Oma druk met andere kleinkinderen
Al geruime tijd hebben wij het vermoeden dat opa en oma op de tenen lopen vanwege oppassen van de drie kinderen van zwager en schoonzus. Zij wonen in hetzelfde dorp. Het begon met een dag in de week oppassen, daar kwam 'even oppassen' voor bv zwemles en avondjes weg bij. Nu is het sinds kort drie morgens van half acht tot half negen voorschoolse opvang plus nog een dag in de week na schooltijd. Want 'schoondochter wilde graag meer uren werken'. Daar komen hier en daar nog losse uurtjes bij. We hebben opa en oma wel eens aangegeven dat ze ook vaker 'nee' kunnnen zeggen. Dat gaan ze niet doen en eigenlijk zie ik ze ook niet aan zichzelf toegeven dat het ze eigenlijk teveel wordt.
Wij hebben ook drie kinderen en hebben oppas aan huis voor na-schooltijd. Voor schooltijd lossen we ook zelf op. Prima, daar zit ook niet mijn pijn. Verbaas u niet, verwonder u ... zoiets.
Maar... onze dochter wilde heel graag deze vakantie een keer logeren bij opa en oma. In het weekend lukt dat eigenlijk niet ivm sport. Oma zei niet regelrecht 'nee' maar het was wel duidelijk dat het haar teveel is. Ze heeft deze week twee dagen de drie andere kinderen en heeft daarnaast ook nog het idee als dochter komt logeren ook de drie andere kinderen moeten komen logeren.
En nu vind ik het wel lastig worden; doordat opa en oma redelijk overvraagd worden door zwager en schoonzus, wij ons daarop aanpassen door opa en oma nooit voor dergelijke zaken te vragen is de eindconclusie dat onze dochter niet een nachtje kan komen logeren. Heel zuur, zeker in de wetenschap dat opa en oma de andere kinderen dus minimaal vier keer per week zien.
Wat nu? Opa en oma durven geen nee te zeggen en broer wel eens iets laten vallen maar die doet ook net of zijn neus bloedt... Help, hoe netjes zonder gedoe op te lossen?
met zwager en schoonzus overleggen
dat je het gevoel krijgt dat opa en oma het heel druk vinden.
zwager is dus de broer van jouw man (ik ben nooit zo goed in die woorden), dus tijd voor broer tot broer gesprek.
zonder de vrouwen erbij 
gr Angela
Zeer herkenbaar
Ik zit in excact dezelfde situatie. Met het verschil dat schoonzus mij het in begin enorm kwalijk heeft genomen dat mijn ouders af en toe kwamen logeren (we woonden op 1,5 uur rijden) zodat mijn ouders, ook om mij te beschermen tegen haar woede, nooit meer nee tegen haar durfden te zeggen.
Het wordt mijn moeder regelmatig te veel, de kinderen van mijn broer zijn niet gemakkelijk samen (wel lief hoor, maar veel ruzie). We wonen tegenwoordig dichterbij maar er is voor mijn kinderen veel minder ruimte omdat de kinderen van mijn broer zoveel energie nemen van mijn ouders.
Ik heb er weinig aan kunnen doen. Mijn ouders kunnen geen nee zeggen en mijn broer vraagt veel en ik weinig. Dat is zuur en voelt niet eerlijk. Aan de andere kant ben ik veel onafhankelijker en dat is ook veel waard. Mijn kinderen voelen zich bij opa en oma erg welkom, de band is goed. Dus eigenlijk zou ik niet willen ruilen..
hier ook
"Mijn ouders kunnen geen nee zeggen en mijn broer vraagt veel en ik weinig."
Hier ook. Het gevolg is dat oma de kleinkinderen nauwelijks ziet. Sowieso wonen we al het verste weg, maar in de vakanties kan ze ook niet even een dagje komen, want dan is andere kleinkind er al (want vakantieopvang is zielig). Oudste van mij is wel eens uitgenodigd om te komen logeren, want dat zou leuk zijn voor andere kleinkind.
Ik laat het maar zo. Mijn kinderen missen niks. Oma mist van alles, maar dat doet ze zelf.
Hier ook
Hier ook een opa en oma die geen nee kunnen zeggen en als je er dan naar vraagt, zeggen ze dat ze het niet erg vinden. Inmiddels zijn de meeste kleinkinderen jong volwassen. Er is nog maar 1 kleintje, opa en oma zijn inmiddels stokoud, maar zeggen nog steeds geen nee. Wij waren van de drie kinderen ook degenen die het minst beslag op ze legden, maar ook tegen ons zouden ze geen nee zeggen.
In het geval van TO, zei oma toch niet dat het niet uit kwam. Als het niet uit komt moet ze het duidelijk zeggen. Wat je nu hebt gedaan is proberen gedachten lezen. Ik ga bij mijn schoonmoeder altijd uit van wat ze zegt en niet hoe ze doet, daar kan ik niks mee. Het is er ook zo eentje van: "nee maakt mij niet uit, is goed" en dan intussen heel beledigd klinken. Dus dan zeg ik, ok als het je niet uit maakt doen we het zo.
Ik zou dus in jouw geval gewoon een logeerpartij afspreken, als het verder teveel wordt met kinderen van je broer, zoeken ze dat zelf maar uit. Het zijn volwassen mensen.
het loopt soms anders
Ik ben oma. Bijna zeven jaar nu.
Op de oudste kleinkinderen pas ik een heel enkele keer, ze wonen ver (zeker per OV, ik heb overdag geen auto) dus alleen bij extreme calamiteiten neem ik dan om 6.00 uur de bus. Deze kleinkinderen komen nu en dan een weekendje logeren. Tussendoor zie ik ze soms op een verjaardag, verder weinig. Ouders hebben veel vrienden en ook veel familie aan moeders kant met wie ze graag omgaan.
Er nog een kleinkind, op twintig minuten fietsen. Op haar pas ik elke week een dag.
Tja als iedereen in hetzelfde dorp woonde en binnen een paar jaar de gezinnen compleet had, dan hadden we een grootoudercreche kunnen opzetten. Maar zo is het leven niet, Spreiding in woongebied en in leeftijdsfases. Leuk en soms lastig tegelijk.
TS, laat je man praten met zijn eigen familie, dat is de beste weg. Best kans dat oma en opa het ook jammer vinden dat ze de kleinkinderen van het ene gezin veel beter hebben leren kennen dat die van het andere gezin. Dat het vermoeiend is - zeker! Het is wijs als ze daarin zelf grenzen aangeven. Voor schooltijd is er vast ook wel iets anders te verzinnen, maar zolang grootouders dat niet melden wordt er niet gezocht.
Lastig
Gelukkig zitten wij niet in die situatie. Maar ouders worden nu eenmaal ouder, net als kleinkinderen. Mijn ouders zijn inmiddels 80, en alle kinderen wonen met hun gezin op ruwweg een uur afstand (rondom). Dus regulier oppassen gebeurt gewoon niet, veel te ver. Logeren in de vakantie is natuurlijk altijd wel erg leuk! Mijn zoons van nu 17 en 19 gingen als peuter/kleuter en tot een jaar of 12 vaak een weekje logeren in de zomer én in de kerstvakantie. Andere kleinkinderen waren er in het begin nl. nog niet, en opa en oma hadden tijd én waren nog vitaal en konden dat nog prima aan. De jongsten van mijn broer en zus zijn nu 8 (en 11 en 13), en die hebben niet minder vaak maar vooral minder lang bij opa en oma gelogeerd. Nog maar 3 nachtjes, en nu nog maar 2. Want meer kunnen ze niet meer aan. En geen 3 kleinkinderen tegelijk, maar maximaal 2 (mijn zus heeft er 3, dus zoekt dan 2 logeeradressen). Nu zijn mijn ouders ook wel zo dat ze dit gelukkig zelf aangeven, en dat geen van de kinderen daar problemen mee heeft. Voor calamiteiten staan ze altijd voor ons klaar, waar dan ook. En andersom natuurlijk (ziekenhuis etc...).
Het is bij ons idd wel zo dat de communicatie over dit soort dingen door de kinderen gedaan wordt, onderling én met de ouders. Dus niet door schoonzoons/dochters/zwagers/schoonzussen. Wel weer als het gaat over praktische zaken natuurlijk, maar niet over of het nog wel kan en zo.
