Ochtendterreur
Volegns de buitenwereld is mijn man een heel gewone vent en hebben we een doorsnee huwelijk. En dat hij is hij, met publiek erbij.
Het probleem is, dat hij zich schandelijk misdraagt als er géén publiek bij is. Het is weer eens schoolvakantie en ik kan er donder op zeggen dat hij dan weer door het lint gaat, want hij heeft geen vakantie, en de kinderen en ik wel. Zijn onvrede daarmee uit hij 's morgens vroeg in slaan met de deuren, stampen over de vloer en in elk geval zoveel mogelijk herrie maken. Zo loopt hij zo vaak hij kan nog eens de slaapkamer binnen om zogenaamd iets te komen halen, zodat hij nog een keertje met de deur kan klappen. Ik tel het 's morgens als ik in bed lig: boemboemboem KLAP de slaapkamerdeur, boemboem KLAP de badkamerdeur, RANGRANG de douchedeuren, 5 minuten later nog eens RANGRANG die douchedeuren, dan later nog een paar keer BANG de slaapkamerdeur en KNAL de badkamerdeur en dan boemboemboemboem de trap af en en LEL de kamerdeur. Dan nog een poosje wachten en als we geluk hebben en hij niet nog eens naar boven komt stampen (deed hij vanmorgen luid telefonerend dus wel) dan is het nog een keer LEL de kamerdeur en dan nog één keer RINKEL de buitendeur. Ik heradem als ik hem de straat hoor uitrijden.
Ik vind het zó kinderachtig dat hij niet kan uitstaan dat híj niet uit kan slapen, en dus zich ervan verzekerd dat ík het ook niet kan. (Terwijl ik, als ik niet gestoord wordt 's nachts, om 9 uur echt wel uitgeslapen ben.) Bovendien maakt hij met zijn herrie ook de kinderen vroeg wakker -en dat terwijl hij ze in de vakantie heel lang laat opblijven, want dat kan wel, zo vindt hij.
Meteen de tweede dag heb ik dus mijn matras maar weer naar boven versleept. Ik slaap een groot deel van de tijd op de logeerkamer, omdat hij me zowel 's avonds wakker maakt als ik op tijd naar bed ben gegaan, als midden in de nacht als ik te zwaar ademhaal naar zijn smaak. En de ochtend dus.
En dan moet je weten dat ik altijd héél zachtjes doe als ik eens later naar bed ga dan hij, of er eerder uit moet. Want o, de tirade die hij uitkotst als hij wakker wordt van mijn kousevoetjes. En dat hij zelf notabene snurkt als een houtzager en zich met veel gekraak 20 keer omdraait in bed. Op mij heeft hij alweer commentaar als hij mijn maag hoort knorren. Doe ik expres natuurlijk.
Maar ik vind het beláchelijk! Ik moet altijd sluipen als meneer ligt te slapen, mag niets eten voor ik naar bed ga want mijn maag, mag liever ook geen alcohol want snurken, en dat terwijl hij zoń liederlijke herrie maakt dat hij het mij onmogelijk maakt van een normale nachtrust te genieten.
Ik ben die terreur zat. En dit is nog maar het topje van de ijsberg. Ik denk dat ik nu lang genoeg geprobeerd heb bij hem te blijven odat het voor de kinderen beter is, maar ik kan niet meer. die man maakt me kapot.
Nu heb ik me ingeschreven bij de woningstischtingen in onze plaats, voor een huurhuis. Maar het kan nog jaren duren voor ik een huurhuis vind wat in de buurt van de school is en bovendien 3 slaapkamers heeft.
Wie zit er in ook zo'n situatie of heeft daarin gezetebn? Hoe hou je het uit, al die jaren?
Kinderachtig!
Zowel van je man als jou.
Waarom gaan jullie niet gelijktijdig naar bed en opstaan? Dat apart slapen vind ik trouwens wel een goed idee, gezien jullie elkaar blijkbaar wakker houden/ maken 's nachts.
Zelf ben ik alleenstaand, en mis het gezamelijk opstaan en aan de ontbijttafel wel. (Bij ons was het mijn ex die lekker bleef liggen- destijds was hij nog werkeloos-)
Gr. Poezie.
Pardon?
Wat is er in hemelsnaam kinderachtig aan míjn gedrag?
Voetveeg
Je laat hem in zijn sop gaarkoken, terwijl je ook 's ochtends gezellig zou kunnen doen.
Gr. Poezie
Meer dan ochtendterreur
Zo te lezen is er wel wat meer aan de hand dan dat je je ergert aan het ochtendgedrag van je man in de vakanties.
Jullie zijn zo ver uit elkaar geraakt dat je er over denkt om bij hem weg te gaan en je hebt ingeschreven voor een andere woning. Is het inderdaad zo dat je het met deze man niet meer ziet zitten? Heb je hem dat ook verteld? Misschien dat hij geconfronteerd met dit gegeven toch wel zijn best wil doen voor zijn huwelijk.
Ik wens je veel sterkte, want het klinkt niet fijn zoals jullie nu met elkaar leven.
Chris
Kun je hem
er niet gewoon uitzetten?
Als hij naar zijn werk is, laat je gewoon andere sloten erin zetten.
Heeft ie echt iets te mopperen☺
Flauw van hem
Hier hebben wij ook vrij en man moet werken. Hij doet alles normaal, redelijk zachtjes. Ik hoor hem nog zachtjes doei zeggen als hij de voordeur uitstapt en gunt ons ons vrije weekje. Als hij om 17.30 ongeveer thuiskomt heb ik lekker eten gemaakt en hoeft hij niets meer te doen 
Het huis is gezellig en wij zijn gezellig. Ik sta ook echt niet op om half 8 om bij hem te gaan zitten en hij verwacht dat ook niet (zou ik andersom ook niet verwachten) wat moet ik doen dan, man zit vaak met een kop koffie de krant te lezen en zit helemaal niet te wachten op gezelschap.
Heb je het er al eens met hem over gehad? Wat wil hij dan dat je doet? Gezellig bij hem komen zitten? Dat zou ik alleen doen als hij dan ook werkelijk gezellig is/doet. Hoe lang is dit al bezig zo, want ik had al vanaf moment een dat hij meende herrie te mogen maken als ik vroeg naar bed ging en andersom niet aan de bel getrokken, is hij nou helemaal gek geworden?
Dus plan 1 zou toch zijn : praten, vragen wat er is en waarom hij zo doet, zo doe jij toch ook niet?
En ik ben blij dat ik je buurvrouw niet ben, zeker weten dat zij dit ook horen, ik had dus als buurvrouw aan de deur gestaan als mijn buurman zo met de deuren aan het slaan was.
2 slaapkamers?
Een huurhuis met 3 slaapkamers is moeilijk te vinden. Waarom zoek je niet naar een huis met 2 slaapkamers. Je kunt of 2 kinderen op 1 kamer laten slapen of zelf in de woonkamer, slaapbank of zo iets. Denk dat ik zelf in zo'n situatie alles zou accepteren wat er maar te krijgen is bij de woningbouwvereniging.
Erg hoor
Vanmorgen heb ik eerste ronde gedaan om 6u, toen ben ik er om 7.15 weer ingekropen, en mijn man heeft verder alles geregeld en ik werd op 9.15 u wakker gemaakt door baby die net weer wakker werd. Zo kan het ook!
Het is zo jammer als een koppel niet meer lief voor elkaar kan zijn! Wat zegt hij over zijn gedrag? Ik neem tenminste aan dat jullie er weleens op een rustig moment over gehad hebben?
En doe jij verder nog weleens wat liefs voor hem?
En als hij zo licht slaapt, is een huwelijk met gescheiden slaapkamers misschien iets?
Het is toch duidelijk?
Die man voelt zich eenzaam zo alleen 's ochtends. Dat kun je vervelend en kinderachtig vinden, maar daarmee wals je wel over zijn gevoel heen. Het is duidelijk dat er veel meer aan de hand is, die boosheid van je man komt écht niet alleen voort uit het feit dat jij en de kinderen "eens een keertje in de vakantie" uitslapen.
Daarnaast vraag ik me af voetveeg, hoe jij straks je alleenstaand ouderschap ziet. Als je voltijd aan het werk moet kun je in de kindervakanties ook niet meer uitslapen, ben benieuwd hoe je er dan over denkt.
Gr. Poezie.
Als ik het goed begrijp...
...gaat het niet alleen om de ochtendterreur, maar is dat maar één deel van een groter probleem, klopt dat?
Minke
Ja, dat is de enige oplossing soms, maar onderschat het niet wat het is om in de woonkamer te slapen. En er zitten meer haken en ogen aan een te kleine woonruimte. Twee kinderen op één kamer is niet uniek, maar als ze bijvoorbeeld moeten leven tussen wasrekjes, continu op elkaars lip zitten en niemand de mogelijkheid heeft om zich even terug te trekken, omdat die ruimte er simpelweg niet is, dan begint dat vroeger of later lelijk op te breken.
Ik ben na mijn scheiding in die situatie terecht gekomen (en dan ook pas na ruim 2 jaar ingeschreven te staan, gelukkig was ik al langere tijd ingeschreven), en het zag er naar uit dat dit een tijdelijke oplossing zou zijn omdat ik na pakweg 4 jaar alsnog in aanmerking zou komen voor een passende woning, zo zei men.
Lang verhaal kort: die 4 jaar zijn allang voorbij, de wachttijd voor zo'n woning loopt harder op dan mijn lidmaatschap bij de woningbouw, en er zijn inmiddels serieuze problemen ontstaan bij ons vanwege de beperkte ruimte (autisme speelt hierbij wel een grote rol, zo kan oudste hier met de beste wil van de wereld zijn huiswerk niet maken, omdat er teveel afleiding is en geen plek om zich terug te trekken).
Maar... Ook al is dit geen gezonde situatie, in mijn huwelijk blijven zou een nog veel ongezondere situatie zijn geweest! En voor dat woonprobleem zijn we hard een oplossing aan het zoeken in de vorm van "ergens anders wonen", al loopt dit inmiddels, helaas, ook forse vertraging op, maar ééns moet het lukken!
Maar als ik het over moest doen, zou ik weer dezelfde beslissing nemen, ondanks de problemen die we nu hebben door de te kleine woning, want "blijven" was absoluut geen optie.
Tja
Ik snap hem wel een klein beetje. Ik begrijp uit andere postings dat jij thuisblijf moeder bent. Ik zou me ook een beetje eenzaam voelen als ik dan als enige op moet om te werken.
Maar kinderachtig is wel de manier waarop hij het uit. Het lijkt me dat jullie sowieso iets aan de communicatie moeten doen. Hij zal moeten zeggen wat hem dwars zit ipv zo kinderachtig op deze manier iedereen wakker te maken.
En misschien kan jij hem ook laten voelen dat je het waardeert wat hij doet, dat je snapt dat het een beetje lastig kan zijn als de rest van het gezin vakantie heeft en hij niet. Zorg voor een leuke verrassing 's ochtends in de vorm van een briefje in de douche, een ballon met ik mis je erop geschreven in z'n auto of maak 's avonds z'n lievelingslunch voor de volgende dag ofzo.
Snuggle's
Ik heb altijd het idee dat dit soort mannen niet weet wat ze missen. Volgens mij heb je bij zo'n taakverdeling toch de beste positie als je elke dag mag gaan werken, i.p.v. huishouden en kinderen tijdens een regenachtige vakantie.
Het ziet er sowieso niet best uit, de manier waarop jullie met elkaar omgaan. Ik heb ook zo'n huwelijk achter de rug waarin we elkaar op het laatst niets meer gunden. Heel naar is dat. Kan huwelijkstherapie nog wat redden?
Poezie
Dus je mag niet even to een uur of acht blijven liggen, want dan is man eenzaam en alleen..meen je dit serieus?
Dus omdat ik een ochtendmens ben en zondag voor negenen opsta, moet mijn man (avondmens)ook opstaan want anders ben ik eenzaam en alleen. Hij ziet me aankomen..
Pff
Ik schrik daar wel van, als twee geliefden elkaar nog zo weinig gunnen, en zo weinig voor elkaar over hebben. Je kunt afwachten of hopen dat je man eens zachtjes gaat doen, maar je kunt ook zeggen: als jij nu zachtjes gaat douchen zodat de kinderen lekker doorslapen, dan maak ik je een kopje koffie, een eitje en een broodje.
Duik je daarna toch weer in bed?
Maar als ik het zo lees, dan vrees ik dat jullie dat stadium al lang voorbij zijn. Hoe dan ook, verandering begint bij jezelf. Welke kant die verandering ook op gaat.
Fiorucci en silone
Fiorucci, ik verbied je niets hoor, moet je allemaal zelf weten. Jij hebt er geen probleem mee als jouw man blijft liggen, maar voetveeg haar man duidelijk wel. ("klein" verschil nietwaar?!)
Wat Silone zegt, daar ben ik het helemaal mee eens: "Ik schrik daar wel van, als twee geliefden elkaar nog zo weinig gunnen, en zo weinig voor elkaar over hebben." (En de rest wat ze schrijft.)
Gr. Poezie.
Silone en poezie
"Duik je daarna toch weer in bed?"
Dat gaat niet met kleine kinderen. Dus op is dan ook echt op. Bovendien begrijp ik dat de kinderen lekker lang op mogen blijven van de man, en dat hij ze 's ochtends wakker maakt. Fijn, zit je de hele dag met strontsacherijnige melodrama's.
Ik ben het met jullie eens dat je lief voor elkaar moet zijn, maar ik kan veel liever zijn als ik uitgerust ben! (Maar het is nu ook een beetje een item voor me, 1 kind ziek, dus al 3 nachten nachtelijke braakpartijen met alles opruimen en verschonen en een baby die ook nog steeds wakker wordt).
Wij geloven heilig in beurten. Ik laat mijn man meestal 's weekends uitslapen, en indien nodig, mag ik 's middags weer even naar bed. Gewoon lief zijn voor elkaar dus. Maar niet door "gezellig" samen te ontbijten (hij zit dan toch met z'n neus in z'n telefoon het journaal te lezen).
Waarom projecteer je jouw situatie op die van voetveeg? Ik heb niet het idee dat voetveeg een baby heeft. Daarnaast schrijft ze: "Bovendien maakt hij met zijn herrie ook de kinderen vroeg wakker -en dat terwijl hij ze in de vakantie heel lang laat opblijven, want dat kan wel, zo vindt hij." Ehm, daar is voetveeg toch bij? Ze kan er toch zelf wel voor zorgen dat die kinderen eerder in bed liggen?
Gr. Poezie.
Volgens mij poëzie
Projecteer jíj jouw situatie op die van voetveeg. Jij zou graag een man hebben waarmee je wakker kunt worden, ook als dat betekent dat je net zo vroeg op moet als hij omdat hij het je niet gunt/te kinderachtig is om je te laten uitslapen.
Chris
Jij hebt me door chris 
Ware het niet dat ik in de gelukkige omstandigheid ben dat mijn kinderen puber zijn en véél langer uitslapen dan ik
Gr. Poezie.
Nou
Nou als mijn man me op deze manier duidelijk zou maken dat hij het niet leuk vind dat ik blijf liggen. (en dan nog de andere dingen die hij doet) zoals woedend worden als je maag knort (wááát??) En hij ook al boos wordt als je vroeger dan hem naar bed gaat (dan moet Voetveeg ook wakker gemaakt worden omdat hij niet zachtjes wil doen) En ze mag ook niet hard ademhalen tijdens haar slaap.... nou en dan zou ze voor zo'n man gezellig het bed uit moeten komen? Gezellig een kopje thee drinken of een ballon met ik mis je in zijn auto leggen? Voor een man die zich als een KLEUTER gedraagt?
Er moet natuurlijk meer aan de hand zijn dan dit, maar ik blijf erbij dat een volwassen man gewoon een volwassen gesprek kan voeren met zijn vrouw in plaats van dit te doen. En als je thuisblijf moeder bent heb je het ook druk genoeg de hele dag en zou het fijn zijn als je ook eens een uitslaapmomentje gegund wordt. Maar goed, we kennen nu maar een kant van het verhaal natuurlijk.
Uitslaapissue
Ik heb wat in het archief gelezen, het lijkt een terugkomend issue te zijn bij voetveeg. Ergens las ik dat ze in de weekenden toch graag tot een uur of 1 uitslaapt. Eerlijk gezegd kan ik me goed voorstellen dat dat voetveeg haar man op een gegeven moment bijzonder gaat irriteren. Ik geef een ieder gelijk die zegt dat de manier van dat laten merken aan haar absoluut niet goed is en zeer kinderachtig. Maar ik vind dat voetveeg ook wel een beetje rekening mag houden met de gevoelens van haar man hierover.
Dus ik denk dat er al een hele geschiedenis aan vooraf gaat, wat heeft gemaakt dat dit (bij beide) enorm is geescaleerd.
Gr. Poezie.
Hmmm
Goh Poezie, wat grappig dat je destijds exact hetzelfde advies gaf
Maar het is wel enorm vervelend, zo'n voortslepende conflictsituatie. Dat gaat je niet in de koude kleren zitten. Ik denk dat het een goed idee is om je toch eens te oriënteren op de arbeidsmarkt. Misschien zelfs gewoon een baan te zoeken zodat dat gedeelte tenminste geregeld is. En dan toch eens aan therapie gaan denken. Dit is echt geen normale situatie, dat elkaar niets gunnen en denken dat de ander dingen doet alleen om te pesten.
Silone
Elkaar veel gunnen is toch ook juist de ander lekker laten uitslapen?
Je mist het punt fio
Dan leg je het weer bij de partner neer. Mijn punt is: wil je verandering, begin dan zelf. En zet dan liever een positieve stap. Kijk eens voorbij je eigen behoeftes, zoiets.
Niks gezellig samen opstaan
Wel, ś morgens gezellig doen is echt geen optie. Doorgaans staan we namelijk wèl tegelijk op, maar ik heb allerminst de indruk dat hij dat zo fijn vindt. Hij duwt me botweg aan de kant bij wastafel en aanrecht en gaat met de krant zitten ontbijten. Een groet kan er nauwelijks af. Dat zou dus geen oplossing zijn. Zelfs de kinderen zijn vaak opgelucht als hij de deur uit is. Er is dus niks geen sprake van "die man voelt zich eenzaam 's ochtends", hij hééft het liefst niemand om zich heen.
En sorry hoor Snuggles, maar een briefje of andere attenties weet hij niet te waarderen blijkbaar. Ik heb hem vroeger (toen ik nog van hem hield) wel eens bloemen gestuurd op zijn werk of een kaart, of een lekker hapje gezorgd, maar nooi een reactie, laat staan waardering of eens een gebaar terug. Het maakt hem geen bliksem uit, neem ik aan.
Silone, vroeger deed ik dat inderdaad wel eens, zijn ontbijt voor hem klaarmaken. weet je wat hij dan doet? hij kieprt zonder pardon de koffie weg en maakt neuwe. en het ontbijt wat ik maakte, daar heeft hij geen trek ik en dan maakte hij wat anders. Ik ben duidelijk niet welkom in zijn buurt 's morgens, dat si mij wel duidelijk. Maar waarom dan zoń leven maken, daar krijg ik geen antwoord op.
Gisteravond heb ik hem gevraagd waarom hij zoń lawaai maakt 's morgens. En wat krijg ik als antwoord?
- "Ik sla helemaal niet zo hard met de deuren. Als dat lawaai maakt, dan is dat normaal denk ik."
- "Nou, je maakt veel meer herrie dan ik. Als jij nog even kan liggen doe ik toch ook zachtjes?"
- "Dat komt toch nooit voor."
- "Jawel, op vrijdag en zondagochtend."
- "Nou, daar word ik ook altijd wakker van."
- "Niet doordat ik zoveel herrie maak, want ik leg mijn kelren altijd klaar in de badkamer, zodat ik er maar één keer uit hoef en ik doe muisstil de deuren dicht."
- "Nou, ik doe al zo zachtjes mogelijk."
Zie je? Gewoon glashard ontkennen. De werkelijkheid verdraaien. Ik sluíp als hij nog even kan blijven liggen, ik doe de deru héél behoedzaam dicht en laat dan langzaam de klink los. Terwijl hij echt, vaker dan nodig is, met de deuren rámt. Er valt gewoon niet over te praten.
En ja, ik zou graag tot een uur of één uitslapen. Maar ik ben tegen half tien echt wel uitgeslapen. Bovendien ben ik wel wakker als mijn man eruit moet, hij gaat zaterdags naar de voetbalwedstrijden van zoon mee, en ik ga er zondags vroeg uit. Dus dat komt nooit meer voor, zo lang uitslapen.
Ik ben al aan het zoeken naar een parttime baan. Maar ik vind het wel héél vervelend dat de kinderen dan de dupe zijn van hun vaders afgunst, want dat betekent dat die in de vakanties naar de opvang moeten. Tot nu toe kan ik alleen werk vinden waarbij ik op zaterdag ook moet werken en ik weet zeker dat meneer en geen zin in heeft op dei dag in zijn vrijheid beknot te worden, als hij dan op de kinderen moet passen.
Ava
Beste Voetveeg,
Ik zag eerder in het draadje je reguliere nick. Ik zie nu al jaren, maar dan ook echt jaren jouw herhaaldelijke klachten over man en huwelijk.
Je kunt eindeloos klagen over je man, maar er zal niets veranderen als jij niet verandert.
Ik zeg dus nog maar eens: AVA
Of je ACCEPTEERT de situatie
Of je VERANDERT de situatie
Of je neemt AFSCHEID van deze situatie
Het fijne is dat voor alledrie de keuzen de sleutel in jezelf zit en niet in je man.
Daarnaast vind ik het wel ontzettend triest dat je zo moeten 'samenleven'. Ik benijd je niet.
Tihama
Noem jezelf geen voetveeg!
taal is krachtig. Zo praat je niet over jezelf.
Sterkte!
Maar waarom doet hij zo?
In 2001 postte je al over het feit dat jij ook wel eens wil uitslapen, maar daar ruzie over kreeg met je man. In 2003 postte je dat jullie mogelijk uit elkaar zouden gaan.
Tussen die postings en nu zitten járen..... Dat doet mij vermoeden dat dit issue echt niet alleen bij je man gelegd moet worden, maar dat het handig is als je nu ook kritisch naar jezelf gaat kijken.
Gr. Poezie.
Silone
Normaal gesproken heb je helemaal gelijk. Maar ik volg de problemen van Voetveeg op dit gebied al langer, en soms, zoals je ook al leest in haar reactie, werkt het zo niet. Ik vrees dat deze veel te lieve vrouw het veel te ver heeft laten komen in al haar welopgevoedheid. En er zijn nu eenmaal mannen die ver te ver gaan als ze geen tegengas krijgen.
