

Relaties

picobello
09-05-2009 om 11:27
Moederdag
hechten jullie veel waarde aan moederdag? Ik eigenlijk niet zo, tot vorig jaar. Ik vind het natuurlijk wel erg leuk om met de kinderen iets te gaan doen, hun gezichtjes als ze het kadootje geven en hun gedichtjes.
Van mijn man hoefde ik eigenlijk nooit iets te verwachten, zit ook niet op kadootje te wachten maar wel dat hij bv het ontbijt een keer klaar maakt met de kids.
( voor vaderdag maak ik er wel altijd iets van)
Nu zijn er vorig jaar 2 sterfgevallen geweest,( jonge) moeders van vriendjes van mijn kinderen. Dit heeft mij ogen wel geopend, geniet van de tijd die je hebt, het kan zomaar over zijn.
ik wil du sook een beetje meer aandacht aan dit soort feesten schenken ( bijkomend, man heeft baan waarbij hij nooit op feestdagen thuis is, dus vieren het of later of niet).
Maar eigenlijk wil ik ook dat manlief er wat meer aandacht aan gaat geven, niet alleen voor mij maar ook voor de kinderen. Het is toch belangrijk dat zij ook aandacht voor hun werk krijgen. De oudste (10) heeft nu zelf met een buurmeisje geregeld dat die komt helpen bij het ontbijt, want ... papa is er toch nooit en die wil toch niets. Dit zijn haar woorden ( buurmeisje is komen vragen of het wel goed was voor het ontbijt)
Hoe krijg ik manlief nu zover dat hij zich wat meer druk maakt en bezig houdt met de kinderen.
Nu ik dit zo schrijf denk ik dat dit een beetje het puntje van de ijsberg is .... er komt ineens veel meer boven. vind het eigenlijk nog het ergst dat de kids eigenlijk geen vader hebben die wat voor hun overheeft.

Lieuwkje2
09-05-2009 om 14:15
Alleen
Als het alleen om het ontbijtje ging zou ik gewoon aan je man vragen of hij dat samen met de kinderen zou willen maken. Mannen zijn geen vrouwen en voelen heel veel dingen niet vanzelf aan. Maar als je het even vraagt zijn ze toch vaak wel bereid het te doen. Hoe heet dat boek ook al weer waar dat instaat, mannen van mars en vrouwen van venus?
Maar als er veel meer aan de hand is in jullie relatie zal dit niet echt helpen maar misschien is het een begin?
Ik hoop voor je dat je morgen in ieder geval van je kinderen veel liefde en aandacht krijgt (en andere dagen ook natuurlijk).
Groeten Lieuwkje.

SuusMaria
09-05-2009 om 17:41
Man ook nooit thuis
Maar hij belt en SMSt de kinderen om ervoor te zorgen dat ze moederdag niet vergeten. Hij kent die jongens errugh goed! Zij vergeten het nl wel.... Wat ik dus bedoel is, dat het niet sowieso iets typisch mannelijks is, meer iets van jouw man. Misschien weet hij niet dat jij het wél belangrijk vindt. Vertel hem dat, want daar zijn vrouwen (ja ik steek hand in eigen boezem) goed in, denken dat manlief het wel snapt...maar dat is meestal niet zo... Sterkte, en laat je lekker verwennen door de kinderen Suus

picobello
09-05-2009 om 19:32
Manlief weet best
ik zou willen, cq wat vrouwen willen. Hij maakt verrassings/ontbijtmanden voor moederdag, heeft een speciaal lunche en diner in zijn resto voor de gasten, alleen niet voor mij. Voor mij wordt er met moeite 5 min vrijgemaakt en dan alleen om het kadootje wat de kinderen gemaakt hebben aan hun peetmoeder te geven.
Mijn gevoel van eigen waarde wordt flink op de proef gesteld.

niemie
10-05-2009 om 11:39
Meer
Zo te merken speelt er veel meer dan alleen het gevoel van "vergeten" te worden op moederdag.
Kan deze moederdag niet als inleiding dienen om eens een goed gesprek aan te gaan met je man?

Rafelkap
11-05-2009 om 10:32
Niet geliefd
Je gevoel van eigenwaarde moet je niet aan moederdag ophangen. Volgens mij is hier veel meer aan de hand, voel je je niet geliefd door je man. Dat zit hem toch niet in cadeautjes, maar in veel andere (kleine) dingen. Wordt het niet eens tijd om wat vaker samen iets te ondernemen? En meer te praten over wat je bezig houdt? In plaats van te beschuldigen kan je misschien als eerste stap eens met elkaar gaan daten!

picobello
11-05-2009 om 14:55
Klopt ook wel
onze levens lopen op dit moment erg uitelkaar, als ik werk is hij thuis en andersom. Zo zie je elkaar, en hij de kinderen, ook bijna niet. Soms zelf wel 2 weken niet ondanks dat je in 1 huis woont.Dit wordt ook wel een frustratie.Nooit eens tijd met elkaar of gewoon als gezin. als het echt te erg wordt melden we de kinderen ziek en gaan we een dagje samen weg, maar ook dan kom je er niet aan toe om wat dieper op zaken in te gaan.
Opzich is het probleem wel duidelijk, oplossing ook wel, nu nog de uitvoering