Relatie met een weduwnaar
ik heb nu 14 maanden een relatie met een weduwnaar. Ik zie hem meestal als de kinderen (13/14) bij mijn ex zijn. Hij heeft twee dochters van 19 en 23. Jongste woont thuis, oudste woont samen. Oudste heeft vooral veel problemen met accepteren van mij. Ik heb ze nu enkele keren ontmoet. Mijn kinderen hebben zijn kinderen of zijn huis nooit gezien. Binnenkort is er een verjaardag van schoonzoon, en de dochter wil niet dat hij mij meeneemt. Sinterklaas/ kerst ook niet welkom.
Mijn geduld begint op te raken. Het voelt alsof hij niet 100% voor me gaat. Ik vind dat hij moet zeggen, ze komt mee of ik kom niet. Of ben ik dan te kort door de bocht? Ik vind het zo lastig. Ik hou heel veel van hem.
Oeps, woordje weggevallen.
Maar een tussentijd van 3 maanden is m.i. te snel.
Het feit dat ze nu voor de tweede keer hun moeder hebben verloren, maakt het voor hun extra verdrietig. Logisch dat ze wat afstandelijk zijn. En ook logisch dat je partner nog lang geen 100% voor je gaat.
tsjor schreef op 02-10-2022 om 13:42:
'ja zoiets zei een therapeut ook tegen hem: Je hebt een bepaald pad te volgen, maar je gaat door de struiken ahw.' Is er dan een pad dat gevolgd moet worden?
Tsjor
Kennelijk vindt "men" van wel ja, of vindt in elk geval deze therapeut dat. Ook rottig als jouw gevoelens zich niet willen houden aan het handboek van je therapeut ...
Nu is het heel goed mogelijk dat deze weduwnaar een heel ander eigen pad volgt dan de therapeut in zijn boekje heeft staan, en dan gewoon echt uit zichzelf en zonder dat er iets overhaast of verdrongen wordt. Ik vind het wel een tikje onnozel van hem dat hij niet zelf inziet dat het voor de kinderen wel heel erg snel is als je 3 maanden na het overlijden van hun moeder al een nieuwe vlam hebt.
Het lijkt me dan aan de andere kant weer bloedirritant als je kort na een overlijden of een scheiding een nieuwe partner hebt en dan van buitenstaanders te horen krijgt dat die relatie eigenlijk niet echt is, en dat je eerst dat rouwpad moet afleggen voordat je aan een relatie begint omdat je er anders last van krijgt. En jij maar uitleggen dat dat wel meevalt, en die anderen dat dan maar niet geloven...
Temet schreef op 03-10-2022 om 17:02:
[..]
Kennelijk vindt "men" van wel ja, of vindt in elk geval deze therapeut dat. Ook rottig als jouw gevoelens zich niet willen houden aan het handboek van je therapeut ...
Nu is het heel goed mogelijk dat deze weduwnaar een heel ander eigen pad volgt dan de therapeut in zijn boekje heeft staan, en dan gewoon echt uit zichzelf en zonder dat er iets overhaast of verdrongen wordt. Ik vind het wel een tikje onnozel van hem dat hij niet zelf inziet dat het voor de kinderen wel heel erg snel is als je 3 maanden na het overlijden van hun moeder al een nieuwe vlam hebt.
Het lijkt me dan aan de andere kant weer bloedirritant als je kort na een overlijden of een scheiding een nieuwe partner hebt en dan van buitenstaanders te horen krijgt dat die relatie eigenlijk niet echt is, en dat je eerst dat rouwpad moet afleggen voordat je aan een relatie begint omdat je er anders last van krijgt. En jij maar uitleggen dat dat wel meevalt, en die anderen dat dan maar niet geloven...
Dat geeft de partner in deze toch ook aan? En de therapeut zal dat toch ook niet na 1 keer praten opmerken? En wat hij vindt of voelt kan voor de kinderen toch de weg niet zijn? Het is al winst dat de kinderen niet heel afwijzend tegenover TS staan, dat komt vast uiteindelijk goed.
