Overbeschermend....stel anderen teleur
Loslaten... ik vind het zo moeilijk. Om maar een voorbeeld te geven. Opa & Oma bellen op ze willen kleinzoon (6 jaar) mee nemen naar de camping. Ze hebben een plekje direct aan het water. Meteen krijg ik het spaansbenauwd bij het idee alleen al. Moet er wel bij zeggen dat mijn zoon nergens bang voor is. Als hij een vlinder ziet, gaat hij er net zo lang achteraan tot hij hem heeft. Let hierbij niet op zijn omgeving/ verkeer etc. Ook luisterd hij nog niet zo goed. Als hij buitenspeelt dan houdt hij zich niet aan de afspraak.
Ook is hij altijd heel vroeg al wakker (half 6). Ik ben dus ook ongerust dat hij dan op onderzoek uitgaat op de camping. Opa en Oma zijn langslapers. Water is een enorme aantrekkingskracht voor hem. Hij kan helaas nog niet zwemmen. Ik wil het dus eigenlijk niet 
Maar voel me erg schuldig naar grootouders toe. Opa zei ook dat het heel leuk is voor kleinzoon. Voel me nu erg rot hierover. Hij zei ook vertrouw je ons soms niet?
Door dit soort voorvallen is de relatie tussen mij en mijn ouders (vader en vriendin) minder goed geworden.
Wie herkend dit, je wil anderen niet kwetsen, maar toch gebeurd het omdat je moeilijk doet over de kinderen. Ik vraag me ook af hoe het komt dat ik het zo moeilijk vind, waarom ben ik zo bang om ze kwijt te raken. Zelf heb ik als kind toen ik 7 was mijn moeder verloren. Zou het daaraan liggen of misschien heeft het er niks mee te maken. Voel me een spelbreker.
In dit geval
Bij de situatie die je nu schetst zou ik ook mijn kind echt niet meegeven. Ik heb in het verleden ook wel eens mijn zin doorgedreven toen we met de schoonouders een vakantiehuis zouden huren en ik persé een huis zonder zwembad wilde. Het gaat niet om het vertrouwen van anderen, maar ik zou zelf ook geen vakantiebestemming vlak naast het water kiezen.
Je hebt groot gelijk!
Nou, in zo'n geval zou ik mijn kind ook niet aan opa en oma meegeven! Ik vind het helemaal niet overbeschermend klinken, wel realistisch.
Kun je niet iets anders voorstellen? Bijvoorbeeld dat ze een andere keer met je avonturier in een huisje gaan zitten oid? Of op een veiliger plek op de camping gaan staan en zoon bij opa óf oma laten slapen, zodat er tenminste iemand tegelijk met hem wakker wordt die 'm in de gaten kan houden? Of een nog leuker plan: ga zelf ook mee!
Ik kan me voorstellen dat dergelijke zaken, als ze vaker voorkomen, wat wrijving opleveren. Maar als je in zulke situaties een alternatief aandraagt, dat meer bij je kind past, denk ik dat het op te lossen moet zijn.
Helaas
Heel jammer voor oma en opa. Maar als ik er geen goed gevoel over heb doe ik het ook niet. In jouw voorbeeld zouden we zelf meekomen, denk ik.
Hier twee stellen grootouders met verschillende karakters. Ik zou ik oma en opa 1 wel mijn kind meegeven maar oma en opa 2 absoluut niet.
Prulletje
Helemaal niet overbeschermend hoor
Maar gewoon realistisch. Ik zou het ook niet durven. Jouw omschrijving geeft ook precies mijn zoontje van vijf weer. Die ik dus ook never nooit niet met iemand mee zou geven naar een kampeerplaats direct aan t water.
Ook niet met mijn ouders. Want hoe goedbedoeld ook, ze hebben niet de dagelijkse zorg voor kinderen. Zijn dat niet meer gewend. En dan een onbewaakt ogenblik... Nee, moet er niet aan denken!
Zou er wel de nadruk opleggen dat je niet denkt dat zij niet kundig genoeg zijn, maar dat je zelf nou eenmaal angstig bent als het om dat soort dingen gaat. En het is toch niet de bedoeling dat zoon het leuk heeft, maar jij al die tijd geen oog dicht doet?
Groetjes Fem
Zwemdiploma
Nee hoor, niet doen. Dan vinden ze je maar overbezorgd! Je kan er natuurlijk wel bijzeggen dat als hij z'n zwemdiploma heeft het wél kan?
Wij huren deze zomer een huisje waar opa en oma ook een paar dagen kunnen komen logeren. Is ook goed voor onze gemoedsrust, ik vind mijn vader erg onhandig met kinderen maar dan zijn we er gewoon bij.
Zou het ook niet gewild hebben
Hoi,
Net als de anderen zou ik dit ook niet gedaan hebben hoor. Gooi het inderdaad maar op jezelf en je overbeschermendheid. De opa en oma zullen het inderdaad vervelend vinden dat je ze niet vertrouwd, maar ze zijn een klein kind gewoon niet meer gewend en een ongeluk zit in een klein hoekje.
Laat ze het maar een keer proberen in een veiliger omgeving en ga gewoon een dagje langs... volgende keer beter, of pas als je zoon groter is/ zwemdiploma heeft. Blijf je gevoel volgen, ik wordt ook nog regelmatig "flauw" gevonden, ik gooi het daar dan maar op 'sorry, ligt aan mij, ik ben hier nog niet aan toe" ...(lost veel discussies op)
Maxime
Opa en oma...
..moeten accepteren dat jij de mama bent, dat jij de dienst uitmaakt en dat zij zich daarnaar moeten schikken. Dat zulke dingen de band doen verslechteren geeft naar mijn mening aan dat er te weinig acceptatie is voor jouw gezag, het is in feite een chantage: of je geeft je kind af of de band wordt minder en minder.
Hier bij mij is dat ook zo, zei het veel extremer, als het aan mijn zussen en ouders ligt, heb ik niets te vertellen over mijn kinderen, mijn leven en mijn huis. Ik heb op een gegeven moment gezegd: ik bepaal wat goed is en wat niet: take it or leave it. Nu is dat niet helemaal goed uitgepakt (worden sindsdien enorm getreiterd), maar ik sta nog steeds achter de grens die ik gesteld heb.
Nee
Opa en oma weten toch ook dat hij nog geen zwemdiploma heeft? Als ze dat soort gevaren niet eens zien, zou ik in geen enkel geval een kind aan hen meegeven.
Hier ook een opa en oma met plekje aan het water, maar daar ga ik ook niet heen voordat alle kinderen hun zwemdiploma's hebben. Zelfs als ik er bij zou zijn zou ik geen rust hebben: 2 meter van de voortent kunnen ze 1,5 meter naar beneden het stenenstrand op vallen, en een paar meter verder is het water al. Niet echt een plek om met ondernemende kinderen onder de 7-8 jaar te kamperen, hoeveel volwassenen er ook bij zijn. Maar opa en oma blijven het vragen...
Zwemvest aan?
Hallo
Misschien dat je het een dagje kunt proberen en dan met de eis dat hij een zwemvest draagt als hij buiten is?
succes
Precies zwemvest
Kijk een kind kan maar 1 x verdrinken en wat jij beschrijft is een risicosituatie. De hamvraag is dus of opa en oma doorhebben hoe risicovol en of je daar met ze over kunt praten. Als jij aanvoelt dat dat echt niet kan dan is het jammer maar gaat de logeerpartij niet door. Laat je nooit ompraten om iets goed te vinden voor je kinderen dat niet goed voelt.
Mijn kinderen zijn allebei wel eens met mijn ouders met de boot meegeweest en ik ben geen moment bang geweest dat er iets mis zou gaan. Ze zijn berevoorzichtig en letten minstens zo goed op als wij zelf zouden doen. De kinderen komen echt niet buiten zonder zwemvest. Als je dat vertrouwen niet kunt hebben, kun je je kinderen niet meegeven.
Eerlijk gezegd klinkt je zoontje wel als a handfull. (Net als mijn oudste die van mij in groep 3 niet meemocht naar schoolzwemmen omdat ik vond dat er te weinig toezicht was: 2 volwassenen op 30 kinderen. Ik zag haar al zo ongemerkt het zwembad in wandelen) Kunnen Opa en Oma hem überhaupt wel aan, nog los van het water?
Sterkte met (het verdedigen van) je besluit.
Wat voor water?
wat voor water staan ze trouwens pal naast? Is het diep water met een steile kant of een zwemplas waar je eerst meters ondiep water hebt voor het tot kniehoogte komt. Dat zou voor mij geloof ik nog wel verschil maken. In ondiep water kunnen kinderen ook verdrinken maar is er wel meer tijd om te merken dat hij zonder toestemming in het water is. Hij is per slot van rekening al 6.
Zwemvest?
Nee, zwemvest vind ik weer geen goed idee. Mijn zoon (net 6) zou in een onbewaakt ogenblik dat ding uittrekken als het niet lekker zou zitten. Je kan dan wel eisen dat hij het aanhoudt, maar is en blijft een kleuter.
Ik zou het ook niet doen hoor. Of je moet zeker weten dat opa en oma hem geen seconde uit het oog verliezen, maar dan ook echt geen seconde...
Nee, lijkt mij niks.
Veilig in eigen bedje 
Jeetje wat veel reacties. Bedankt hiervoor. Het is een grote waterkanaal waar het eerst ondiep is maar dan plotseling veel diepere stukken zijn. Verder is het erg troebel water. Volgens een vriend die daar wel eens duikt. Zelf ben ik er nog niet geweest. Dus weet ik het niet zeker. Het is heel jammer maar de relatie staat weer onder spanning tussen mij en Opa & Oma. Ik heb wel besloten om me niet te laten ompraten. Ze zullen dan wel mijn broer bellen en zijn oudste dochter (5 jaar) ophalen. Zijn dochter luisterd een stuk beter en is heel voorzichtig. Als ik hem was zou ik het ook niet doen... Mijn broer is niet zo moeilijk als ik.
Helaas gaat het altijd zo, ik doe dingen die mijn ouders kwetsen. Ik voel me niet geaccepteerd zoals ik ben. Het is inderdaad zo dat als je je niet zo gedraagd als wij willen dan ben je niet welkom. Ze hebben me al eens 4 jaar niet willen zien omdat ze boos op me waren. Dus de relatie tussen ons is toch al zo kwetsbaar. Het valt niet mee, soms word ik er zo somber van. Ik zal aan ze uitleggen dat het niet aan hun ligt. Dat ik gewoon overbezorgd ben. Meestal krijg ik dan te horen dat de kinderen het me later kwalijk zullen nemen...
Ik heb echt wat aan jullie reacties. Ik ben in ieder geval niet de enige ouder die dit niet wil.
Vertrouwen
Ik zou mijn kinderen in de genoemde situatie wel meegeven aan opa en oma mits ik zeker wist dat opa en oma goed opletten. Ik heb veel vertrouwen in sommige familie leden/vrienden en vertrouw hun de zorg voor mijn kinderen dan ook toe.
De situatie vind ik wat dat betreft minder interessant dan de personen. Ja, bij het water = extra gevaarlijk maar met jonge kinderen is er ook op een camping niet bij het water genoeg gevaar te bedenken.
Als opa en oma goed voor kleinkind zorgen, oplettend zijn en weten waar het gevaar schuilt zou ik er geen probleem mee hebben om mijn kinderen in deze situatie te laten logeren. Zolang ik vertrouwen in de verantwoordelijke volwassene heb. Dat is het meest belangrijk.
Om een voorbeeld te noemen. Ik neem dit jaar mijn kleine nichtjes van 7 en 3 mee op kampeervakantie samen met mijn eigen kinderen. Ik weet nu nog niet in welke situatie we precies zullen belanden. Ik ken de camping alleen van de plaatjes en ken de situatie ter plaatse niet goed. Misschien is daar ook wel een gevaarlijke situatie. Weet ik nu nog niet. weet mijn schoonzusje (de moeder van de meisjes) ook niet. Toch geeft ze me de meisjes mee want ze heeft blijkbaar wel vertrouwen in mij. Ik zou dat andersom ook doen. Ze weet dat ik alles zal doen om de veiligheid van de kinderen te garanderen en dat ze bij mij net zo veilig zullen zijn als bij haar.
Het is overigens voor een hele week. Daarna gaan we verder naar het zuiden van Frankrijk waar schoonzus ook komt en dan gaat zij met haar man en de jongste van de twee naar hun geboorteland.
Maylise
Jongens en meisjes
Ik heb er net zo 1 als jij, maar dan iets jonger. Mijn ervaring is toch wel dat de meeste meisjes oplettender en "gehoorzamer" en minder wild zijn dan (veel) jongetjes (mijn jongste zoontje is wel wat rustiger van aard, nu nog althans).
Wat naar allemaal. Maar houd vast aan je gevoel, je wil hen niet kwetsen, je wil dat je zoon niets overkomt. Als zij zich gekwetst willen voelen doen ze dat zelf 
Sterkte!
Veel dieper probleem
Het probleem hier zit dus veel dieper he! het gaat niet om die dag camping, maar om iets andersd. Namelijk dat jouw gezag niet geaccepteerd wordt. Ik zou nu dus zeker niet toegeven en me ook niet verontschuldigen voor mijn bezorgdheid. Ik ozu eerder eens bezien of er een normale volwassen relatie mogelijk is, waarin jouw mening ook een plekje heeft. En zekerniet bang zijn dat ze je dan niet meer moeten, een relatie waarin voor jou geen plaats is, is ook niet goed voor je.
Tulp
