Nieuwe partner van vader
Mijn vader heeft sinds een half jaar een nieuwe vriendin. In verband met Corona hadden we haar pas een keer gezien. Ze lijken het leuk te hebben samen, dus helemaal prima. Tot afgelopen weekend. Mijn zus en ik werden allebei gebeld door die vriendin, die aangaf graag eens in gesprek te willen over de gezondheid van mijn vader. Helaas liep het gesprek ineens uit de hand, ze begon met verwijten over hoe raar het was dat mijn zus en ik niet wekelijks belden en/of langs kwamen. Ook kunnen we onze kinderen niet opvoeden want die komen nooit spontaan langs of bellen opa even. Toen ze vervolgens echt ging krijsen aan de telefoon heb ik het gesprek beëindigd.
Dat we er de deur niet platlopen is waar, dat heeft ook een reden en is zo gegroeid. Ik zie dat ook niet veranderen, ook al zegt mijn vader het zo te missen (iets met wederkerigheid en jarenlange desinteresse). Maar het is zo jammer dat die vrouw op deze manier een wig probeert te drijven.
Of wat denkt ze ermee te bereiken? Normaal gesproken bouw je toch niet echt bruggen als je iemand als een viswijf loopt uit te foeteren. Het is ook wel een type. Geblondeerd haar, zwarte make-up, broodmager, twee vechthonden en een roedel katten in huis. En nogal grof gebekt dus. Ik snap dan weer wel dat ze het lastig discussiëren vindt met mensen rustig en beheerst blijven maar ook geen stapje dichterbij doen (zo zijn wij opgevoed, niet laten merken wat je voelt).
Nou ja, wat is wijsheid? Ik voorzie al problemen met Kerst of verjaardagen e.d. want dat wordt er allemaal niet gezelliger op.
Moeder
Leeft je moeder nog? Wat vindt zij ervan?
Mijn moeder leeft nog en vindt het leuk voor hem dat hij iemand heeft. Daar had de vriendin ook wel wat over te melden want ze vindt het beter als mijn moeder naar een verzorgingshuis zou gaan.
Vader
Wat een naar mens lijkt die vriendin me zeg.
Kan je dit met je vader bespreken?
wat zegt je vader?
Heb je het al met hem besproken? Het lijkt me erg pijnlijk allemaal, misschien juist wel voor hem.
Ik heb hem de dag erna gebeld en gevraagd wat hij van het telefoongesprek vond. Dat had niet zo goed uitgepakt zei hij, maar hij vond het wel begrijpelijk dat ze boos werd. Ik ben ook even langs geweest, duidelijk gemaakt dat wij onze vader heel wat langer kennen dan zij, en dat we van hem houden ondanks dat hij nooit zo geïnteresseerd in ons is. Maar dat je dan, zeker van kleinkinderen, niet kunt verwachten dat wij alsmaar contact opnemen. Dat vond ze allemaal maar raar, want het is normaal dat kinderen wekelijks bij hun ouders langsgaan.
...
Dat verschilt toch per situatie. Hoever woon je bij je vader vandaan
Deze mevrouw
klinkt als iemand die, waarschijnlijk zelfs met de beste bedoelingen, dwars over iemand heen dendert. Ze zal het verhaal alleen van je vaders kant kennen, de situatie hebben bekeken en vanuit haar eigen opvattingen en de liefde die zij voor hem voelt hebben beoordeeld als niet goed voor je vader.
Zou het mijn vader zijn, zou ik proberen uit te gaan van haar positieve intentie. Zeker omdat je misschien nog jaren met haar te maken gaat krijgen.
Maar ik zou ook heel duidelijk een grens stellen. De relatie tussen jou en je vader is jullie zaak en die gaat haar niet aan. Ik zou ook absoluut niet in discussie gaan hierover en elke poging meteen afkappen met "dit is tussen mijn vader en mij en daar ga ik het niet met jou over hebben" Als je dat consequent volhoudt gaat dat zeker resultaat hebben. Ik schat in dat je wel een behoorlijk lange adem nodig gaat hebben.
Sterkte ermee
Vader
Je vader zal dit zelf met haar moeten oplossen. Jullie hebben je omgangsvormen en reisafstanden en daar hoeft niemand iets van te vinden (wij ook niet).
Hij kan niet van jullie verwachten dat jullie ineens allerlei andere omgangsvormen gaan aannemen. Als dat al gebeurt is dat op initiatief van je vader.
Begrijpt hij dat?
tja
Wat heeft je vader haar allemaal verteld, weet je dat?
Hier hadden we vriendin van mijn ex aan de deur staan, die op krijsende toon een onmiddelijke omgangsregeling met kind eiste omdat ex zijn kind van mij niet mocht zien (aldus de vriendin). Het was haar lastig aan het verstand te brengen dat ik een omgangsregeling helemaal prima vond, maar dat ik dan wel graag wilde dat hij ook werd nagekomen en dat als ex zijn kind niet kwam halen, ik na jaren vechten tegen de bierkaai ook de moeite niet meer nam om kind te brengen of ex te bellen waar hij bleef. Vriendin bleef maar krijsen met haar handen in haar zij, ik heb op een gegeven moment maar gewoon de deur dichtgedaan. Was niet mee te praten, het verhaal van ex was de waarheid volgens haar.
Dus wie weet wat je vader allemaal heeft verteld, zal best een zielig verhaal zijn geweest. Mensen zijn niet zo geneigd hun eigen slappe kanten eens uitgebreid te gaan toelichten.
Zijn eigen waarheid
Ik denk dat hij vooral zijn eigen waarheid heeft verteld. De man heeft totaal geen zelfinzicht dus hij is er van overtuigd dat hij altijd alles voor zijn kinderen heeft overgehad. Op zijn manier waarschijnlijk. Feitelijk heeft hij ons onderhouden en is hij bij de opvoeding geweest tot we het huis uit gingen. Een klussende vader, eentje die je kunt bellen met problemen, of die af en toe geld toestopt, is ons vreemd. Dat is niet erg, hij weet niet beter, en we hoeven zeker geen geld van hem of zo, maar het steekt wat schraal af bij mensen die wel een warme band hebben met hun ouders.
Het laatste gesprek ook weer trouwens. Ik ben er een uur geweest, en het is nul minuten gegaan over hoe het met mij gaat. Nog niet een simpel ‘hoe is het’ uit beleefdheid. Voor de kleinkinderen is het ook sneu. Als er eens een iets wil vertellen, gaat het binnen twee seconden weer om hem. ‘Ik ga op kamp’, ‘Oh ik ben ook eens op kamp geweest, en toen ik in dienst zat blablabla...’ Alleen als er iets heel erg top is, een diploma of zo, wil hij er wel eens een woord aan wijden, want daarmee kan hij pronken.
