Na relatiebreuk direct vervangen worden

tja

Ik heb ooit eens statistieken gelezen over hoe snel de desbetreffende genders weer een nieuwe relatie aangingen. Bij mannen was dat meen ik minstens twee keer zo snel. Zelfs bij het overlijden van de vorige partner.
Ik weet niet goed wat ik er van moeten vinden. Ik ken het uit mijn eigen leven nauwelijks maar het is wel altijd iets waar ik bang voor ben, de inwisselbaarheid. Nu ik aan het daten ben, merk ik dat veel mannen het al snel goed vinden: als ze maar iemand hebben, ze lijken minder kieskeurig. Maar mijn exen wisselden mij dus eerlijk gezegd niet snel in. Misschien juist omdat ik die statistieken noemde tijdens de relatie dat ex partners dachten 'ik zal Marlies tonen dat ze niet gelijk had'. Ik wisselde hen overigens ook niet snel in en ja altijd wel twee keer zo lang alleen als ex, dode exen niet meegerekend.
Ik kan me je gevoel wel voorstellen. Aan de andere kant: er zal ook best meespelen dat jij nu alleen bent. Zodra jij weer iemand ontmoet, zal je zien dat het je minder kan schelen. En ja, dat is natuurlijk een cirkelredenering van mij. Sterkte ermee

Geen eigenwaarde

Eigenlijk is het best zielig dat hij zijn eigenwaarde blijkbaar in een relatie moet vinden, en niet in zichzelf vindt.

herkenbaar

Mijn ex en ik waren 7 jaar bij elkaar en hadden een dochter van anderhalf toen we gingen scheiden. Ex woonde net 6 weken ergens anders en de scheiding was nog niet eens rond toen hij zijn dochter kwam ophalen met Truus 1. Wat ik nog het ergste vond was dat Truus 1 zich meteen begon te bemoeien met van alles. Er was gedoe over een autostoeltje en ik zei dat ex beter wist dan zijn kind mee te nemen als ze niet veilig in een stoeltje op de achterbank kon zitten. Eigenlijk was ex het daarmee wel eens, hij was een lamlul maar geen slechte vader. Maar Truus riep meteen: "Nou, ik snap wel waarom hij bij je weg is gegaan, bitch." Alsof ik daarop zit te wachten. Ik heb zonnig geroepen: "pas op je vingers" en het portier dichtgesmeten.
Er volgden nog vele Truzen, ik denk wel een stuk of 7. Met eentje is hij zelfs getrouwd geweest. Ik vind het wel verwerpelijk dat de Truus van dienst altijd voorrang kreeg op dochter. Het hing dus van Truus af hoe de relatie tussen vader en dochter was, want dochter had al snel geen boodschap aan vervelende Truzen en zag dan gewoon haar vader niet - wat mij dan weer werd kwalijk genomen. Boeken kan ik erover schrijven.
Ikzelf heb al 20 jaar geen behoefte meer aan een vaste relatie, als ik behoefte heb aan gezelschap heb ik vriendinnen en voor seks heb ik ook zo mijn adresjes.
De Truus die ex nu heeft is volgens mijn inmiddels volwassen dochter 'best aardig'. Mocht dochter ooit gaan trouwen, dan zal ik de dienstdoende Truus vast zien, verder heb ik er geen behoefte aan.
Zijn familie zie ik ook niet meer maar daar was ik toch al niet zo gek op. De vrouw van zijn broer zie ik wel weer, die zijn inmiddels ook gescheiden. Reuze lachen met een glaasje wijn en dan die familie even doornemen

Dymo

Heel herkenbaar. Mijn 1e ex en vader van mijn zoon was net zo. Gelukkig is nummer 6 blijvend, lijkt het. Al neemt zij volledig, zonder rekening te houden dat onze zoon een hele betrokken en actieve moeder heeft graag deze rol op zich. Rondom schoolzaken en zijn gezondheid zorgt dat nogal eens voor de nodige verwarring bij anderen en irritaties bij mij.

Dat allemaal zoals het is.

In mijn huidige vraagstelling lijkt het, ik ben midden 30, woon in de grote stad. Ben geen fan van dating aps en zie dat het hele daten al een oververhitte business is. Vrouwen zijn in overschot, blijkbaar veelal goed opgeleid en zien er leuk uit. Mannen bevinden zich in een luxe positie. Maar ik heb dit nu 2x meegemaakt, als ze elders beter kunnen krijgen zijn ze weg. En dus al, of in de relatie ondanks kinderen, of al gelijk na de breuk. De vervangbaarheid, wat heb ik dan betekend? Afbreuk van het ons wat is geweest. Ik vind het daarmee lastig om nu positief op de relatie terug te blikken.
Out with the old en in with the new en doorgaan waar een voorganger is geëindigd. Ik kan daar gewoon niet inkomen. Overigens is mijn ex ( vader van mijn zoon) nog vaak genoeg met hangende pootjes teruggekomen. Nooit op in gegaan. Als je mij 1 x voor een ander aan de kant zet dan doe je dat vaker.
Ook een type man wat niet alleen durft te zijn, want o weer die gedachten, nodig hebben van een vrouw en je zou maar eens alleen zijn en naar je eigen gedrag moeten kijken. Mij beide exen deden dit ook niet en vonden dat zij niets mankeerden.

Vaak is het de persoon die gedumpt wordt die goed terugblikt op de relatie, zijn/haar rol is/was en wat ontwikkelpunten zijn. Maar het roept bij mij ook de teleurstelling op dat ik Huiverig ben in deze maatschappij dat ik er niet gek van moet opkijken dat het weer zo gebeurd. Ik denk dat ik nog van een ouderwetse stempel ben.

Ik hoor em nog zo

Die tegenstrijdige mening en uitspraken.
Mijn huidige ex, ik hoor hem nog zo. Moet er niet aan denken om een veel jongere vrienden te hebben, zo’n carrière type, tuttig meisje met veel make up op. Vooral gaf hij ook af op mijn ex die al snel met een reeks aan truuzen begon. “ kan hij niemand van zijn eigen leeftijd regelen, lekkere generatiekloof” en erop afgeven dat hij gelijk in een andere relatie stapte. “ kansloos ik zou dat nooit doen”

Huidige ex heeft het precies zo gedaan en ontvangen. Ondanks bovenstaande mooie uitspraken.

Ewn aantal jaren geleden ben ik gescheiden. Ik kwam er achter dat mijn ex binnen een week een ander had. Via de gezamenlijke mail nog kreeg ik een mail van een of andere medium met haar vragen. Ik werd daar zelfs misselijk van. Ze werd gebruikt voor de sex. Ze blijkt nu nog af en toe ook hem te hebben tussen door.
Nu nog steeds heeft ze geen lange relaties en hebben die "vriendjes" haar heel snel door wat voor persoon het blijkt te zijn.

Ik had een half jaar nodig om tot mezelf te komen en in die tijd heb ik mijn huidige partner tegen het lijf gelopen. Inmiddels ruim 4 jaar samen (was niet de rede van scheiden) en wonen ook samen.

Wat ik erg vind is dat de kinderen bij me ex steeds maar weer moeten wennen aan die vreemde mannen die ze in huis haalt.

Jeetje dat klinkt niet fijn @papa van 4. Want dat gun je je kinderen niet. Ik heb dit ook bij mijn ex meegemaakt, echter was mijn zoontje nog onder de 5 en weet er niet meer zoveel van. Ik vond het zelf wel heel vervelend.

Ik heb het 6 jaar lang zo zorgvuldig aangepakt. Pas na een jaar een kennismaking met toen nieuwe partner en na 5 jaar gaan samenwonen. Ik sta er niet voor open om iemand überhaupt weer toe te laten tot mijn kind. Wat als dat ook weer stuk gaat. Dat wil ik mezelf en mijn kind niet aandoen. De gedachten van mezelf, en dat wordt ook van je kind ‘verlangt’, weer iemand te ontvangen vind ik eng.

Uit een paar reacties heb ik gelezen dat een eventuele verbintenis niet meer is aangegaan. Het voelt best wel verdrietig dat ik mezelf ook in een verdere toekomst niet samen zie met een partner.
Dat vertrouwen ben ik in een man kwijt. Althans nu. Om tot 2 keer toe opzij te zijn gezet. Niemand in mijn omgeving snapt dit, ik zelf ook niet, heb ik dan een plaat voor mijn kop? Want ik ben echt een leuk mens, mooie verschijning, goede baan, leuk leven etc. Ik vind/vond mezelf namelijk echt een goede catch. Maar is er dan iets mis met mij waarom dit nu al twee keer gebeurd is.

Goeie catch

”Het voelde voor mij maar ook voor mijn zoon als een onwijze opluchting. Ex drukte qua passief gedrag, eisen, en nukkigheid een flinke stempel.“

Jij kan dan wel een goeie catch zijn, maar je ex was dat blijkbaar niet. Of jullie pasten gewoon niet bij elkaar. Ik kan me voorstellen dat je blij mag zijn dat hij het heeft uitgemaakt, ookal had je natuurlijk liever gehad dat jullie relatie beter was geweest. Dat hoeft natuurlijk helemaal niet te betekenen dat er wat mis met jou is, of dat je nooit meer een leuke relatie kan hebben. Geniet van je relaxte leven met je zoon, en wie weet wat er weer op je pad komt. Je hoeft nu toch helemaal niet vast te stellen dat je nooit meer een man gaat vertrouwen, Dat zie je wel weer als het aan de orde is.

van het ene bed naar het ander

Hier kende mijn (inmiddels ex) zijn vriendin ongeveer 1 maand, vervolgens kwam hij thuis vertellen dat ons huwelijk stopte (we waren 20 jaar samen, nog nooit over scheiden gesproken)
2 weken heeft hij bij een vriend ingewoond (omdat hij géén ander had, zei hij) en daarna trok hij bij haar in.
Zelf krabbelde ik verrassend genoeg best snel op, na een paar maanden de scheiding officieel geregeld met behulp van een mediator en weer een paar maanden later ging ik weer eens om me heen kijken en kwam na 2 mislukte dates mijn huidige vriend tegen.(hij was op dat moment ongeveer 4 jaar gescheiden, na een huwelijk van iets van 15 jaar) We zijn inmiddels al weer 5 jaar samen.

er is zoveel meer dat kan spelen

Vooreerst zijn er redelijk wat mensen (vnl mannen) die zich in een rebound relatie storten: de wereld staat terug open, ze zijn niet graag alleen, ze willen nieuwe spannende bed-avonturen, ze pakken al snel wat ze kunnen krijgen.
Als ze dan nog eens kunnen verkrijgen dat die nieuwe dame wel voor hun kinderen gaat (mee)zorgen, zien ze toch echt niet waarom ze niet snel een nieuwe relatie zullen beginnen. En ja, jonger is meer gegeerd, vaak tot frustratie van de vorige partner.

Anderzijds, ben ik zelf (nu al 6 maanden) aan het uiteen gaan met partner. Ik was van plan om verder alleen te gaan maar ben geheel toevallig een man tegen het lijf gelopen; dus niet via dating sites. Mijn bijna-ex weet dit niet en we wonen (helaas) nog steeds in onze gezamelijke woning.
Ik ben die andere man nagenoeg gelijk tegengekomen met mijn breuk, maar dat is niet meteen als relatie begonnen (en de situatie vandaag is niet ideaal). Mijn bijna-ex is dus meteen ingewisseld, na een relatie van 20 jaar. Maar in mijn hoofd was die relatie al heel lang over en op die manier voelt het niet 'meteen ingewisseld'. Ik heb mij jaren alleen gevoeld. Uiteraard zal bijna-ex dat niet zo zien.

Ik vind het overigens helemaal niet zo fantastisch dat ik al iemand ben tegengekomen, ik had best een tijd alleen willen zijn. Maar ja, als zoiets spontaan ontstaat, ga je dat ook niet tegenhouden. Omdat ik ondertussen nog steeds samenwoon, brengt dat toch ook een aantal lastige punten mee.

Overigens: mijn bijna-ex wil helemaal niet weg, maar ik denk dat hij toch ook snel iemand zal gaan zoeken. Ook al had ik zelf niemand, ik zou daar geen probleem mee hebben. Het was gewoon niet goed tussen ons en ik gun hem een beter leven. Ik hoop dat hij dan ook zal beseffen dat het niet goed zat tussen ons. We hebben beiden genoeg jaren weggesmeten, zeker hij omdat ik toch niet van plan nog ooit een relatie te beginnen. Ik ben daarom gebleven tot mijn kinderen een bepaalde leeftijd hebben.

Ja ik snap ook wel dat je altijd iemand kan tegenkomen, het kan je gebeuren dat gelijk die ene opeens een super match is. Wel toevallig dat dat dan al gelijk zo is. Gewoon gelijk en direct de eerste de beste.

Mijn ex had in de laatste week van onze relatie aangegeven dat hij zelf het initiatief wilde nemen rondom mijn zoon. En hij dat ook echt ging doen. Om elkaar nog eens te zien.
Nu 7 maanden later. Je raad het al. Hij heeft geen 1 x gebeld of contact gezocht. Ook niet met mij.

Wat goed Willem, dat je een jaar bezinning hebt genomen. Tuurlijk kunnen het zowel mannen als vrouwen zijn die zich in een rebound storten of dat de rebound uiteindelijk toch een serieuze relatie wordt. Het kan.

Had jij ook het gevoel in dat jaar bezinning dat het heel zuiver voelde? Zuiver in de zin: dat je prima alleen kan zijn, andere prioriteiten hebt en niet bang voor eenzaamheid etc. En dat je eigenwaarde niet afhangt van een relatie. Of dat iemand een gat moet opvullen. Ik voel mij nu ik 7 maanden alleen ben goed in mijn kracht. Eigenlijk al heel snel na de breuk. Omdat ik mezelf echt te leuk vond om zo aan de kant gezet te worden. En wil hoe mijn leven nu is wil ik ook nog geen ruimte vrij maken voor een partner. Ik vind het alleen zijn ook echt heerlijk.

Als ik de partner van mijn ex zie ( ik ken haar via via) dan moet ik af en toe wel een beetje gniffelen. Mijn ex is vrij egocentrisch en had vaak op anderen commentaar. Van kledingsmaak tot make up. Zij is het type met die smaak waar hij altijd commentaar op had. Gaat een moment komen dat hij ook haar op bepaalde aspecten wil gaan veranderen.

Yara

Gelijk iemand tegenkomen, het voelt bij mij toch erg dubbel. Denk ik wel genoeg na, moet ik geen tijd nemen om alles op een rijtje te zetten, wat met mijn plannen om verder alleen door het leven te gaan, zou ik niet de moeite moeten doen om 'rond te kijken' -dat is per slot van rekening meer dan 20 jaar geleden.

Ik zie een relatie voor mezelf niet zo positief en dat komt omdat ik zo lang niet heb kunnen rekenen op iemand. Ik ben een plantrekker en denk dat ik het moeilijk zal hebben om dingen samen te gaan doen, zaken met elkaar te bespreken en overleggen, om een zekere mate van afhankelijkheid te tonen naar iemand, ik heb dat jaren niet gedaan. Ik zie wel waar we komen. Omdat ex nog geen eigen woning heeft is de tijd die ik met nieuwe vriend doorbreng sowieso beperkt, en dat is oké. Dat geeft me tijd.
Daarnaast zou ik mijn kinderen absoluut niet snel willen blootstellen aan iemand nieuw.
Mijn ex gaat naar alle waarschijnlijkheid zo'n 130 km verderop wonen: hij zal zijn kinderen dus ook nog nauwelijks zien. Afin, zoals het dus altijd is geweest.

William

"maar ik heb toch een beetje leedvermaak; ze voelt zich dikwijls eenzaam en ze is regelmatig ziek, terwijl ik me goed in mijn vel voel", ben je mijn ex😅. Zo voel ik me ook, maar ik heb me in mijn huwelijk heel erg aangepast aan ex en dat laat zijn sporen na. Misschien had jij je ook wel al jaren voor je ex afgesloten en afkeuring gegeven, dat maakt toch een verschil.

SVG

Je moet toch iets verwerken? Je kan toch niet 1 eruit en nieuwe er gelijk in,.... ik kan daar ook niet helemaal over uit. Dan stop je echt een stuk gevoel weg. En naar de ex partner het gevoel dat hij of zij geen ene drol heeft betekend. Want blijkbaar is het zo makkelijk om iets nieuws alweer aan te gaan.

Ik kwam zijn ( nieuwe) vriendin eergisteren tegen. Ze dook gelijk weg toen ze mij zag. Trok helemaal weg. Was niet nodig wat mij betreft, maar voorgaande keer gebeurde dat ook. Denk dat ze het toch een beetje spannend vindt.

Yara

je schrijft "Je moet toch iets verwerken? Je kan toch niet 1 eruit en nieuwe er gelijk in,.... ik kan daar ook niet helemaal over uit. Dan stop je echt een stuk gevoel weg. En naar de ex partner het gevoel dat hij of zij geen ene drol heeft betekend. Want blijkbaar is het zo makkelijk om iets nieuws alweer aan te gaan."

Ja dat ben ik helemaal met je eens. Maar... dat is onze visie. Een heleboel mensen staan daar anders in.
We moeten misschien ophouden ons gevoel op die ander te projecteren en concluderen dat een deel van die relatie een illusie was.

Ik heb een ex die echt helemaal totaal voor je gaat als je met hem bent. Toen ik met hem ging, parkeerde hij zijn gevoelens voor zijn toenmalige ex hup een twee naast hem. Ik had toen moeten weten hoe makkelijk hij daar mee omgaat. En dat zag ik ook wel. Alleen ik rationaliseerde dat weg: zij was al een jaar vreemdgegaan, logisch dat hij zijn gevoel afsloot en vanuit die relatie met een ander, mij wilde gaan.

Alleen, hij deed het met mij ook na een aantal jaren en een kind verder (en geen vreemdgaan van mijn kant) en met de volgende, en met de volgende... bam, van de ene dag op de andere...(grappige is dat al die dames dus wel contact hebben, maar dit terzijde). En de nieuwe vrouw trapt er weer blind in, omdat hij zo charmant en onschuldig kan zijn en met een goed verhaal komt.
En elke keer parkeert hij het weer en ik zie ook dat dat parkeren juist een wissel trekt op den duur op de nieuwe relatie. Want hij wisselt steeds makkelijker in.

Ja dat doet pijn, bij elke vrouw opnieuw. Maar we zullen er mee moeten dealen.

Mag ik je aanraden je verbijstering hierover om te draaien naar een conclusie: hij was dus niet zo leuk. Hij is dus niet zo leuk. Hij wisselt mensen in. Dat zegt iets over hem, niet over jou. Jij bent nog met gevoel en loyaliteit aan jullie samenzijn verbonden, hij niet meer. Hij heeft de hoorn erop gelegd en jij praat er nog in. Ik begrijp dat want je kan er niet over uit. Maar het is zo. In plaats van je energie te stoppen in het feit dat hij dit zo kan doen, kan je jezelf beter waarderen dat jij een loyaal iemand bent. En een streep zetten onder het samenzijn met iemand die dat niet is

Hi Marlies,

Dank voor dit bericht.
Die conclusie trekken over eigenschappen van jezelf dat is fijn. Ik waardeer hoe ik in een relatie sta en met een breuk om ga en de pijn van het onthechten, de vragen wat het oproept en de lering wat ik wil trekken en dit niet uit de weg ga. En niet wegloop voor mijn gedachten en verwerking en opzoek ga naar afleiding maar het waardeer om op mezelf te zijn. En daar helemaal okay mee wezen. Dat geeft kracht.

Wat jij ook zegt, hij gaat daar anders mee om en daar trek ik ook een conclusie. Hij is niet loyaal, hij is egocentrisch. Hobbelt nu zijn derde relatie in. Staart zich blind op wat hem niet bevalt en als je niet meer water bij de wijn doet en voor hem veranderd word je voor iemand anders ingewisseld.
Zijn zusje herkende zelfs een patroon.
Tot hij inderdaad wat jij ook zegt steeds makkelijker gaat inwisselen naast het niet alleen kunnen zijn. De vader van mijn zoon is precies zo. Nooit langer dat 1 maand even alleen geweest maar wel een reeks aan korte relaties.

Vind het jammer dat dit wel de conclusie is na 2 relaties wat ik nu trek. Ex 2 riep altijd dat hij ex 1 verafschuwde over hoe hij mij heeft behandeld want dat zou hij noooooit zo doen. Inclusief veel jongere vriendin, zo snel inwisselen, geen contact meer opnemen en de schuld bij een ander neerleggen. Maar mijn conclusie is dat ex 2 precies zoals mijn ex 1 is. Zelfde categorie man.

Yara - iets verwerken?

Wat moet ik verwerken dan? Ik ben jaren bezig geweest met mijn plan te trekken, met alles alleen te doen, met mij alleen te voelen, met alles vh huishouden en gezin op mij te nemen; terwijl ik fulltime werk. Ex zal dat anders zien maar als je elke avond werkt tot 22.00/23.00u en vaak nog in het weekend, heb je simpelweg geen idee wat ‘een gezin onderhouden’ werkelijk inhoud. Naar zijn eigen mening heeft hij vast en zeker veel gedaan. Daarmee dan ook dat hij zonder blikken of blozen 130km verderop wil gaan wonen; hij heeft nl. niet alleen amper een band met mij maar ook niet met zijn kinderen.

Dus ik hoef niks (meer) te verwerken, ik kijk er naar uit dat hij weg is, gedaan met er nooit te zijn maar wel altijd commentaar op alles en iedereen. Ik doe nog steeds zijn was en plas, zijn eten staat klaar en we zijn al meer dan een half jaar uit elkaar. En nu, met Corona, kan hij niet verder zoeken want hij kan niet zomaar 130km gaan rijden om woningen te bekijken.
Het enige gevoel dat ik zal hebben wanneer hij er niet meer is, is bevrijding. Verlost van zijn eeuwige commentaar. Ik stop dus helemaal geen gevoel weg (of het is dat van frustratie).

Ik vind het anderzijds ook nogal wat om dan maar te concluderen dat ik niet ‘loyaal’ ben. Ik ben jaren in deze relatie gebleven voor mijn kinderen (en omdat ik toch niet van plan was ooit nog wat te beginnen).
Ik ken overigens genoeg mensen die iemand onmiddellijk inwisselen, en dat kan behoorlijk goed lopen. Je weet niet welk soms jarenlang intern proces er vooraf gegaan is aan een breuk, welke pogingen er zijn ondernomen om alles te redden. Als dat proces lang heeft geduurd, ben je op het moment vd breuk mogelijks echt klaar met die relatie. De andere partij misschien niet, maar jij wel. Daar heeft die andere partij overigens misschien zelf aan bijgedragen: mijn ex heeft jarenlang niet naar mij geluisterd, heeft altijd zijn eigen zin gedaan, is zelden ergens bij betrokken geweest. Tja, dan kan hij nu wel beweren dat hij van niks wist en overal gaan zeggen dat dit uit de lucht komt vallen, dat ik egocentrisch ben. Dat is complete onzin. Hij wilde van niks weten, hield zich vd domme, ik heb hem verschillende keren gezegd dat het niet goed was tussen ons, dat ik nog enkel bleef voor de kinderen tot wanneer ze oud genoeg zouden zijn. Nu weet hij zogezegd van niks, ik ben vals, en hij ocharme, was naief. Tja.

Dus: mijn proces heeft jaren geduurd, ik ben er gewoon klaar mee. Ik vind net dat ik heel loyaal ben geweest, mijn eigen geluk volledig aan de kant gezet.

Dat pijnpunten uit deze relatie zullen overgebracht worden naar mijn eventuele nieuwe relatie, dat is wel een ding. Maar als je bijna 21 jaar in een relatie hebt gezeten, heb je bagage.

SVG

Maar zit je dan al in een nieuwe relatie?

Svg

In mijn reacties reageer ik in algemene zin en dan met name gericht op in mijn geval mijn ex.
Ik ken jouw situatie niet en kan daar geen conclusies over uitspreken.

Relatie

Yara, ok dan maar #21 sprak je mij wel aan. Zelfs als je in het algemeen spreekt, ik toon een andere kant van "meteen" inwisselen. Overigens, je kan moeilijk je eigen leven on hold zetten om je ex niet het gevoel te geven dat hij/zij niet veel betekend heeft.

Marlies, ja ik heb een nieuwe relatie, onbedoeld en niet eenvoudig omdat ik dus nog steeds samenwoon. Dat is voor nieuwe vriend niet fijn, was ook niet zijn bedoeling om op deze manier samen te zijn met iemand, maar we zijn elkaar dan ook in een gewone setting tegengekomen. Hij is vrij en is nu toch beperkt, dat ex hier nog steeds is, maakt dat er steeds weer afstand is tussen ons. Bovendien kan ik hem met dit virus niet eens zien. Allemaal extra moeilijkheden die een start moeilijk maken. En we hebben al zoveel andere tegenslagen gehad. Ik zal dus wel zien waar dit eindigt.