Opbouwen nieuwe relatie
Een paar jaar geleden ben ik gescheiden. Sindsdien heb ik een paar "scharrels"gehad, maar nu sinds een klein half jaar een echte relatie. Met een heel lieve man.
Echter wel met een man die een tamelijk losbandig leven met veel vrouwen heeft gehad. En daar nu helemaal klaar mee is, maar enkele van die vrouwen nog af en toe vriendschappelijk ziet.
Dat snap ik heel goed. Met een paar van mijn "scharrels" heb ik zo nu en dan ook nog contact. gewoon, omdat het leuke mannen zijn. We eten dan een hapje, drinken wat, mailen af en toe en verder niks.
En toch vind ik het heel moeilijk om om te gaan met het contact van mijn vriend met zijn ex-dates.
Gevoel en verstand zitten elkaar danig in de weg af en
toe. En dat terwijl mijn vriend open is over wanneer hij met iemadn afspreekt, rekening houdt met mijn gevoel door overdag af te spreken en niet 's avonds etc.
Herkennen jullie dit? Hoe gaan jullie er mee om? Open over zijn (met als gevog dat het een zwaar thema binnen de relatie kan worden) of hou je het meer voor jezelf?
Graag jullie ervaringen, bevindingen...
O jee ja!
En of ik dat ken. Ik word regelmatig geconfronteerd met exen van mijn vriend. We gaan volgende week zelfs bij eentje op bezoek die in Amerika woont. En in de kroeg, benzinestation, op straat, overal loopt er wel eentje. En hij heeft ook nog regelmatig contact met sommige. Mijn beste vriendin is ook een ex van hem. We praten over een periode van 30 jaar en zijn laatste scharrel was een paar jaar voor mij. Dus niets dramatisch.
Toch heb ik het er bij tijd en wijle heel moeilijk mee. Het hangt er vanaf hoe ik in mijn vel steek. Soms praat ik erover, soms mok ik een beetje voor me uit. Nu heb ik nergens last van, maar dat kan zo weer anders zijn.
Fély
Tuurlijk
Joh, ik word jaloers als mijn man met een vrouwelijke collega gaat eten, niet eens ex.
Wat ik doe is duidelijk zeggen dat ik enorm jaloers ben, heel veel bevestiging en knuffels wil, en stuur hem op weg naar de afspraak.
Ik heb het recht jaloers te zijn, maar niet om hem dingen te ontzeggen, vind ik. En hij doet zijn gedeelte (veel knuffelen enzo) prima!
Gaat jouw man alleen met één vrouwelijke collega eten, zonder zakelijk doel? Is dat dan de lunch tijdens het werk, of een etentje 's avonds?
Vic
Nou, het gebeurt voornamelijk als hij in het buitenland is bij een van de andere kantoren. Toch aardig dat ze hem dan niet alleen laat eten... Hij logeert trouwens ook bij haar.
Klinkt gezellig. Ik denk niet dat ik dat leuk zou vinden. Dat eten lijkt me prima, maar logeren gaat me wel wat ver.
Nee hoor
Mijn man is echt niet het vreemdgaantype, hij kan ook echt geen dingen verborgen houden of liegen 
En donderdag komt de collega in kwestie naar dit kantoor, en komt ze bij ons logeren. Ze zou wel echt een koele dame moeten zijn om te gaan logeren bij de hoogzwangere vrouw met al 2 kinderen van een geliefde!
Als ik naar nederland ga, dan logeer ik vaak bij mijn ex-vriend. Daar is mijn man ook mee akkoord. En daar gebeurt verder ook niets spannends hoor. We zijn gewoon een saai stel dat nog gek op elkaar is en best kunnen leven zonder allerlei rare bochten.
Lisette
Zoals je het omschrijft lijkt het me geen probleem. Je hebt ooit al eens aangegeven dat je er moeite mee hebt, want hij spreekt overdag af i.p.v. van 's avonds, schrijf je... Dat komt respectvol op me over, hij is dus bereid om rekening met je gevoelens te houden... wat wil je nog meer?
Ik heb zelf in een relatie gezeten waarbij mijn vriend mij steeds maar met zijn ex vergeleek. En tijdens ruzies kwam zij ook steeds naar voren, uiteraard was alles aan haar dan beter. Dat voelde heel bedreigend, vooral omdat ze nog contact hadden. Heel moeilijk, want daardoor werd ik gedwongen om de competitie aan te gaan (gevoelsmatig dan), terwijl ik helemaal niet zo in elkaar zit. Die relatie was dan ook gedoemd om te mislukken.
Bedankt
Bedankt voor jullie reacties. Een herkenbaar gevoel dus.
Irritant hoor! Ik zou willen dat ik het zo voelde als dat ik erover denk: niks aan de hand, gewoon contact zoals ik ook met mannen heb. Gezellig, meer niet.
En mijn vriend houdt inderdaad rekening met mijn gevoel (zoals Leanne ook al aangeeft), dus waarom ik me dan zo rot voel als ik weet dat hij een afspraak met iemand heeft?
Tijdens mijn huwelijk ben ik bedrogen door mijn echtgenoot. Ik vermoedde het al een tijdje, heb het een paar keer op de man af gevraagd ("nee joh, ben jij gek??") en uiteindelijk heb ik het door speurwerk toch weten te achterhalen.
Ik moet weer leren vertrouwen. Dat is het "gewoon". Maar: hoe doe je dat?
Tijd
Weer leren vertrouwen kost gewoon veel tijd denk ik. En je zult er nooit meer zo onschuldig in staan als voor je man vreemd ging. Dat kun je maar beter ook accepteren.
Enne, jaloezie is gewoon niet te beredeneren of uit te zetten. Ik vind het op zich een gezonde emotie, het toont dat je van iemand houdt (bij mijn ex was ik nooit jaloers bijvoorbeeld, en dat bleek ook helemaal niet goed te zitten). Het gaat er dan meer om wat je met de jaloezie doet. Accepteren en doorgaan met leven, of achterdochtig worden, je parnter dingen verbieden en controleren? Ik kies liever voor het eerste!
Denk het ook
Ik ben het helemaal met je eens dat de manier van omgaan met jaloerse gevoelens essentieel is.
Wil ook nooit meer op controle uit "hoeven" gaan om al dan niet te bewijzen dat er iets aan de hand is. Been there, done that.
Heb mezelf beloofd dat ik dat nooit meer hoef te doen, dat ik als mijn wantrouwen dergelijke vormen aan zou nemen ook "gewoon" uit een relatie kan stappen zonder bewijs te hoeven leveren dat er iets niet in de haak is.
En iemand iets ontzeggen lijkt me ook al geen goed idee.
Kortom: ik moet gewoon een manier vinden om om te gaan met jaloerse gevoelens. Hier posten en steunende reacties krijgen blijkt in ieder geval een probaat middel
Dank jullie daarvoor!
Weer leren vertrouwen
Je vraagt hoe je dat doet? Misschien helpt het om je huidige vriend niet te vergelijken met je echtgenoot? Niet alle mannen zijn notoire vreemdgangers. Zoek niet overal iets achter, speuren en ondervragen kan altijd nog als er duidelijke aanleiding voor bestaat. Ook ik voel trouwens steekjes jaloezie als er exen ter sprake komen. Ik accepteer ze als een licht ongemak dat nu eenmaal bij de liefde hoort, en zoals een ander opmerkt is het ook een bewijs dat de onverschilligheid nog lang niet heeft toegeslagen.
