Relatietherapie, van de regen in de drup
Mijn man en ik hebben al meer dan 20 jaar een relatie. De laatste jaren gaat het echter bergafwaarts en doen we niets meer samen. En daar heeft hij ook geen behoefte aan. Ik besloot een jaar geleden om samen met hem naar een relatietherapeut te gaan. Hij vond dat ook een goed idee. Na vele gesprekken die steeds uitmondden dat hij ook echt iets aan het huiswerk moest doen. Dus concreet dingetjes samen doen, hij had nooit tijd daarvoor, is het steeds heftiger geworden. De therapeut was heel positief in het begin en zei dat het nog lang niet te laat voor ons was om een nieuwe doorstart te maken. Zeker moest ik blij zijn dat mijn man meewilde. We willen niet echt uit elkaar ook niet vanwege de kinderen, die nog relatief jong zijn. Mijn man wou geen enkele moeite doen om weer iets van onze relatie te maken en ik heb daar veel verdriet van. Hij wil ook niet meer naar de gesprekken. Ik ga nog wel al was het alleen maar om te zien hoe nu verder te gaan? Maar ik ben nu in steeds grotere verwarring iedere keer als ik er vandaan kom. De laatste keer suggereerde de therapeut dat ik waarschijnlijk gelukkiger zou zijn met een andere man. Wilde mij geen scheiding aanpraten, maar zo voelde het wel. Moest hem maar proberen los te laten en dat er vast wel leuke mannen rondlopen. Scheiding hoeft niet dramatisch te zijn, therapeut is zelf ook gescheiden etc. Ik heb nu een raar gevoel hierover, voel me ook een beetje aan het lijntje gehouden. Het werd nog gekker toen er verteld werd dat ik nog jong was en nog een heel leven voor me had! Ik zie er dan wel jonger uit dan ik ben, maar ik ben inmiddels ook 50 plus! Dat begreep ik helemaal niet. Ik betaal veel geld hiervoor, en het heeft uiteindelijk niets opgeleverd, althans niet wat ik ervan verwachtte. Ik heb zo de indruk dat de therapeut ook niet goed weet wat te doen. Zal ik er maar mee stoppen? Thuis gaat het zeker ook niet beter, maar we rommelen wel verder en leven ieder ons eigen leventje.
Wat wil jij?
Wat waren je verwachtingen toen je hieraan begon?
Je schrijft dat het je niets opgeleverd heeft, tenminste niet dat wat je verwachtte.
Maar vergeet niet, een relatietherapeut is geen haarlemmerwonderolie, die kan niet iets maken wat er niet (meer) is.
Ik vind dat de relatietherapeut zijn werk wel doet... HIj heeft je serieus aan het denken gezet, en wel op een dusdanige manier dat de gedachtes die je nu hebt, je een dusdanig onbehaagelijk gevoel geven, dat je hierover gaat schrijven.
Kijk, je man veranderd niet, dat heeft hij het afgelopen jaar laten zien.
Dan is nu de vraag, wil je nog 25 jaar met deze man op deze manier doorgaan, of wil je nog 25 jaar anders doorbrengen?
En ja, dat anders kan zijn met een andere man, met een andere relatie, maar hoeft niet.
Maar wat wil jij?????
Therapeut
Nee, ik ben het niet met Jolanda eens dat de therapeut zijn/haar werk goed gedaan heeft. Jullie zijn daar in therapie om je relatie te verbeteren. Een therapeut die dan suggereert (!) dat je er misschien beter aan doet om een andere man te zoeken, is niet meer in dienst van jouw hulpvraag. Die is bezig om voor jou te bedenken wat goed voor je is. Dat is iets wat je zelf hoort te doen. Eventueel met zijn/haar hulp, maar altijd op jouw aangeven. De therapeut zou nog kunnen aangeven dat hij/zij vindt dat het doel van de sessies niet bereikt wordt. Of dat het tijd is om te evalueren. Maar een therapeut die je iets 'suggereert' is sowieso niet zuiver bezig.
Verder valt me op dat jullie kennelijk een tijd bezig zijn, maar het enige wat je vertelt over de opbrengst daarvan is dat je man geen huiswerk deed. Wat hebben de sessies opgeleverd, aan inzicht waaróm jullie zo uit elkaar gegroeid zijn? Wat hem dreef, wat jou dreef? Een goede therapie zorgt niet alleen dat jullie weer dingen samen gaan doen (dat is bovendien jou 'gelijk' geven en je man 'ongelijk' - als dat alles is wat er is gebeurd, snap ik wel dat hij daaraan niet wilde meewerken). Een goede therapie zorgt voor inzicht, in je eigen drijfveren en patronen en die van de ander. Vanuit dat inzicht en begrip kan iets nieuws ontstaan.
Blijft natuurlijk de vraag wat je nu moet. Vinden je man en jij jullie relatie het vechten nog waard? Dan zou ik investeren in andere manieren om jullie relatie te verbeteren (diepgaander dan 'er eens een weekendje tussenuit'), of een andere therapeut zoeken. Opvallend vind ik namelijk dat je man naar jouw zeggen geen moeite wil doen voor jullie relatie, maar wél instemde en meeging naar relatietherapie. Ergens zit bij hem dus toch de wens tot verbetering.
Ik help je hopen dat er nog een opening komt. Wat ik je in elk geval zou aanraden is erkennen dát hij wel moeite heeft gedaan (wie weet hoeveel moeite het meegaan hem al gekost heeft?) en dat hij (mede door zijn eigen gedrag maar dat hoef je niet weer te benoemen) niet erg gezien is in deze therapie, dat zijn behoeften en drijfveren niet genoeg aandacht hebben gekregen. Niets zo ontmoedigend als een situatie helemaal niet zien zitten, tóch ergens nog een beetje moed of fut putten om eraan te werken en alleen verwijten op de koop toe te krijgen dat je niet genoeg je best doet... En het is nu in jullie beider belang, als je het nog een kans wilt geven, om hem weer een beetje puf te geven om het nog een keer te proberen.
Ga naar dr. rossi
regen in de drup? Lijkt mij meer een stortregen, die therapeut. Kun je niet een andere zoeken, gewoon voor jezelf? Deze man (?) hoort deze dingen niet te zeggen, lijkt mij een hele foute. 'Is zelf ook gescheiden' Schiet toch op! Deze peut doet niks voor jou, stop ermee, dit is toch niet de bedoeling? Ik maak me kwaad op die flapdrol. Misschien is het beter een andere te zoeken, gewoon voor jezelf, iemand die je inzichten geeft en helpt om te gaan met je man die voor problemen zorgt en niet wil veranderen, maar waar je wel van houdt. En dat is belangrijk. Je komt er vast wel! Maar verlos jezelf van deze therapeut die je alleen maar onzeker maakt.
Heel verwarrend
Ja, ik word er alleen maar meer door in de war gebracht. Ik was in het begin positief en had echt zin om er samen weer wat van te maken. Mijn man had er meer moeite mee om oude gewoontes te doorbreken en echt tijd voor elkaar te maken, maar op zijn eigen manier doet hij het wel. Hij doet de laatste tijd erg veel in het huishouden en met de kinderen. Dat is wel niet iets met mij samen maar hij doet het op die manier. Daar ben ik ook blij mee. Ik had net voor mezelf besloten om toch wel bij elkaar te blijven, en mijn man ook, en dan nu weer dit...ik weet dus niet goed wat ik ervan moet denken. De therapeut is overigens een vrouw.
Ik heb wel vaak verdriet, en dat ook ter sprake gebracht omdat ik met mijn man geen emotionele band kan hebben. Het is niet dat hij dat niet wil, maar hij kan zich niet of nauwelijks inleven in een ander. En dat begint nu, na jaren voor mij steeds moeilijker te worden.
We zijn nu een jaar verder en ik ben een hoop geld kwijt en we zijn precies weer op het punt van een jaar terug. Ik denk dat ik er inderdaad maar mee moet stoppen, want ik krijg er een raar gevoel van steeds als ik geweest ben. Dank alvast voor jullie reacties.
Nou,
lees je eigen stukje eens over, daar staat veel positiefs in over je man. Dat is mooi.
Ik blijf erbij, zoek een passend iemand voor jezelf alleen. Je man kan er later altijd nog bij betrokken worden. Misschien is het voor hem dan ook minder moeilijk om te gaan, als hij het idee heeft dat hij het voor jou doet.
Die vrouw moet je echt dumpen, met haar heb je er gewoon een probleem bij.
