Oplossen welles-nietes ruzie

Met iemand die niet wil praten

valt er ook niet veel uit te praten.

Ruzien uitpraten gaat over oplossingen zoeken. Zo te zien heb jij die al gevonden: nieuwe kopen en misschien nog iets bedenken zodat je het niet weer zal kwijtraken.

Waarschijnlijk moet je man het nog even verwerken. Je bent toch niet zijn nieuwe Porsche kwijtgeraakt?

Wij zijn ook slecht in ruzie

Dus al jaren geleden hebben wij ruzie gereserveerd voor die dagen dat we allebei te moe zijn om op tijd onze mond te houden en die hoogstzeldzame gelegenheid dat we Echt Onenigheid hebben. Het laatste kan ik me niet herinneren.

In alle andere gevallen: we geven elkaar gewoon gelijk! Ook als we denken dat we eigenlijk zeker weten dat die ander enzovoort.

Het sop is de kool niet waard.

Oh, deze truc werkt alleen maar als je allebei van de ander weet welke dingen diegene echt heel belangrijk vindt, en als dat er ook niet te veel zijn. Dan kan je elkaar gelijk geven behalve bij die paar dingen die heel erg belangrijk zijn voor jou persoonlijk, maar daar blijft de partner dan ook vanaf.

Kibbelen over kleine dingen is een keuze, daar kan je gewoon mee ophouden.

Niet laten oplopen

Ik raak ook altijd van alles kwijt, volgens mijn vriend. Nu valt dat reuze mee, maar ik moet bekennen dat ik iets chaotischer ben als ij. Met als gevolg dat het makkelijk wijzen is als hij een schuldige zoekt voor zijn kwijte spullen. Ik ga daar alleen tegenin als ik 100% zeker weet dat ik het niet heb gedaan, en als ik geen 'gelijk' krijg haal ik mijn schouders op en opper om een nieuwe te kopen. Het wordt pas leuk als mijn vriend het betreffende voorwerp dan (maanden later) weer terug vindt. Dan kan ik geanimeerd vragen waar 'ik' dat kwijt had gemaakt hahaha.

Das logisch

Wat ik dan zeg is; ik vind dat jij het hebt kwijt gemaakt, jij vindt dat ik het heb kwijt gemaakt. Ieder heeft recht op zijn eigen mening/visie, kom laten we het dingetje maar opnieuw kopen. Zoiets. Soms kom je gewoon niet tot overeenstemming, of het is de ruzie eigenlijk niet waard.
Hmm maar hier is het trouwens altijd míjn schuld als man iets kwijt is, standaard... ook als het dingetjes van hem zijn die ik nog nooit in mijn handen heb gehad ... meestal ga ik hem dan gewoon uitlachen (en lacht hij na een tijdje zuur mee, want hij weet dat wel)

Agree to disagree

agree to disagree is hier het toverwoord. Maw je bent het er overeens dat je het niet eens bent, en dan kan je aan een oplossing gaan werken.

Scheelt zeeen van tijd, ergernis en frustratie!

Ik herken het

Wat je zou kunnen doen is niet op de inhoud ingaan. Ja, het dingetje is kwijt, dat is heel vervelend. We kunnen elkaar blijven beschuldigen, maar daar lossen we het probleem niet mee op. Wat is het probleem? Dingetje is kwijt. Hoe kunnen we dit probleem oplossen? In jullie geval: nieuw dingetje kopen.
En dan maar hopen dat hij het ergens tegenkomt en blijkt dat hij toch de schuldige was

Merel!

Herkenning! Mijn man loopt als hij haast heeft (elke ochtend, hij loopt namelijk altijd eerst enorm te treuzelen, en heeft dan opeens ENORME haast) naar van alles te zoeken, en vraagt het dan aan mij. Zoals waar z`n bruin gestreepte stropdas is gebleven. Tja, geen idee. Ik raak die dingen nooit aan... Ik probeer er nu maar kalm onder te blijven, maar in het begin kregen we er regelmatig ruzie om!

Hier

Kijkt hij wel uit mij de schuld te geven, want ik ben degene die het in no time voor hem vind, gnagna

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

In zo'n geval

vraag ik 'moeten we nog ruzie maken over het dingetje, of kopen we gewoon een nieuwe?'
Of ik koop een nieuw dingetje (in de dingetjeswinkel) en doe er een strik omheen ofzo.
Of, als het dingetje wat serieuzer is, dan zeg ik: "helpt het nog als ik sorrie zeg?" of: "is er nog iets dat ik kan doen om het weer wat gezelliger te maken?"
Kortom, een beetje luchtig houden de boel en gericht op de toekomst. Dat gedoe over wiens fout iets is vind ik echt zonde van de tijd en van de sfeer.
Hier is nooit ruzie, we kunnen het niet en we houden er niet van. We lopen hooguit een beetje in onszelf te mopperen op elkaar, dat kunnen we wel (ook niet heel goed voor de sfeer, trouwens)
Groeten, Maw.

Immer

Nieuwsgierig wat zou dat dingetjes zijn?

Zeg beemer (ot)

Had jij niet gewoon moeten slapen terwijl je over je mans dingetje zit te schrijven??

Typisch iets voor een man,

om als hij iets kwijt is de schuld bij een ander te leggen dat eerst zichzelf af te vragen of hij het niet zelf heeft kwijt gemaakt. Maar meestal maken wij alleen ruzie om van die kleine alledaagse onbelangrijke dingen omdat één van de twee heel moe is of gewoon een pestdag heeft gehad. En als je dat inziet van elkaar is de ruzie meestal snel over. Zoals rodebeuk als schreef:'het sop is de kool niet waard'.

Kleuter

Ik denk dat iedere man of vrouw het recht heeft om zich zo nu en dan als een onredelijke kleuter te gedragen. De partner kan hem/haar dan maar het beste negeren, zoals je dat bij zo'n kleuter doet. Da's het beste voor alle partijen.

@merel

Ik denk ook dat het een mannending is. Ik ben er alleen nog niet achter of het iets genetisch is of iets opvoedkundigs

Mijn man is ook altijd van alles kwijt. Dat komt dan natuurlijk nooit omdat hij het zelf is kwijtgeraakt maar omdat het in ons huis "altijd een bende is".
Ik ben eigenlijk nooit wat kwijt, terwijl ik hier de chaoot ben. Hij roept dan: heb jij mijn dingetje gezien? Vroeger ging ik altijd als een idioot lopen zoeken maar op een gegeven moment ben ik daar mee opgehouden. Nu geef ik hem gewoon antwoord (ja of nee).

En alleen als hij het heel vriendelijk vraagt zoek ik mee

Welles-nietes lijkt me zinloos in dit geval: agree to disagree. Helemaal mee eens!

Loslaten is het toverwoord; maar hoe hou je dat vol, keer op kee

De kwestie is natuurlijk allang opgelost (of nou ja, vergeten). Loslaten is het toverwoord.

Probleem was dat ik natuurlijk mezelf zat op te vreten en het uitgepraat wilde hebben. Ik heb hem die dag niet gebeld, gemaild of gesmst. Gewoon gelaten voor wat het was. Toen ik 's avonds thuis kwam zat hij niet chagerijnig op de bank, maar kletsten we gewoon over mijn avond.

Ik denk dat als ik willens en wetens hem was gaan stalken met mijn wil tot 'uitpraten', dat de situatie was verslechterd. Want Liat je hebt gelijk, als iemand niet wilt praten, valt er weinig te praten.

De oplossing, - een nieuw dingetje kopen-, moet nog wel even worden uitgevoerd. En dus moet de kwestie weer opnieuw worden aangesneden. Bleh. Overigens Polly, het is een pieletje van een koffiezetapparaat (dat hij uit elkaar had gehaald en wat werkelijk 2 jaar uitelkaar op het aanrecht heeft gestaan tot dat ik het weg heb gezet, met bij behorende losse onderdelen; maar één ervan is in de loop der jaren dus kwijtgeraakt).

Maar hier ligt dus wel wat diepers aan ten grondslag. Onenigheid over het huishouden. Daar wil ik nu verder niet op in gaan. Zou een heel nieuwe draad worden. Hierover gaan we het namelijk nooit eens worden. En er zullen dus nog wel vaker dit soort ruzies voorkomen.

Wat ik dankzij jullie en deze ervaring wél weet: als er een patstelling is, loslaten. Niet proberen mijn gelijk te halen, of 'het uit te praten', of in ieder geval te horen te krijgen dat het niet mijn schuld is. Laat maar waaien... werk aan de oplossing.

Ik vind het alleen wel erg vermoeiend hoor, steeds maar de volwassene te spelen. Hoe hou je dat vol? Ik ben namelijk erg onzeker en heb daarin toch steeds iets van bevesiging nodig. En dat is dan weer een hele andere vraag voor misschien een andere draad.

Groeten van de troela.

Ik vind dat nogal wat...!

"het is een pieletje van een koffiezetapparaat (dat hij uit elkaar had gehaald en wat werkelijk 2 jaar uitelkaar op het aanrecht heeft gestaan tot dat ik het weg heb gezet, met bij behorende losse onderdelen; maar één ervan is in de loop der jaren dus kwijtgeraakt)."

Poeh hé, dat vind ik nogal wat! Dus jij hebt 2 jaar troep op je aanrecht gehad voor een koffiezetapparaat?

Verderop schrijf je: "Maar hier ligt dus wel wat diepers aan ten grondslag. Onenigheid over het huishouden. Daar wil ik nu verder niet op in gaan. Zou een heel nieuwe draad worden. Hierover gaan we het namelijk nooit eens worden. En er zullen dus nog wel vaker dit soort ruzies voorkomen."

Eerlijk gezegd vermoedde ik al dat dit maar het topje van de ijsberg was. Dat het niet gaat om gelijk hebben/gelijk krijgen, maar dat hier veel meer aan de hand is.

En toen schreef je: "Ik vind het alleen wel erg vermoeiend hoor, steeds maar de volwassene te spelen. Hoe hou je dat vol? Ik ben namelijk erg onzeker en heb daarin toch steeds iets van bevesiging nodig. En dat is dan weer een hele andere vraag voor misschien een andere draad."

Zoiets hou je niet vol, zeker niet als je van jezelf erg onzeker bent en bevestiging nodig hebt.
Mag ik even wat wilde aannames doen? Schiet ze gerust af als het niet zo is, dan hou ik verder mijn mond
Is jouw man nogal stellig? Heb jij daar, vooral in het begin van je relatie, veel steun uit gehaald, omdat hij het allemaal zo goed leek te weten? En voel jij je nu onzeker omdat hij niet altijd gelijk blijkt te hebben maar jij hem absoluut niet duidelijk kan maken hoe de vork in de steel zit?

Indien nee: vergeet wat ik schrijf
Indien ja: vraag je eens af waarom jij de volwassene moet zijn en hij daarvan vrijgesteld is. Waarom jij je continu moet aanpassen (bijvoorbeeld 2 jaar lang een gedemonteerde koffiezetter op het aanrecht tolereren... Mên, die dingen koop je nieuw voor een habbekrats bij de Media Markt!).

"Wat ik dankzij jullie en deze ervaring wél weet: als er een patstelling is, loslaten. Niet proberen mijn gelijk te halen, of \'het uit te praten\', of in ieder geval te horen te krijgen dat het niet mijn schuld is. Laat maar waaien... werk aan de oplossing. "

Klopt. Maar dat moet ook wel van twee kanten komen. En eerlijk gezegd (komt weer een aanname ) vraag ik me af of dat zo is.
En nu krijg ik geheid heel Ouders Online over me heen, ik zeg er dus duidelijk bij dat dit een aanname is, gebaseerd op mijn eigen ervaringen, en dat ik er mijlenver naast kan zitten. Maar toch... Heb je wel eens overwogen dat er mogelijk, misschien (pffff, ik doe echt mijn best om niet te stellignte zijn) iets van autisme meespeelt bij je man?

Ik heb lang getwijfeld of ik dit zou schrijven, maar ik dacht dit al vanaf je eerste posting. Ik ben me ervan bewust dat ik nu erg naar mijn eigen verleden kijk, en dat er voor hetzelfde geld niks meer of minder aan de hand is dan wat gewoon huwelijksgekibbel

Belle epoque: :-d

Haha, nou autisme misschien niet direct. Maar wel extreem narcistische trekjes! (en dat was niet eens 'mijn' diagnose, maar wel die van zijn(!) vrienden)

En daarvoor moet je dus behoorlijk sterk in de schoenen staan. Zeker als je zelf wat onzeker bent en zelf meer een laissez-faire houding hebt.

Maar goed, welles-nietes-ruzies hebben met dit soort types volgens mij totaal geen zin. Het probleem bij hem laten is denk ik een betere oplossing. In dit geval werkte het, maar dat zal ook lang niet altijd zo zijn.

He, wat een fijne herkenning!

Troela

Volgens mij heeft het bij narcisten geen enkele zin om de welles-nietes discussie aan te gaan.

Iemand waarvan ik zeker weet dat hij over sterke narcistische trekken beschikt (maar dat van zichzelf niet vindt oevrigens) zei iets dat mij de ogen opende in de omgang met een narcist: geef hem geen uitdaging.
Het gaat namelijk niet over het pieletje van de koffiemachine, het gaat niet over de vraag hoe lang dat ding daar al gedemonteerd op het aanrecht staat, het gaat niet over het huishouden. Het gaat over macht. Het is een spelletje. En als je hem laat winnen verandert hij de regels, misschien ongemerkt, zodat hij het spelletje kan blijven spelen.

Het is een beetje psychologie van de koude grond maar ik kon er wel wat mee.

Succes!

Mannen...............

Wanneer wij iets kwijt zijn roept mijn man dat we beter op onze spullen moeten letten. Wanneer hij iets kwijt is is hij boos dat wij het weggemaakt hebben.

Jaymza

Tjieieieieieie

Wat klinkt dat bekend! Ben jij met mijn man getrouwd?

Shame

"Het gaat over macht. Het is een spelletje. En als je hem laat winnen verandert hij de regels, misschien ongemerkt, zodat hij het spelletje kan blijven spelen."

He, je hebt het over mijn kleuter! Maar da's ook zo gek niet want alle kinderen zijn narcisten, als het goed is groeien ze er op den duur overheen...

Whahaha...het pieletje

Ja hoor! Het pieletje is gevonden!!!!! Stond keurig met alle andere losse onderdelen in de kast. Ik weet alleen niet of hij dat daar zo keurig heeft neergezet of ikzelf. Kan het me niet echt herinneren (zou maar zo ikzelf kunnen zijn geweest).

Er zijn verder geen woorden aan de hele vondst vuil gemaakt

Dit hoofdstuk kan weer worden afgesloten. Ik het er weer veel van geleerd, mede dankzij jullie reacties.

Groeten van een toch wel opgeluchte troela.