Relaties Relaties

Relaties

Relatie met schoonmoeder/familie

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen, zijn er meer mensen hier waarvan hun schoonmoeder minimaal 5 maanden per jaar overkomt? Die van mij doet dit namelijk en ik word er inmidddels zo gestoord van dat ik inmiddels aan een echtscheiding aan het denken ben (we hebben een kleintje van een jaar oud).

Om een kleine toelichting te geven, mijn vrouw komt uit het buitenland en hier zijn ze gewend om zowat met de hele familie zo lang mogelijk samen te wonen in het ouderlijk huis. Leuk en aardig, maar denk dat wij dat hier in Nederland niet gewend zijn en ik dus ook niet. Na de geboorte van ons kind is ze 3 maanden hier geweest en nu, een kleine 3 maanden later, is ze weer voor een maand overgekomen.

Ik kan echt niet met deze situatie omgaan en sta mentaal op knappen. Privacy is weg, moeders moet overal mee naartoe (boodschappen, uitjes etc.) en heeft uiteraard ook overal een mening over. In huis doet ze verder eigenlijk niets naast bankhangen, haar vieze afwas blijft lekker overal staan waarna ik het kan opruimen. Ja, ze denkt dat ze voor de kleine zorgt maar doet in feite niets. Ik houd van een opgeruimd huis en een schone vloer, masr met mijn schoonmoeder in huis is dat een euforie.

Erover praten met mijn vrouw heeft geen nut (gehad) want zij valt haar moeder niet af, maar zoals gezegd ga ik er mentaal compleet onderdoor.

Iemand ervaring met een dergelijke situatie?

Doenja

Doenja

19-08-2018 om 19:37

Niet zo maar wel veel

Ik ben jaren getrouwd geweest met n man wiens moeder 6 x per week bij ons was. T begon gezellig maar al snel bemoeide ze zich met alles in ons huis en ons leven. T grootste probleem was dat mijn man dat prima vond. Ik mocht er niks van zeggen. T liep de spuigaten uit met allerlei dingen die ze gewoon weggooide ( ‘ ik heb die rare stoeptegel in de kliko gegooid, want wat heb je nu aan 1 stoeptegel die nergens bij past’ Bleek het de grillplaat van het fornuis te zijn....). Ze verknalde de was tientalle keren, verwende de kinderen met iets wat ik net verboden had en het eindigde erin dat zij vond dat zij manager moest worden in mijn bedrijf (terwijl ze er totaal niet de kwalificaties voor had).
Ik zou je graag n hoopvol verhaal willen vertellen maar aangezien mijn man zijn gedrag niet van een vreemde had is het bij ons met een enorme klap afgelopen. En toen nog, tijdens de scheiding, heeft ze veilig thuis verteld dat ik en haar zoon het huishouden niet aankonden omdat de theedoosjes in de voorraadkast niet stonden zoals bij haar. VT heeft haar toen wel even flink de waarheid gezegd, maar ze bleef overtuigd van haar gelijk. Hoe zij alles deed was het beste en dat kwam ze wel even uitvoeren in ons huis. Drie jaar na de scheiding kwam de laatste stuiptrekking en heeft ze nog plagiaat gepleegd met iets uit mijn bedrijf. Daar is ze gelukkig door mijn branche voor op haar nummer gezet. (Lang leve internet) Sindsdien houdt ze zich koest en verkiest ze n leven achter de geraniums.
Mijn advies; hou n ernstig gesprek met je vrouw en geef aan dat haar moeder naar n vakantiehuisje gaat en dat de bezoekjes teruggebracht worden naar zondag middag bij de thee en verjaardagen en feestdagen. Wees heel stellig en geef aan dat voor jou de grens bereikt is. Mij is t helaas niet gelukt. Sterkte.

Ginny Twijfelvuur

Ginny Twijfelvuur

19-08-2018 om 19:46

Ja dat

Of regel voot jezelf een mancave.
En maak van je vrouw 'hoofd ruim de rommel op van moeder'. Zou ik namelijk ook erg slecht trekken.

Persoonlijk zou ik er een weekje of 2 tussenuit gaan.

Lou1

Lou1

19-08-2018 om 19:56

Als het echt niet gaat

... dan gaat het echt niet. Dus ik zou zeggen, nogmaals met je vrouw aan tafel en precies dit uitleggen. Ze zal zich klem gezet voelen tussen haar moeder en haar man maar dat kan dan niet anders. Zie het verhaal van Doenja. Vijf maanden per jaar en dan fulltime over de vloer, nee. Ik zou met héél wat minder al een probleem hebben.

vlinder72

vlinder72

19-08-2018 om 20:04

Ja maar

Er staat nergens dat schoonmoeder altijd al 5 maanden per jaar kwam.

Ze is nu 3 maanden geweest omdat er net een baby is geboren en een paar maanden later komt ze weer een maand. Eerlijk gezegd vind ik dat niet zo raar. Dat is het gevolg van een vrouw uit het buitenland en een kindje.

Als schoonmoeder weer weg is moet je maar eens samen met je vrouw gaan bespreken hoe jullie het contact willen onderhouden. Waar heeft zij behoefte aan. Het gaat immers om haar moeder.

Zo gaat mijn moeder 1 x per twee maanden een week of zo naar mijn broer en schoonzus (zij zijn geemigreerd en hebben een kindje van 1 jaar).

Misschien kan schoonmoeder wat vaker komen maar korter als jullie een deel van de kosten voor het ticket voor jullie rekening nemen?

Willy1711

Willy1711

19-08-2018 om 21:50 Topicstarter

Bedankt!

Bedankt voor de reacties!

Hetgeen ik nog niet verteld heb is het feit dat mijn schoonmoeder inmiddels de hele familie (mijn vrouw heeft nog een zus en 2 broers, ieder getrouwd met elk een kind) aan het uitnodigen is om bij ons te komen logeren, maar daar zit ik dus helemaal niet op te wachten. Mijn vrouw vindt het helemaal super, maar het idee dat er straks 5 á 6 maanden per jaar logees rondlopen, nou, brrrrr....

Stop

Je hoeft niet alles te tolereren; zeg je vrouw duidelijk dat die logeerpartijen niet gebeuren. Het is ook jouw huis. Al die drukte is gewoon niet goed voor het kind en voor jullie relatie.

Limi

Limi

20-08-2018 om 07:24

huh

Je zegt toch gelijk tegen je schoonmoeder dat je niet wil dat ze dit doet? Dan wacht je toch niet tot je hebt overlegd met je vrouw of dat je schoonmoeder nog meer mensen heeft uitgenodigd?

Het klinkt zo slap allemaal.

Senna

Senna

20-08-2018 om 08:09

in ik-vorm

Ik heb zo'n idee dat het best een dingetje kan zijn als je vrouw het gewend is en dus normaal vindt en dat ze het mogelijk als negatief voor haar moeder/familie kan opvatten.

Dus als je het bespreekt, zeg vooral "Ik ben dat niet gewend, dat is in Nederland niet gebruikelijk en zo ben ik niet opgevoed /opgegroeid. IK trek het niet, ik kan daar niet tegen als er zo vaak mensen bij ons in huis zijn." Of iets in die trant. Dus vooral niet wijzen naar hen, maar naar jezelf.

Nb Ik zou het absoluut niet trekken en ik zou het absoluut niet pikken. Allen al van de gedachte krijg ik het benauwd, terwijl ik mij schoonmoeder en zwager/schoonzuster best mag (af en toe of mag 1 week in groot huis als je elkaar ook kunt ontlopen).

Senna

Senna

20-08-2018 om 08:13

vrouw

En ik zou het juist wel tegen je vrouw zeggen. Kan zij het haar familie uitleggen.

Nb, misschien moeilijk, maar je wilt denk ik ook in een relatie dat ALS zij moet kiezen bij iets tussen wat jij wilt en wat haar familie wilt (bijv met dit logeren) dat zijn voor JOU kiest (jullie zijn nu getrouwd) en niet voor haar familie.

Maar als je voorstelt dat ze een vakantiehuisje nemen, bied je in elk geval een alternatief, ook al is het mogelijk niet wat zij willen (ook ivm de kosten).

En ja vaker een weekje is misschien een veel beter alternatief.

Senna

Senna

20-08-2018 om 08:19

ander draadje

Er loopt ook een ander draadje over logerend le schoonmoeder.

https://www.ouders.nl/forum/relaties/wat-kan-ik-doen-met-mijn-kwaadheid

Hoewel het een andere situatie betreft, kan je er misschien wel wat uit halen waar je wat mee kunt.

Integratie

Ik moet denken aan een conference van Najib Amhali, waarin hij de komst van Maxima (enthousiast begroet) verwelkomt met zijn komst ('Oh, hij neemt zijn hele familie mee').
Ik ga ervan uit dat het een cultuurverschil is, maar dan wel een van de moeilijkste en meest onderscheidende: in onze cultuur ben je op de eerste plaats individu en verantwoordelijk voor je eigen leven; vervolgens kies jij de mensen met wie je je leven wil delen (partner, vrienden). Familie is een soort natuurgegeven, waar je wel iets mee moet, maar jij bepaalt zelf wat je daarmee moet.
Economisch gezien hebben we dat geregeld door salarissen waarover we belasting betalen, en de overheid betaalt van die belasting dan weer de zorg voor inkomen, onderwijs en gezondheid voor andere individuen belasting en verzekeringen. Familieleden zijn niet financieel afhankelijk van ons, wij zorgen voor iedereen (niet alleen familie) via de belastingen.
In andere culturen is familie de economische basis van het bestaan: familie zorgt voor je als je ziek bent, geen inkomen hebt, een baan nodig hebt, een huis zoekt, een kind krijgt etc. En dan klassiek: vrouwen de dagelijkse daadwerkelijke zorg, mannen inkomen. Als man een inkomen heeft, dan kan de hele familie daarvan profiteren.
Je zou kunnen zeggen dat afwijzen van de familie net zo'n grote zonde is als in Nederland belastingontduiking: je laat de ander aan zijn/haar lot over en geeft aan dat je geen enkele zorg zult geven als dat nodig is. Het cultuurverschil zit in elke vezel van ieders bestaan.

Wat kun je doen? Wat radikale oplossingen: je vrouw past zich aan, zij gaat werken, kind gaat naar de kinderopvang. Oma komt en vervolgens is er niemand thuis overdag.

Jij past je aan: de aanwezigheid van een man is niet echt nodig, je kunt maandenlang wegblijven als schoonmoeder komt, af en toe even langs komen om belangstelling te tonen, prima. Vervolgens kun je je eigen gang gaan.

Praten met je vrouw over deze verschillen en zoeken naar een acceptabele balans voor jou en voor je vrouw is natuurlijk het beste. Het vertalen van de cultuurverschillen naar oplossingen die voor beiden acceptabel zijn is echt een kunstwerkje.

Het kan zijn dat je er rekening mee moet gaan houden in de keuze van een eventuele woning: extra logeerkamer is zeer wenselijk. Het kan ook zijn dat je vrouw met kind regelmatig een periode naar haar familie gaat.

Misschien helpt het als je kontakten hebt met meer mensen uit het land van je vrouw in Nederland en daar eens praat over : hoe doe je dat? Niet iedereen is gecharmeerd van een leven vol familie.

Tsjor

Wilgenkatje

Wilgenkatje

20-08-2018 om 10:26

had je dit niet voorzien?

Niet Invullen Voor Een Ander - ik weet het. Komt je vrouw uit een cultuur waar familie veel aanweziger is dan over het algemeen in |Nederland het geval is? Dan was je daarop toch wel wat voorbereid?

Mist je vrouw haar familie erg?
Hoe ga jij om met je eigen familie?

Tijd om rustig en begripvol rond de tafel te gaan zitten en de wederzijdse verwachtingen te bespreken en plannen te maken met ruimte voor ieders individuele wensen. Succes!

Jaina

Jaina

20-08-2018 om 10:30

Lastig

Dat is een cultuurverschil dat lastig te overbruggen is. In sommige culturen hoort de familie er gewoon bij en die zou je nooit de toegang tot je huis ontzeggen. Je vraagt ook niet hoe lang ze komen of iets dergelijks. Niet dat iedereen er altijd super blij mee is als er mensen langskomen maar gastvrijheid is zo belangrijk.
En als je zelf gewend bent aan familie die kortere of langere tijd inwoont vind je het als volwassene vaak ook geen probleem.
En zaken als privacy zijn deels ook cultureel bepaald.

Het is heel lastig hier uit te komen en ik heb hier relaties tussen verschillende culturen zien misgaan omdat dit punt voor te veel ruzie zorgde.

Lastige term

Jaina, ik ben blij dat je reageert. Ik zie inderdaad om me heen dat het een cultuurverschil is dat verschrikkelijk moeilijk overbrugbaar is. Je ziet het al in de reactie van wilgenkatje. In haar laatste zin zegt ze: 'plannen te maken met ruimte voor ieders individuele wensen.' . Dit staat helemaal haaks op wat jij beschrijft: familie komt als ze komen, blijven als ze blijven, ook al vind je het niet zo leuk, dat is van geen enkel belang. Niks plannen, niks afspraken, niks individuele wensen. De andere manier van leven is zo moeilijk voorstelbaar, dat we niet weten hoe je dan anders moet denken. en toch is het belangrijk om daarover te praten en na te denken, wil je ooit verder komen met elkaar.
Ik blijf even hangen op je term 'gastvrijheid'. die term steekt een beetje, want het lijkt daarmee een positieve waardering te geven aan de familie-cultuur, terwijl het dan lijkt alsof de westerse cultuur niet 'gastvrij' is. Maar is dat wel het punt? Gaat het wel om 'gasten'?
Ik ben er zelf van overtuigd dat de economische grondslag een grotere invloed heeft dan morele begrippen als 'gastvrijheid'.
Bijvoorbeeld: in Nederland betaal je belastingen en daarmee zorg je via de overheid voor iedereen die dat nodig heeft. Zo zorg je niet alleen voor je familie, maar ook voor mensen die je helemaal niet kent, ook voor mensen uit andere landen die hier komen zonder familie, maar wel onderdak etc. krijgen. Het is een andere manier om 'gastvrijheid' vorm te geven. Idem voor werk: iedereen moet evenveel kansen hebben op een baan, ongeacht herkomst etc.; dus niet: familie eerst.
Bij elkaar op bezoek gaan kan wel, maar dat doen we als we tijd hebben voor elkaar en die vrije tijd is beperkt. Iemand in huis laten zitten zonder dat je er aandacht voor hebt is voor ons (zeg ik maar even zo) onbegrijpelijk en op geen enkele wijze een vorm van gastvrijheid.
Veel van die 'gastvrijheid' in familieculturen is ook afhankelijk van de vrouwen: elk moment kan er een gast komen, elk moment moet er eten zijn, dus dan moet de vrouw elk moment wel aanwezig en actief zijn in de keuken. Ik denk soms wel eens dat het ook een vorm van disciplinering is. Vrouwen met een betere opleiding verlaten vaak ook hun familiecultuur om elders te kunnen werken.
Het lijkt wel alsof er geen compromis in het midden mogelijk is. Niet 'een beetje familie en een beetje individu'.

Tsjor

Wilgenkatje

Wilgenkatje

20-08-2018 om 11:28

helder

Goed dat jullie me hier even op attenderen, Tsjor en Jaina. Ik zit duidelijk teveel in wat ik zelf gewend ben!

Blijft overeind dat ik niet zo goed begrijp dat TS deze situatie niet voorzien heeft toen hij de relatie met zijn vrouw aanging. Je gaat toch niet zomaar uit het niks een gezin stichten.

In jullie ervaringen lees ik dat een tussenvorm vinden erg lastig en vaak in de praktijk onmogelijk is. Dat klinkt niet veelbelovend...

Logeren en overlast.

Ik herken het overkomen van familie uit het buitenland voor langere tijd. Maar daar verlopen de logeerpartijen wel wat gezelliger. Een schoonmoeder die op de bank hangt en haar troep niet opruimt, herken ik niet uit de verhalen. Ook niet dat schoonmoeder zelf nog meer familie gaat uitnodigen, geen idee hoe riant jullie wonen, maar het is best vrijpostig.

Woont er nog meer familie van je schoonmoeder in Nederland, of alleen jou vrouw?
De schoonmoeder die ik ken rouleert qua logeren onder meerdere kinderen.

Langere tijd logeren heb ik ook begrip voor bij grote afstanden, maar 5 maanden per jaar? Dat is erg veel.
Ik vind scheiden nog al drastisch maar grenzen aangeven lijkt me een goed idee.

Gastvrij zijn is mooi, maar je schoonmoeder klinkt niet echt als een bescheiden logé.
Troep maken en misbruik maken van gastvrijheid hoort dat ook bij "een bepaalde cultuur?"

Familiecultuur

Wat zijn de problemen voor westerse mensen om om te gaan met een familiecultuur?
- we maken geen keuzes op basis van tradities of cultuur, maar op basis van individuele afwegingen die we communiceren en vastleggen in afspraken;
- het maken van die individuele afwegingen kost tijd en energie: wil ik dat wel, wat vind ik daarvan etc. Stel: schoonmoeder doet iets met je kind. Dan vraagt dat: afweging, wat vind ik daarvan, waarom vind ik dat, wat ga ik daarmee doen, ga ik dat wel of niet bespreken met schoonmoeder, riskeer ik daarmee een conflict, is dat een conflict waard. Omdat het hier om een individuele afweging gaat kunnen we niet volstaan met: dit is onze cultuur, zo doen wij dat. Schoonmoeder die langer blijft is dus vooral heeeeel vermoeiend. En grotere gezelschappen van logerende familieleden zijn niet te doen.
- wij functioneren op basis van 'schuld', dus als iets niet goed gaat voelen we ons schuldig daarover, omdat we ons verantwoordelijk voelen. Maar die verantwoordelijkheid moeten we zelf ook wel beperken, want die gaat anders de hele wereld over en wordt te groot. Dus voor een belangrijk deel zijn we steeds bezig om onze verantwoordelijkheden af te bakenen: waar ga ik wel over en waar niet.
- wij functioneren niet op basis van 'schaamte'. Dus een culturele traditie van oudsher overtreden en daarmee de familie te schande maken, dat interesseert ons echt niet. Schoonmoeder weigeren is voor ons daarom eigenlijk ook geen probleem, als schoonmoeder Nederlandse was hadden we al lang een stokje gestoken voor haar maandenlange bezoek.
- praktisch: voor gasten willen we graag een goede slaapgelegenheid hebben. De huizen zijn beperkt in ruimte en voor ons is het niet goed om een kamer vol met matrassen te leggen.
- hygiëne: schoonhouden van kamers, badkamers, afwas etc. is belangrijk, maar dat is veel werk.
- Voeding: we hebben geen traditionele maaltijden die we onze gasten voorzetten. We hebben zelf niet zo'n hoge pet op van onze keuken. Dus als er gasten komen maken we iets speciaals, zoeken dat uit, verzamelen recepten en kopen speciale ingrediënten. Leuk voor een speciale avond, maar crisis als bezoek wekenlang blijft hangen. Er zit ook iets van schaamte onder, waarom we mensen niet 'gewoon' mee laten eten.
- en dan zijn de familiebanden veel losser. Ik weet niet eens hoeveel neven en nichten ik heb, moeten er meer dan 60 zijn, die ook weer kinderen hebben, dus achterneven etc. zijn te talrijk. Inmiddels woon ik te ver van broers en zussen om regelmatig kontakt te hebben. Iedereen werkt, heeft eigen hobby's en nauwelijks tijd over.
- familiecultuur schept bescherming, maar schept ook grenzen aan die bescherming: er moet elke keer bepaald worden of families goed samengaan (rituelen zijn daarvoor belangrijk); en als er ergens in een familie een probleem is raakt dit de hele familie. Dat kan vergaande consequenties hebben, bijvoorbeeld met eerwraak of liquidaties.
Het zal dus lang duren voordat iemand enthousiast uitroept: wat leuk, de hele familie komt mee. Of nog sterker: niets zegt, maar het laat gebeuren, net als een regenbui.

Tsjor

Wilgenkatje

'Ik zit duidelijk teveel in wat ik zelf gewend ben!' Natuurlijk zit je in wat je zelf gewend bent! daarvoor hoef je je niet te verontschuldigen, het was ook geen beschuldiging, maar een duiding.
Kun je dat vooraf weten? Het is moeilijk om vooraf te bedenken hoe anders het andere kan zijn dan wat je gewend bent. Dat geldt over en weer, voor beiden dus. Over die vanzelfsprekendheden die zo vanzelfsprekend zijn dat je ze niet eens benoemt, daarover is het erg moeilijk om te praten, zijn de misverstanden erg groot en raakt een conflict iemand erg diep. daar loop je gaandeweg tegenaan.
Voordat je gaat scheiden zou ik eerst bespreken dat de vrouw een paar dagen per week gaat werken, als ze dat al niet doet. daarmee geeft zij het signaal af, dat ze niet alle tijd van de wereld heeft om klaar te staan voor familie.

Tsjor

Willy1711

Willy1711

21-08-2018 om 22:24 Topicstarter

Zag ik het aankomen?

Op de vraag "heb je het niet zien aankomen" kan ik antwoorden "nee, dat heb ik niet". Mijn vrouw is sinds 2006 in Nederland, in 2007 is onze relatie begonnen. Tussen 2007 en de geboorte van ons kind vorig jaar is moeders een 3-tal keer overgekomen, 3 keer in 11 jaar tijd dus. Periodes waren elke keer ongeveer 3 weken. Mijn vrouw gaat ieder jaar naar haar familie terug en zelf ben ik 4 keer meegeweest.

Maar daar waar ik mezelf onzichtbaar probeer te maken is het bij moeders exact andersom. Heeft altijd een mening klaarliggen, of ik krijg wat ze vindt van iets wel via mijn vrouw te horen. Mezelf verdedigen heeft daarna geen zin want moeders is immers heilig....

Elke dag loop ik weer op eieren en probeer ik niet uit de slof te schieten, want ja, dan zijn de rapen gaar. Aan de andere kant, wellicht moet dat dan maar?

Terwijl ik dit schrijf is mijn vrouw met familie aan het bellen en hoor ik haar zeggen " en anders kom je toch een paar dagen bij ons logeren"? En daar zit ook bij mij de pijn, er wordt namelijk helemaal niets maar dan ook niets gevraagd of overlegd, ik voel alsof ik het maar te slikken heb, mijn mening doet er niet toe.

Wat ik ook in het andere topic lees geldt voor mij ook, mijn huisje is mijn "safe haven", een plek die ik voor mezelf heb en waar ik tot rust kom. Echter, mijn "safe haven" wordt langzaamaan een "family motel" en daar ben ik dus niet happy mee.

Tijd voor een goed gesprek.

Duidelijk maken dat je huis geen motel is. Gelijk na dit telefoongesprek.
Je vrouw gaat ieder jaar naar haar familie en moeders komt zo'n 5 maanden per jaar bij jullie logeren. Het is wat teveel van het goede.

Stevig gesprek

Willy, jouw schoonmoeder is dus niet meer bij jullie weg te slaan sinds er een baby is. Voorheen kwam ze maar eens in de drie, vier jaar voor een.paar weken.
Als ik jou was zou ik toch echt een stevig gesprek gaan voeren met jouw vrouw. Jij kan wel begrip hebben voor haar cultuur maar zij zal zich toch ook aan.jouw wensen moeten aanpassen anders word jij doodongelukkig en eindigt dit verhaal in een scheiding. Dus in Nederland is het zo dat schoonmoeder eens in het half jaar 2 of 3 weken mag komen, en ze heeft niet het recht om mensen uit te nodigen zonder overleg. Ik zou het gewoon eens even zo strak voorstellen. Zorg er inderdaad voor dat je vrouw werkt, dat is een mooie reden om schoonmoeder af te houden. En wees zelf een actieve vader, jullie kunnen het samen prima af.
Hoe kom ik tot dit advies,? Hier een Nederlandse buurvrouw die de hele week met het gezin van haar dochter bezig is. Ik vind het zo lullig voor vader, hij wordt gewoon buitenspel gezet. Ergerlijk en bijzonder ouderwets. De vrouwen regelen het wel. Papa moet de centjes maar gaan verdienen. Brr.

Jaina

Jaina

22-08-2018 om 02:28

Geen stevig gesprek

Ik zou juist geen stevig gesprek gaan voeren. Dan heb je de kans dat beide partijen zich nog verder terugtrekken op hun positie en creer je niet meer begrip over en weer. Ik zou eerder een gesprek gaan voeren over de redenen waarom schoonmoeder nu zo vaak komt. Je vrouw heeft haar eerste kind gekregen. ze zal waarschijnlijk haar familie heel erg missen. Dus ik snap wel dat ze nu ze vaker over de vloer wil hebben. De familie zal haar ook meer willen helpen nu er een baby is en wil dus vaker komen. Dat kunnen zo redenen zijn, misschien zijn er ook wel andere redenen. Het zal voor haar misschien voorlopig ook wat lastiger zijn om naar haar land te gaan. Voordat je tot regels kan komen (als dat al lukt) zou ik eerst proberen om elkaars positie beter te leren begrijpen.

En ik zou ook zeker geen kritiek leveren op haar moeder want dan zal ze gedwongen voelen haar moeder te verdedigen. Maar hopelijk zal ze ook naar jou willen luisteren en naar jouw redenen waarom jij het moeilijk hebt met veel en frequent familiebezoek.

Overigens vind ik wel dat ze het recht heeft om mensen uit te nodigen zonder overleg. Het is geen vast gegeven dat ze dat recht niet heeft. Ik nodig ook gewoon mensen te eten en te slapen uit en overleg daarover zelden met mijn man. Hij andersom ook niet met mij. Voor ons werkt dat. Voor jullie misschien niet. Jullie kunnen best samen als regel stellen dat jullie overleggen voordat je een gast uitnodigt maar het is niet alsof dat een soort natuurwet is. Jullie moeten samen beslissen wat werkt in jullie huis.

Het werkt het beste als jullie er beiden vanuit gaan dat er geen goed/fout antwoord is op dit vraagstuk maar dat je samen tot een modus operandi moet zien te komen waarin je met elkaar rekening houdt.

Maar het blijft een heel lastig vraagstuk. Ik heb er aan moeten wennen in mijn huwelijk dat er vaak ongevraagd mensen langskomen en blijven. Ik heb er aanmerkelijk minder moeite mee nu we ruimer wonen. Toen we kleiner woonden en alle kinderen nog thuis waren was het lastiger. Mensen die op de bank slapen is prima voor een nacht maar bij langere tijd is het onhandig. Bovendien zit je dan de hele tijd in elkaars vaarwater.

Verder hou ik mijn routine aan. Dat is wel een afspraak die ik heb gemaakt met mijn man. Best als achterneef een maand komt logeren maar ik verander mijn schema niet. Jouw gast, jouw verantwoordelijkheid. Na enige knallende ruzies is dat geaccepteerd en dat werkt redelijk. Als buitenlander word ik deels kritischer benaderd door familie maar deels worden bepaalde zaken ook beter geaccepteerd als vreemde buitenlandse eccentriciteiten. De verwachtingen naar mij toe zijn minder hoog. Dus daar kan je ook gebruik van maken.

vast gegeven

Jaina,
Natuurlijk heb je gelijk dat het geen vast gegeven is hoe je familie ontvangt. Maar als partner stelt dat het altijd mogelijk moet zijn dat iedereen maar langskomt, dan klinkt dat ook nogal als een vast gegeven. Ik zou daar zelf een "Nederlands" vast gegeven tegenover zetten anders denk ik dat het niet helemaal aankomt bij de partner. Man vindt het wel niet fijn, maar bij ons "is dat nou eenmaal zo". Zoiets.
Ik vind dat TS zijn positie in huis duidelijker mag maken. Hij is de echtgenoot, hij is de vader van het kind en hij mag dus absoluut laten weten hoe hij erover denkt. Uiteindelijk kunnen allebei de partijen een stukje opschuiven in hun standpunt. Ik hoop dat dat lukt.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.