Opa en oma
Wij hebben een vrolijke peuter van ruim 2,5 jaar oud. Aan beide kanten gelukkig nog een opa en oma. De opa’s en oma’s worden niet ingezet als vaste oppas.
Mijn man is wat ouder dan ik en dat brengt met zich mee dat opa en oma van zijn kant ook wat ouder zijn, lees 70+. Ze lopen beiden niet meer makkelijk (met hulpmiddel) en kunnen nog maar kleine stukjes lopen, handen werken niet meer zo goed, ze geven aan vergeetachtiger te worden (Bv Gaspitten regelmatig hele nacht aan laten staan). Toch zijn ze nog erg actief en willen vooral niet als ‘oud’ gezien worden.
Het zijn lieve schatten en ook gek op onze dochter. Het liefst wilden ze vanaf de geboorte al logeerpartijen en vaste oppasdagen, maar dat hebben we niet gedaan. We zagen het niet zitten dat ze met baby trap op en af etc. moesten terwijl het ze zelf al moeite kost (ze vinden zelf dat ze dat prima met baby kunnen.) Als dreumes/peuter is er wel een aantal keer bij gelegenheid opgepast maar dan gebeurde er steeds dingen waardoor mijn vertrouwen in hen als oppas niet echt groeide. Zo kregen ze het slotje van autostoel niet dicht en besloten toch te gaan rijden, billen niet goed schoon gemaakt, kind in speeltuintje bij restaurant alleen laten spelen waardoor we haar vervolgens moesten gaan zoeken, dit soort situaties.
Als ze op mogen passen willen ze het liefst allerlei activiteiten ondernemen met dochter, waarbij ze voor mijn gevoel niet helemaal goed inschatten wat nog verstandig is om te doen op hun leeftijd (samen zwemmen (ik vind het al zwaar om haar vast te houden in het water) met de loopfiets en fiets op pad (dan is het handig als je soms een sprintje kan trekken/dochter schiet nog zo de weg op) etc.
Ik gun ze echt dat ze kunnen genieten van hun kleindochter en mijn dochter van hen (nogmaals het zijn lieverds en mijn dochter is gek op ze) maar vind het geen fijn idee haar bij hen lang achter te laten (voor een paar uurtjes wel) en te logeren. Ik probeer ze vaak te bezoeken en samen dingen te ondernemen, maar dat stilt de honger niet, ze dringen letterlijk iedere keer aan op logeren. Ook wonen ze op 1,5 uur rijden waardoor het niet even kort langsgaan is.
Ik heb mezelf afgevraagd of ik moeite heb haar los te laten, maar ik merk dat ik haar ook makkelijk achter laat bij bijvoorbeeld ouders van vriendinnen (wat jonger en fitter).
Het is een terugkerend onderwerp en oma begint ook via dochter steeds vaker op het logeren aan te dringen. Ik zou het fijn vinden om het gewoon te bespreken, maar zie graag dat mijn man daarin het voortouw neemt. In zijn familie lijkt het alleen niet zo vanzelfsprekend dit soort ‘gevoelige’ zaken te bespreken. Hij is bang dat hij ze kwetst en bespreekt het dus niet.
Ik vind het lastig hoe hiermee om te gaan, iemand advies?
En als je zo grofweg de situatie leest, ben ik dan in jullie ogen te voorzichtig of is het inderdaad misschien verstandig om met logeren nog te wachten tot dochter wat zelfstandiger is?
Natuurlijk moeten autostoeltjes vast
ik zeg toch nergens dat je dat gerust achterwege kunt laten. Ik stel alleen vast dat allerlei sluitingen best lastig dicht te krijgen zijn als je dat niet dagelijks doet. En dat bukken en reiken op een achterbank is ook niet altijd makkelijk.
Nou ja, ik ga sowieso niet in mijn eentje met de auto weg met een kleinkind. En op de fiets één kind, geen twee zoals ik dat in mijn jonge jaren deed. Is me nu te zwaar en te riskant.
TS, ik hoop dat je dochter kan gaan logeren als ze wat ouder is, jaar of zes. Maar het zijn best lastige afwegingen als grootouders zelf ruim over de 70 zijn en érg graag van alles willen.
Nee
Uiteraard bedoel ik de hoge rang die veiligheid heeft in het afwegen van verschillende belangen. Het is nu vaak 'veiligheid voorop' maar dat is niet altijd zo vanzelfsprekend geweest.
uh ja
Natuurlijk heeft veiligheid nu een hogere rang. Voortschrijdend inzicht en zo.
Dat zeg ik
Het wordt als iets heiligs benaderd. (Zo vanzelfsprekend)
Toch is het niet de enige manier en vindt niet iedereen het de beste manier.
Wat is dan een andere manier?
Toch maar los op schoot bij oma in de auto anders wordt oma boos op me?
Dat was het punt
"Toch is het niet de enige manier en vindt niet iedereen het de beste manier."
Klopt. Dat was dan ook het punt van discussie hier. Wat vind jij zelf, Dora?
Even een voorbeeld van onveilig
15 Jaar geleden deed ik mantelzorg voor een oudere dame bij mij in de straat, iedere week als ik boodschappen deed naam ik ook voor haar de boodschappen mee.
De jongste lag dan in de wagen en de oudste zat die dag op de psz.
In de kerstvakantie was het erg regenachtig en zei de buurvrouw dat de kinderen wel even bij hare konden blijven als ik de boodschappen haalde. De oudste heb ik daar gelaten, de jongste heb ik meegenomen. Dat waren twee redenen voor door de verzakte tuin kon de wagen niet naar binnen een de wagen was ook laadbak voor alle boodschappen.
Oudste had het toen ik terug kwam erg gezellig, zat thee te drinken met heeeeel veeeel chocolade.
Ik ook een kopje thee en toen naar huis.
De volgende week toen ik het briefje op kwam halen stond de waterkoker half gesmolten bij de voordeur; of ik ook zo'n nieuwe fluitketel kon kopen. Ze vertelde lachend dat ze de ketel op het gas gezet had; was even kwijt dat het een elektrische fluitketel (lees plastic waterkoker) was.
Het spreekt vanzelf dat ik dochter niet meer daar gelaten heb in vakanties. Dan dronken we na de boodschappen met zijn allen thee met veel chocolade.
Duurde ook niet lang voor de buurvrouw werd opgenomen in een verpleeghuis. Ze werd heel snel zeer dement.
Bij een opa en oma die zulke kunstjes uithalen laat ik mijn kinderen ook niet achter. Zeker niet als ze nog niet zelfredzaam zijn. Nu 18 en 15 jaar oud zijn ze verstandig genoeg om dergelijke rampen op tijd te signaleren en aan te pakken.
ja, maar Dora
volgens mij heeft niemand het over het heilig verklaren van veiligheid en niemand heeft het over dingen het afdekken van tafelhoekjes of het dragen van een valhelmpje binnen maar over de basis dingen als niet je kind vervoeren in de auto zonder zitje, niet met een kind de trap op en af lopen als je zelf niet stabiel ben en mijn kind mag alleen eten volgens een strikt schema en alleen rijstwafels als tussendoortje.
Het gaat niet om opa's en oma's die zich niet willen houden aan wellicht doorgeslagen eisen van de ouders maar aan essentiële dingen.
basisveiligheid
Natuurlijk vallen autostoeltjes en traphekjes voor mij ook onder de basisveiligheid. De oudere generatie kan hier soms net anders tegenaan kijken omdat dit vroeger niet tot de basisveiligheid behoorde. Als zij nu handelen zoals ze ook vroeger deden, zijn zij dan nu onverantwoordelijk bezig en vroeger niet? Dat snappen de meeste ouderen niet. Maar goed. Zelf vind ik mensen die roken in bijzijn van kind best onverantwoordelijk. En kinderen die dagelijks gepest worden op school, dit weekend weer in het nieuws: zeer, zeer onveilig. Het blijft ook een beetje persoonlijk wat een ouder als veilig of onveilig beoordeelt natuurlijk.
Een kind op de wereld zetten is misschien sowieso onveilig. Je moet het maar durven.
heilig
Ja, bij ons in de familie is veiligheid in de auto heilig. Mijn ouders sloegen op tilt als iemand niet in de riemen wensten te zitten. Nog steeds waarschijnlijk. Ik ook. Daar zit een heel verhaal achter, maar inmiddels zijn er ook wetenschappelijke onderzoeken en is gelukkig het eea verboden en dat is niet voor niks.
Jutta
"Als zij nu handelen zoals ze ook vroeger deden, zijn zij dan nu onverantwoordelijk bezig en vroeger niet? Dat snappen de meeste ouderen niet."
Dat vraag ik me af, of ze dat niet snappen.
Om bij autostoeltjes te blijven, het belang is toch in de tussenliggende jaren voortdurend in de media geweest. Je hebt toch wel onder een steen geleefd als je sinds dat je eigen kinderen klein waren tot aan je kleinkinderen kwamen echt nergens hebt gelezen wat voor onderzoek er naar gedaan is en hoeveel dat scheelt bij ongelukken. In die tussenliggende jaren waren dit geen 'ouderen' die het misschien niet snapten, voor wie het leven te snel ging, of die je maar tegemoet moet komen want oud.
Vroeger was er minder bekend én minder verkeer, waardoor je niet per se onverantwoordelijk bezig was toen. Maar als je er toen goed mee weg bent gekomen doordat je kinderen nooit uit de auto geslingerd zijn, heeft dat toch geen enkele waarde voor nu? Misschien gold het vroeger niet als onverantwoordelijk, maar nu wel.
Als iemand een keer wandelend de snelweg is overgestoken in 1960 en nog leeft dan kan die dat ook niet meer als bewijs aanvoeren in 2020 dat zo iets best kan 
onverantwoordelijk
Op FB komt nu en dan zo'n tekst langs waarop allerlei gevaarlijks (echt of vermeend) staat wat mensen van voor 1960/1950 of zo hebben meegemaakt. Een verjaarsvisite met een doorrookte volle huiskamer. Fietsstoeltjes zonder gordeltjes. Een reiswieg op de achterbank van de auto. Asbestplaatje onder het suddervlees op het gasstel. Brommerrijder met een pet op. En dat zijn bepaald niet de origineelste bijdragen.
Er zullen vast zaken zijn die we nu heel veilig vinden, en over dertig jaar niet meer.
Er gebeuren tegenwoordig veel verkeersongelukken met elektrische fietsen. de fietsers gaan veel sneller dan gedacht en dat geeft narigheid. Honden/kinderen die wegens gemak 'even' achterblijven in een te warme auto. Ook zijn er geregeld ongelukken vanwege afleidende schermpjes in het verkeer.
Elke tijd kent nieuwe gevaren en andere inzichten. Van een ander zie je het gevaar vaak eerder dan van jezelf. Dat is een valkuil.
Iedereen heeft z'n stokpaardjes
Niet alleen generaties en tijden, maar ook individuen. In sommige dingen ben ik super voorzichtig, in andere dingen weer makkelijk.
We praten hier vast ook niet over (groot) ouders die lak hebben aan autostoeltjes. Maar eerder over grootouders die wat eerder kiezen voor de wat makkelijkere weg. (idd, als het echt niet lukt met dat rotstoeltje)
Zo kiezen mijn schoonouders eerder voor, per hoge uitzondering, een kind meer in de auto dan er gordels zijn dan dat ik dat doe.
Dat is voor mij dan heus wel een afweging. Waarbij ik ze ook dankbaar ben dat ze moeite doen dochter met haar vrienden te vervoeren.
Het zijn verder absoluut geen onverantwoordelijke mensen. En soms kaart ik dan zo'n situatie aan en soms laat ik het gaan.
Omdat het verstandige, goed afwegende mensen zijn. Die soms op een andere uitkomst komen dan ik zou zijn gekomen. Dat kan gebeuren.
Verder blijven we natuurlijk allemaal mensen. Ik ben zelf, volledig gezond, ook weleens vd trap gevallen. Toen moest ik er niet aan denken dat ik een kind van me in handen had gehad. Tsja.
Gas aan laten staan zegt ook niet zoveel
In mijn vorige huis liet ik geregeld het gas aanstaan na het koken. Tot grote ergernis van mijn gezinsleden.
In het huidige huis zit inductie. Heerlijk, ik hoef er nooit meer aan te denken.
Op vakantie-adres liet ik opnieuw het gas aanstaan bij het bakken van een eitje voor het ontbijt. Gelukkig ben ik niet dementerend 😉
Maar verder snap ik de bezorgdheid wel. Ik liet mijn ouders niet meer rijden met mijn kinderen in de auto toen die vaardigheid duidelijk minder werd. Maar toen waren ze al ouder.
En toen mijn kinderen nog dreumes/peuter waren, leerde ik al snel dat ze te weinig opletten. Ook als zij zouden opletten in mijn eigen huis omdat ik even uit de buurt was.
Pas wel op om overal 'bewijs' te zien dat het niet veilig is.
Uit zijn verband
Ik vind dat de situaties wel wat uit zijn verband worden getrokken; alsof het niet mogen logeren inhoudt dat de goede tijd tussen kleinkind en grootouders in geding komt.
In TO is dat niet het geval en dat geldt voor de meeste ouders in dit draadje die tegen bepaalde aspecten bedenkingen hebben; elke ouder streeft naar een leuk contact met grootouders. Niet één heeft als doel dat contact te onderbreken.
Ieder zoekt een bepaalde middenweg die voor ieder werkt.
