn vader in zijn eentje op de stoep om te vragen of ik het goed wilde komen maken. Ik weet dat dat betekent dat ik 'sorry' moet zeggen. Vervolgens zal ze mijn vriend de schuld geven dat ik 'veranderd' ben (zo ging het met mijn ex, zo ging het met de man en later vriend van mijn zus). En ik merk dat ik het niet meer kan. Ik heb mijn vader uitgelegd hoe ik me voel en dat het echt niet meer gaat gebeuren. Ook voel ik een enorme bescherming naar mijn vriend toe en heb ik absoluut geen zin om hem aan mijn ouders voor te stellen. Maar in mijn achterhoofd heb ik een stemmetje dat mijn ouders oud zijn en misschien niet lang meer te leven hebben. Ik weet precies hoe dit drama weer zal gaan en ik kan het niet meer opbrengen. Iemand nog tips?
ik heb ook zo'n moeder. Het heeft er toe geleid dat ik in het buitenland ben gaan wonen. Ik ben inmiddels ook 45 en laat me niet meer voor haar karretje spannen. Het raakt me sinds kort niet meer. Ik denk ook steeds, zeker als ik dit soort verhalen lees:"waarom moeten wij dit soort gedrag van onze ouders pikken?". Mijn dochter ist ook net volwassen en wij gaan gelukkig heel anders met haar om. En juist dan denk ik vaak: " waarom kan mijn moeder dit niet?"
Met haar gedrag zorgt zij er alleen maar voor dat wij er zo weinig mogelijk komen. Een leven bij haar in de buurt zou echt onmogelijk zijn geweest en op drama`s uitlopen. Ze ist emotioneel nooit een moederfiguur voor mij geweest en daarom laat ik mijn leven ook niet door haar verzieken. IK voel mij naar haar toe dan ook helemaal niets verplicht en heb ook weinig behoefte aan contact. Blijf niet je hele leven op een band hopen die er niet is, nooit was en nooit komen zal. Beperk het contact zoveel mogelijk.. je bent ws mijn leeftijd dus je hoeft je in niet maar dan ook niets te verantwoorden naar je moeder toe. Het feit dat ze al oud zijn doet daar niets aan af. Tenzij ze haar hele leven een lieve moeder was en door de ouderdom haar karakter veranderd zou zijn, dan zou ik het kunnen accepteren. Maar in jouw geval was ze nooit de leuke moeder en je vader is zoals ze het in het duits zouden zeggen een "Waschlappen" zonder ruggegraat.
Ik zou je moeder gewoon heel duidelijk op haar kinderachtige gedrag aanspreken en zeggen dat je daar niet van gediend bent en verder de bal bij haar laten. Neemt zij geen contact op? Haar probleem! Blijkbaar zit ze er zelf ook niet mee dat ze ws niet meer lang te leven heeft en daarom het contact met jou goed wil houden. Nee, integendeel, ze blijft lekker door gaan met dit gedrag. Zeg gewoon tegen je vader dat hij gezellig langs kan komen en kennis kan maken met je vriend en laat die lastpost maar thuis blijven (je moeder).
