Niet meer goed voelen in vriendengroep

Kun je niet proberen langzamerhand wat extra vriendinnen proberen te krijgen? Dat is in het begin natuurlijk spannend, maar wie weet. Iemand moet het eerste initiatief nemen, probeer jij dat dan te doen.
Voor de vriendengroep, ik weet niet hoe het langzaamaan is ontstaan dat jullie alleen met zijn allen afspreken, maar je kunt natuurlijk een keer proberen los een eetafspraak te maken. Jij gaat koken en nodigt één koppel uit. Mochten er vragen over komen dan kan je toch eerlijk zeggen dat je het een op een contact (of twee op twee eigenlijk, als koppel) mist en dat je dat ook graag wilt blijven houden. En zo kan je ook om en om de andere koppels los uitnodigen. Echter wees dan ook voorbereid dat dat andersom kan gebeuren, dat je merkt dat de anderen onderling los gaan afspreken, dat moet je dan niet erg vinden.
En de kinderen worden vanzelf groter, gaan op een gegeven moment uit huis, werk vinden en dan veranderen de onderwerpen weer. 
Zelf heb ik sinds een paar jaar een lat relatie met een man uit een andere stad. De groep vrienden daar praat dan ook vaak over dingen/mensen die ik niet ken, maar ik weet me er toch altijd wel tussendoor te bemoeien, al is het maar om even te vragen over wie ze het hebben, of waar die ene straat dan is, ze zijn allemaal bereid om het me uit te leggen en zo kletsen we gezellig verder. Er komt altijd wel weer een ander onderwerp waar ik ook weer wat meer over mee kan praten.
Hier in mijn eigen stad heb ik verschillende vriendinnen, de ene belt mij vaak en bij de ander moet ik juist altijd de boel regelen, maar als we elkaar dan weer zien, dan is het altijd weer enorm gezellig. Dan ben ik maar de initiatiefnemer, wat maakt het uit.
Dus ja, ik zou niet een vriendengroep stopzetten, het komt vast over een tijdje weer in een andere balans die voor jou leuker wordt, blijf om je heen kijken voor eventueel nieuwe contacten wie weet.

Natje1812 schreef op 28-09-2022 om 16:48:

Ik ben iemand en dat heb ik al heel mijn leven waarvan iedereen me wel oké vind maar er blijft nooit echt iemand aan mij plakken…ik ga nochtans de 1 ste zijn die zijn agenda zal aanpassen,die zal helpen op een feestje…ik ga graag uit eten en hou van een goed gesprek en dat moeten niet altijd serieuze gesprekken zijn daarvoor…alleen is het net alsof niemand in mijn omgeving is zoals ik.Of ik kom ze toch niet tegen…

punt is dat vrijwel iedereen meer met zichzelf bezig is dan met een oordeel over de ander hebben. Dus als jij een slecht oordeel over je zelf hebt/voelt, zal niemand dat tegenspreken want ja, daar zijn zij niet mee bezig. En omdat zij niet actief iets doen wat jou beter doet voelen, zie je dat mogelijk als bevestiging van het oordeel dat je over jezelf hebt. De sleutel ligt bij jou - niet bij degenen in je omgeving.

gr Angela