Mis jij iemand met kerst?
Ik ga mijn zoon missen. Hij wil op dit moment geen contact met ons, wij weten niet waarom maar moeten het maar accepteren. Hij heeft het duidelijk heel moeilijk met zichzelf; bij ons thuis zijn geen gekke dingen gebeurd naar mijn idee maar toch lijkt hij ons dingen kwalijk te nemen.
Hoe dan ook: wij hebben hem en zijn vriend begin december uitgenodigd nadat het al een tijd stil bleef van hun kant. Al onze berichtjes worden genegeerd; telefoon wordt niet opgenomen. Dit is al maanden zo, helaas.
We hebben maar besloten er een week tussenuit te piepen en ik zal me in de loop van de week wel over het verdriet heen zetten en genieten van de week weg, maar het blijft pijnlijk....
Betsy
Wat rot dat je geen contact met je zoon hebt in deze tijd. Wel heel goed dat jullie er een weekje tussenuit gaan. Probeer maar lekker te genieten inderdaad. Toch fijne dagen gewenst, Mari
hier andersom
Mijn man heeft geen contact met zijn moeder, na een hoop gelieg, moeilijk doen, niet luisteren, ruzie maken en beloftes aan het sterfbed van schoonvader niet nakomen, en alles meer heeft hij er een punt achter gezet. Moeder snapt er niets van, vorige week liet ze haar broer bellen om te vragen of we het niet goed willen maken. Nee haar missen we absoluut niet met kerst, we balen alleen dat ze dit weer zo voor de feestdagen moet, nu komt alles bij mijn man weer omhoog en is hij weer een paar dagen niet te genieten.
Bregje
Heeft je man een serieuze poging gedaan om het haar uit te leggen? Dus niet boos of gefrustreerd, maar in een serieus gesprek uitleggen waar hij niet meer tegen kan?
Natuurlijk komt dit bij haar rond de kerstdagen weer naar boven en als ze het niet begrijpt, natuurlijk wil ze dan iets doen om het goed te maken. Ik snap niet dat jullie daarvan balen. Je kunt dan wel beslissen dat je geen kontakt met haar wil, maar ze is er wel nog.
Als de bekende druppel vooral gevallen is in de periode rond het overlijden van schoonvader, onthoud dan dat zo'n periode rauw is, voor iedereen. Iedereen is supergevoelig, iedereen is onhandig, iedereen moet verdriet verwerken op een eigen manier en vraagt daarvoor ruimte. Ja, sommige mensen doen dat op een manier die anderen kwetst. Maar er is een periode daarna.En daar kun je een nieuw begin mee maken. Overigens zonder de hoop dat bepaalde karaktereigenschappen (van beiden) ingrijpend zullen veranderen.
Praat nog eens met je man. Ik kan me voorstellen dat jullie rond kerst graag het romantische gezellige feest willen vieren, maar er is nog werk wat gedaan moet worden. Nodig je schoonmoeder voor of na kerst uit voor een etentje en laat je man dan met haar een serieus gesprek voeren over wat hem dwars zit. Zo'n gesprek is eigenlijk geen dialoog, maar vooral een monoloog (met reacties). Oefen dat gesprek vooraf, je weet al bijna zeker wat ze gaat zeggen. Schrijf zinnetjes op: het kan zijn dat jij het niet zo ziet, maar zo heb ik het ervaren, zoiets. Bedenk ook wat hij wel wil, hoe wil hij kontakt houden met haar. Zo konkreet mogelijk. Met of zonder jou, met of zonder de kinderen, telefonisch of visueel etc. Hij zal er toch iets mee moeten, wil hij niet omkomen in zijn chagrijn. Er is helaas geen feest, waarbij je lastige mensen kunt wegtoveren.
Tsjor
Ik mis mijn moeder
Zij is overleden in 2016. Ik mis haar echt.
Tsjor
Ook ik mis
Een ouder, mijn vader, die is vorig jaar vlak na de kerstdagen overleden. Mijn moeder heeft het er nog steeds heel zwaar mee en dat maakt mij dan weer verdrietig. Ik kan er goed mee omgaan hoor en het beheerst niet mijn dagelijkse leven maar in deze periode denk ik heel veel terug aan vorig jaar.
Sterkte voor iedereen die iemand mist!
Herkenbaar
Mijn moeder ja, die mis ik nog iedere dag.
En met Kerst extra.
Dit jaar is mijn schoonmoeder er ook niet bij. Dat is anders, maar toch ook wel een gemis.
tsjor off topic
Tsjor, ga je nu, terwijl Bregje daar helemaal niet om vraagt, in het draadje van Betsy, haar in een richting duwen als zou zijn alles met haar schoonmoeder op moeten lossen, compleet met manieren waarop dat zou moeten gebeuren?
Overigens vind ik dat je mooie manieren aangeeft waarop dat zou kunnen gebeuren, alleen de kwestie is: jij weet niet wat er aan de hand is/ was. Jouw adviezen zijn prachtig als er wat verschil in karakter is, kleine meningsverschillen waarbij het je als jonger persoon zou sieren erover heen te stappen omdat je die ouder wat gunt, geen pijn wil doen ook al is ze soms lastig.
Maar er zijn ook hele toxische mensen die je altijd onderuit zullen schoppen en waarbij je voor je eigen bestwil (een tijdje) moet breken.
Mijn moeder is ook overleden in 2016. Ik houd nog steeds van haar en ik heb ook nooit met haar gebroken omdat ik haar geen pijn wilde doen en omdat ik haar enige familielid was. Maar dat is wel een aanslag op mijn eigen welbevinden geweest door haar toxische persoonlijkheid. (ze was gediagnosticeerd als hebbende een narcistische persoonlijkheidsstoornis).
Ik zou daarom nooit iemand aanraden ten koste van alles contact te onderhouden of wederom op te nemen als ik niet het hele verhaal ken.
Vandaag
Was de film Kruimeltje op de TV. Twee jaar geleden keek ik daar -sentimentele oude lui als we waren- op 1e kerstdag naar met mijn partner. Aan het eind zat hij tot mijn vertedering met tranen in zijn ogen. Twee weken later overleed hij plotseling.
Ik koester deze herinnering. En ja, ik mis hem. Maar nog blijer ben ik om alles wat deze bijzondere man me gegeven heeft.
Oma, mijn zus en haar gezin
De relatie met mijn zus en haar gezin gaat moeizaam sinds haar man besloten heeft niet bij onze familie betrokken te willen zijn door een ruzie. Mijn ouders, wij (en we hebben geen ruzie gemaakt) zijn niet welkom in hun plekje van Nederland. Mijn zus gaat alleen met de kinderen naar mijn ouders. Dit gaat al bijna 3 jaar zo. Het
wrong. Zuss belt of mailt ook niet wanneer ze bij mijn ouders is zodat de kinderen elkaar daar zien of dat wij elkaar zijn. En nogmaals, ik heb de ruzie niet gehad. Vorig jaar was ik er wel klaar mee en heb dat ook laten weten dat ik liever geen zus heb dan een zus waar ik niet welkom ben, enig contact van mij komt en nooit wat laat weten. Ik had daar rust door. Totdat onze oma ziek werd en is overleden. Tijdens het regelen van de uitvaart en de uitvaart zelf is niets uitgesproken maar zijn we wel coöperatief aan het samenwerken geweest. Ook was haar man er bij tijdens de uitvaart. De kinderen waren zo blij, ondanks hun verdriet, dat ze elkaar zagen. Ik heb ze uitgenodigd voor 2e kerstdag bij ons in een laatste poging iedereen weer aan een tafel te krijgen. Ik hoopte tevergeefs dat oma's dood een kantelpunt was, maar gisteren kreeg ik een appje dat ze niet kwamen. Ik ben bang dat ik naast oma ook afscheid moet nemen van mijn zus.
Nee
Ik mis nienand die ik nog bij me had willen hebben. Mijn vader is in maart overleden. Ondanks dat we het in januari nog bijgelegd hebben en ik daar ontzettend blij mee ben, ervaar ik zijn afwezigheid als iets waar ik al 23 jaar aan gewend ben. Ik mis met kerst mijn moeder wél. Niet per se omdat ze niet hier is, maar omdat ik weet dat ze alleen is en ik haar niet even kan bezoeken. Ik ben kortgeleden een week bij haar geweest. We hebben het gezellig gemaakt met kerstplanten. Dat is toch wel een fijne gedachte.
Tjor
Geen denken aan dat we haar uit gaan nodigen.
Mijn man heeft echt een jaar lang gesprekken gevoerd met moeder maar kreeg het ene verwijt naar de andere, hij moest niet zeuren, hij had werk en een vrouw en wel kinderen en een koopwoning en zijn zussen niet.
Nu woont ze samen met de broer van schoonvader. Terwijl schoonvader en schoonmoeder hun hele leven ruzie had met die broer. Zijn familie had hem een hoop geflikt en nu is hij dood en woont hij gewoon samen met zijn vrouw en heel zijn. Schoonmoeder zei bij de begrafenis dat ze blij was nu echt van haar schoonfamilie af te zijn, en nu dit.
Dochter buitte vader en moeder uit, zorgden dat mijn schoonouders tienduizenden schulden hebben, kwam niet op de begrafenis van haar vader en verzweeg dat ze zwanger was van een tweeling. Schoonvader is dood, moeder belt meteen naar haar dochter en die was welkom, alles vergeven en vergeten. En ik maakte daar 1 opmerking over, niet eens een grote en ik hield het netjes en ze hoefde mij nooit meer te zien, terwijl ik bij de ziekte en dood van schoonvader daar 24/7 voor hun was.
Mij heeft ze nooit gemogen, ik was altijd dat meisje die haar zoon afpakte, die er voor zorgde dat haar zoon een eigen gezin kreeg en niet meer elke week bij zijn ouders kon klussen omdat hij een eigen huis had. Schoonmoeder liet dat zeker wel duidelijk merken.
En dan voor de kleinkinderen: Als ze een optreden hadden of iets op school en ik nodigde oma uit dan kwam ze of niet opdagen of te laat. Huilende kinderen had ik. En daar werden ze alleen maar volgepropt met snoep en chips en koek en mochten ze alleen maar tv kijken en moesten ze stil zitten, en dat is lastig met een kind met ADHD.. o nee ADHD bestond niet volgens haar.
En dan had ze nog de gewoonte om op de verjaardagen van mijn kinderen altijd ruzie te lopen te maken en er maar even te zijn, maximaal een half uur. Maar owee als wij daar niet de hele dag waren op de verjaardag en niet mee aten dan was het ook niet goed.
En dit is nog maar een druppel van alles, nee geen schoonmoeder meer in mijn leven.
Het was zo erg dat mijn man 2x een zelfmoord poging heeft gedaan en we op het punt stonden te scheiden.
Geen contact, dat geeft rust.
Alleen jammer dat ze 200 m van ons afwonen in een heel klein dorp waar iedereen elkaar kent.
kerst
Mijn vader was een dominee en bij ons was het topdrukte met Kerst. Wij en mijn moeder ergerden ons wild aan de stampvolle kerk tijdens nachtdienst en 2x ochtenddienst gevuld met mensen die je verder nooit ziet of hoort. "Zèg daar dan wat van in je preek!". Maar nee, hij zette juist al zijn antennes zo ver nogelijk uit zodat iederéén een goed verhaal hoorde.
Daarna nog naar de bejaarden, de gehandicapten, zieken en minder bedeelden. Wij hadden daar verder geen familie in de buurt. Mijn moeder kon er slecht tegen. Alle gelederen sluiten zich, iedereen voelde zich eenzaam, maar vooral zij.
Nu ben ik met Kerst alleen met mijn dochter. We hebben een stalletje onder de boom en een ster voor het raam. Misschien gaan we naar de kerk, misschien ook niet. Mijn vriend is met zijn dochter naar zijn moeder. We gaan een beetje onze eigen gang, mijn broers en zussen ook. Ik voel het ook niet zo met Kerst.
Ik mis mijn vader wel elk jaar meer, met zijn antennes en alle drukte. Hij was eigenlijk op z'n best met Kerst.
Bregje
Ik werd getriggerd door dit stukje: '....nu komt alles bij mijn man weer omhoog en is hij weer een paar dagen niet te genieten.' Dan is er helaas nog geen rust.
Ik vind het ook jammer als een draadje over mensen die gemist worden met kerst vol komt te staan met verhalen over hoe verschrikkelijk mensen zijn en hoezeer ze vooral niet gemist worden.
Ondertussen ben ik oud genoeg om ervaring te hebben met de omgang met moeilijke mensen en de pijn die mensen elkaar kunnen aandoen. Maar ik heb ook genoeg ervaring om te zien dat je met een andere insteek zo'n moeilijke situatie in elk geval voor jezelf kunt keren en gemakkelijker kunt maken. Geen recept voor een instantpudding, maar een bewerkelijke mousse. Die ga ik nu maken.
Tsjor
missen
"k vind het ook jammer als een draadje over mensen die gemist worden met kerst vol komt te staan met verhalen over hoe verschrikkelijk mensen zijn en hoezeer ze vooral niet gemist worden."
vind ik ook.
momenteel
mis ik vooral mijn vader die 3 weken geleden overleden is. Maar verder zijn er nog meer mensen die ik mis maar dat heb ik in de loop der jaren al een plekje kunnen geven. Al zal ik ook hen nooit vergeten.
Mijn broer
Hij leeft nog maar heeft gebroken met mijn ouders en mij daarin meegetrokken.
In ruim 10 jaar nooit meer contact gehad.
Nu mis ik niet per se zijn verschijning want ik zag hem niet vaak, maar wel dat het anders had kunnen zijn. Dat ik nu geen broer/zus meer heb, hun kinderen nooit meer zag en we niets meer van elkaar weten en er niet voor elkaar kunnen zijn.
Dat dat zijn keuze was vind ik echt heel erg. Het voelt een beetje alsof hij niet meer bestaat terwijl hij ergens nog is.
Jeetje Zebra...
Het was je vader! Poeh dat is ingrijpend. Ik zag een paar dagen geleden nog (toen ik iets terug zocht in ons draadje) dat ik helemaal niet had gereageerd op het sterfgeval waar jij het over had. Alsnog gecondoleerd.
Mijn moeder
Ik mis mijn moeder niet echt speciaal met Kerst. Ik ben wel blij dat er op een zeker moment toch weer een kersttraditie is gekomen met mijn familie. Dat we elk jaar bij mijn vader samen komen en dat dat altijd fijn is. Gezellig en goed. Dat is me veel waard en daarin zie ik de warmte van mijn moeder terug.
25 jaar geleden ging er iets kapot op Tweede Kerstdag, toen een halfjaar na het overlijden van mijn moeder een vreemde vrouw in onze keuken, bloednerveus en aangeschoten een haas stond te bereiden. Het was op zoveel manier fout en pijnlijk. We waren allemaal zo vol goede bedoelingen, maar het klopte niet en het deed zo veel pijn. En het werd niet beter. Mijn moeder kwam niet terug en de afstand naar mijn vader die duidelijk koos voor een leven met deze vreemde vrouw werd groter. We probeerden het, maar het lukte niet.
Het duurde ruim 8 jaar en we vonden wel een soort manier, maar het was niet de goede manier. We konden er niet over praten. Ik miste mijn moeder, maar misschien miste ik mijn vader nog wel meer, omdat hij er wel was, maar zo moeilijk te bereiken.
Inmiddels heeft mijn vader al bijna 17 jaar een nieuwe vriendin. Zij geeft vanaf het begin ruimte en aandacht aan ons en aan onze moeder. Mijn vader snapt nu ook wel dat hij het niet handig heeft aangepakt toen. We hebben niet hoeven vechten of ruzie hoeven maken. We zijn langzaam aan weer in elkaars richting bewogen.
Het liefst had ik het allemaal niet meegemaakt. Dat mis ik soms wel. Dat leven zonder die pijnlijke ervaring. Maar met Kerst ben ik nu vooral blij dat mijn vader er nog is. En dat het weer goed is om samen te zijn.
Zebra
Wat verdrietig voor je. Sterkte.
pffff
het is gewoon nog heel vers en daardoor totaal geen zin in deze periode. Maar ach, we moeten er toch doorheen en maken er het beste van.
Op zo'n moment besef je pas goed hoeveel andere mensen er zijn die iemand moeten missen, anders sta je daar toch minder bij stil.
Een goed moment...
...om de mensen die er wél zijn nog eens een extra knuffel te geven. Inderdaad, samen moet je er doorheen. Sterkte Zebra!
En ook sterkte voor...
Betsy, Tsjor, Kerstlichtje, Ginny, Mari, Aleid en AnnaNiem, Addmoeder en Zus1. En Kaaskopje ook sterkte en Bregje ook, want leuk is het toch niet. En ook voor iedereen die iemand mist, maar dit niet heeft willen delen hier.
Het fijnste aan Kerst is toch dat het vanzelf weer voorbij gaat.
Ik mis een gezin
Ik weet niet of ik specifiek iemand mis maar ik mis meer het gevoel van vroeger, toen ik nog een klein kindje was en Kerst gevierd werd bij opa en oma, mer beefjes nichtjes tantes en ooms.
Ik mis ook de feestdagen in Estland toen ik nog getrouwd was, mijn kinderen kleiner waren, mijn schoonmoeder nog leefde. Het was echt Kerst.
De geborgenheid van vroeger.
Sini
Ik mis het dat...
...dat mijn vader en stiefmoeder ons (zus en man, mij en mijn gezin) uitnodigen. Dat we er gewoon bijhoren zoals lang geleden wel normaal was. Dat ze het dus niet alleen mijn twee halfzusjes en partner(s) vieren.
Mijn stiefmoeder vindt kerst wel heel belangrijk. Ze weet dat ik het raar/jammer /niet leuk vind.
Ze vraagt vaak of wij naar mijn moeder gaan. Dat is altijd wel zo (1 kerstdag), dit jaar schreef ik terug 'veel mensen vieren kerst met hun ouders'.
Blijkbaar vinden zij het vanzelfsprekend dat kinderen vooral van hun moeder zijn of zo (anders dan ik ben opgegroeid)
Familie
Ik mis mijn moeder en mijn oudste zus. Het is raar dat ze er niet meer zijn. Ze waren anders zeker gekomen met Kerst.
En ik mis andere familieleden die er niet meer zijn, die me na stonden. Het is akelig om steeds namen van de adressenlijst voor de kerstkaarten te schrappen.
Het is fijn dat er nieuwe gezinsleden bijkomen (schoonzoon) maar het blijft naar dat er zoveel mensen uit mijn leven zijn verdwenen.
Mijn gezin
Ik mis mijn gezin. Op de radio, tv, social Media wordt je doodgegooid met dat kerst zo gezellig is met je familie en vrienden en dat de verbondenheid zo blablabla. Daar kan ik echt niet tegen. Kids wel naar ex en schoonouders, niet naar mij.
gat
Ik mis vandaag mijn lieve jongste, die niet meer thuis woont maar in een instelling. Gisteren was hij wel thuis, maar nu mijn ouders vanavond komen is hij er niet bij, al weet ik dat dat niet kan. Gelukkig komt hij elk weekend een dag thuis en kan ik hem daar opzoeken en dat doe ik ook elke week, maar het blijft wennen, dat hij anders ruikt, dat ze soms gel in zijn haar doen of kledingcombinaties die mij vreemd zijn. Per ongeluk zijn pyjamashirt in plaats van een t-shirt met lange mouwen.
Het voelt dat er een gat zit als we met z'n drieën thuis zijn.
Lege stoel
Gisteren zaten we maar met z’n drietjes aan tafel; jongste zat tegenover een lege stoel.
En net als Sinilind, mist ik het onbevangen gevoel van vroeger. Veranderingen zijn niet zo simpel te accepteren, maar dat lijkt bij het leven te horen.
Vandaag de favoriete cd van mijn overleden vader beluisterd; James Last on request.
Die klanken zijn zo mooi. Het geeft mij het gevoel alsof mijn vader toch even bij mij is.
Gelukkig is die lege stoel bij het kerstdiner vanavond wel bezet. Er moet zelfs een stoel bij.
Kerstdagen zijn toch maar rare dagen...
Mijn kinderen
Mis ik vandaag... Zijn vanochtend naar hun vader gegaan. Voor het eerst met een kerstdag alleen, best pittig hoor. Eerste keren zijn niet leuk na scheiding eerder dit jaar.
Oh Mijntje
Wat verdrietig dat je deze beslissing hebt moeten nemen. Voel met je mee...
Liefs,
Anneque
