Samenwonen en niet blij

Knuf

Niks om je voor te schamen! Het is toch ook een grote stap?! Ik herken het wel van lang geleden. We zouden gaan samenwonen en ik zat met al mijn spullen in een busje te stressen. Er van overtuigd dat het een grote vergissing was. Dat was het niet... Volgens mij hoort het er erbij. gewoonniet te veel aandacht aan besteden. het zijn gevoelens geen waarheden

Mijk

Poeh

Nou, ik weet het niet hoor, of het normaal is en erbij hoort. Kan het geen intuïtie zijn? Ik hoop voor je dat jouw huis niet al te snel verkocht wordt zodat je echt kunt ervaren hoe het is om samen te wonen, en nog een weg terug hebt voor het geval het toch niet werkt.

Tja

Ik heb ook flink wat verkeerde beslissingen genomen in mijn leven en één ervan was samen te gaan wonen met mijn ex. Ik had er niet helemaal een goed gevoel bij, maar ik wilde zo graag dat we een leuke relatie hadden, hij wilde zo graag samenwonen, elke relatie heeft wel wat, dat heen en weergereis is ook niks, er waren genoeg argumenten te bedenken om het toch te doen. Achteraf gezien was dit het begin van het einde.

Nou hoeft dat bij jou natuurlijk helemaal niet het geval te zijn, maar ik zou je gevoel wel serieus nemen en in elk geval geen grote stappen zetten zoals je huis verkopen ofzo. Eerst maar eens kijken hoe het verloopt zo samen, dan kun je later altijd nog samen iets groters kopen. Sterkte ermee, dit was vast niet hoe je het je had voorsteld.

Tja....wat is het?

bedankt voor jullie reacties....Is het intuitie, is het angst, ik weet het niet en kom er ook niet uit 1,2,3. Ik ga er ook mee aan de slag bij de hapto, wat ik momenteel doe, ik weet wel dat het thuis nooit leuk was en mijn ouders altijd erg onaardig deden tegen elkaar, echt naar om daarbij op te groeien, dus ik kan het momenteel niet meer zo goed scheiden allemaal. komt dit gevoel vanuit angst dat wij het dan ook zo gaan krijgen? Ik heb nooit langer dan 3 jaar samengewoond, mijn dochter was nog klein toen haar vader en ik uit elkaar gingen. Ik weet alleen wel dat ik van binnen erg verdrietig ben..Ik ben lekker met mijn dochter naar ikea gegaan, daarna helemaal fout naar KFC en toen naar de film, new years eve, nou daar kon ik eindelijk gelegitimeerd een potje janken....Ik hoop zo dat het allemaal goed komt....Wou ik toch weer een gezin zijn en moesten we daarom zo nodig samenwonen...ik kom er even niet uit...
Fijn dat ik mijn hart hier even kan luchten, ik durf het echt niet te vertellen aan anderen, ze zullen me zo dom vinden.

Moeilijk hoor

Ik begrijp wel dat je je twijfels niet wilt delen met je vriend (misschien zijn het wel hersenspinsels), maar de impact is natuurlijk vreselijk groot als het wel mis gaat. Bedenk ook dat je nooit 'het gezin' gaat krijgen zoals je voor ogen hebt, je wordt op zijn best een goed lopend samengesteld gezin. Ik heb ook nog in gedachten wat je vertelde over jullie vakanties (dat ben jij toch?). En ik snap ook zo goed dat je het gewoon en leuk wilt hebben als gezin, net als 'iedereen'.
Maar goed, mijn uitspraken zijn heel erg gekleurd door mijn eigen ervaringen, dus misschien kun je beter naar de wijsheid van Tirza luisteren.

Vic,

Ja dat was ik...Maar ik ben zelf ook niet de makkelijkste...nogal een HSP zeg maar volgens mijn puberdochter...Dus dat maakt het er voor mijn vriend (en anderen soms in mijn omgeving) niet makkelijker op. En dat gecombineerd met de overgang, tja misschien zie ik het op dit moment allemaal niet goed, misschien zit er in de kern ook wel een gevoel dat het voor mij toch niet is weggelegd. Au, dat zit best wel diep. Dus genoeg voer weer voor de hapto...Ik zou ook graag een ongecompliceerd en nuchter wezen willen zijn.
Thanks Vic voor je meedenken altijd!

Sprong in het diepe

Beste Incognita, je aan iemand binden en een huishouden delen blijft in principe een sprong in het diepe. Het is niet vreemd dat nu je de sprong gewaagd hebt er gevoelens boven komen van help waar ben ik aan begonnen. Vooral nu je je realiseert dat terug minder makkelijk kan.
Rustig nou maar, het is als je het dag voor dag neemt helemaal niet zo eng als het lijkt. Gewoon net als eerder, alleen blijft hij steeds een dagje langer ipv naar een eigen huis te gaan.
Wel wil ik je waarschuwen om je verwachtingen niet te hoog te spannnen en niet in termen van Bluebandgezinnetjes te gaan denken. Die zijn nep. Denk liever aan de situatie zoals die was als jullie bij elkaar waren tijdens het latten en dat dat gewoon wat langer duurt.
Probeer ook vooral om gewoon jezelf te blijven. Jullie hebben voor elkaar gekozen om wie jullie zijn met al jullie goede en minder goede kanten. Ik heb vroeger aardig wat potentiele relaties kansloos gemaakt, omdat ik juist te hard mijn best deed en probeerde te veranderen in de 'perfecte' persoon, waarop vriendjes juist afknapten, omdat ze juist op mij gevallen waren en niet op een een of andere nepafspiegeling van wat ik dacht dat zij zouden willen.
Het heeft een tijd geduurd voordat il door had dat mijn grootste aantrekkelijkheid juist lag in gewoon mezelf zijn en eventuele oneenigheden niet altijd gelijk vertaalde in niet-genoeg-van-elkaar-houden. Je kunt prima dol veel van elkaar houden en het toch ineens zijn of boos op een stomme actie of eens gewoon chagarijnig zijn of eens alleen te willen zijn zonder dat dat gelijk een vermindering van liefde hoeft te betekenen.
Neem elkaar zoals je bent, dan doen jullie al 7 jaar, dus is helemaal niet anders dan anders, respecteer elkaar en bovenal probeer jezelf of die ander niet te veranderen in een een of ander droombeeld en dan komt het echt wel goed.
Groeten Primavera

Hier

hier ging het anders, wij stonden beide meer dan 200% achter die beslissing, 'wisten' gewoon dat we dat écht wouden. We hebben daarna ooit wel eens een moeizamere periode gehad, maar steeds geweten dat we echt samen horen door dik en dun.
Heeft hij zijn huis verkocht op jouw vraag ? Omdat jij het lelijk vond ?
Het 'verander voor niets of niemand'zinnetje spreekt mij persoonlijk NIET aan. Ik vind wel dat je in bepaalde dingen best rekening met elkaar kan houden en beide wat water in de wijn kan doen. Net zoals het meubilair wat veranderingen zal ondergaan, moet je zelf ook niet bang zijn van wat aanpassingen

Primavera,

heel erg bedankt voor je relativerende woorden!
Dit is meer hoe ik het moet gaan zien, ik zie zoveel apen en beren dat ik er gek van wordt, knoop in mijn buik enzovoorts.
Dat droombeeld, daar heb je helemaal gelijk in, ik had er zulke hoge verwachtingen van al die jaren, dat nu het zover is het eigenlijk zo blijft zoals het al was misschien, hoop ik .
Ik moet zorgen dat ik wel af en toe alleen kan zijn, dat vond ik heerlijk de afgelopen jaren, ''s avonds lekker op de bank en geen praterij meer aan mijn hoofd. Okk omdat ik voor mijn werk de hele dagal praat met anderen. Dus ik moet mijn weg hierin nog vinden denk ik. Voor mijn vriend verandert er veel meer, hij heeft huis en haard opgegeven om bij mij te wonen en gaat naar een andere provincie ook nog.
Nogmaals bedankt voor je meedenken!
Groet Incognita

Tirza,

Zoals ik al zei in een ander draadje, ik zou graag ietsiepietse hebben van jouw vermogen te relativeren ☺.
Bedankt!

Sinilind,

Het heeft zolang geduurd omdat mijn vriend zo-ouderschap heeft en we moesten wac hten tot dochter uit huis was en zoon is nu 19, dus nu kan hij het tegenover zichzelf vernatwoorden, eerder nog niet.
Het huis staat nog niet in de verkoop, as vrijdag zouden de foto's gemaakt worden maar ik het het even naar voren geschoven...Blijft het feit dat het hier echt te klein is...Tja wat is wijsheid. Dit gevoel overvalt mij ook enorm, het is gewoon heel vreemd.
Groet, Incognita

Niet raar ik begrijp het

mijn situatie was iets anders, maar na mijn scheiding een eigen flatje en mijn vriend trok bij mij in. Na een paar maanden heeft hij zijn eigen woning opgezegt.
Al die tijd nergens last van gehad, het was tenslotte mijn huis, maar toen kochten we samen een huis, en daarmee ook de "paniek" ieks oeps wat eng ik geef mijn onafhankelijkheid volledig op.
Dus kwamen de vragen, wil ik dit echt, is dit echt de man waar ik mijn leven mee wil delen, wat als het mis gaat......enz
maar ik heb gewoon door geademd, alles over me heen laten komen en achteraf snap ik niet waar ik me zo druk over gemaakt heb.

Dus blijf adem halen, laat het over je heen komen, en je zal zien dat het goed komt.