Scheiden en alle emoties
Hallo,
Scheiden .... wat een toestand. Ik weet niet eens hoe ik moet beginnen. Ik heb 11 jaar een relatie en 2 kinderen. Het gaat al jaren niet goed. We zijn uit elkaar gegroeid, hebben last van sleur en irritaties. Mijn man is heel passief, hij wil niet veel. Voornamelijk wil hij geen gezeur aan zijn hoofd en achter de computer zitten. Ik heb geprobeerd daar verandering in te krijgen maar dat lukt niet. We hebben zo goed als geen sex meer, dat is de laatste jaren steeds minder geworden en de intimiteit is er ook niet echt meer. Er waren ook weinig emoties van zijn kant, en daar heb ik het heel moeilijk mee gehad. Ik was het zo zat dat ik steeds met hem probeerde te praten, maar hij zag dat alleen maar als gezeur. Terwijl ik gewoon onze relatie wilde redden. Als je niet meer praat en niks leuks samen doet groei je ook niet meer naar elkaar toe. Maar goed na veel ruzies heeft hij gezegd dat de koek gewoon op is. Hij wil alleen wonen en rust hebben. We zijn nu zo ver dat het ook echt vast staat dat we het niet meer gaan proberen en dat we een plan gaan maken om uit elkaar te gaan. Ik ben zo teleurgesteld omdat ik zoveel energie in hem en mijn gezin heb gestoken. Ik heb altijd geprobeerd de boel bij elkaar te houden maar het gaat niet meer. Terwijl ik het zo zat ben allemaal is hij degene die het niet meer ziet zitten met mij! En dat frustreert me enorm. Juist omdat ik degene was die zoveel moeite voor deze relatie heb gedaan. Ik voel me niet gewaardeert en gerespecteerd. Ik verdien het niet om aan de kant gezet te worden. Ik zou de persoon moeten zijn die er een punt achter zet. Niemand heeft begrip voor hem, zelfs zijn familie niet. Ze denken dat het een fase is of dat hij last heeft van een depressie. Dat laatste denk ik zelf ook maar hij zegt dat er niks met hem aan de hand is. Hij wil gewoon niet meer verder met mij. Hij heeft trouwens geen ander, daar ben ik zeker van. Jeetje, het is moeilijk om het verhaal een beetje duidelijk neer te zetten in een bericht. Maar ik probeer het 
. I raak zo in ieder geval iets van mijn frustratie kwijt. Ik heb momenten dat ik me redelijk goed voel en denk dat dit inderdaad het beste is. Maar ik heb ook momenten dat ik in paniek raak en denk dat ik het allemaal niet aan kan. Ik heb zoveel verdriet en slaap slecht. Ik hou nog zoveel van hem, ik wil helemaal niet uit elkaar! Maar daar heb ik geen controle meer over. Misschien is dit gewoon een zware periode waar ik doorheen moet en ben ik over een jaar of zo, blij dat we door hebben gezet. Door alle gesprekken die we nu hebben komen er zoveel emoties los. We huilen en knuffelen en troosten elkaar steeds. De intimiteit die ik jaren zo gemist heb is er opeens weer. En dat maakt het nog moeilijker voor mij. Want boos zijn is zoveel makkelijker dan verdriet hebben. Ik zie nu weer de gevoelige man in hem die hij vroeger was. We willen graag vrienden zijn en ik hoop dat dat lukt want ik kan hem eigenlijk niet loslaten. Zover ben ik gewoon nog niet. Het idee dat hij straks misschien een ander heeft maakt me gek. Alles wat hij de laatste jaren niet meer met mij deed doet hij straks met een ander wel. En ondanks dat ik weet dat dat voorlopig waarschijnlijk niet gebeurd maakt de gedachte me wanhopig. Ik ben de moeder van zijn kinderen, de vrouw die er altijd voor hem was in goede en slechte tijden. Hij zou voor mij moeten vechten. Maar hij wil mij niet meer. Ik heb het denk ik extra moeilijk met het feit dat ik geen familie heb en nu door de scheiding een stukje van mezelf kwijt raak. Ik weet dat ik de kinderen nog heb maar ik voel me zo alleen. Zijn ouders zeggen dat ik altijd hun schoondochter zal blijven, maar dat is toch anders dan zelf familie hebben. Misschien klamp ik me ook teveel aan hem vast omdat hij mijn familie is geworden. En ik raak hem nu kwijt.Onze dochter van 6 denkt er vrij makkelijk over, papa gaat gewoon ergens anders wonen. Onze zoon van 9 heeft het er moeilijk mee. Ik probeer zoveel mogelijk leuke dingen met ze te doen en ga ook met de kinderen op vakantie. Nu het praktische deel. Ik werk momenteel maar een paar uur per week en ben op zoek naar een baan met meer uren omdat ik straks voor mezelf moet gaan zorgen. We hebben een koopwoning en hij wil hier niet blijven. Hij hoeft ook de overwaarde niet. Hij wil dat ik (in ieder geval voorlopig) in dit huis moet blijven. Maar ik krijg de hypotheek denk ik niet op mijn naam omdat ik (nog) geen werk heb. Dus ons plan is dat ik hier blijf wonen en dat hij mee betaald. Maar hoe zit dat wettelijk? Is het handig om voor de wet getrouwd te blijven zodat dit huis op ons beiden naam kan blijven staan? Wie heeft daar ervaring mee? Het is nu ook niet echt de tijd om een huis te verkopen en als ik hier nog een paar jaar blijf zitten hebben ze straks een leuke overwaarde die we dan willen delen. Ik heb de woningbouwvereniging al gebeld. We staan als gezin al een paar jaar ingeschreven en dat kunnen we overzetten naar mijn man alleen. Hij heeft zelfs al recht op een huurwoning vanwege de inschrijfduur. Dus dat is dan een voordeel. Het is volgens de woningbouw ook geen probleem dat hij nog een woning heeft met mij samen en dat ik hier blijf wonen. Voorlopig proberen we nog een paar maanden onder 1 dak te wonen en dan wat geld opzij zetten zodat we een nieuw start kunnen maken. Mocht het echt niet meer gaan dan gaat hij tijdelijk naar zijn ouders. Nou dat was het denk ik voor nu. Ik weet even niks meer te schrijven.
X
Draakje
Lastig
Hoi Draakje,
Tja, het bekende verhaal, zonder het te willen bagatelliseren. De bekende rollercoaster van emoties. Verder moeten met je praktische zaken, terwijl je pet er helemaal niet naar staat. Ik zou je de site OuderAlleen.nl willen aanraden. Heel veel praktische tips en ook veel herkenning voor je verhaal denk ik. En inderdaad, als je een jaar verder bent, denk je er heel anders over. Je hebt niet de beslissing genomen bij hem weg te gaan, probeer wel de beslissing te nemen voor jezelf te kiezen. Anders blijft hij je leven bepalen. En da's niet goed voor je zelfbeeld.
Veel sterkte!
Groet,
Gijs
Praktische deel
Draakje:
"Nu het praktische deel. Ik werk momenteel maar een paar uur per week en ben op zoek naar een baan met meer uren omdat ik straks voor mezelf moet gaan zorgen. We hebben een koopwoning en hij wil hier niet blijven. Hij hoeft ook de overwaarde niet. Hij wil dat ik (in ieder geval voorlopig) in dit huis moet blijven. Maar ik krijg de hypotheek denk ik niet op mijn naam omdat ik (nog) geen werk heb. Dus ons plan is dat ik hier blijf wonen en dat hij mee betaald. Maar hoe zit dat wettelijk? Is het handig om voor de wet getrouwd te blijven zodat dit huis op ons beiden naam kan blijven staan? Wie heeft daar ervaring mee? Het is nu ook niet echt de tijd om een huis te verkopen en als ik hier nog een paar jaar blijf zitten hebben ze straks een leuke overwaarde die we dan willen delen."
Vwb het praktische deel. Als je wil scheiden, moet je ook officieel scheiden. Getrouwd blijven kan op de lange duur allerlei praktische problemen geven, vooral met schuldeisers etc.
Je mag best samen een koophuis hebben zonder getrouwd te zijn, maar de vraag is of dat verstandig is als je niet samenwoont -ook hier voetangels met schuldeisers, belastingaftrek, etc. Ik zou ook niet wachten op 'overwaarde', juist niet in deze tijd waarin een huis toch al lang te koop kan staan.
Draakje:
"Ik heb de woningbouwvereniging al gebeld. We staan als gezin al een paar jaar ingeschreven en dat kunnen we overzetten naar mijn man alleen. Hij heeft zelfs al recht op een huurwoning vanwege de inschrijfduur. Dus dat is dan een voordeel. Het is volgens de woningbouw ook geen probleem dat hij nog een woning heeft met mij samen en dat ik hier blijf wonen. Voorlopig proberen we nog een paar maanden onder 1 dak te wonen en dan wat geld opzij zetten zodat we een nieuw start kunnen maken. Mocht het echt niet meer gaan dan gaat hij tijdelijk naar zijn ouders."
Het is mss verstandiger als JIJ die inschrijfduur gebruikt. je ex blijft dan achter (kan hij het wel betalen of evt een nieuw huis kopen?). In het slechtste geval heeft hij een aardige huurwoning, heb jij geen huurwoning en moet je wel je koophuis uit.
Beslis iig niet overhaast. En gebruik de tijd om allerlei praktische zaken (ook alimentatie etc) op een rijtje te krijgen.
Gijs
Hoi Gijs,
Fijn dat je reageerde. Ik ga zeker even kijken op die site. Het van me afschrijven helpt ook wel een beetje. Dat geeft me wat meer rust, want mijn hoofd loopt af en toe over. Bedankt.
groetjes,
Draakje
Tinus
Hoi Tinus,
Bedankt voor je reactie. Wat de koopwoning betreft, dat moet ik allemaal uitzoeken wat de voor en nadelen zijn van eventueel getrouwd blijven. Een kennis van mij zei ook dat als ik gescheiden ben, ik recht op alleenstaande ouderkorting heb. Maar het is moeilijk om me op de praktische dingen te focussen. We wonen trouwens op een etage, dus niet zo een duur huis. Vandaar dat ik wel zelf de hypotheek kan betalen als ik werk. en de woningmarkt is wat minder slecht voor goedkopere woningen, zoals deze. Maar het lijkt mij beter om nog een tijdje hier te blijven omdat we er dan toch winst op kunnen maken omdat we dan langer afbetaald hebben en misschien is het dan ook weer wat meer waard. Plus mijn man wil niet in dit huis blijven. En ik wil voor de kinderen niet teveel verandering dus voor hun is het ook fijn als ze in hun eigen huis kunnen blijven. Toen ik de woningbouw belde heb ik ook gevraagd of de inschrijving op mijn naam gezet kan worden. Want ondanks dat we als gezin van 4 personen staan ingeschreven staat het op de naam van mijn man. En hij heeft dus recht op de woonduur van 4 jaar (dus de tijd dat we ingeschreven staan). Het kan niet overgezet worden op mijn naam. Ik zal me opnieuw in moeten schrijven en begin dan pas aan mijn inschrijfduur. Ik heb woensdag een sollicitatiegesprek en heb goede kans dat ik die baan krijg. Zodra ik dat weet schrijf ik me meteen in, want dan heb ik meteen mijn inkomensgegevens. Bedankt voor het meedenken .
Groetjes,
Draakje
Wat dingen
Draakje:
"Maar het is moeilijk om me op de praktische dingen te focussen."
Heel normaal :s Het is idd beter om nu geen drastische besluiten te nemen. Maar tegelijk is het wel beter om je met praktische zaken bezig te houden.
Draakje:
"Maar het lijkt mij beter om nog een tijdje hier te blijven omdat we er dan toch winst op kunnen maken omdat we dan langer afbetaald hebben en misschien is het dan ook weer wat meer waard."
Dat zijn de verkeerde prioriteiten. Op termijn loop je risico's als je nog samen een huis hebt (vooral als de verhouding met je ex verzuurt), zet het dus gewoon te koop.
Draakje:
"Ik zal me opnieuw in moeten schrijven en begin dan pas aan mijn inschrijfduur. Ik heb woensdag een sollicitatiegesprek en heb goede kans dat ik die baan krijg. Zodra ik dat weet schrijf ik me meteen in, want dan heb ik meteen mijn inkomensgegevens."
Nee, je gaat je maandagochtend inschrijven. Stel dat je die baan krijgt (wanneer weet je dat, over een week, een maand), dan pas je je gegevens gewoon aan. Maar je moet zsm inschrijfduur gaan opbouwen.
Draakje:
"Een kennis van mij zei ook dat als ik gescheiden ben, ik recht op alleenstaande ouderkorting heb."
Je hebt recht op die korting, zodra je apart woont. De meest dringende reden om te scheiden, is wederzijdse schuldaansprakelijkheid (en nog wat dingen, zoals erfrecht en interessante problemen als je weerz wanger wordt). Nu je niet meer verdergaat met je as ex, moet je ook los van hem komen.
