Relaties Relaties

Relaties

Kim68

Kim68

06-05-2018 om 18:52

Scheiden van zieke partner?

Even neutraal vragen gesteld, maar is niet voor een onderzoek maar voor een concrete situatie. Fijn als jullie willen meedenken e meeschrijven ter gedachtenvorming.

Hoe kijken jullie aan tegen het scheiden van een partner als diegene ziek is (chronisch of langdurig)?

En maakt het voor jullie nog verschil als de ene partner na jarenlange relatieproblemen al voor de ziekte aangegeven had te willen scheiden, er daarna relatietherapie is geprobeerd wat niet hielp en de betreffende partner uiteindelijk dus toch wil scheiden?

En maakt het voor jullie verschil of de partners al 10 of 30 jaar samen zijn? Of de kinderen al pubers zijn en/of al uit huis?

En maakt het voor jullie nog uit hoe ziek de zieke partner is, en hoe deze zich nog zelf kan redden of afhankelijk is van zorg/mantelzorg van de partner die wil scheiden?

Of moet je als je partner ziek is voortaan altijd bij hem/haar blijven en ben je echt asociaal als je dan wil gaan scheiden?

Nb Er is geen sprake van verslaving, fysieke mishandeling, geldproblemen, maar wel dus een relatie waarin een van de partners al jarenlang niet gelukkig is met de andere partner.


Martje

Martje

06-05-2018 om 19:46

Kim

Je stelt wel erg algemene vragen. Wat heeft het voor zin om algemene antwoorden te krijgen?
Kun je wat meer vertellen over de concrete situatie?

Als je niet meer gelukkig bent kan het beter zijn als jullie gaan scheiden, maar misschien ook niet. Dat hangt van verschillende factoren af. Is er nog liefde?

Madelief

Madelief

06-05-2018 om 20:34

hier

Ik heb mijn terminale man twee jaar verpleegd. Dat was heel heftig, ook al houd je van hem, het wordt heel zwaar als het op een gegeven moment nooit meer over jou gaat en je ook geen verbinding meer kan hebben met de ander.

Zelf heb ik chronische ziekte en ben daar om verlaten (door een andere partner dan man hierboven dus) toen ons kindjes een paar maanden was.
Terwijl hij van te voren wist hoe ziek ik was, en ik ook heb gezegd 'ja maar misschien moeten we geen kinderen krijgen want ik ben veel ziek'. Antwoord was 'oh ik kan desnoods de opvoeding alleen doen en daarnaast de relatie met jou hebben'. nou niet doen. Weg was hij en nog lelijk doen tegen mij ook.

Dat alles bij elkaar heb ik wel als een soort van wrang ervaren.

Paasei

Paasei

06-05-2018 om 21:24

Fysiek of psychisch

Ik denk dat het een behoorlijk verschil maakt wat voor type ziekte het is, b.v. fysiek of psychisch. Zeg maar het verschil tussen MS en Alzheimer. Kun je nog partners zijn, elkaar bereiken op geestelijk en lichamelijk niveau (met wat aanpassingen) of is je relatie veranderd in 'zuster-patient'?

Victoria

Victoria

06-05-2018 om 22:19

Te vaag

De situatie is te vaag.....Wees gewoon concreet over wat er aan de hand is!

Phryne Fisher

Phryne Fisher

06-05-2018 om 22:48

Mag altijd

Als je niet gelukkig bent in je relatie en ‘werken aan’ niet werkt, begrijp ik prima dat je wilt scheiden. Als je kinderen hebt moet je voor hen goed zorgen, en zorgen dat ze met beide ouders contact houden. Wat mij betreft geen verschil tussen gezonde of zieke partner, alleen is gedeelde zorg wellicht wat lastiger te realiseren.

Blauwe Bes

Blauwe Bes

06-05-2018 om 23:47

Hoe ziek?

Als iemand bijna dood is, bijvoorbeeld uitbehandeld is en kanker heeft, is het misschien wel zo netjes te blijven. Ook handiger voor de erfenis.

Kaaskopje

Kaaskopje

07-05-2018 om 01:54

Als het om blijvende hersenschade gaat

kunnen de gevolgen dusdanig ingrijpend zijn voor de partner en eventuele kinderen dat scheiden noodzaak wordt, of in ieder geval verstandig om te doen.

Gaat het om een lichamelijke ziekte, dan hangt het er maar helemaal vanaf of het kies is om te willen scheiden. Als die situatie nog járen kan duren, vind ik van wel.

Kaaskopje

Kaaskopje

07-05-2018 om 02:23

Blauwe Bes

Ik vermoed dat heel wat mensen met een zieke, of door een ziekte veranderde partner met deze vraag worstelen.

Blauwe Bes

Blauwe Bes

07-05-2018 om 06:08

Kaaskopje

Waarom moet je mij daar speciaal op wijzen?

Voor elkaars geluk

Scheiden of uitelkaar gaan is niet de enige oplossing.
Je kunt ook je relatie opnieuw vorm geven en daarbij erkennen dat er afhankelijkheid bestaat, verantwoordelijkheid en geluk in een vorm dat voortaan 2 gezichten heeft. Voor haar en voor hem verschillend.
Samen werk je aan het voor elkaar krijgen van elkaars geluk.

De duur van de relatie speelt volgens mij wel een rol hierbij.
De kwestie is dat een chronisch zieke veel heeft aan een partner die vertrouwd is en goed vertrouwd kan worden. Een nieuwe relatie zal niet zou snel het niveau bereiken van een reeds langdurig bestaande relatie.

Tegelijkertijd zijn partners van chronisch zieken geneigd om te veel te bemoeien en uit handen te nemen. Een beetje verlossing daarvan zou ook de chronisch zieke lucht kunnen geven.

Tenminste: zo werkt dat bij ons.
Hij hier, ik daar en als er moeilijke dingen zijn dan help ik of zorg ik voor hulp of uitleg of wat er ook nodig is.

We zijn er vooralsnog beiden beter van geworden.
Scheiden hoeft niet.

Kaaskopje

Kaaskopje

07-05-2018 om 12:07

Blauwe Bes

Omdat ik me aan jóuw reactie ergerde. Eerst al dit: "Als iemand bijna dood is, bijvoorbeeld uitbehandeld is en kanker heeft, is het misschien wel zo netjes te blijven." en daarna dit "ook handiger voor de erfenis." Op mij komt dit over als dat je de vraag veroordeelt. Ik weet dat de stap om te scheiden van iemand die ziek is, zeer vaak pas genomen wordt als mensen ten einde raad zijn. Natuurlijk is er ook een deel wat in het kader van 'lang leve de lol' een scheiding aanvraagt als het allemaal te ingewikkeld wordt, maar dat kun je niet als uitgangspunt nemen als iemand vragen stelt over dit onderwerp. Dus als je niet echt iets zinnigs kunt bijdragen, beperk je dan tot 'alleen-lezen'.

Kaaskopje

Kaaskopje

07-05-2018 om 12:10

Miriam

Maar ik stel me zo voor dat jouw man dan nog in hoge mate zelfredzaam is, of niet?

Beter alleen

Ja, dat is ie nu weer wel. Hij was het even helemaal niet en dat was eigenlijk mijn schuld.
Ik nam ‘m teveel uit handen en was te weinig bezig met het aanpassen van zijn omgeving naar zijn noden. Ik bleef maar met “ons” en bij hem zoals hij het vroeger deed, terwijl van die “ons” op die manier al geen sprake meer was en hij zijn eigen nieuwe zelf moest vinden.

Ander huis, andere wasmachine, ander bed en minder bemoeien.

Tegelijkertijd toch bereid zijn om bij te springen als dat wel nodig is. Ik geloof niet dat dat zo makkelijk gaat als je gescheiden bent. Dat is teveel afstand denk ik.
Hij is mijn familie en ik de zijne. Dat willen we graag zo houden.

Ik ken ook “slechtere” gevallen die door de omgeving al als onzelfstandig werden benaderd, die aanzienlijk opknapten van alleen de dingen mogen doen.
Dat gaat dan langzaam en onhandig maar goed genoeg.

Mijntje

Mijntje

07-05-2018 om 12:41

kaaskopje

Kaaskopje, ik denk dat 'het netjes om te blijven' vooral is voor de buitenwereld. Dat men bang is erop aangekeken worden juist dan de (zieke) ander te verlaten.
Dat is m.i. geen veroordeling van de vraag.
Ik denk dat dit onderwerp lastig is omdat je dit soort beslissingen ook aan jezelf wil kunnen verantwoorden. Daar zijn boeken vol over geschreven (van Kluun, niet gelezen, niet mijn smaak)
Het is not done om dan aan jezelf te denken. Dat zou ik ook niet kunnen.

Blauwe Bes

Blauwe Bes

07-05-2018 om 13:14

Kaaskopje

“Op mij komt dit over als dat je de vraag veroordeelt.”

Dat is jouw interpretatie en niet mijn insteek. Ik gaf antwoord op de deelvraag uit de openingspost “en maakt het voor jullie nog uit hoe ziek de zieke partner is [...],”.

“Dus als je niet echt iets zinnigs kunt bijdragen, beperk je dan tot 'alleen-lezen”

Dat jij in elk draadje je mening geeft, maakt jou nog niet de baas van dit forum. Verder is mijn bijdrage niet onzinnig, maar heb jij hem als onzinnig geinterpreteerd, dat zijn twee heel verschillende zaken.
Ik bepaal zelf wanneer ik iets schrijf en wat ik schrijf. Maar als je dit anders wil, dan kun je mij je mailadres sturen en dan zal ik mijn bijdragen voortaan ter goedkeuring eerst aan jou voorleggen.

Het grappige is dat je dit niet zo tegen mij zou zeggen als je zou weten wie ik was, of onder welke naam ik gewoonlijk schrijf.

Kaaskopje

Kaaskopje

07-05-2018 om 13:22

Blauwe Bes

Ik voel me allesbehalve de baas van OO, neem dat aub van me aan. Maar ik vind dat de vraag van TS geen aanleiding geeft om er insinuaties op los te laten. Het kan jouw insteek niet geweest zijn, maar als dat wel zo over komt, is je woordkeus misschien minder handig. Dat overkomt mij ook regelmatig en daar wordt ik ook op aangesproken.

Je laatste zin vind ik zéér kwalijk! Dat is precies wat ik tegen al die nick-wisselingen heb. Lekker makkelijk om 'anoniem' tegen iemand van leer te trekken en onder de eigen nick mooi weer te spelen. Je maakt het er niet beter op met deze aanvulling. Dus wees volgende keer een 'vent' en laat voortaan gewoon weten wie ik voor me heb. Als je iemand bent, waar ik ook buiten OO vriendschappelijk mee om ga, stelt me dit echt teleur. En ja, dat zeg ik gewoon onder de naam Kaaskopje, zoals ik al járen doe.

Hanne

Hanne

07-05-2018 om 13:59

Netjes om te blijven...

Ik vind dat een erg lastige opmerking. Ik denk dat het niet netjes is om te blijven in een situatie waarin je niet wilt blijven. Dan is het netjes om je eigen weg te kiezen.

Wij hebben een aantal jaar geleden ook op het punt gestaan om het niet te redden. Ik ben degene met behoorlijk medische problemen, die niet beter worden, maar waaraan ik ook niet aan ga overlijden. Ons huwelijk werd zwaar omdat wij niet meer bij elkaar pasten en passen. Ik was altijd de kartrekker, mijn man kan dat niet. En ik had en heb het nodig dat iemand anders voor mij af en toe de kar trekt.

Dit hebben we ook naar elkaar uitgesproken. En toch hebben we gekozen om verder te gaan met onze relatie. Hij is niet veranderd, maar mijn verwachtingen zijn wel veranderd. En hoewel we vaak langs elkaar heen leven, delen we toch ook veel. Onze relatie heeft een andere, acceptabele vorm gekregen.

Wij zaten niet in een relatie die moeizaam was. Als dat wel het geval geweest zou zijn, weet ik zeker dat ik liever gehad zou hebben dat we uit elkaar waren gegaan. Want ik geloof niet dat je anders dit soort offers voor elkaar kunt maken.

Kaaskopje ,

Zit je nu niet op te winden over niets? Hij is wat erg bondig geformuleerd over zo'n gevoelig onderwerp, maar ik lees niets raars in de posting van Blauwe Bes .

In het Volkskrantmagazine stond laatst een verhaal van een stel waarvan het huwelijk al jaren in het slop was geraakt en dat op het punt van scheiden stond toen er bij de man zich een ongeneeslijke ziekte openbaarde met hele slechte vooruitzichten.
Het stel heeft om die reden van de scheiding afgezien en zij heeft hem uit plichtsgevoel tot het einde bijgestaan.

En die opmerking over de erfenis kun je heel cynisch opvatten of als het ultieme opportunisme zien, maar zakelijk feit is dat gewoon getrouwd blijven ook daarbij minder rompslomp geeft dan vooraf nog scheiden.

Mijntje

Kluun niet gelezen? Vooral houden zo. Wat een lul, en wat een erbarmelijk slecht geschreven boek. Of je moet houden van voetbalmetaforen in een ongepaste context, dan heb ik niets gezegd.

Mijntje

Mijntje

07-05-2018 om 14:12

Kenfan

Nee en dat ben ik ook niet van plan. Ook de film niet gezien gelukkig.

rode krullenbol

rode krullenbol

07-05-2018 om 14:31

Nu begin ik me toch serieus af te vragen ...

Is Blauwe Bes Bas Blokker, Berend Boudewijn, Bernt Brackman, Bo Bendsneyder of een in Nederland neergestreken Bud Bundy?

Redenen

Er zijn natuurlijk allerlei ziektes. Als iemand chronisch depressief is bijvoorbeeld kan dat een zware wissel trekken op de relatie. De relatie kan daardoor veel slechter worden. Een kennis leeft al jaren met een chronische depressieve man samen en eigenlijk zou ze weg willen maar dat doet ze niet want dan zou ze zich te schuldig voelen omdat hij niemand anders heeft. Ze heeft haar eigen leven opgebouwd binnen het huwelijk en haalt haar vreugde uit andere zaken maar uiteraard is het heel zwaar voor haar.

En mensen kunnen natuurlijk ook willen scheiden onafhankelijk van de ziekte. Als een partner ziek is kan je ook los van die ziekte natuurlijk nog niet meer met elkaar verder willen.

Als iemand terminaal ziek is dan is het weer anders. Toen mijn man ziek was wist ik dat hij niet oud zou worden. Het is nooit bij me opgekomen om weg te gaan van hem. Dat zou een ultiem verraad zijn geweest tegenover hem en tegenover de kinderen. Maar als iemand terminaal ziek is dan veranderd sowieso de manier waarop je over de toekomst denkt. Alles is vernauwd en uitvergroot. Maar sowieso denk ik dat dit soort vragen veel minder vaak spelen bij iemand die terminaal ziek is. Bijna niemand zal weggaan van iemand die op sterven ligt. Zelfs als het heel zwaar is. Je hebt eigenlijk ook niet de tijd en energie om daaraan te denken.

Bij een chronische ziekte die niet dodelijk is dat vaak anders. Want dan is er opeens een toekomst zonder uitzicht. Zoals bij mijn kennis. Zij weet dat ze waarschijnlijk nog jaren zal moeten leven met haar man, misschien nog wel 30 jaar. Met zo'n toekomst beeld is het lastiger om bij iemand te blijven. Zeker als de gevoelens weg zijn en er niks meer over is wat je eens samen deelde.

En er zit natuurlijk ook veel verschil tussen een psychische ziekte waardoor iemands karakter veranderd en lichamelijke kwalen.

Kaaskopje

Kaaskopje

07-05-2018 om 14:48

Kenfan

Het zou prettig zijn als ik me minder opwind in sommige gevallen, maar ik vind niet dat je overal maar met cynisme of suggestieve opmerkingen op moet reageren. Daarvoor kan er zomaar teveel achter een bepaalde vraag zitten. Ik zou de opmerkingen van Blauwe Bes als kwetsend ervaren, als ik het was. Dat is mijn graadmeter. Wat zou ik van zo'n opmerking vinden?

bieb63

bieb63

07-05-2018 om 15:16

ik denk

dat het een enorm verschil is of de relatie voor de ziekte goed was of juist niet.
Wat ik uit het bericht begreep gaat het hier niet om een psychische aandoening, maar om een lichamelijke, ook dat is een enorm verschil.
Bij een psychische aandoening ben je naast alle zorg enz. ook gewoon je maatje en de persoon die hij voor de ziekte was kwijt.

Maar goed, het gaat hier dus om een lichamelijke aandoening en om een relatie die al slecht was, dus dat is het uitgangspunt en de vraag in deze draad.
Blijft altijd enorm lastig, maar ik denk, heel nuchter, dat in een dergelijke situatie: relatie al slecht, relatietherapie geen soelaas geboden, de ziekte van de partner een druppel kan zijn. Ook al kan die partner niets aan zijn ziekte doen. De relatie was al slecht, veel uitzicht in beter (relatietherapie niet geholpen) is er ook niet, dus die ziekte maakt het nog slechter. Wat dan overblijft is het gevoel van verplichting om te blijven. En moet je dat doen? In het geval dat de relatie dus al slecht was. Ik denk van niet. En ongetwijfeld zal de omgeving daar van alles van vinden. Maar ongetwijfeld weet de omgeving ook niet alle ins en outs van de relatie zoals die was.
Wel zou het nog zo kunnen zijn dat de ziekte de relatie op zich in positieve zin zou kunnen veranderen. Meer oog, oor en begrip voor elkaar. Een ander pad. Elkaar weer uitvinden enz. Maar als dat niet lijkt te gebeuren, dan denk ik dat scheiding reëel is.

Wilgenkatje

Wilgenkatje

07-05-2018 om 15:43

en Kim...

kun je wat met de reacties?

Ik denk dat samenleven met iemand die chronisch ziek is, voor geen mens eenvoudig is. Ook niet als je superverliefd bent of zo.
Zo'n situatie vraagt een flinke mate van flexibiliteit, evenwicht, humor en nog wel wat zaken, naast een plezierige kring mensen die praktisch willen meeleven en ruimte voor beide personen binnen de relatie. Mooi hoe Miriam een en ander heeft kunnen organiseren samen met haar man, en zo kwamen er meer voorbeelden langs.

Ik kom geregeld in een zorgcentrum waar alle bewoners al heel wat hebben moeten inleveren. Velen zijn al alleen, sommigen nog samen. Het komt weleens voor dat een partner voorzichtig opgelucht ademhaalt als de ander het leven laat. Het moeilijke van chronische ziekte en zorg voor elkaar is dat je meestal niet weet hoeveel tijd je zo samen zult doorbrengen en wat er verder nog komt. In alle gevallen is het geweldig als je de zware kant van het leven met anderen samen kunt uithouden.

Kaaskopje

Kaaskopje

07-05-2018 om 15:46

Wilgenkatje

Ik lees ook verhalen van partners die al opgelucht ademhalen als partner het huis uit gaat, of eigenlijk moet. Maar wat daar dan aan vooraf is gegaan, is vaak enorm triest, maar ook ontzettend onveilig voor de gezonde partner. Maar dat gaat dan om psychische problemen, door niet aangeboren hersenletsel.

Blauwe Bes

Blauwe Bes

07-05-2018 om 18:58

We kennen elkaar niet persoonlijk

Kaaskopje, wij kennen elkaar niet van buiten OO, maar inmiddels zijn we beiden oudgedienden. Ik schrijf altijd na een paar maanden onder een andere nick, want anders word ik te herkenbaar voor mensen die mij zouden kunnen kennen.

Jij bent geirriteerd door mijn opmerking die jij cynisch opvat, ik ben geirriteerd door jouw opmerking dat ik niet mag schrijven wanneer ik wil.
Staat het dus 1-1 en vanaf hier ga ik weer verder alsof er niets gebeurd is.

Hanne

Hanne

07-05-2018 om 21:33

opvallend

Ik vind het trouwens opvallend dat wanneer iemand terminaal zou zijn, iemand wel zou blijven.

Ik hoop dat ik mijn laatste tijd kan besteden met de mensen die echt in alle oprechtheid van mij houden. Zelfs in dat geval zou ik liever scheiden, dan toneelspelen.

Blauwe Bes

Blauwe Bes

07-05-2018 om 21:59

Terminaal

Maar Hanne, stel je voor dat jij of je partner terminaal ziek is. Zou je dan nog energie hebben om een scheiding te regelen? Ik denk dat de zieke het helemaal niet belangrijk vindt. Of bedoel je niet de juridische scheiding regelen, maar meer dat de zieke partner liever verzorgd wordt door mensen die van hem of haar houden en de niet-zieke partner naar de achtergrond verdwijnt?

Kim68

Kim68

07-05-2018 om 22:25

meer info

Bedankt voor de reacties zover.

Even iets meer info. Ik ben degene die al jaren (echt al vele jaren) niet gelukkig is met mijn man. We zijn al lang bij elkaar, iets meer dan 25 jaar. We hebben oudere pubers. Ik heb vaak op het punt gestaan te willen scheiden, hetgeen dus uiteindelijk (toen ik het eindelijk gezegd heb) ertoe geleid heeft dat we relatietherapie hebben gedaan (anders zou ik de scheiding aanvragen, dus de druk was hoog bij hem, dus deed hij nu wel mee, eerder wilde hij niet). Zonder succes helaas.

Ik heb er geen vertrouwen meer in dat het echt nog leuk met mijn man gaat worden. Vanwege de kinderen weloverwogen altijd een scheiding uitgesteld, omdat ik echt dacht dat ze dan slechter af zouden zijn.
Inmiddels heb ik besloten wel een keer te willen scheiden, alleen is nog de vraag wanneer.

Mijn man wil niet scheiden. Hij wordt graag verzorgd. Hij doet weinig behalve werken en geld verdienen en vindt dat ik verder (nagenoeg) alles moet doen (kinderen, huishouden, alles wat er in huis moet gebeuren bijv. onderhoud etc.). Hij is zeg maar nogal egoïstisch en lui. Al jaren. Praten over taakverdeling lukte nooit. Hij is ook regelmatig onprettig gezelschap (zeker voor mij). De ene keer of de ene periode onprettiger dan de andere keer, andere periode.

Vanwege de kinderen heb ik een scheiding dus steeds uitgesteld en wilde ik het nog even uitstellen (zoeken naar goed moment), maar nu blijkt hij (fysiek) ziek te zijn. Zeker niet terminaal of binnenkort stervend, maar kan wel nogal wat consequenties voor hem hebben. En dus ook voor mij. Want waar nu al nagenoeg alles op mij neerkomt (naast mijn baan), zal hij dan nog meer op mij gaan leunen.

Voordat ik dit wist, had ik al bedacht dat als ik ziek zou worden ik vermoedelijk nagenoeg niets aan hem zou hebben. Als ik een griepje heb, dan klaagt hij dat het zo vervelend (voor hem) is dat ik ziek en moe ben. Dat idee. Geen inlevingsvermogen, alleen kijken naar wat dingen voor hem betekenen.

En nu vrees ik dat ik straks niet meer van hem kan scheiden (omdat je dat niet kunt maken met een zieke man) en bovendien hem eindeloos kan verzorgen terwijl hij naar verwachting dan nog minder prettig gezelschap zal worden dan hij nu vaak al is. Ik word echt heel moe en verdrietig van de gedachte dat de vrijheid die ik voor mezelf gedacht had (over een tijdje) en de rust om rustig zonder zijn hem en zijn continue kritiek te leven, dan nooit meer gaat komen. Moet ik nu mijn leven tot het einde toe opofferen voor hem?

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.