Partner begrijpt ons niet...
In een ander draadje "algemeen ouderschap" heb ik paar dagen geleden geschreven dat het moeilijk gaat tss dochter en vriend,hoe moeilijk het is voor ons om enigsinds te aanvaarden dat het wel eens het einde van hun relatie kan betekenen.
Ik heb het er ook moeilijk mee,maar ik kan de dingen ,na een week alles te laten bezinken,begrijpen.
Heb begrip voor de gevoelens(het grote verdriet) van haar vriend,maar ook voor haar,want als er niet werd ingegrepen,was zij degene die ongelukkig was.
Het koppel heeft een veertiental dagen pauze ingelast,elkaar dus niet zien of horen,leek een gepaste oplossing,zodat ze allebei eens tot rust kunnen komen om alles op een rijtje te zetten.
Mijn man begrijpt dit helemaal niet en ligt dwars op dat vlak.Voor hem was en is die jongen als een zoon en daar wringt het schoentje.De gedachte dat hij uit zijn leven zou verdwijnen kan hij niet vatten.
Voor onze dochter is dit niet makkelijk,want ze krijgt uiteindelijk het gevoel dat haar vader meer in de weer is voor hem dan voor zijn eigen kind.Ik weet dat dit niet zo is,maar zijn houding en verkeerde uitspraken werken dit wel in de hand.Voor mij is het ook allesbehalve eenvoudig,want ik ga niet akkoord met zijn gedachtengang.Heb hem op het hart gedrukt,dat het een probleem is tss dochter en vriend en dat zij dit moeten oplossen en dat wij vanop een zekere afstand moeten toezien of alles goed verloopt,eventueel raad geven en hen bijstaan als het echt moeilijk wordt.Voor hem is het een uitgemaakte zaak...niet uit elkaar gaan!Ik zie dit niet als een oplossing.Hen tijd geven om uit te maken wat ze beiden willen en hoe ze de problemen gaan oplossen,is een optie.Ik ben echt teneinde raad,want het gedrag van mijn man,zorgt ervoor dat ik me slecht voel en alleen sta.Ik zou ook niet liever willen dan dat alles weer goed wordt tss hen,maar dat zal de tijd uitmaken en die tijd hebben ze hard nodig.
Vraag voor je man
Om te beginnen denk ik dat het niet aan jullie is om te bepalen of mee te praten over het al dan niet beeindigen van de relatie van jullie dochter. Maar goed, daar was je zelf ook al uit.
Misschien kun je je man laten nadenken over de vraag hoe hij het zou vinden als zijn ouders of schoonouders zich op een zelfde manier zouden uitlaten over of bemoeien met zijn/jullie relatie.
Afscheid
Mogelijk dat het helpt als je je bezint op een mogelijk afscheid van die jongen. Duidelijk is dat je zelf ook iets hebt met de relaties van je kinderen. De beslissing om die voort te zetten ligt bij de kinderen zelf. Maar dat wat jij met ze hebt heeft ook een afsluiting nodig. Misschien willen je dochter en haar vriend dat ook wel weten en kunnen ze dat meenemen, namelijk als ze besluiten uit elkaar te gaan dat er een moment gezocht wordt om afscheid te nemen.
Inderdaad zelf beslissen
Het is inderdaad zo dat wij ons als ouders niet moeten bemoeien met hun relatie.Als ze problemen hebben is het aan hen om die op te lossen.Lukt dit niet,dan moeten wij ons daarbij neerleggen.Ik ben op een punt gekomen dat die kans erin zit,ook al hoop ik van niet vanzelfsprekend,maar indien het zo is,dan zullen we ook door moeten met ons leven.Voor mij is het belangrijk dat mijn kind zich gelukkig voelt en van haar eigen leven wat maakt.Ook al ben ik dol op die jongen(kan misschien ook niet anders na 8 jaar)en ik zou voor hem door een vuur gaan,toch besef ik dat we hem zullen moeten loslaten.Dàt is nou net hetgene wat voor mijn man zo moeilijk gaat zijn,want hij ziet hem als een zoon,die hij nooit zelf heeft gehad.Kwetsend voor mij en de kinderen,want ik ben dolgelukkig met mijn drie dochters en zou het niet anders willen.
Heb nu het gevoel alsof hij boos is op mij,want ik volg hem niet in zijn standpunt en argumenten.
3 dochters
Misschien kan het helpen als je die teleurstelling voor je man benoemt. Ik kan me ook goed voorstellen dat zo'n relatie ook veel voor je man betekent.
Dat wil niet zeggen dat je man niet blij is met jullie, dat is toch wat anders.
Maar met 3 dochters is de kans dat er een blijvende schoonzoonrelatie uit gaat komen voor je man toch wel aanzienlijk!
Ouders en schoonkinderen
Mijn ouders hadden ook vaak goede relaties met hun schoonkinderen. Soms kwamen die nog langs, bijvoorbeeld een vriendinnetje van broer die het gezellig vond om met mijn moeder samen te handwerken. Dat hield ook vanzelf wel een keer op. Mensen krijgen dan weer andere relaties. Toevallig ook de ex waar ik kinderen mee heb bleef het contact onderhouden, soms alleen soms met de kinderen. Dan is het al helemaal niet vanzelfsprekend dat zo'n contact ineens weg is.
Na mijn scheiding zijn mijn ouders afscheid gaan nemen van de ouders van mijn ex. En de foto's bleven gewoon aan de muur, per slot hebben ze toch ook een stuk meegeleefd en het is geen los zand.
Opletten toch
Ik kan ergens de gevoelens van mijn man wel plaatsen,maar het is naar zijn eigen dochter toe dat hij toch zijn woorden een beetje zou moeten afwegen.
Het is zeker niet de bedoeling dat zij het gevoel moet krijgen alsof zij overal de schuld van is.Oké,zij mag dan wel degene zijn,die het moeilijk heeft met de relatie,maar haar vriend gaat zeker niet vrijuit,omdat er zovele factoren meespelen wanneer je gevoel veranderd.Mijn man doet alsof de wereld vergaat,terwijl je er eigenlijk zelf toch een beetje de hand in hebt,van hoe het uiteindelijk evolueert.Prettig is anders natuurlijk en ik voel me ook niet goed in men vel,maar het komt zeker niet in me op om te gaan mokken tegen mijn dochter,want per slot van rekening is zij al maanden aan't proberen haar vriend te doen inzien dat er vanalles scheef zit.Nu hij merkt dat hij haar dreigt kwijt te geraken,doet hij beloftes,geeft verontschuldigingen enz...fijn dat hij nu wellicht inziet dat hij ook fouten heeft gemaakt,maar het is nu de kunst voor haar om dit alles achter haar te laten en haar ooit zo intense gevoel voor hem terug te vinden.
