rommel
Ik ben niet een heel gestructureerd persoon.
Daardoor kost het me best moeite om naast mijn baan het huishouden op rolletjes te laten lopen. Gelukkig hebben we nu een hulp voor 2 uur per week en ben ik iets minder gaan werken. Ik werk nu 3 dagen.
Probleem: als mijn man om half 7 s avonds uit zn werk komt verwacht hij het huis netjes.
Ik ben meestal rond half 4 uit mijn werk. Vaak komt er dan een vriendje spelen.
Ik kijk dan nog even mn mail na en ga dan koken en de kinderen helpen ( huiswerk, voetbalspullen vinden) etc.
Om half 7 zijn wij net klaar met eten als mijn man thuiskomt.
Soms moet ik dan direct weg om een training te geven. Dan moet mijn man de tafel afruimen etc.
Vaak ben ik ook thuis en dan doen we het samen.
Echter ben ik de feedback van mijn man zat. Hij wil dat het huis om half 7 aan kant is. Hij klaagt dat er dan nog speelgoed ligt, dat het fornuis niet schoon is en dat er nog spullen op het aanrecht staan etc.
Vandaag had ik een dag vrij genomen om het huis aan kant te krijgen voor de pasen. Er was erg veel was. Rommel in de kamer van de kinderen etc.
Ik ben de hele dag bezig geweest en om 5 uur toen ik ging koken was het nog niet klaar, maar wel een stuk verbetert.
Mijn man kwam om half 7 en ik gaf aan dat we een beter systeem moeten bedenken om de kinderkamers netjes te houden.
Hij werd daarop woest. Hoe ik het durfde te zeggen. Ik was toch zeker de rommelpot van ons twee.
De keuken was volgens hem een 'zwijnenstal' de tafel was nog niet afgeruimd er lag speelgoed etc...
Vraag: hoe netjes is jullie huis om half 7 s avonds en hoe pakken jullie dit aan?
Ik voel me behoorlijk gekwetst door alle negatieve feedback!
Verkeerde insteek
Je moet niet om advies vragen om je man beter ter wille te kunnen zijn, maar eerder hoe je je assertief kunt opstellen naar hem. Als hij zich stoort aan de rommel kan hij ook zelf zijn handjes laten wapperen, jij doet genoeg je best lijkt me.
Hier is om 18.30 uur de keuken nog niet schoon, uurtje later wel. De rest van het huis ziet er altijd uit alsof er inbrekers geweest zijn cq een bom is ontploft. Drie rommelkonten in een huis, en niemand met opruimgenen.
tja
Ik zie twee, nee eigenlijk drie kwesties:
a. je wilt meer structuur (is misschien gewoon een vraag voor bij 'huishouden'
b. je man lijkt een type dat weet hoe het zit
c. jullie communicatie: hij is kwetsend en niet empathisch voor jouw situatie. Toen mijn kinderen klein waren was het echt nog een zooi om half zeven hoor. We gingen pas opruimen na het eten. Ook leuker voor de kinderen: kunnen langer spelen.
Als tussenoplossing zou je een plek of kamer netjes kunnen houden, zodat hij even bij kan komen van zijn werk. Maar ik zou het zelf niet pikken zo benaderd te worden
Huh
Je man wil het huis netjes om half 7? Nou, dan moet hij om 18:15 thuiskomen, kan hij nog even aan de slag...
Oh, en
Om half 7 is het hier een puinhoop, of niet. Want als het ons niet uitkomt, dan doen we niks. Ligt de schone was van 3 dagen geleden nog op de bank bijvoorbeeld. En soms is het netjes. Maar dat is een gedeelde verantwoordelijkheid.
gelukkig
dat ik niet de enige ben bij wie het om half 7 nog niet spic en span is.
We hebben 3 kids 14, 12 en 5 het zijn behoorlijke rommelpotten, net hun moeder.
Het problwem is niet dat mijn man zijn handjes niet laat wapperen maar dat gij dat sl mopperend doet. ( wat een zwijnenstal, ik loop altojd jouw rommel op te ruimen, kun je niet koken zonder dat het aanrecht een rommel wordt enz)
Misschien ben ik een zeur maar het maakt me best verdrietig.
Vooram omdat hij niet lijkt te zien wat vooe werk ik verstau ( of is het verstouw?)
basje
jij een zeur?
hij is een zeur.
Heb je hem wel eens gezegd dat hij zeurt?
En dat als het hem niet bevalt, dat hij een half uur eerder mag thuiskomen om te helpen óf z'n kinderen beter opvoedt. .
Kom op zeg Basje, ik krijg je de indruk dat je in een traditionele situatie zit waarbij je ook nog eens jezelf de schuld geeft dat je wat chaotisch bent. Is hij met je getrouwd omdat je vroeger alles zo netjes voor elkaar had? Nee? Nou dan moet hij nu niet zeuren maar het zelf doen 
Groet,
Angela
oh oh
"Probleem: als mijn man om half 7 s avonds uit zn werk komt verwacht hij het huis netjes."
Je man moet zijn verwachtingen bijstellen.
Denk dat jij hem dat moet vertellen, want kennelijk kan hij dat zelf niet bedenken.
Paar tips:
- "Hij werd daarop woest. Hoe ik het durfde te zeggen. Ik was toch zeker de rommelpot van ons twee.
De keuken was volgens hem een 'zwijnenstal' de tafel was nog niet afgeruimd er lag speelgoed etc..."
Gezellige reactie, not. Zeg hem: jij kunt beter opruimen dan ik, dus handig dat jij dat voortaan doet. Dus: IK ga meer werken, jij (iets) minder, kan jij opruimen.
- ga meer werken zodat je financieel onafhankelijk van hem bent. Is fijner voor een meer gelijkwaardige relatie met zo'n man.
- zeg hem dat hij moet stoppen met kritiek hebben omdat het de sfeer verpest.
- ga tegen hem in. Ga je NIET naar hem voegen, dan gaat het van kwaad tot erger, zal hij blijven klagen en jij hard blijven rennen om het hem naar de zin te maken. NIET DOEN!
- overweeg om hem na het werk even in een rustige (niet rommelige) ruimte te zetten, zodat hij even bij kan komen. Schijnen sommige (wat autistische) mannen behoefte aan te hebben. Dat veel vrouwen dat na hun werk ook fijn zouden vinden, laat ik verder buiten beschouwing. Als je dat trouwens niet vervelend vindt.
Is hij alleen op dit punt zo kritisch en licht ontvlambaar?
Veel sterkte. Denk dat je het nodig hebt (herkenning, dus voel met je mee en weet dat je er NIET in mee moet gaan).
14 en 12?
Als er 2 kinderen al zo oud zijn, dan moeten die hun eigen kamers bijhouden...
Die van 5 kan ook best zelf de eigen rommeltjes uit de woonkamer houden en de bekertjes van de middag naar de keuken brengen toch?
helpen
Ja ik laat de kinderen ook wel hun eigen rommel opruimen.
Alleen ziet t er dan nog niet heel vt wonen uit zwak gezegd.
Ze doen wel hun best.
Misschien moet ik wat strenger naar hen zijn.
@Ankie bedankt voor de tip! Dit heeft hij zelf ook al eens aangegeven ja, een nette kamer waar hij even tot rust kan komen.
( tot overmaat van ramp lagen er nog twee stapels gevouwen was op ons bed)
Ik denk dat ik hem gewoon te serieus neem?
Ik voel me echt heel rot na al die feedback
misschien moet ik gewoon denken: laat hem zeuren...
Nounou
Ben het eens met het feit dat man niet erg empathisch verwoordt wat hem dwars zit, maar ik snap best dat het niet prettig is om in de troep thuis te komen of als je net uit de file komt eerst nog eens stevig aan de slag te moeten. Het is geen gezin met kleine kinderen, oké, eentje van 5 maar ook twee tieners.
Ga met een goed humeur op een zaterdag of zo rond de tafel zitten en bespreek eerlijk en zonder verwijten wat er moet veranderen om het huishouden wat ordelijker te krijgen, je erbij neerleggen ' dat je nu eenmaal zo bent' is een beetje makkelijk en ook niet zo zinvol als je kinderen iets wilt voorleven.
Je man en jij hanteren verschillende maatstaven qua netheid en opruimen, ga samen op zoek naar een gulden middenweg.
Een hulp in de huishouding kan haar tijd trouwens ook effectiever besteden als het huis wat meer is opgeruimd.
Beetje herkenning
en dat is pas veranderd toen hij zelf een tijd thuis was en voor het huishouden zorgde. Pas toen hij zelf aan de bak moest realiseerde hij zich hoeveel werk het is (en dan deed hij alleen het alledaagse werk he, ramen zemen, de kledingkasten in- en uitruimen met het wisselen van de seizoenen, veel regeldingen, en het echte poetswerk (we hebben een hulp) deed hij nog niet eens. Gewoon boodschappen, koken, wassen en was wegwerken, hond uitlaten, daar was hij al hele dagen mee zoet. Pas toen kwam er waardering voor het feit dat ik al die jaren (onze kinderen zijn iets ouder, nu 18 en 15, en dit speelt zo'n twee jaar terug) die boel vrijwel alleen draaiende hield, zodat hij kon werken. Naast mijn baan van 24 uur.
Nog een voordeel: sinds hij weet hoeveel werk het is, doet hij veel meer uit zichzelf. Bedenken wat we gaan eten, boodschappen, koken, af en toe spontaan de stofzuiger pakken, wassen, vouwen. Alleen strijken heb ik niet aan hem over kunnen dragen, maar goed, heel veel strijk ik ook niet.
Dus: eens met Phryne, word assertiever en leg flink wat van de taken die jij nu doet bij hem neer.
Overigens, waarom moet jij al met de kinderen gegeten hebben voor hij thuiskomt? Lijkt me zo ongezellig, bij ons is ontbijt en diner altijd gezamenlijk. Dus zorg dat je om half 7 het eten klaar hebt, dan eten jullie samen en dan kunnen jullie ook samen daarna de boel opruimen/afwassen. Dat lijkt me een stuk gezelliger dan dat jij de benen uit je lijf moet lopen en eigenlijk nooit kunt voldoen aan zijn verwachtingen.
En nog een tip: laat hem dit draadje lezen, misschien neemt hij van ons wel aan dat hij jou behandelt als huishoudster...
duidelijk zijn
Nog een tip: wees heel duidelijk tegen hem dat je er onwijs van baalt dat hij aldoor kritiek heeft. Dat je dat niet meer wilt hebben. Jij doet je best.
Als hij het anders wil kan hij het zelf doen. Of hij probeert op een positieve en constructieve manier mee te denken hoe jij het misschien toch iets anders kunt doen (op een manier die hij fijn vindt en die jij oke vindt), zodat hij er minder last van heeft en jij er niet meer last van krijgt.
Maar hij moet niet meneer de directeur uithangen die jou eens op je nummer wijst.
Heeft hij het nou alleen met de rommel als hij thuiskomt dat hij zo onaardig kritiek geeft?
Hotel
In een hotel is je kamer altijd lekker opgeruimd als je thuis komt. Volgens mij moet jouw man maar een een weekje met de pubers naar 'Het is hier geen hotel!' Wat een idiote regel dat het opgeruimd moet zijn als je man thuis komt. Maak gewoon een nieuwe regel: wie kookt hoeft niet op te ruimen en af te wassen. Ben jij mooi klaar na het avondeten. Hij mag blij zijn dat je zoveel tijd aan de kinderen besteed en dat het eten elke dag voor hem klaar staat. Mijn man zou ervoor tekenen (maar ik niet
Ik ben er heel makkelijk in: als je 1 keer zeurt over een huishoudelijk dingetje mag je het in het vervolg zelf doen. Ik doe het gewoon niet meer. Manlief doet dus best veel in het huishouden Wat ook helpt is zijn thuiswerkdag. Het is een enorme choas op zijn thuiswerkdag. We eten te laat als de kinderen naar de training moeten, de afwasmachine is 's avonds nog niet uitgepakt, het hele aanrecht ligt vol met kooktroep, de was ligt er nog net zo als 's ochtends. De hond moet nog worden uitgelaten.mDus hij weet inmiddels wel beter dan te zeuren.
Bijhouden
Maakt niet uit wie, maar als het huis wat meer wordt bijgehouden, heb je sneller in de gaten dat de was opstapelt of dat de kinderen hun spullen dienen mee te nemen naar hun kamer. Zo blijft de huiskamer wat overzichtelijker.
Het hoeft niet spik en span te zijn, maar geef je man ook niet de indruk dat hij jouw opruimknecht is.
Het huis verzorgen is een taak van jullie beiden, ( en de kinderen) , dus ook van jou.
Als je tijdens het koken de ergste spullen aanpakt, komt thuiskomen ook niet zo confronterend over.
Zou jij het zelf leuk vinden als je om half vier thuis kwam en je over speelgoed of andere losslingerende spullen struikelde?
----
Het zou ook schelen als je wat eerder gaat eten. Dan gaat het vriendje maar iets eerder naar huis.
Ik denk dat je door beter te plannen, een hoop irritatie weg haalt.
Misschien stoort hij zich momenteel aan het aanblik op de aanrecht omdat hij de rest een zootje vind. Oftewel, als de rest minder rommelig overkomt, is het minder aanleiding om over het aanrecht te zeuren.
Vrij nemen
En vrij nemen om schoon te maken zou ik al helemaal nooit doen. Ga lekker een dagje naar de sauna of zo.
Oh dat lijkt me echt vreselijk
En niet te doen, om 18.30 huis aan kant??
En dat moet je allemaal in die korte tijd doen?
Hier in huis ben ik degene die zeurt en klaagt, schaam.
Maar hier wel vaker dat er zoooveel blijft liggen voor mij.
En ik heb het ook graag een beetje netjes en schoon.
Ik sta daar heel dubbel in want realiseer me goed dat het erg onplezierig is dat ik zo zeur. Maar vaak kom ik pas om 23.30 of later thuis en kan er nog veel liggen. Zelfs al heeft partner die dag vrij.
(Maar partner doet ook wel z'n best maar is erg chaotisch en ziet veel rommel blijkbaar niet)
Als ik niet in avond werk dan doen we veel samen, maar om 18.30 is het echt niet klaar, nog lang niet meestal.
En speelgoed lag er altijd wel bij ons her en der, nu schoolwerk.
Soms stoort het me maar ik vind het ook wel gezellig.
Ik denk eigenlijk dat je partner het niet zo goed snapt en jouw taken onderschat. Lastig om hem dat duidelijk te maken.
Als ik thuis kom
Als ik van werk of iets anders thuiskom, zie ik veel uitvergroot. Rommel waar ik me normaal niet zo aan zou ergeren, zie ik dan opeens wel. En, ja, eerlijk is eerlijk, ik schiet dan ook wel eens in standje "waarom dit, waarom dat". Ik weet dat dat niet leuk is en ik probeer het niet te doen. Maar ik hoop toch werkelijk dat mijn toon en hoe ik het zeg dan niet zo is als van jouw man. Alsof ik weer in de jaren '50 ben aanbeland. Wil hij ook zijn sloffen, pijp en krant gestreken en wel bij zijn stoel aangeleverd krijgen? In de jaren '50 werd je geacht je man niet met de beslommeringen van de dag lastig te vallen. Niet zeuren over vermoeidheid of onhebbelijkheden van de kinderen, nee je taak was dat je door een ringetje was te halen, er geen kruimel troep meer lag en je positief en belangstellend naar zijn dag vroeg, zonder die vraag terug te verwachten en de kinderen waren reeds voor hij de sleutel in het slot had gestoken achter het behang geplakt.
Ik vind dat je man erg veeleisend en eigenlijk ook wel autoritair overkomt. Het is bekend dat het tussen vijf en zeven uur, zo'n beetje, spitstijd is in een gezin met kinderen. Ook als ze al wat ouder zijn. Dus dat het huis om half 7 nog niet spic en span is, vind ik niet zo raar. Verwacht hij dat je tijdens het koken met een doekje meteen het fornuis schoonveegt of zo? Een paar blaren hier en daar omdat het vuur aan staat, mwah... moet kunnen? Het fornuis kan toch niet meteen schoon zijn als je nét gegeten hebt?
Wat je wel zou kunnen doen is inderdaad iets eerder gaan eten en je kinderen opdragen voor het eten even snel door de kamer te gaan en daar hun spullen weg te halen. Ik vind het zo doodnormaal om met elkaar te bespreken hoe je iets beter op kunt lossen, dat ik de reactie van je man echt heel bijzonder vind. Waarom wordt hij woedend door een vraag over hoe je als gezin iets op kunt lossen? Wat is zijn beeld van een modern gezinsleven? Hoe denkt hij over jouw werk? Neemt hij dat serieus, of is jouw werk een soort bijbaantje, waar je mákkelijk nog het volledige huishouden naast kunt doen en de kinderen kunt helpen? En wat is zijn aandeel op het gebied van de kinderen? Helpt hij wel eens met huiswerk, overhoren, of iets dergelijks? Waarmee spelen de kinderen als hij thuis is? Mogen ze dan wel speelgoed op de vloer leggen en wie ruimt dat dan op? Moet jij dat doen, zodat hij ook op zondag zonder mopperen aan tafel kan gaan?
En de andere 4 dagen?
Je werkt 3 dagen en hebt 2 uur per week een werkster.
De 3 dagen die je werkt ben je om 15.30 uur thuis.
Je hebt 3 kinderen die overdag op school zitten.
Hoe is je structuur op de 4 dagen die je thuis bent?
Soms moet je na het eten weg om een training te geven. Is dat eigenlijk de dag dat je huis er ontploft uitziet? Dan zou ik met die dag gaan beginnen om het wat minder chaotisch te krijgen.
Als ik een vrije dag heb maak ik soms vast een maaltijd voor de lastigste dag van de week. Stamppot of een ovenschotel, mijn man warmt dat dan op en eet met mijn zoon.
Net iets anders als dat jij het doet,ik eet alleen zelf dus eerder en zet mijn bord in de vaatwasser.
Heerlijk, hoef ik niet te koken en is mijn keuken netjes als ik de deur uitga en mijn man zit niet met de troep op het aanrecht.
Wat speelgoed hoort erbij, je jongste is 5 jaar. Maar ligt het overal of heb je een hoekje daarvoor.
Dus nee, mijn huis is niet spik en span maar wel opgeruimd. Ik moet wel eerlijk zeggen dat ik er ook zelf niet tegen kan als het een zooitje is, daar word ik juist chaotisch en onrustig van.
Laat staan als ik thuiskom in een ongezellige bende na een hele dag werken, ik geef toe dat ik er ook kriegel van zou worden.
Huishouden is plannen, heeft lang geduurd voor ik het een beetje onder de knie had
In een huis moet geleefd kunnen worden
Zie titel. Struikelen bij binnenkomst over de rommel is nou ook weer niet nodig.
Misschien kan iedereen voor jij gaat koken even een vast opruimrondje doen. De een haalt de salontafel leeg en de ander de grond. De derde rent even met een bezempje rond. Lijkt me genoeg om het voor het oog beter er uit te laten zien.
Valt mee
Vroeger was het bij mij idd een rommel smiddags. Maar nu lag er alleen een mandje met knikkers (knikkers erin).
We liepen net van tafel, moest nog afgeruimd worden.
Fornuis nog niet schoon. Een stapeltje post lag er om gesorteerd te worden. Op het aanrecht: zoutpot en sausfles en een verpakking van de spinazie.
Sinds we hier dus gisteren woorden over gehad hebben is hij helemaal geobsedeerd. Bijv. Ik had de foundation klaargelegd op t aanrecht om na het ontbijt op te kunnen doen, had hij weer opgeruimd.
Mijn riem lag op bed, had hij mopperend opgeruimd, terwijl zijn kleding er nog ligt..
Ik weet niet wat hem plotseling bezield. Ja ik ben soms best rommelig maar dat is al vijftien jaar zo.
En zelf maakt hij ook bij. de post open en legt t dan terug op de mat..
Ik weet niet of we hier nog uitkomen.
Plotseling
Klinkt als een man met stress op zijn werk en die dit thuis even moet afreageren.
Vraag of dit speelt omdat hij de laatste tijd zo snel geïrriteerd overkomt. Maar hou er zelf ook even rekening mee.
Hier kom je heus wel weer boven.
Beschouw zijn situatie even als die van een patiënt; tijdelijk wat ontzien tot die weer hersteld is.
Niet expres
Mijn vriend is de netste persoon die ik ken. Als je hem vraagt iets te doen, denkt hij er vervolgens tot in de eeuwigheid uit zichzelf aan. Zijn huis is schoner dan menig OK. Een groter contrast met mij is niet denkbaar. Hij heeft best een tijdje gedacht dat ik het bewust deed, dingen laten liggen, rommel over het hoofd zien, of belangrijke dingen vergeten. Gelukkig heb ik hem duidelijk kunnen maken dat ik het liefst (ook) perfect ben en daarin het beste doe wat ik kan. Zelf baal ik er soms nog het meeste van. Zo kan er bijvoorbeeld een week een lege pot pindakaas op het aanrecht staan, omdat dat op mijn boodschappenlijstje moet, en dan komt het er gewoon niet op. Of dat ik aan het stofzuigen ben en mijn oog valt op een brief die gepost moet worden. Dat doe ik dan maar gelijk, en dan ga ik 's avonds naar bed en tref de stofzuiger aan in mijn slaapkamer.
Sommige dingen gaan wel goed. Ik maak altijd na het eten het fornuis en aanrecht schoon. Als ik het een dag oversla sluipt het erin dat er ook andere dingen blijven staan, dan valt het me niet meer op en voor je het doorhebt, heb je een hoardershuis.
Je moet in een relatie het vertrouwen hebben dat je beide het beste wilt voor de ander, en diegene niet bewust ergert of in de wielen rijdt.
eten
Ik kook altijd zo vroeg mogelijk. Ik zet de kids aan hun ontbijt en ga bijvoorbeeld vast aardappels schillen. Als ik niet thuis ben die dag dan zorg ik voor een makkelijk gerecht waarvoor ik de dag ervoor al voorbereidingen kan treffen. Ik zorg er dus hoe dan ook voor dat ik niet alles een paar uur van tevoren hoef te doen. Dat scheelt echt heel veel stress. Omdat ik bijvoorbeeld alleen een ovenschotel in de oven hoef te schuiven heb ik meer tijd om op te ruimen, niet dat alles spik en span wordt hoor maar dat we in ieder geval niet struikelen over speelgoed. Mijn belangrijkste doel is dus (een deel van) het eten zo vroeg mogelijk klaar hebben, misschien een tip voor jou?
Ik doe het overigens niet omdat mijn man verwacht dat alles opgeruimd is wanneer hij komt, maar omdat ik het zelf ook prettig vind eten. Soms lukt het niet of heeft er net een een poepluier wanneer hij binnenvalt, dan helpt hij direct mee. Hij begrijpt dat met kleine kinderen het niet altijd lukt dingen te plannen en dat ik mijn best doe. Ik hoop dat jouw man dat ook kan inzien.
Phryne Fisher
Haha, zo herkenbaar!
"Mijn vriend is de netste persoon die ik ken. Als je hem vraagt iets te doen, denkt hij er vervolgens tot in de eeuwigheid uit zichzelf aan."
Ongelofelijk, mijn man is precies zo!! Het heeft bij ons ook wat tijd gekost voor hij begreep dat ik dingen niet expres doe en soms gewoon snel afgeleid ben. Hij vergeet dus echt NOOIT wat. Als ik donderdagochtend tijdens het ontbijt tussendoor iets mompel over wat ik zaterdag wil koken dan hoef ik zaterdag bij wijze van spreken dus niks meer te zeggen als hij de deur uitgaat voor boodschappen. Bizar.
Trouwens
Ik kan niet geloven dat ik de term 'kids' heb gebruikt.. Brrr
Die post...
Daar kan ik dan echt over nadenken...
Waarom tilt iemand de post van de mat, maakt het open en legt het vervolgens weer terug op de mat....
Daar zou ik graag het nut van willen weten. Mijn puberzoon eet het laatste koekje op en gooit de lege verpakking terug in de kast.
Te lui om op te ruimen.
Ongelofelijk
Zulke netheid heb ik echt nog nooit meegemaakt. Post terug op de mat vind ik bizar en nutteloos, maar mopperen over een riem op bed? Een mandje met knikkers waar de knikkers dus keurig in liggen? Het lijkt wel een andere wereld. Wij zullen wel enórme chaoten zijn in de ogen van de man van Basje. Hij zou hier gillend wegrennen.
Hier liggen ook lege verpakkingen in de kast en de koelkast (wat ik dan trouwens wel storend vind hoor, loop één stap de andere kant op en je bent bij de vuilnisbak, denk ik dan)
Ik neig naar de insteek van Flanagan: het zal stress zijn, ontzie hem even maar bespreek ook dat je echt niet gediend bent van dit soort negatieve kritiek telkens.
Vraag
Basje, ik las toevallig in een ander draadje dat je nu ziek thuis zit. Ik geloof dat je draadjes niet mag koppelen, maar hoop dat je het niet erg vindt. Kan nl. relevant zijn hier.
Ben je ziek thuis ivm een griepje? Of meer de situatie van overspannen?
En als het het laatste is, kan dat misschien ook stress (zorgen) of verkeerde verwachtingen bij je man (hele dag thuis, dus ze heeft alle tijd) teweegbrengen?
Misschien goed om je man te vragen of er iets is dat hij er nu opeens zoveel last van heeft en voorheen niet? (niet beschuldigend, maar onderzoekend vragen) Als het nl. een groot verschil is, moet er haast wel iets aan de hand zijn.
rol
Hij boos op jou omdat je het huis niet aan kant hebt? Hij is niet je vader - en jij niet het kind. Stap allereerst zelf uit die rol.
Beiden
Heb je iets van add? Dat je moeite hebt je te concentreren, dingen af te maken, met 10 dingen tegelijk bezig bent; zoals dan gebeurt zoals Phyrne omschrijft met de stofzuiger?
Ik denk dat jij organisatorisch wat vaardigheden mist maar hij zeker op communicatief vlak.
Tijd voor een gesprek dus, waarin hij geen verwijten mag maken, er door jou geen verdrietige houding wordt getoond, je niet op zoek gaat naar een strak stramien, maar waarbij je eerst gaat vertellen waar het vandaan komt dat je het niet op orde krijgt en wat je nodig hebt en waarbij hij vertelt waarom hij zo stressvol binnenkomt en wat hij nodig heeft ( bv eerst rust/ tenminste de woonkamer opgeruimd en hij dan dus uit de keuken wegblijft).
Ik snap dat je het niet expres doet, maar iedereen kan iets aanleren,al is het maar iets kleins.
Jullie allebei
