Nieuw vriendje houdt niet van bellen
Ik heb een nieuw vriendje sinds kort en eigenlijk niets te klagen: hij is lief, zoekt een tot meerdere keren per dag contact met mij via mail of whatsapp (meestal 1 a 2 keer een appje en 's avonds een mail). Ik ben meer een beller, vind het ook fijn om aan de telefoon te hangen en lieve dingen tegen elkaar te zeggen. Ik belde gisteravond met hem en na 5 mn waren we uitgepraat. Hij had het wel gezegd toen we elkaar leerde kennen: "ben niet zo'n prater". Het valt mee als we bij elkaar zijn dus eigenlijk is het misschien een non-probleem, en ik vraag me af of ik het zo moet laten en denken iedereen is anders. Ergens vind ik het een beetje gek om te mailen met iemand met wie ik al meerdere weekends in zijn of mijn huis doorgebracht heb en naar bed ben gegaan.
Wat denken jullie?
Katia
wat wil je dan?
Als iemand er niet van houdt, of niet kan, of er niet voor kiest, kan je dat niet veranderen.
Het enige wat je kan doen is je afvragen of dit wel de man voor je is. Niet door dat niet kunnen bellen maar omdat de kans er is dat als de eerste spannende verkeringstijd over is, hij inderdaad irl ook niet 'zo'n prater is'. En hij je daar zelf voor gewaarschuwd heeft.
Voor mij zou het een red flag zijn. Maar dat komt omdat ik praten over van alles gezellig vind. Nogmaals: de red flag zou dan niet het telefoongedrag zijn maar dat iemand dat zo over zichzelf zegt.
Waarom
willen vrouwen toch altijd dat mannen zich als kletsende vrouwen gedragen?
Doe dat nu eens gewoon niet en bel met je moeder, zus of vriendin en wees blij dat er WhatsApp bestaat!
Ga idd niet mailen, dan wacht je te lang op antwoord, maar WhatsApp lijkt meer op bellen dan mailen.
just...
accepteer de man zoals hij is. Ik vind het al heel wat 5 min. voor 'niet zo'n prater'. Hou het lekker bij een appje. Dan schrijft hij toch lieve dingen!
Wat leuk!
Appjes en mails kun je bewaren en teruglezen. Véél leuker dan bellen!
Ik moet zeggen dat ik bij de titel wel even dacht: over wie zou het gaan? Want bij 'nieuwe vriendje' denk ik dat iemand het over het nieuwe vriendje van de dochter heeft.
Oef
Ik houd ook niet van telefoneren. En ik ben niet eens een man ...
Niet iedereen kan bellen
Ik vind die waarschuwing van hemzelf dat hij niet zo'n prater is ook ergens wel positief hoor. Dan weet je dat maar. En het blijkt dus ook, aan de telefoon.
Ik heb ook zo'n man. Aan de telefoon zegt hij alleen maar ja en nee en hoe laat spreken we af. Vervolgens zegt en vraagt hij alles wat hij wil face to face. Hij kan gewoon niet bellen 
maar van mij hoeft dat ook niet.
Het is natuurlijk wel de vraag of je gelukkig bent met een zwijgzaam type. Maar dat weet je zelf denk ik ook nog niet. Kortom, probeer hem toch te accepteren hoe hij is.
Interesse
Dat hij niet van lange telefoongesprekken houdt dat zou ik accepteren maar ik zou wel uitzoeken of het "niet zo'n prater zijn" te maken heeft met desinteresse. Je loopt tegen een muur op als je vol vuur je verhaal kwijt wil of ergens over wil praten en je krijgt een kort nietszeggend antwoord terug. Dat mailen dat vind ik wel bijzonder, kan heel romantisch zijn en je kan het teruglezen.
ik zou er geen punt van maken
Ik bel veel met vriendinnen, maar ik heb met mijn vriend niet zo'n behoefte aan bellen. (we hebben een lat relatie) We appen wel veel kleine dingetjes de hele dag door, dat kan je namelijk veel makkelijker combineren met andere dagelijkse bezigheden, dat kan met bellen niet zo goed, vind ik.
In de avond kijk ik graag een serie en dat zou niet kunnen als ik de hele tijd aan de telefoon hang. En...als je elkaar niet de hele dag door spreekt is het ook weer leuk bijkletsen als je elkaar in het echt ziet.
bellen
Ik bel nooit met mijn vriend (latrelatie). We appen ook niet zoveel. Mailen alleen voor belangrijke documenten/vakantiereserveringen.
We bellen alleen in noodgevallen. Maar hij is wel een prater hoor, ouwehoert met iedereen en kletst je soms de oren van je kop. Dus ja, echt "zo'n prater" maar dan niet aan de telefoon 🥰😆
Wel interesse
Hij heeft zeker interesse in mij, hij schrijft lange mails vol vragen en als we samen zijn kletsen we ook veel over mij. Maar het telefoneren zelf vindt hij niet leuk. Ik laat het maar zo, ik ken hem nog niet zo lang. Voorlopig is het een lat relatie met eens in de week of zo een leuke afspraak, we zullen zien hoe het zich verder gaat ontwikkelen.
Katia
Mijn man
Mijn man ‘kan’ ook niet bellen. Als het even kan schuift hij telefoontjes die gepleegd moeten worden op mij af.
Onze huistelefoon neemt hij ook nooit op.
Verder echt een leuke prater, maar niet door een telefoon.
Zo zie je maar...
kreeg ik 30 mn geleden een appje "zullen we bellen? Ik mis je". Heel fijn.
Katia
Ook geen prater
Ik ben een vrouw en hou absoluut niet van telefoneren en kletspraat. Liever appjes en mailtjes.
17 jaar geleden
Ik heb ooit 1x gebeld met mijn man, vlak voor we 'verkering' kregen. Dat was een heel lang gesprek. Hij moest tussendoor ook een paar keer naar de wc en legde dan gewoon de hoorn naast de telefoon en liet mij wachten tot hij terug was. Ik vond het merkwaardig, maar wel grappig. Ik denk dat hij zenuwachtig was.
Nu zijn we 17 jaar verder. We bellen nooit. We mailen wel en we praten ook veel en goed.
Het zegt dus niet zoveel. Hij hoeft niet hetzelfde te zijn als jij.
kende ooit zo iemand
Ik had vroeger zo iemand in mijn vriendenkring. Vriend van een vriendin van mij. Een leuke jongen, kon je mee lachen, hij schreef heel geestige ansichtkaarten (ik wist niet dat dat een vaardigheid was, maar dat is zo en hij had die), en je kon een leuk gesprek met een hem voeren. Behalve aan de telefoon. Hij zei alleen maar ja en nee en het was volslagen onmogelijk een telefoongesprek met hem gaande te houden.Het klamme zweet brak me bijkans uit.
Het kwam zover dat een gemeenschappelijke vriendin en ik die bewuste vriendin nauwelijks meer belden (dit was nog voor de mobiele telefoon) uit angst haar partner aan de lijn te krijgen.
Waarmee ik maar wil zeggen: sommige mensen zijn gewoon geen bellers. Wat niet hetzelfde hoeft te zijn als 'geen praters' . Zie ook de posting van Lou.
Groeten,
Temet
Overigens
Mijn man is ook geen beller, hij heeft er een hekel aan.
Toen wij elkaar nog niet zolang kenden en ik hem met een slappe smoes belde, hingen wij ruim een half uur aan de telefoon. En toen vond hij mij interessant, omdat hij dus nóóit lang belde. Toen wij een week later (hij belde toen met min of meer een smoes) bijna een uur aan de telefoon hingen met elkaar (ja, toen hing je nog aan de telefoon) was het pleit beslecht.
Inmiddels ruim 20 jaar getrouwd. En hij heeft nog steeds een hekel aan bellen.
ik bel ook niet
Vind het vreselijk, vooral het onverwachte en dan heb ik ook nog de neiging om zwaar te gaan ademen doordat ik toch even van slag ben. Gelukkig ken ik weinig mensen die graag bellen, we mailen, appen en spreken af.
De oudere generatie belt wel erg graag heb ik gemerkt.
hier ook verschil
ik heb een hekel aan bellen maar mijn man belt liever dan dat hij me een appje stuurt. Met onze zoon app ik wel veel omdat dit gewoon handiger is maar ook hij belt liever.
