Relatie, zwanger, affaire

Dat is een inkoppertje

Ik vraag bij open deuren altijd aan mijn kinderen: wat denk je zelf? dus Watmoetikhiermee: wat denk je zelf?

Ik zal het antwoord maar vast geven: Geef jezelf een enorme schop onder je kont, verbreek alle contact met je collega, zoek desnoods een andere baan, geef evenveel (of meer) aandacht en liefde aan je man dan je voorheen aan je minnaar gaf en richt je op een toekomst met je man en je baby. Wat je aandacht geeft, groeit. Dus ook de relatie met je man.

Wat je moet doen?

Volwassen worden! Je wordt binnenkort moeder, is dit het voorbeeld dat je zijn wilt voor je kind?

sneu

zeg voor jou,meid wat een moeilijke situatie. Nee natuurlijk kun je die verliefdheid niet negeren. En tjonge wat naar voor je dat je sleur hebt in je relatie, daar kun je natuurlijk ook niets aan doen.
Wat ik wel ontzettend lief van je vindt is dat je je man niet wil kwetsen en dus gewoon blijft ontkennen dat je een ander hebt.

Ga zo door, Jij komt er wel!

natuurlijk zit je relatie in een sleur

De reden dat jij je irriteert aan je man, is omdat jij krampachtig vasthoudt aan het idee dat het vreemdgaan niet een keuze van jou is, maar iets dat jou "overkomt". Als het niet aan jou ligt, dan MOET het dus aan je man liggen. Je kunt niet vreemdgaan EN vinden dat vreemdgaan fout is EN vinden dat jij geen schuld hebt EN vinden dat je een goede man hebt. Die vier dingen zijn onverenigbaar. Jij hebt er onbewust voor gekozen om je man tot zondebok te maken.

Jouw relatieproblemen gaan niet over als je met je affaire stopt. Zo lang jij geen verantwoordelijkheid neemt voor je gedrag en voor de (schuld)gevoelens die dat bij je oproept, gaat dit nooit goed komen. Wat Anke zegt, daar ben je echt niet toe in staat. Zelfs al zou je dat kunnen, het enige wat je daarmee bereikt is dat je voortaan zielig voelt ipv schuldig. En die zieligheid zou je net zo goed op je man projecteren en afreageren, als dat je nu met je schuldgevoel doet.

Jij eet van twee walletjes, je hebt een spannende affaire, een gemeenschappelijk huishouden, een emotionele "punching bag", en een zondebok. En hij? Hij probeert vast van alles om de relatie te redden, om in gesprek te komen, om niet te veel maar ook niet te weinig intimiteiten te initieren, om jou vooral niet te irriteren, maar het is allemaal zinloos omdat jij afgehaakt bent. Niet alleen lieg je tegen hem, je vertelt hem dat zijn eigen waarnemingen niet kloppen. Dat is gaslighting: de ander doen denken dat hij gek is. Elke dag dat je langer met hem doorbrengt, beschadig je zijn zelfbeeld.

Dat je je man geen pijn wilt doen, is een smoesje. Je vertelt het niet omdat je niet wil dat hij het uitmaakt, en je wilt bovendien ook niet eens stoppen met de affaire. Je weet dat de huidige situatie alleen maar kan voortbestaan door tegen je man te liegen. Daarom doe je het. Wat jij jezelf inpraat, dat het een nobel iets is om je man te "beschermen" voor zijn eigen bestwil, dat is niet de werkelijkheid. Dat is niet hoe jouw man er achteraf over zal denken als alles uitkomt. Dit soort denkbeelden zijn ter bescherming van je eigen ego. Ze zijn niet de werkelijkheid.

Er is maar één oplossing: biecht het op en maak het uit. Ga op jezelf wonen als mister affair partner nog niet uit de kast wil komen. Maar gun je man dat hij weer gelukkig kan worden met een vrouw die hij verdient.

he hier ook??

Goh stonden de antwoorden die je kreeg op het vivaforum je niet aan?

ik lees hier dezelfde adviezen!!

"dat is niet hoe ik ben"

Hoezo niet dan? je gaat toch vreemd? Niemand die je dwingt om dat te doen. En al helemaal niet om er mee door te gaan terwijl je zwanger bent van je man. Dat het je 'overkomt' is echt bullshit. Het is een keuze die je zelf maakt.
Ik hoop dat je het ook wel ziet zitten om je kind alleen op te voeden? Ik zou namelijk wel serieus rekening houden met die optie.

Toch echt

Ik dacht eigenlijk dat dit een trol was. Want wie zou er nou in vredesnaam niet weten wat ze hiermee aan moet... zoals de eerste reactie al luidde, dat is toch echt een inkoppertje.

En als je zegt 'dat is niet hoe ik ben' daar snap ik ook niets van. Dat is wél hoe je bent. Dat vertel je namelijk hier. Laat de schellen eens van je ogen vallen.

Heftig

TS is gewoon een personage uit een forum hoor, waar je het niet mee eens hoeft te zijn. Sommige reacties roepen bij mij de vraag op of er niet veel meer persoonlijk leed meespeelt.

Tuthola

En ik mag iets van jouw reactie vinden. Klinkt als: ik ben zelf bedrogen dus ik (en alleen ik) weet wat goed en slecht is. Een inkopper van ts inderdaad, en jij hapt meteen

Ts: jij hebt heel wat uit te zoeken en je kan beter elders hulp gaan zoeken van een echte professional in plaats van gehoor proberen te vinden op een forum waar je het niet krijgt.

Rode lap

Het verhaal van ts werkt hier nou eenmaal als een rode lap op een stier. Je kunt de reacties bijna van tevoren uittekenen.

Je hebt dit wel gewild

"Slachtoffer, niet echt. Maar het is me wel overkomen. Ik heb dit ook niet zo gewild."
Dit is dus onvolwassen denken. Jij hebt er wel degelijk zelf voor gekozen te handelen naar je gevoelens en ze dus te laten groeien. Dat is jouw verantwoordelijkheid, jouw eigen keuze, en het is je NIET overkomen. Je bent geen willoos voorwerp, je bent een volwassen mens! Je had er ook voor kunnen kiezen je gevoelens in de kiem te smoren. Dat was de volwassen reactie geweest. Ik zeg niet dat het gemakkelijk was geweest, maar wel het juiste.

Je bent echt niet uniek, in alle langere relaties is er wel eens iemand gecharmeerd of meer dan gecharmeerd van een ander. Dat betekent niet dat je daar dan meteen bovenop moet springen. Het is een teken dat je meer aandacht aan je relatie moet besteden.

Je kunt er nu voor kiezen om alle contact met je collega te verbreken en je kunt ervoor kiezen aan de relatie met je man te gaan werken. Dan is er nog een kans dat jullie huwelijk wel standhoudt. En je kunt ervoor kiezen te gaan solliciteren, misschien ligt er nog wel een betere baan in het verschiet. Als je voor je huwelijk kiest, moet je in elk geval ver weg van die collega. Als hij straks gescheiden en eenzaam is, gaat hij nog harder aan je trekken. Zorg in elk geval dat je dan weg bent en dat hij geen contact meer met je kan opnemen.

Overigens, een man die vreemdgaat, gaat vreemd. Denk daar eens goed over na. Dus ook als je een vaste relatie met je collega overweegt, neem dan naast twee bozen exen die je het leven flink zuur kunnen maken, en twee mogelijk problematische en niet gelijklopende verblijfsregelingen, ook zijn toekomstige ontrouw tegenover jou dan in het romantische plaatje mee. Waar sta jij dan, met je baby/kind? Kun jij leven met zijn ontrouw? Kun/wil je je kind alleen opvoeden als hij verder wil met zijn volgende minnares? Allemaal dingen waar je nu alvast over moet nadenken.

Dat is volwassen zijn, alle opties overwegen en het verstandigste doen, ook al is het misschien moeilijk of niet leuk. Maar dit zijn de gevolgen van jouw eigen keuzes.

Wilma

"Ondertussen ben ik verliefd geworden op een collega en ik kan de verliefdheid maar niet negeren

Mijn man had vermoedens dat ik een ander zie, maar ik bleef dat ontkennen, omdat ik hem geen pijn wil doen. Bang dat hij een terugval krijgt. Hij vermoedt het, omdat ik veel meer aan mijn uiterlijk ben gaan doen en me sexy ben gaan kleden. Ik blijf dat ontkennen.

Toch voel ik me tussen twee vuren staan en weet ik niet zo goed wat ik moet doen.
Aan de ene kant weet ik wel dat ik een kind op de wereld zet en mijn relatie op het spel zet, maar ik ben niet bestand tegen de affaire die ik nu met mijn collega heb.
Wat moet ik doen?"

En dat is dan nog maar posting 1. Heel onvolwassen. Affaire, zwangerschap, huwelijk kapot, huwelijk gebaseerd op leugens.

Ik heb het in geen enkele posting tegen jou gehad, kan slecht tegen liegen en bedriegen. Is dat happen?
Ga jij verder met verzinsels over bedrog, pak ik er popcorn bij.

Wilma

Natuurlijk speelt er persoonlijk leed mee, bij sommige posters (zoals bij mij). Maar ook als ik niet zelf e.e.a. mee had gemaakt had ik er niet anders tegenaan gekeken.

Een verliefdheid kan je overkomen, wat je ermee doet niet. Dat is eigen keuze, eigen beslissing. En zeker als je een kinderwens hebt en je scharrel kan geen kinderen krijgen (zegt ie, weet TS dat wel zeker??) dan vind ik het nogal opportunistisch om wel eerst zwanger te raken, maar dan toch niet echt te kiezen voor je huwelijk. Want dat doet TS niet. Ze vraagt hier niet hoe ze haar huwelijk kan redden, ze vraagt 'wat ze hiermee moet'. Ik krijg het gevoel dat ze denkt toch wel 'aan de man' te komen; als haar man het niet ziet zitten heeft ze haar scharrel, die toch al aan het scheiden is. Maar het is natuurlijk maar de vraag of die het ziet zitten het kind van een ander op te voeden. Lijkt mij nogal naïef om daarop te gokken.

Zeer onvolwassen gedrag, dus.

Bovendien, jouw reactie #4 was nou ook niet direct heel zalvend. En je haalt ook al aan dat ze kan verwachten alleen achter te blijven, of als die collega een blijvertje blijkt, het is toch een vreemdganger en hoe zeker ben je dan van zo'n man.
Alleen zijn de reacties erna, waaronder die van mij, nog iets scherper. Maar hee, het gaat hier niet alleen om een man die bedrogen wordt, het gaat hier vooral om een (zelfs nog ongeboren!) kind dat in deze puinhoop ter wereld gaat komen. Daar reageren mensen over het algemeen best heftig op.

jij maakt je man gek

Ik meen het echt met die gaslighting: jij maakt je man gek.

Hij ziet dingen (jouw afwezigheid, veranderingen in je gedrag), hij stelt er vragen over, en jij vertelt hem glashard dat hij het verkeerd gezien heeft. Dat doe je vast niet door een kloppende verklaring te geven voor zijn waarnemingen (want die is er niet), dat doe je ongetwijfeld ook door in te spelen op zijn schuldgevoelens (hoe durft hij jou van zoiets te verdenken!), door boos te worden en hem in de verdediging te drijven, door een situatie te creeren waarin hij sorry moet zeggen tegen jou... maar het eindeffect is hetzelfde: hij durft zijn eigen waarnemingen niet meer te vertrouwen.

En hetzelfde gebeurt met de relatieproblemen. Wat zeg je precies tegen je man als hij vraagt wat jullie kunnen doen om de relatie te verbeteren? Zeg je dan dat er niets aan de hand is? Ook daarmee maak je je man helemaal gek. Hij voelt dondersgoed aan dat er iets aan de hand is en hij wil er iets aan doen. Dit is zijn enige relatie, reken er maar op dat hij er veel energie in steekt, maar hij weet gewoon niet wat er moet gebeuren. Je bent geirriteerd en afstandelijk. Ongetwijfeld sla je af en toe sex af. Moet hij meer initieren of moet hij je juist de ruimte geven? Elke keer als jij geirriteerd doet zal hij zoeken naar de aanleiding en die aanleiding proberen weg te nemen in de toekomst. Dat kan heel verlammend werken.

Neem alsjeblieft van ons aan: je man is niet gelukkig en hij zal nooit gelukkig worden als jij op de huidige weg doorgaat. Je man wordt er veel gelukkiger als jij het opbiecht en uitmaakt. Echt waar.

aandacht

Ik begrijp dat je hier echt mee zit, anders vraag je niet om advies.
Ik denk ook dat je daadwerkelijk weinig controle ervaart over de situatie, anders formuleer je het niet zo.
Nu ben ik het inhoudelijk met de vele reacties eens, je moet je eigen gedrag en je eigen keuzes daarin onder ogen komen. "Wordt volwassen", wordt er geroepen. En daarmee wordt precies dát bedoeld. Zie in dat je altijd een keuze hebt. En als je een keuze hebt gemaakt (door toe te geven aan je verliefdheid, bijvoorbeeld), zie dan ook de consequenties onder ogen. Zeggen dat je zo niet bent, maar ondertussen wel zo doen... tja... dat klinkt gewoon niet volwassen.
Toch vind ik de toon van de reacties wel erg hard en dat helpt jou niets. Blijkbaar kom jij nu pas op een moment in je leven waarop je wordt geconfronteerd met dit punt. Dat je keuzes kunt maken, maar dat die ook consequenties hebben.
Al die boosheid die je nu over je heen krijgt, daar heb je niet om gevraagd. Maar begrijp dat veel mensen gekwetst zijn door (ex-)partners die precies dit soort dingen zeggen: "het is me overkomen, ik heb het ook niet zo gewild"... etc. En begrijp dat hier veel ellende uit voortkomt. En zeker het ontkennen van wat de ander blijkbaar feilloos heeft aangevoeld... is achteraf zéér pijnlijk.
Dus ik zou je willen adviseren: lees de commentaren nog eens. De boosheid is niet op jou persoonlijk gericht maar is wel veroorzaakt door wat je zegt. Begrijp wat dit betekent voor je man.

Je schrijft dat je wilt proberen er nog wat van te maken met hem. En ik geloof dat je wel inziet, dat dit niet kan zolang je verder "rommelt" met je collega / vriend. Als je de relatie met je man, de vader van je kind, echt een kans wilt geven, ga er dan vol voor. Dus niet alleen maar "stoppen met je collega", maar vooral: alle aandacht op de relatie met je man (en misschien ook wel: op de relatie die jij hebt met jezelf).

Je schrijft: "Mijn man heeft een tijdje een depressie gehad en heeft daar hulp voor gehad. Hij werkt veel en onze relatie is voor mij in een sleur geraakt." Neem dat alsjeblieft serieus. Die depressie is voor jou ook een belasting geweest. Een relatie die in een sleur raakt en waarbij één van de twee veel werkt (en zich daar misschien wel wat in verliest?) kan erg uit balans zijn. Op deze manier wil je niet een gezin starten.
Probeer met je man in gesprek te gaan en misschien kan een gezamenlijke therapie helpend zijn (als jullie niet zo makkelijk praten). Ik wens je heel veel wijsheid en hopelijk een mooie toekomst samen.

Viva-forum

Ik was nieuwsgierig en ben ook even bij het Viva-forum gaan kijken. Daar wordt dit zelfde bericht echt afgefikt, maar ook echt helemaal niet serieus genomen. Ben ik er ingetrapt??

trix

Nee, ik denk dat het goed is om berichten in principe altijd serieus te nemen. Wat heeft het forum voor nut als we elkaar gaan affikken? Dan voelt zich niemand meer veilig om een probleem neer te leggen of voldaan omdat ie een ander heeft kunnen helpen.
Dus...

Tante Sidonia

Ja dat ben ik met je eens. Maar ik kreeg even de indruk dat ik genept ben en daar hou ik niet zo van. Aan de andere kant: het zou voor alle partijen beter zijn als dit verhaal verzonnen zou zijn.