Moeder uit mijn leven gezet.
Hey,
Ik zal even bij het begin beginnen in het kort.
Mijn moeder heeft 8 kinderen en alle 8 zijn ze bij haar weggehaald.
Nu heb ik een half jaar geleden zelf een dochter gekregen en voor mijn dochter contact gezocht met mijn moeder. Dit ging goed tot het moment dat ze om de haverklap vroeg wanneer ze op mijn dochter mocht passen. En ik haar vaker heb uitgelegd dat ik en mijn partner dit niet wilde hebben vanwegen haar verleden dat al haar kinderen zijn weggehaalt.
Nu is ze boos geworden op mij dat mijn dochter wel bij mijn vader mocht logeren.(Ik ben bij mijn vader opgegroeid de andere 7 kinderen hebben andere vaders.) Hierom kregen wij uiteindelijk ruzie omdat zei vind dat zei ook recht heeft om op te passen. Deze ruzie is zo uit de hand gelopen dat ik het contact heb verbroken. Omdat ik deze ruzies zat ben en het mij zelf al veel energie en moeite koste om bij haar langs te gaan. Al was het maar voor een half uur.
Nu praat mijn moeder altijd alles om vanwege bordeline en ptss. En hoor ik van een vriendin van mij dat mijn moeder zich heel zielig overbrengt naar iedereen. En dat ik haar zomaar uit het niks uit mijn leven heb gezet.
ik weet nu even niet meer wat ik moet doen. Want ze praat alles zo dat veel mensen denken dat ik de boosdoener ben.
Rachel. schreef op 09-04-2021 om 12:21:
[..]
Dan begrijp ik maar al te best dat je er klaar mee bent inderdaad ik zou hetzelfde hebben
en ik snap volkomen dat je al die emoties voelt na die acties van haar voor jou voelt het ook als pure onmacht vind het erg vervelend dat ze zo over je praat,
hele goede beslissing genomen blijf trouw aan jezelf je komt er wel uit je bent een pienter persoon die heel goed weet wat ze moet doen helaas niet met iedereen wie je zou willen maar je hebt je prachtige gezin en staat daar volledig achter ! Wat mensen ook zeggen of hoe je ze ook neer proberen te halen onthoud je bent rijk met je gezin jullie hebben elkaar en zijn gelukkig niemand kan je dat afnemen en je hebt ook verder niemand zo hard nodig als hun ❤
nee mijn gezin is voor mij echt het belangrijkste en niemand die mij daar weg van krijgt wat ze ook zeggen of doen.
Ik heb wel weel contact gezocht met de huisarts voor verwerkings hulp. Puur omdat ik er voor mijn dochter wil zijn en haar hier zo min mogelijk mee wil gaan belasten.
gelukkig zijn mijn partner en ik het hier samen over eens. En heb ik echt lieve schoonouders. Die ondertussen ook een beetje mijn ouders zijn geworden🥰.
Het verwerken en een plekje geven zal even tijd in beslag nemen. Maar ik weet waar ik het voor doe. En dat het ook allemaal wel goed komt met mij emotioneel verder.
Jullie zijn toppers en ben heel blij dat jullie mij begrijpen❤
Lieve Kdai. Het contact met ouders breken blijft moeilijk he.
Wat goed dat je hulp hebt gezocht. Heb ik ook gedaan. Ik heb ook hulp gehad in de periode dat ik nog wel contact had en steeds heel verdrietig was om hoe mijn ouders en zus deden. Die psych gaf ook al aan dat ze minder of helemaal niet meer zien misschien beter zou zijn. Eerst wilde ik dat niet, want dat voelde als falen. Uiteindelijk bleek het toch het beste.
Je kunt anderen niet veranderen namelijk. Je kunt misschien nog proberen uit te leggen waarom hun gedrag je verdriet doet, maar als dat niet helpt dan is het of ermee leven of contact verbreken. Dat eerste heb ik geprobeerd, maar lukt me niet en ging teveel ten koste van mezelf en dus ook mijn gezin.
Ik heb voor mijn gezin gekozen, en heb ook heel eerlijk uitgelegd aan mijn kinderen waarom ik mijn ouders niet meer wil zien.
Ik wil ze er verder ook niet mee belasten, maar ik vind het wel belangrijk dat ze weten hoe het zit, het heeft natuurlijk ook invloed op hun leven.
Lorwynne schreef op 09-04-2021 om 16:50:
Lieve Kdai. Het contact met ouders breken blijft moeilijk he.
Wat goed dat je hulp hebt gezocht. Heb ik ook gedaan. Ik heb ook hulp gehad in de periode dat ik nog wel contact had en steeds heel verdrietig was om hoe mijn ouders en zus deden. Die psych gaf ook al aan dat ze minder of helemaal niet meer zien misschien beter zou zijn. Eerst wilde ik dat niet, want dat voelde als falen. Uiteindelijk bleek het toch het beste.Je kunt anderen niet veranderen namelijk. Je kunt misschien nog proberen uit te leggen waarom hun gedrag je verdriet doet, maar als dat niet helpt dan is het of ermee leven of contact verbreken. Dat eerste heb ik geprobeerd, maar lukt me niet en ging teveel ten koste van mezelf en dus ook mijn gezin.
Ik heb voor mijn gezin gekozen, en heb ook heel eerlijk uitgelegd aan mijn kinderen waarom ik mijn ouders niet meer wil zien.
Ik wil ze er verder ook niet mee belasten, maar ik vind het wel belangrijk dat ze weten hoe het zit, het heeft natuurlijk ook invloed op hun leven.
ja is toch wel erg moeilijk.
in jou geval snap ik helemaal heb ook met dat conflict gezeten. Je hoopt op het beste helaas gaat dit soms niet.
tuurlijk ga ik het mijn dochter ook uitleggen en ze mag er altijd naar vragen. Nu snap ze er natuurlijk nog helemaal niks van ze is net 6 maanden🤣.
ik kom zoals je ziet ook wel echt uit een enorm gebroken gezin en vond het ook fijn dat ze mij alles vertelde. En dat ik alles kon vragen. En als zei zelf gaat aangeven van ik wil oma of tante toch zelf leren kennen ga ik haar wens niet uit de weg. Maar tot die tijd is geen contact het beste
