Seksueel uitgekeken op mijn man
De titel zegt het al, ik ben op seksueel gebied uitgekeken op mijn man.
We hebben een prima huwelijk verder, met ups en downs natuurlijk. Samen 2 kinderen in de puber leeftijd. We zitten wat dat betreft allemaal redelijk op 1 lijn. Het enige probleem is dat ik me totaal niet meer aangetrokken voel tot hem. Hij begint behoorlijk uit te dijen, en vindt dat verder prima. Ik niet! Hij had altijd al meer behoefte dan ik, maar nu is het bij mij wel echt tot een nulpunt gedaald. Ik val nou eenmaal niet op dikke mannen (sorry). Voel dat ik me ook een beetje schaam als bijvoorbeeld mijn collega's hem ontmoeten.
Ik ben verder echt nog wel dol op hem hoor. We zijn nu meer maatjes. We hebben het hier samen ook over gehad, en afgesproken dat we elkaar met rust laten op dat gebied. Mocht hij of ik ons gram ergens anders willen halen zou de ander dat in principe prima vinden. In principe, want bij allebei heerst de angst dat er verliefdheid bij komt kijken.
We willen graag bij elkaar blijven, ook omwille van de kinderen.
Maar toch, ik mis toch het complete plaatje zeg maar.
Herkent iemand dit?
Nee
Ik herken het niet. Maar ik heb makkelijk praten misschien. Ik val niet zozeer op een lichaam maar op hoe hij is. En hoe hij met me omgaat. In het algemeen en tijdens het vrijen.
In mijn visie is het dan ook wel bijzonder dat je seksuele aantrekkingskracht zo los ziet van het 'gehele plaatje'. Je bent dol op 'm, zeg je. En je wilt bij hem blijven, bent zelfs bang dat hij of jij verliefd wordt op een ander als jullie het seksuele deel ergens anders halen.
Tegelijkertijd noem je het bij elkaar blijven voor de kinderen. Dat kan ik dan weer niet goed rijmen met wat je daarvoor beschreef.
In jullie situatie lijkt het me levenslink voor de relatie om seks buiten de deur prima te vinden. Je beschrijft al dat je man meer behoefte heeft aan seks dan jij. De kans dat hij iemand vindt om seks mee te hebben en die hem wel accepteert zoals hij is, lijkt me reëel. De kans dat hij dan echt verliefd wordt ook.
Aagje
Eens
Helemaal eens met de hele posting van Aagje met als noot dat als ik m zou tegenkomen ik jou er niet bijwil.
Klinkt grof..Ik wil je er alleen op wijzen dat er genoeg vrouwen zijn die het niets uitmaakt en dat je moet waken voor het goede dat je hebt en iets minder oppervlakkig lief zou kunnen hebben.
Mijn partner zou bij welke verandering aan uiterlijk nog steeds mijn alles zijn.
Ik denk dat er meer speelt.
Zat nog na te denken over mijn eigen reactie
en ik denk dat ik niet helemaal genuanceerd was.
Natuurlijk ken ik zoiets als seksuele aantrekkingskracht. En natuurlijk zijn er dingen die ik mooi(er) en aantrekkelijk(er) vind dan andere. En ik snap ook dat andere mensen dat hebben. Met mijn posting zou ik misschien de indruk kunnen wekken dat dat niet zo is.
Maar juist in een relatie gaat het over het totaalplaatje. Over liefde, zorg en aandacht voor elkaar. Over fijn samen kunnen leven, over kunnen lachen en huilen met elkaar. Een seksleven dat voor beiden goed en bevredigend is hoort daar ook bij. En misschien is lichamelijke schoonheid/aantrekkingskracht er ook wel onderdeel van.
Hupsakee, jij brengt de term in, maar als ik jouw post lees dan krijg ik juist het gevoel dat je het woord 'totaalplaatje' gebruikt voor alleen de lichamelijke aantrekkingskracht. En ik kan me nog best indenken dat een veranderend lichaam wat doet in positieve of negatieve zin met lust. Maar niet dat het zo allesbepalend is. Want de rest van het plaatje dat je beschrijft klinkt prachtig. Zelf kan ik me dan helemaal niet voorstellen dat een uitdijend lichaam het geheel van het plaatje zo doorbreekt.
Maar goed, dit alles is natuurlijk zeer persoonlijk.
Aagje
bah
Jullie doen echt nergens moeite voor. Geen zin, zoek het bij een ander, misschien word je verliefd,tja dat is het risico, uitdijen en het wel best vinden. Wat een in en in lui stel zijn jullie!
en uh...
je gram halen is een uitdrukking wat gaat over wraak nemen. Niet om je seks ergens anders te halen.
deels herkenning
Ik ging me ook steeds meer ergeren aan het lakse gedrag van mijn man omtrent zijn gewicht. En sexuele aantrekkingskracht was er ook niet meer. Ik denk niet eens door zijn veranderende lichaam, maar door zijn gedrag. Dit zie ik pas achteraf trouwens, nu we gescheiden zijn. (dat is niet mijn advies trouwens hoor ! 
) en wij zijn ook niet hierdoor gescheiden.
Achteraf kan ik pas uitleggen dat het er jaren geleden ingeslopen is, eerst vond ik hem nog wel aantrekkelijk en vond ik het fijn zo'n beer van een vent te hebben (hij was toen minder dik) maar toen hij steeds meer ging eten en drinken, met mij iedere keer zijn goede voornemens besprak en ik hem ging helpen door geen lekkers meer in huis te halen, maar ik in zijn auto snickerverpakkingen vond, hij ook zelf in mijn bijzijn bij de kassa toch even nog iets van een reep op de kassaband gooide (en ik hier niets van kon zeggen,want als ik dat deed was het bonje) begon langzamerhand mijn gevoel voor hem te veranderen.
Op feestjes (dan had hij weer een 'strakke bui' die ongeveer 1 avond duurde) had hij dan het grootste woord over hoe je moest afvallen en dieeten (en dat zat hij ook de hele avond aan het water) en de dag erop thuis dronk ie in zijn uppie een hele fles wijn leeg en snaaide alles wat los en vast zat uit de koelkast.
Ik vond het een lelijke gedachte van mezelf maar het ruggengraat loze gedrag, de grote monden die ik altijd kreeg als ik zo lief mogelijk probeerde te zeggen 'doe nou niet, morgen heb je spijt' maakte dat ik hem steeds minder leuk vond.
En we waren ook tussendoor nog maatjes hoor, want als hij weer eens een tijd in een goede bui was, dan hadden we de grootste lol en goede gesprekken,ook over hoe hij het vanaf NU toch echt beter zou aanpakken (het onderwerp dieet werd ook altijd door hem aangesneden, want ik had het er allang niet meer over, er kwam toch steeds ruzie van) Sex was er ook steeds minder, ik vind een hele dikke buik en mannenborsten niet aantrekkelijk, plus het karakter wat dus meespeelde. Dat we minder sex hadden kwam dacht ik gewoon omdat we kinderen hadden, een sleur hadden, dat ik gewoon niet zo'n seksueel type was. Tot ik twee jaar naar de scheiding een lieve man tegenkwam en de vonken er vanaf spatten...dat er iets in mij zat wat ik niet kende (en we zijn nu 5 jaar verder en dat gevoel is niet weg geebt)
Ik zou dus als ik jullie was er echt nu aan trekken, ik gok dat het toch meer is dan alleen het gewicht, maar ook een stukje gedrag/karaktertrekje wat je niet aantrekkelijk vindt, dat gaat op een gegeven moment ook meetellen. Misschien kan je iets vinden waardoor jullie samen toch weer een soort aantrekking op elkaar kunnen uitoefenen, en wat misschien meteen goed is voor zijn figuur, teveel overgewicht is immers niet echt goed voor de gezondheid.
beetje eens met Sidonia hoor!
ik ben ook verbaasd.... man wordt dikker en minder aantrekkelijk en jullie vinden het beide wel prima om dan een ander te zoeken voor de sex. En jullie blijven bij elkaar, "ook voor de kinderen" Beetje kort door de bocht misschien, maar zo kun je het lezen.
Maar waarschijnlijk vind je het eigenlijk niet zo prima... lastig. Waarom hebben jullie dat zo afgesproken?? Ga je toch scheiden als de kinderen groot zijn?
Ik weet het niet
Ik weet niet of we nog bij elkaar waren zonder de kinderen. Feit is dat de kinderen er nu eenmaal zijn, en ik hun geluk niet wil verstoren door een verminderde aantrekkingskracht. Misschien zit het in mij en heb ik minder seksbehoefte, of misschien ligt het toch aan ons als combi en zou bij een andere man het vuur wel oplaaien. Ik weet het niet.
Mijn gezin overhoop gooien en dit uit gaan zoeken vind ik nogal wat. En dat terwijl we verder wel prima maatjes zijn. Het is echt niet zo dat mijn man de hele dag door alles eet wat los en vast zit. Hij probeert echt wel een beetje op zijn eten te letten, maar heeft geen zin om op een blaadje sla te leven. Hij probeert het dus wel op zijn manier, maar met een buik (die misschien extra opvalt bij zijn lengte van 1.70)wordt er toch echt wel meer van je gevraagd. Bijvoorbeeld flink sporten. En juist daar heeft ie geen zin in. Hij wil dus wel afvallen maar wil er niet teveel voor doen (haha. wie niet). En ja, misschien focus ik me teveel op het uiterlijk ipv het innerlijk, maar ik kan mijn gevoel niet forceren. Als ik die aantrekkingskracht niet voel kan ik mezelf niet dwingen zeg maar.
iets samen doen?
Ik ben zelf ook best bourgondisch ingesteld hoor, maar hou die weegschaal wel in de gaten. Misschien kunnen jullie samen iets gaan doen wat ook nog goed voor de lijn is? Hardlopen of veel strandwandelingen maken? Roeien, klimmen etc?
Hoe zou jij
het vinden als het andersom zou zijn?
Kijk naar de dingen die jullie samen hebben en ga op zoek naar een manier om elkaar ook weer op seksueel gebied te vinden.
hoe dik?
Hoe dik is hij, oftewel hoe erg is het? Ik kan me voorstellen dat bij een bepaald gewicht je het gewoon te erg vindt. Dan zou ik het ook afstotend vinden. Of maak jij je druk om een kleine bierbuik en gebruik je dit als excuus om geen seks te hebben?
overgang
Kan het zijn dat bij jou de overgang ook meespeelt in de zin van dat jij daardoor minder zin in seks hebt?
Een vraag in het algemeen
Wat is beter, sex en de stress en spanning van het moeten bij op zijn minst een van de partners, of maatjes zonder sex en daar geen stress en spanning meer door, maar met de vrijheid om daarvoor naar een ander te gaan?
'het complete plaatje'
... dat bestaat alleen in de reclamewereld.
In het echte leven ben je wijs als je er wat moois van maakt samen met de mensen die je vergezellen. Er gaat meer 'incompleets' op je pad komen dan een man met wat meer gewicht dan je aantrekkelijk vindt, let maar op.
Als je niet piep meer bent, ook nog eens niet lang, én niet tenger gebouwd, is de kans aanwezig dat je zwaarder toont dan gewenst. Jammer als je wederhelft je daardoor minder blijkt te waarderen, zich zelfs voor je schaamt (oef!!!). Je bent best wel dol op hem, jullie zijn goede maatjes, schrijf je. Hoppakee met die schaamte dan zeg, kom nou! Hij zou zo eens over jou moeten praten...
Dan de vraag van Greetje: seks halen bij een ander, omdat dit de stress van het niet willen/kunnen wegneemt? Maak het concreet. Die tijd met iemand elders gaat van de gezinstijd af. De meeste mensen hebben alleen vrije tijd in het weekend. Je neemt tijd weg die je zou kunnen investeren in goede momenten met je partner en/of je kinderen.
Wat straal je uit naar je pubers? Ga je het verkopen als een nieuwe hobby?
Beter of anders?
Greetje vroeg wat beter was sex en spanning, of geen sex en geen spannning (kort samengevat)
Waar ik moeite mee heb is de vraag. Waarom denken in termen van beter of slechter? alleen in de vraag zit al een wereld van (voor)oordelen.
Probeer eens te denken in andere termen, denk eens wat is er anders, ipv beter of slechter.
Hebben we dus gekozen voor geen seks en geen spanning.
Maar ik kan het niet helpen dat ik toch ook mijn behoeftes heb. En mijn partner natuurlijk ook. Die voelt deze "afkeer" bij mij al langer aan en heeft daardoor aangegeven elkaar daar in met rust te laten. We kunnen het verder echt prima met elkaar vinden, maar meer als goede vrienden dus.
Ik ben geen vreemdganger, dus ik vind dat niet echt een optie. Aan de andere kant wil ik dus ook niet mijn hele gezin overhoop halen. Man staat daar hetzelfde in. Soms voelt het als een toneelstukje wat we opvoeren voor de kinderen, maar aan de andere kant zijn we echt goede maatjes.
Is dat voldoende?
voldoende
Dat kan niemand anders voor jou bepalen, of het voldoende is. Probeer even het idee los te laten dat er iets 'hoort' en luister puur en alleen naar jouw eigen gevoel en behoeften. En bedenk ook: wat nu voldoende of goed genoeg kan zijn, kan over een paar jaar weer heel anders voelen. je hoeft dat niet nu 'voor de rest van je leven' te beslissen.
voldoende
, tja wat is voldoende.
Relaties scoren niet jaar in jaar uit een tien met een griffel.
Er zijn tijden van krappe zesjes bij, die hebben wij ook beleefd. Zevens. Achten. Het varieert, en het is de kunst mee te bewegen. Zoals een ander al schreef, het is niet handig in beter of slechter te spreken. Dingen veranderen. Je houdt anders van een baby dan van een puber, al is het dezelfde person.
Toneelstukjes opvoeren - dat doorzien je kinderen heus. Bewust inzetten op elkaar vriendelijk benaderen, streven naar een goede sfeer - dat zie ik niet als toneelstukje.
Een ander
Al eens overwogen samen met een ander te gaan praten. Een relatietherapeut, een sexuoloog? Als je huwelijk niet overhoop wilt halen lijkt me dat verstandiger dan met een ander te gaan vrijen.
Wie weet wordt het weer leuk tussen de lakens, of krijg je een beter inzicht wat nu echt aan die afkeer en schaamtegevoelens ten grondslag ligt. Want dat vind ik nogal wat.
ALs je nu stopt met vrijen, dooft het kwakkelende vlammetje helemaal. Zolang we nog gezond van lijf en leden zijn zou ik persoonlijk een kale broer/zus, maatjesrelatie geen optie vinden.
eens met Jippox
Alleen jij kan bepalen of jij met deze situatie kan leven (maatjes en evt sex buiten de relatie) of niet. Trek je niks aan van wat hoort of wat anderen vinden. Natuurlijk is er een kans dat een van beiden dan iemand tegenkomt die niet alleen lekker is maar ook in andere opzichten aantrekkelijk. Nou, dat zie je dan wel weer zou ik zeggen. Nu is nu. Je weet nooit wat er in de toekomst gaat gebeuren. Vaak loopt het leven, en ook een relatie, heel anders dan je van plan was.
En je kunt natuurlijk zoals Kenfan oppert eens met een relatietherapeut gaan praten. Kan ook weer nieuwe inzichten geven.
Herkenbaar
Ja, ik ken dit. Ik heb precies dezelfde situatie met mijn vrouw al heeft zij een normaal postuur. Ook wij zijn nu goede vrienden maar de liefde en seks is weg. Vandaar hopeloos op zoek naar een leuke vrouw voor af en toe seks maar zonder gevoel want dat loopt niet goed af
