Over de grens gegaan
Afgelopen winter is na een lang en zwaar ziekbed mijn lieve vader overleden. Hij is gecremeerd en de dienst is verzorgd door een uitvaartonderneming uit de buurt. Een van de medewerkers die hier aan heeft gewerkt en daarvoor ook in de eerste uren na mijn vaders dood bij ons thuis was, was een jong meisje.
Drie weken later kwam mijn man dit meisje tegen, en ze vroeg naar hoe het thuis was. Hierna zocht ze hem op op facebook. Een week nadat ze hem was tegengekomen heeft ze hem op een avond pikante berichtjes verstuurd. Hij heeft laten weten dat hij getrouwd was maar was wel geinteresseerd in wat de bedoeling was. Toen de berichtjes expliciet werden heeft hij de boot afgehouden. Nu heeft hij het verteld aan mij. De berichtjes heeft hij al langer verwijderd, het contact nu ook.
Ik ben zo boos. Op hem, maar goed, dat is tussen ons. Ik ben ook vreselijk boos op dat meisje. Hoe durft ze mijn man zo te benaderen, terwijl ze hem kent via de crematie, mij en mijn kinderen heeft gezien, bij mijn familie thuis is geweest in onze rotste uren. Ze heeft ook het vertrouwen van mijn moeder geschaad hierdoor. Ik zou haar wel willen confronteren, maar hoe doe ik dit op een elegante manier, doe ik dit uberhaupt?
Elegant?
Ik vind het bijzonder dat je elegantie noemt terwijl dat meisje over de scheef is gegaan. Ik zou d'r werkgever inlichten.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Tja
Ik zou denk ik bozer zijn op je man. Die had het ook meteen af kunnen houden allemaal.
En verder: het is al geen fraai verhaal waar hij mee komt, maar hoe weet je zeker of dit ook echt is hoe het gegaan is? Misschien kwam het initiatief wel allemaal van je man's kant...
Reactie
Sinilind: elegant, haha, daarmee bedoel ik dat ik niet naar haar stiekeme niveau wil neerdalen. Want absoluut, de fantasietjes over pittige emails tot zelfs informatieve flyers zijn wel degelijk langs gekomen 
. De werkgever inlichten leek mij ook zo logisch maar ik kan het niets bewijzen zonder berichten en wil niet beschuldigd worden van laster...
Jippox: believe you me, ik ben ontzettend boos geworden op mijn man. Maar dat is iets tussen ons. Het gaat mij in dit bericht om haar en om het feit dat ze zo over de grens is gegaan, gezien het feit dat zij de crematie van mijn vader regelt, en drie weken later mijn man probeert te versieren. Zelf al zou mijn man initiatief hebben genomen, dat pleit haar niet vrij. Ze had er dan, gezien haar positie, niet op in mogen gaan. En ja, hij weet dat ik dit wil aanpakken en dat hij daarin ook bekend wordt gemaakt. Iets over billen en blaren is dat.
Reactie
Dat moest zijn: reactie van Anienom en niet andersom.
Toch werkgever inlichten?
Als dit een eenmalig "foutje" is zal jouw klacht waarschijnlijk op niets uitlopen. Maar als je niet de eerste bent die hier tegenaan loopt, dan zou het zomaar kunnen dat de maat vol is voor de baas.
Je zou een brief kunnen opstellen waar je ongeveer in vertelt wat je net aan ons verteld hebt. Dat is geen laster, dat is een klacht. Helaas wellicht een moeilijk te bewijzen klacht, maar ook een serieuze. Hoe haalt ze het in haar hoofd! Lijkt mij toch dat ze net een beetje die fijngevoeligheid mist, die je wel zou mogen verwachten van iemand in haar functie.Dat net een beetje mag je tussen hele grote aanhalingstekens lezen. Ik vind het namelijk echt niet kunnen, maar dat kwam er zo niet zo uit.
Aanvulling
Dat net een beetje mag je tussen hele grote aanhalingstekens lezen. Ik vind het namelijk echt niet kunnen, maar dat kwam er zo niet zo uit.
Lastig
Ik denk dat het moeilijk wordt om hier iets mee te doen. Je man is er in de eerste instantie op in gegaan, had hij dat niet gedaan was het een ander verhaal. Je kunt het natuurlijk wel proberen maar zou het niet een nog pijnlijkere situatie worden dan? Jij moet dan toegeven dat je man op haar avances inging, er kunnen hele nare dingen gezegd worden. Je moet je afvragen of je dat aan kunt en wilt na al het verdriet van de afgelopen tijd.
Sterkte ermee
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Losse flodders
Als er geen bewijzen meer zijn zou ik me er niet aan wagen. Dat meisje kan alles ontkennen en dan kan die werkgever er helemaal niets mee. Je man heeft ook tijdig op de rem getrapt en heeft alles opgebiecht. Er valt dus weinig te winnen met welke actie dan ook.
Tja (nicky)
Dat mijn man er in eerste instantie op in is gegaan verandert het verhaal alleen in de thuissituatie mijns insziens (en dat wordt aangepakt hoor!). Het verandert het feit niet dat zij in haar positie zich niet zo mag gedragen. Ze weet dat mijn man getrouwd is, ze heeft mij en mijn kinderen in onze verdrietigste uren meegemaakt.
Dat er nare dingen gezegd worden, daar ben ik mij van bewust. Over mijn man misschien, waar- of onwaarheden. Ik heb hem er al voor gewaarschuwd. Maar ik wil haar niet uit angst of schaamte zomaar hiermee weg laten komen. Ik hoef mij immers nergens voor te schamen.
Overigens ben ik niet alleen aan het denken over officiele meldingen (want dat wordt moeilijk), maar ik vraag me ook af hoe ik het zou moeten aanpakken als ik haar persoonlijk hierover wil benaderen. Misschien heeft hier iemand al eens met een soortgelijk bijltje gehakt?
Vic
Jouw bezwaar realiseer ik me zeer. Ik weet dat een officiele klacht erg moeilijk is. Maar ik wil dat zij weet dat ik het weet en dat ik het diep veracht. Dat ik haar diep veracht.
Wraak
Aha, je wilt dus vooral wraak. Je wilt dat het meisje weet dat jij haar veracht. Oke, en dan? Voel je je dan beter? Ik denk dat dit bijzaak is en dat je beter het echte probleem onder ogen kunt zien: Er is blijkbaar iets in je relatie aan de hand waardoor je man open staat voor zoiets, en dan nog wel in zo'n verdrietige tijd waarin hij er juist voor jou en jullie kinderen zou moeten zijn... Hoe kan dat? Daar zou ik mij op concentreren want dat lijkt mij heel wat belangrijker.
@anienom
als je haar duidelijk wil maken dat je haar diep veracht (én begrijpelijk!) zit er maar één ding op: haar opwachten bij haar werkgever en dit luid en duidelijk vertellen
(natuurlijk niet echt de oplossing, maar 't kan) ik zou naar haar werkgever toegaan (jammer eigenlijk dat je geen bewijsmateriaal uitgeprint hebt) en daar wel degelijk een klacht indienen
Jippox
O damn right wil ik wraak! Ik wil (....) en ook nog (...) en ik zou haar heel graag (...)! Maar dat ga ik allemaal niet doen. Zeker, ik ben heel banaal mijn territorium aan het verdedigen. En ja, er is dus ook iets tussen mijn man en mij dat aangepakt moet worden en dat gebeurt ook.
Maar, de twist is dat zij in een bepaalde positie zat waarin wij haar vertrouwen hebben gegeven. Dus buiten het poeren in mijn relatie (waarvan zij niet weet hoe goed of slecht die is) heeft ze mijn persoonlijke vertrouwen (en dat van mijn familie) zo beschadigd, dat staat nog eens buiten mijn man. Ik wil dat ze dat weet. Dat ze weet hoe ze mensen gekrenkt heeft.
Of ik mij daar beter door ga voelen weet ik niet, maar ik wil de poging wagen !
Chiquita
In verband met de urn van mijn vader zullen wij over een paar weken naar de uitvaartonderneming moeten gaan (en daar ga je al: dat valt mij nu nog zwaarder). Ik denk dat ik zelfs aan haar telefoonnummer kan komen. Maar hoe pak ik dit waardig aan? Ik wil er geen ordinaire scheldpartij van maken.
Zonder details
Zou je wel kunnen aangeven dat zij zich zeer onprofessioneel heeft gedragen. Dat zou je haar werkgever kunnen laten weten, en wegens privacy geen details geven. Dan zal hij haar er zeker naar vragen en zal ze iig schrikken.
Misbruik situatie
Deze dame heeft duidelijk misbruik gemaakt van haar positie en van de situatie. Ik vind het heel terecht dat je hier stappen in wil ondernemen. Hoewel je man natuurlijk ook niet helemaal 'schoon' is, vind ik dat vooral zij in de fout is gegaan. Zij is, zoals je al zei, als professional bij jullie geweest op een moment dat jullie heel kwetsbaar waren. Hoe je man ook heeft gereageerd, zij had moeten beseffen dat ze in geen enkel geval toenadering tot hem had moeten zoeken.
Als het gesprek rondom de urn pas over een paar weken is, heb je nog wat tijd om even tot rust te komen. Ik snap je behoefte aan wraak, maar ik zou het toch zakelijk houden denk ik. Ik zou dus haar werkgever inlichten door op een rijtje te zetten wat er allemaal gebeurd is. En daarmee officieel een klacht indienen tegen deze medewerker. Is echt het bewijsmateriaal niet meer te achterhalen?
n@nny
Je man
Omdat je niet echt in wilt gaan op de situatie tussen je man en jou, kan ik niet goed beoordelen hoe 'fout' hij was naar die 'dame' toe. Zo op het oog vind ik dat je man niet veel verkeerd heeft gedaan:
- hij is in eerste instantie aardig tegen haar geweest, en hij interpreteerde haar aandacht ook als 'aardig'.
- vervolgens krijgt hij berichtjes van haar die ongepast zijn.
- hij was daar uiteraard verrast over en door en heeft iets gedaan wat ik misschien ook wel gedaan zou kunnen hebben: hij wilde weten hoe die 'dame' hiermee verder zou gaan. Pure nieuwsgierigheid.
- vervolgens komt er nog meer van haar los. Daar schrikt je man blijkbaar genoeg van om vanaf dat punt de boot af te houden en hij vertelt het jou.
- je man heeft jou dus niet direct verteld wat er gaande was, maar stel je ook eens voor: 3 weken na de begrafenis! Als ik het gevoel zou hebben dat mijn man dat soort nieuws nog maar even niet aan zijn hoofd moet hebben, zou ik het ook uitstellen. Ik zou het uiteindelijk wel vertellen, maar als de rust weer teruggekeerd is.
Mijn conclusie van wat je aan ons loslaat, is dat je man gewoon menselijk gehandeld heeft. Misschien was het niet zijn beste beurt, maar ik denk dat we allemaal wel eens een uitglijder maken. Niet persé op dit gebied, maar dan wel weer ergens anders mee.
Wat die assistente betreft, zou ik een brief aangetekend naar de begrafenisonderneming sturen. Als je man haar eerste berichtje nog heeft, is dat lijkt mij genoeg bewijs van haar gedrag. Naar mijn idee hoef je de rest niet mee te sturen. Als er een vervolg gesprek komt kan dat altijd nog overwogen worden.
Mijn twee centen
- Eigenlijk kan je niet verwachten dat men zo fatsoenlijk is getrouwde mensen met rust te laten vwb flirtgedrag. Je moet het hebben van de verantwoordelijke partij die in het midden zit, die moet kiezen voor haar/zijn eigen relatie.
- Ik begrijp wel dat je van haar baalt. Het herinnert me aan toen mijn man me in een rolstoel over de verlosafdeling reed (net rampige bevalling achter de rug) en een verpleegster met mijn man ging zitten flirten. bah en in jouw geval nog ongepaster. Alleen kunnen zij daar anders over denken. Zij zitten niet in een machtspositie, 'verkopen' slechts hun diensten en waarom mag dat dan niet. Maar denk maar zo: als deze dame dit gedrag vertoont zal ze toch snel door de mand vallen bij zo'n uitvaartmaatschappij. Je kan een briefje schrijven naar haar (met cc naar haar werkgever).
- Heb maar lekker wraakgevoelens, heel gezond maar ga er niet te veel naar handelen, daar heb je jezelf mee.
Reactie
Bedankt voor jullie reacties. Inderdaad een goed idee (Vertigo?) om eens het onderwerp zonder veel details aan te snijden.
Kaaskopje, zoals jij het beschrijft legt mijn man het ook uit, begrijp ik ook, maar zo zie ik het bij hem niet helemaal. Even offtopic want het gaat mij in deze draad echt alleen over haar, maar hij heeft het niet als gebaar naar mij verteld. Hij had het verborgen willen houden, heeft alle berichten verwijderd, dus ik heb niks meer. Daar helpt hij mij niet mee. Ook geeft hij aan dat hij vooral nieuwsgierig was, dat zou ik ook zijn, maar ze liet hem weten dat ze naakt in bed lag en daarop vroeg hij wat ze dan aan het doen was. Nou, hij wist zelf denk ik ook wel dat ze daar geen trui lag te breien. Het gevolg was een zeer expliciet antwoord.
Mari: "Eigenlijk kan je niet verwachten dat men zo fatsoenlijk is getrouwde mensen met rust te laten vwb flirtgedrag. Je moet het hebben van de verantwoordelijke partij die in het midden zit, die moet kiezen voor haar/zijn eigen relatie." Dat vind ik in dit geval dus juist wel, dat ik dat mag verwachten. Ik hoor bij zulke mensen met mijn kwetsbaarheid van dat moment veilig te zijn en als ze dit soort agenda wil hanteren moet ze als de bliksem een andere baan kiezen. He jasses trouwens, de verpleegster. Ook al zoiets!
Ongepast
Ik ben het helemaal eens met N@nny.
Juist in de uitvaartbranche is discretie zeer belangrijk. Het verbaasde me al dat zij zo jong is, maar kennelijk doet/deed zij haar werk goed.
In jullie geval daarna niet.
Ik vind het niet meer normaal dat je dit meldt aan haar werkgever, dat zij hem op facebook benaderd heeft (totaal niet discreet). Op dit punt zat zij al fout! Nog afgezien van wat er daarna volgde. Ik vind dit absoluut niet kunnen mede gezien haar positie en de positie waarin jullie als gezin verkeerden en nog steeds verkeren.
Ik vind zeker dat haar werkgever dit moet weten. Wie weet haalt ze dit trucje bij nog meer mensen uit! Wie denkt ze wel wie ze is!! Dit beroep is kennelijk niets voor haar! Haar werkgever moet dit echt weten. Zijn onderneming krijgt zo een slechte naam. Doe het voor jezelf, maar vooral ook voor toekomstige families die met haar te maken gaan krijgen.
Dit kan echt niet!!
Man kent man
Ik weet het niet hoor, maar ik vertrouw die man niet helemaal. Volgens mij maakt hij zijn rol kleiner dan hij geweest is. Komt wel heel goed uit dat hij alle berichtjes gewist heeft...!
Nou heb ik een redelijk open relatie en mijn vriendin zou van iedere stap hebben geweten, dus helemaal invoelen in zijn positie kan ik me niet, maar ik zou zeker niet als een dolle tegen dat (jonge) meisje tekeer gaan en haar werkgever er bij halen. Wie weet heeft ze zich door je man laten overrompelen/overhalen.
Als je naar haar werkgever wilt stappen geef haar dan nog de kans op een weerwoord voordat je dat doet. Ik begrijp dat je boos bent, maar misschien moet je je boosheid toch op iemand anders richten.
En uiteindelijk - als je man gelijk heeft - is er toch niet veel gebeurd?
Hombre
Ik vertrouw hem ook niet meer maar dat is tussen hem en mij.
Ik ben zeker niet van plan als een dolle tekeer te gaan (ik zou niet durven, het arme schaap, o ja, dit is natuurlijk sarcastisch bedoeld), daar ben ik te beschaafd voor.
Je schrijft "Wie weet heeft ze zich door je man laten overrompelen/overhalen." Dan is ze niet geschikt voor haar werk. Aangezien ik van haar diensten gebruik heb gemaakt en dat binnenkort nog een keer moet doen vind ik dat ook een probleem dat mij aangaat.
"Ik begrijp dat je boos bent, maar misschien moet je je boosheid toch op iemand anders richten." Doe ik ook al, daar gaat alleen deze topic niet over.
"En uiteindelijk - als je man gelijk heeft - is er toch niet veel gebeurd?" Nee inderdaad, niet op vleselijk gebied, nee. Maar mijn vertrouwen is geschaad en mijn vertrouwen is mij zeer, zeer kostbaar.
Wraak
Ik sluit me aan bij Jippox. Van wraak komt nooit iets goeds. Stuur haar desnoods een mailtje om haar de les te lezen. Ik heb zo'n vermoeden dat je hier over een paar jaar -als je het allemaal achter je gelaten hebt- niet met tevredenheid op terug gaat kijken.
Neehee, geen wraak
Ik fantaseer van wraak, absoluut. Maar ik open juist deze topic om een andere manier te vinden om hier mee om te gaan, geen wraak. Ik ben niet gek.
Mailtjes liever niet trouwens, dat verstuur je en dan heb je er geen controle meer over. Liever een face to face of desnoods een belletje waarin ik confronteer en aangeef wat het effect op mij is, hoe ze buiten haar boekje is gegaan (wat betreft haar positie) en dat ze het absoluut uit haar hoofd moet laten nog eens zoiets te proberen.
De gevolgen van een aanklacht
Ja, ik weet, het is een extreem voorbeeld (vast excuses daarvoor, ik geloof heus niet dat ze zelfmoord gaat plegen, maar ik kwam het net tegen en moest gelijk aan jou denken). Het is misschien nuttig om je in je woede te realiseren dat dit soort aanklachten veel schade kunnen aanrichten. Je baan kwijtraken omdat je je aan een klant hebt vergrepen, het is nogal wat.
En het treft de onhandige types het zwaarst. Zo'n DSK pleegt heus geen zelfmoord, maar deze man wel. Om een dronken tongzoen en misschien een verkeerd begrepen glimlach...
Diep treurig eigenlijk.
Anienom
Goed van jou. (negeer dat melodramatische zelfmoordpostje maar)
Hombre
(op laatste post): dankje
Bellen
Weet je ook de naam van die dame? Dan zou je haar kunnen bellen. 'Gut, ik hoorde dat jij spannende berichten hebt gestuurd naar mijn echtgenoot. Klopt dat?' En afhankelijk van haar reactie er desnoods een dreigement tegenaan gooien dat je het meldt bij haar werkgever en/of ze er bij herhaling vreselijk spijt van gaat krijgen. Ja, ik denk wel dat ik dat zou doen, bij nader inzien.
Kijk vic
Zoiets had ik precies in gedachten. Heel beschaafd wel allemaal. Voor dat beschaafde moet ik wellicht eerst even afkoelen.
Heeft iemand al eens zoiets gedaan eigenlijk? Ik lust wel zo'n verhaal, nu
En ik denk
dat het goed is dat je haar werkgever toch een berichtje stuurt. Vraag hem neutraal of hij zo vriendelijk wil zijn ervoor te zorgen dat zijn werkneemster die en die, niet ín the house' is als jullie de urn komen halen omdat je een nare ervaring met haar hebt gehad. Dat zij achteraf contact heeft gezocht en jij daar niet van gediend was. Zoiets.
