Sleur

een hulp?

Kun je voor het huishouden geen hulp aannemen? Dat scheelt jou een hoop werk.

Als je ontevredenheid alleen hieruit voortkomt is dit een makkelijke oplossing. Maar er zal wel meer aan de hand zijn.

Ik ben hier in huis ook degene die vrijwel alles doet. Maar ik ben tbm en ik heb ook geen problemen met rommel. Elke dag de keuken poetsen is iets wat hier echt niet gebeurt. Ik vind zulke dingen echt niet belangrijk en ga liever gezellig naast mijn man op de bank zitten. Tot half 10 's avonds bezig zijn, wat doe je dan allemaal?

Misschien vindt jouw man wel dat je je veel te druk maakt om het huishouden, mannen hebben vaak een hele andere kijk op vies Misschien heeft hij wel het gevoel dat je het huishouden belangrijker vind dan hem.
En een man aan het werk zetten in huis is ook lastig. Het is dan zaak om de juiste toon te vinden

Maar nogmaals, een hulp in huis kan een heleboel irritaties schelen.

Zoals bij veel vrouwen

Ik zeg niet dat het klopt, maar ik denk dat een taakverdeling als die van jou bij veel gezinnen voor komt. Als dit je dwars zit, zou ik eruit pikken wat je écht graag door je man gedaan wilt hebben. Klussen waarbij ik echt lichamelijke pijn kan verwachten, vraag ik aan mijn man.

Grote schoonmaak van de badkamer komt meestal op mij neer, tenzij ik het aan mijn man vraag. Hetzelfde eigenlijk geldt voor de wc. Het komt niet in mijn man op om dat te doen, tenzij er visite komt, dan wordt de wc wel eens meegenomen in de klusjes.
Afstoffen doe ik, ramenwassen (een paar keer per jaar hooguit) doe ik. De administratie is langzaam naar mijn man geschoven, maar we doen dat min of meer samen. Mijn man is zonder mopperen altijd wel bereid om iets te doen als ik dat vraag en daarnaast pakt hij zelf veel op.
De was doe ik, tenzij ik met duidelijke uitleg vraag of hij het een keer wil doen. Ophangen doe ik liever zelf, omdat hij daar nonchalanter mee omgaat.
We doen maar wat eigenlijk, net hoe het uitkomt, met dan wel een paar uitschieters zijn kant of mijn kant uit. Afspraken maken met dokters e.d. bijvoorbeeld was altijd mijn taak. Nu doen mijn kinderen het zelf, mijn man ook voor zichzelf en ik ook voor mezelf.

Gelijk in en uit bed gaan vind ik echt zo'n totaal onbelangrijk punt, dat ik me er over verbaas dat het voor jou wel belangrijk is. Je kunt gewoon geen gelijk ritme afdwingen als je ritme anders is. Mijn man gedijt beter bij een bedtijd van 9 tot 6 uur en ik met een bedtijd van 2 tot 10 uur. Dat is nu eenmaal zo.

Als ik je lijstje zie, vind ik wel dat er meer door je man gedaan kan worden. De hond is van jullie samen, waar is zijn aandeel?
Boodschappen doen? - eerlijker verdelen.
Koken - net wie er het eerst thuis is en anders vaker om en om.
Schoonmaken - schoonmaakster of meer verdelen.
Zorgtaken, administratie en vakanties boeken...is het echt erg dat dat op jou neerkomt?
Opruimen - verdelen

Als jullie allebei net zoveel uur werken, dan moet het huishouden ook gelijkwaardiger verdeeld worden, maar je kunt wel kijken waar ieders kwaliteiten liggen.

jouw probleem, jij oplossen

ik betaal hier de schoonmaakster omdat ik het belangrijk vind en mijn vriend niet wil en kan overtuigen van mijn 'normen'.

dit proces heeft wel jaren geduurd, want vooral ikzelf wilde niet iemand over de vloer maar ik heb de stap gezet omdat ik steeds vaker hier op OOL las: als je van iemand last van hebt kun je die ander niet veranderen, alleen jezelf (of misschien de omstandigheden).

We hebben overigens ook gescheiden rekeningen dus discussie over wie wat met het geld doet betreft alleen een gemeenschappelijk deel. En de algemene discussie over grote dingen (wat vind je normaal om voor een nieuwe bank te betalen, bijvoorbeeld, dat soort dingen beslissen we samen en daar doen we dus ook best lang over).

Dus begin met je eigen ergenissen op te lossen door een goede, witte schoonmaker te regelen (via home works bijvoorbeeld, ben al jaren tevreden klant). Dat scheelt bergen met energie en dan kun je daarna eens gaan nadenken wat je evt nog meer zou willen veranderen.

gr Angela

dat vind ik wel wat ver gaan

@Angela:

Mijn probleem, ik oplossen? Dat vind ik wel érg kort door de bocht. Het is ONS huis, het is dus ONZE verantwoordelijkheid en niet alleen die van mij...

...en omdat hij er voor kiest om liever lui dan moe te zijn, zou ik dus de huishoudelijke hulp moeten betalen omdat ik me anders helemaal kapot werk?

Dat vind ik echt wel te gemakkelijk (voor hem dan) en niet fair.

Tegenwoordig zijn toch zowel man als vrouw verantwoordelijk voor het bijhouden van de woning? Zeker als je allebei fulltime werkt.

dan ook samen betalen

Ik vind het idee van een hulp in de huishouding ook een heel goed idee, maar dan vind ik wel dat je er samen voor moet betalen. Hij is een volwassen kerel met een goede baan en als hij niet wil poetsen mag hij op zijn minst wel aan de helft van de kosten bijdragen.
Ik snap je achterliggende gedachte wel hoor, maar mijn man is zo principieel op zo veel vlakken, dat ik op een gegeven moment zoiets heb van 'tot hier en niet verder!'.

ps allebei verantwoordelijk?

Wie heeft dit bepaald trouwens: "Tegenwoordig zijn toch zowel man als vrouw verantwoordelijk voor het bijhouden van de woning? Zeker als je allebei fulltime werkt"

ik denk dat je hoogstens kunt zeggen dat er veel meer mannen dan vroeger zijn die het vrij normaal vinden om in het huishouden dingen te doen, of met kinderen, maar er is gelukkig niemand die dit soort dingen bepaalt voor burgers. ja, je vindt het misschien een negatieve kant aan hem, maar het heeft mij zoveel rust gegeven dat ik mijn vrije tijd zo belangrijk vond dat ik iemand anders het strijkwerk en de badkamer laat doen.

gr Angela

ps we werken hier allebei vier dagen trouwens

over dat betalen

hebben jullie geen gezamenlijke rekening waarvan je dit soort kosten betaalt? Waarom zou jij de schoonmaakster moeten betalen? Misschien moet je eerst op 1 lijn komen over dit soort geldzaken.

dan zal ik wel feministisch zijn

Dan zal ik wel feministisch zijn, maar ik heb dat altijd al gevonden, dat zowel man als vrouw verantwoordelijk zijn voor het huishouden. Zeker als beiden werken. Waarom zou de vrouw alles moeten doen? Mannen hebben toch ook handen?

juist vanwege die eigenzinnigheid

ik blijk eigenlijk net zo eigenzinnig te zijn als hij, hoewel ik altijd dacht dat ik de redelijkheid zelve was
Ik bedoel maar: die huishoudelijke normen die jij (of ik, for that matter) je oplegt zijn ook maar een mening.
het zou al te toevallig zijn als je in een huwelijk precies dezelfde mening erover had.

ik merk trouwens dat hij veel meer dingen doet/is gaan doen in de loop der jaren met kinderen, met allerlei zaken in en om het huis, en als er een klus is die groot is of die leuker is om samen te doen dan doen we dat ook. Het uitbesteden van die routinezaken heeft zoveel tijd en rust gegeven dat je het alleen al daarom zou moeten uitproberen.

Hou vast aan je eigen huishoudnormen als je dat belangrijk vindt maar zorg dat je het oplost op een manier die je kunt beïnvloeden.

gr Angela

principes en praktijk

Principes zijn leuk en heus ook nuttig, maar als je er in de praktijk vooral zelf last van hebt, kun je beter kiezen voor een praktische oplossing dan voor keihard vasthouden aan "het móet sámen" (of dat nou is in uitvoering of in betalen van kosten)
De vraag is dan denk ik ook vooral: wil je gelijk krijgen of wil je je leven prettiger maken?

ps. wie laat de hond eigenlijk uit?

uitleg / dagvoorbeeld

En waarom ik pas om half tien neer plof?
Nou, ik zal een gemiddelde dag even kort beschrijven.

06.30 uur sta ik op en ga ik me wassen
06.40 uur ga ik man en zoontje wakker maken, zoontje wassen en aankleden, tanden poetsen, man nog eens roepen (wordt moeilijk wakker doordat hij heel laat gaat slapen 's avonds), dan ga ik naar beneden met zoontje en laat ik de hond even buiten. Maak ontbijt, maak mezelf netjes om te gaan werken, en dan om even voor half acht komt mijn man beneden, omdat ik om half acht moet vertrekken naar mijn werk.
07.30 uur vertrek naar werk
08.00 uur aankomst werk
16.30 uur klaar met werken (soms iets later), dan weer in het spitsuur naar huis.
17.10 uur zoontje ophalen BSO
17.30 uur kom ik meestal thuis met zoontje
17.30-17.45 Dan klets ik wat met zoontje en laat ik hond uit.
17.45 uur ga ik koken. Als man thuis komt (18.00 uur) gaan we samen eten, daarna ruim ik af.
18.30 Dan is het al gauw half zeven.
19.00 Dan gaat zoontje tegen zeven uur naar bed, dus wassen, pyjama aan, tanden poetsen, toilet, en dan nog even een boekje voorlezen in bed.
19.30 Tegen de tijd dat ik weer beneden kom is het half acht.
Dan moet ik vaak nog de vaatwasser doen of even een was in zetten of de boterhammen maken voor zoontje voor de dag er na.
20.00 Dan ga ik om acht uur nog even met de hond een stuk lopen, ben ik meestal even voor negen uur thuis. Dan nog een paar dingetjes (was weer in droger bijvoorbeeld), even wat opruimen wat rond slingert, en dan is het al gauw half tien eer dat ik voor de eerste keer zit.

Zo zien de meeste van mijn dagen er uit door de weeks....

goed voor elkaar

Je man heeft het prima voor elkaar. Jij niet. Jij zult dus moeten veranderen, voor hem is er weinig reden toe. De vuistregel daarbij is: klaag nooit over de dingen die je doet. Dingen die je niet wil doen, doe je niet. Wil je niet 9/10 koken, dan laat je het zitten en kook je wanneer je wel zin hebt. Wil jij elke dag een blinkende keuken, dan regel je dat. Je stelt je vuilgrens bij (is niet heel moeilijk), regelt een hulp of doet het zelf. Wil je partner ook dat jouw lijst van klussen op jouw manier wordt afgewerkt, of stelt hij heel andere eisen? Wat niet realistisch is: verwachten dat je partner jullie huishouden voor de helft op jouw manier regelt.
Echt heel feministisch vind ik je bepaald niet. Jij bent de stereotiepe ouderwetse elke-dag-slovende vrouw. En dat doe je dus elke dag gewoon zelf.
(Mijn excuses voor de wat botte, recht-door-zee benadering, maar wellicht verschaft het wat inzicht in je huidige patroon...)

paar dingen

Je gaat 's avonds wel een uur wandelen met de hond. Dat is een vrije keuze natuurlijk, zonder hond zou je ook een uur eerder kunnen zitten. Dus ik zou overwegen om de hond weg te doen. Als 'ie trouwens de hele dag alleen thuis is, is dat sowieso een goed idee, want dat is ook geen leven natuurlijk.

Verder kan je kind zich ook zelf wassen een aankleden. Als je man hem elke dag naar school brengt kun je hem mededelen dat daar voortaan ook de zorg voor brood/tussendoortje/gymspullen enz. bij hoort. En dan moet je dat ook echt aan hem overlaten natuurlijk. Als jij om half 8 de deur uit gaat neem ik ook aan dat je man en kind samen ontbijten, dus daar zou ik me dan ook niet meer mee bemoeien.

Helaas

Kan ik je lijst niet kopiëren maar ik pak even paar punten uit mijn hoofd:
- keuken elke dag poetsen zie ik het nut niet van. Alleen ergste viezigheid weghalen om te voorkomen dat er beesten komen.
- elke dag speelgoed opruimen? Lijkt me of taak van je zoontje (zijn vrouw zal je later dankbaar zijn) of niet doen. Gewoon met je voet aan de kant schuiven en alleen opruimen als je stofzuigt en dweilt (hoeft niet elke dag, gied voor de weerstand).
- boodschappen laat je bezorgen, online bestellen, op het moment dat hij (ook) thuis is.
- schoolmaakster van de boodschappen rekening betalen, besparen op boodschappen die hij lekker vindt, als hij daar wat over zegt, voorstellen allebei wat meer te storten.
- een avond samen zitten en bespreken wat iedereen graag eet, lijst met x aantal recepten opschrijven, die laten rouleren over de dagen heen. Hoef jij niet meer te bedenken wat te koken.
- vragen of hij elke (bv) dinsdag en donderdag wil koken. Boterham achter de hand houden voor je zoontje ('ik geef Pietje vast ff boterham want ik merk dat jij nog niet aan koken toebent, prima voor mij maar wordt anders zo laat voor hem')

Het is misschien een beetje flauw lijstje maar de basis is denk ik dat je moet accepteren dat hij is zoals hij is en jij alleen jouw gedrag kan aanpassen om daarmee ander gedrag bij hem op te roepen. Ik zou trouwens wel eerst nog even met hem in gesprek gaan. En dan niet verwijtend maar vaststellen dat jij het zo niet fijn vindt, meer ruimte zou willen hebben voor andere activiteiten dan de huiselijke beslommeringen en een voorstel hebt die wel iets van hem vraagt maar vooral ook andere oplossingen heeft. Dat jij dit zo niet leuk vindt is niet zijn fout, gelukkig kan hij wel iets bijdragen aan een oplossing.
Maar- zoals al gezegd- het diepere niveau adresseer je hier niet mee. Dat is een andere uitdaging.

Hond

De hond komt er wel heel weinig uit als ik jouw schema zo lees... of komt er tussendoor een uitlaatservice langs?
Ik vind het voor de hond allemaal wat sneu klinken, lange dagen alleen (5 dagen per week), twee hele korte wandelingen (van nog geen kwartier!) en een wat langere wandeling. Arm beest.
Misschien inderdaad geen gek idee om een liefdevol thuis te zoeken waar ze wel aandacht voor de hond hebben.

Goed idee: over die hond

Inderdaad: doe die hond weg (naar een goed adresje natuurlijk). In dat uur 's avonds heb je tijd met je man om weer wat meer op 1 level te komen. In dat kwartier rond zessen heb je wat meer tijd om met je zoontje te spelen, want die tijd met hem is wel karig.
Kind naar bed brengen, doe jij dat altijd? Doe het gewoon om beurten, je man zal daar ook van genieten.
Jij bent eerder thuis dus jij kookt, dat is ook wel praktisch. Maar vraag hem om samen af te wassen, en het liefst met je zoontje erbij. Die kan ook best afdrogen of de vaatwasser inruimen etc.
En in het weekend kan je man koken.

Claudia de Breij - Sleur Met Jou

Sleur is niet per definitie slecht he Het leven kan niet dag in dag uit spannend en meeslepend zijn.

Maar dat weet je wel!

Wat deden jullie vroeger samen? Toen hadden jullie ook allebei een fulltime baan neem ik aan - nog geen kind, dat niet. Maar wat deelden jullie in die jaren aan bezigheden en ontwikkeling?

Het werkschema dat je schetst zal veel gezinnen bekend voorkomen. Heel veel mannen - ik generaliseer meer even- vinden het plezierig en gewenst dat hun geliefde allerlei praktische dingen in het leven regelt en uitvoert, ook de generatie die nu volwassen wordt.
Dus als je huishouden vervelend vindt: uitbesteden!

Verder: wat je aandacht geeft, groeit. Jullie vrije tijd is redelijk schaars, op dit moment, en als je ook daarvan een groot deel apart van elkaar doorbrengt, krijgt gezamenlijkheid, verbondenheid en belangstelling voor elkaar geen kans om te floreren. Doe daar wat aan! Als je verliefd bent, ga je zonder dat iemand je erop attendeert samen de tuin doen, samen boodschappen halen en samen naar oma, naar de sportschool of het museum. Als je nu bij voorkeur alleen of met een vriendin gaat, tja, dat wordt de dood in de pot.

Kies wat waarde voor je heeft! En ga daarvoor! Ook als het niet meteen zo voelt.

Hond toch niet weg!

Wat wordt er door een paar gemakkelijk gezegd dat de hond weg moet, zou bij mij geen denken aan zijn. Bij ons thuis hebben we ook de afspraak dat ik (met hulp van dochter) de hond uitlaat. Man en zoon wilden geen hond. Man neemt het wel eens over als ik 's avonds laat thuis ben, vind ik erg aardig van hem. Dit gedeelte snap ik dus wel. Onze hond is trouwens max. vier uur alleen thuis en wordt meestal vier keer uitgelaten, waarvan twee keer kort. Vind ik wel een punt, maar weet niet hoe de situatie bij jullie verder is, onze hond zit in de bench wanneer hij alleen is.
Wat betreft de rest van je verhaal, ik snap heel goed dat je het zat bent! Jouw man doet echt weinig in huis en dan wil hij geen schoonmaakster betalen? Kom nou!
Bij ons is het zo dat ik het meeste met/voor de kinderen doe, maar man doet vaak boodschappen, kookt regelmatig, wil de was wel doen, etc. Ook halen en brengen van de kinderen doet hij wel. Ook hebben we een schoonmaakster, die betaald wordt van onze gezamenlijke rekening. Ik doe ook boodschappen en kook regelmatig, doe de was, het huishouden etc. Ik werk overigens parttime en man fulltime.
Ik zou een gesprek beginnen bijv. tijdens een etentje samen, misschien dat hij er dan meer ontvankelijk voor is. Hij zou toch eens kunnen beginnen met zich meer bezig te houden met zoon en een schoonmaakster gaan betalen bijv. Ik hoop echt voor je dat er gauw iets verandert, heb wel bewondering voor je dat je het zo lang zo volgehouden hebt.

schijnemancipatie

Je schrijft dat je er best feministische denkbeelden op na houdt. Hoe kan het dan dat jullie, op jouw baan na en met alle respect voor jou, toch nog in de jaren vijftig leven? Man heeft baan en hij vindt het blijkbaar heel normaal dat hij thuis in de verzorging is. Zelfs zijn kind krijgt nauwelijks aandacht van hem tijdens de werkweek. Ik weet niet hoe het bij jullie zo gegroeid is, heb jij alles naar je toegetrokken of is man gewoon een groot kind, of passen jullie in dit opzicht perfect bij elkaar? In ieder geval wil jij nu verandering en dat is een goed teken. Wat kun je doen?
Je begint met te zeggen dat je op een dag in de week niet meer kookt. Man kookt dan of hij zorgt dat hij ergens iets haalt. Dit beslist volhouden. De vrije tijd kun je gebruiken om samen met kind naar buiten te gaan met de hond. Houd je in de avond ook weer tijd over. Die probeer je extra gezellig te maken met manlief. Niet gaan poetsen! Dit is een heel kleine stap. Als dit lukt ga je verder en dan is er een kans dat het allemaal in balans komt. Als dit niet lukt met man dan geef ik je relatie op de lange duur niet veel kans. Maar dat zegt misschien ook wel iets over mij; emancipatie is niet alleen dat de vrouw een baan heeft. Zo zie ik het.

hond

Ik zou m'n tijd liever besteden aan mijn ega en zoon dan aan mijn hond of vaatwasser. Ik vind het lijstje toch wel heel triest eigenlijk en alle tijd die je besteed aan koken, afwassen en de hond dit proberen samen te doen met je kind en/of je man.
Je kan ook ipv de hond de vaatwasser eruit doen en samen gaan afwassen. Zo spreek je elkaar nog eens... Zijn de weekenden wel iets meer samen?

stof tot nadenken

Bedankt voor jullie reacties!

Ik heb genoeg om over na te denken

PS: De hond is nooit een hele dag alleen. We hebben uitlaatservice voor hem geregeld. En op woensdag werk ik 's middags van thuis uit dus dan laat ik hem zelf tussen de middag uit.
Het is een heel klein hondje en we wonen aan een bosrand waar hij elke dag lekker hard kan rennen. Zou hem ook nooit weg doen!

aan aardbei

Ik denk dat het zo gegroeid is. Man is van nature nogal lui. Dat zegt hij zelf ook. En ik ben van nature een regelmiep. Dus het is ongemerkt er in geslopen denk ik...
In de weekenden doen we meestal wel leuke dingen samen met zoontje.
Tenzij er iets van racen op televisie is wat man per se wil zien. Dan ga ik alleen er op uit met zoontje.

emancipatie = gelijkwaardigheid

Wat ik mis in de 'feministische' gedachten die hier naar boven komen is dat emancipatie in mijn ogen gaat om gelijkwaardigheid.

Toen ik eenmaal zag dat ík dan wel dingen belangrijk kon vinden maar dat dat niets zegt over wat híj belangrijk vindt, kon ik verder. En dat ging eigenlijk helemaal niet om huishouden trouwens, het was iets anders waardoor ik concreet merkte dat zijn manier en mijn manier gelijkwaardig zijn en dat het een kwestie van mening is.

Niet dat het dus niet belangrijk is. Maar het wordt daardoor wel een gelijkwaardige discussie en niet een 'verwijtende' discussie. Kijk als je klaarblijkelijk mijlenver van elkaar uitkomt qua principes dan heb je een probleem. Maar als het echt alleen om huishouden gaat, dan moet het mogelijk zijn om daaruit te komen.

En om te onderzoeken of het alleen huishouden is zou ik zeggen: regel gewoon die werkster en kijk of het dan iets oplost.

gr Angela

aanpasser

Ik ben ook een hele erge aanpasser van nature. Als iemand iets niet doet doe ik het wel. En dat gaat dan lang goed, totdat ik me ga ergeren. En dat kan ik dan heel lang volhouden (af en toe wat mopperen), en dan opeens explodeert het bij mij.
Maar het jammere is dat het niet echt blijft hangen bij mijn man. We hebben het al zoooooooooooooo vaak hier over gehad de laatste jaren.. en elke keer belooft hij beterschap en komt die er ook, voor een week of twee, en dan zakt het weer weg. Heb hem ook gezegd dat ik me daardoor best vaak alleen voel in ons huwelijk. Omdat hij letterlijk en figuurlijk 'afschakelt'. Ook van ons. Zo voelt dat dan. Hij heeft heel veel alleen-tijd nodig, tijd om dingen voor zichzelf te doen. En dat zijn geen wilde dingen, maar gewoon, televisie kijken, computeren, spelletjes op zijn telefoon. Dat heeft hij nodig om af te schakelen. Ik ontspan juist door met de hond te gaan wandelen, maar ieder zijn ding. Alleen heeft hij wel heel véél ontspan-tijd nodig. Daarom gaat hij ook nooit mee slapen. Hij geniet juist van dat uur of twee uur dat hij helemaal alleen is...

misschien niet makkelijk

maar ik zou een aantal taken toch aan je man overlaten. Het lijkt me dat hij er ook voor kan zorgen dat jullie zoon gewassen en met gepoetste tanden op tijd in bed ligt en dat verhaaltje kan hij ook voorlezen, ff quality time. Intussen kan jij al wat eerder met de hond naar buiten of iets anders doen wat je nodig vindt.

Verder weet ik niet of ik mijn man naderhand nog eens zou roepen, dat hij moeilijk op tijd uit bed komt doordat hij er 's avonds laat in ligt is toch echt zijn eigen probleem.

De hond wegdoen zou voor mij geen optie zijn, al hebben we zelf geen hond, er is tenslotte destijds niet voor niets gekozen voor een hond als huisdier.

en sex?

Ten eerst: het huishouden bestaat uit een aantal taken- verdeel die eerlijk. Ook al is de situatie zo gegroeid: zeg tegen hem dat het zo niet meer gaat. Als jij alles naar je toetrekt en hij graag alles uit handen laat nemen (hier precies zo)- dat weet je dan nu, dus: niet meer doen. Je kunt inderdaad alleen jezelf hierin veranderen dus laat het losss- laat hem zijn taken doen als die duidelijk afgesproken zijn en zet jezelf op de rem. Pijngrens kwa rommel en vies huis naar beneden bijstellen zeker als je man zijn nieuwe rol moet gaan waar maken. Werkt dit alles niet (geef het ff tijd): dan inderdaad voor alle klussen hulp inhuren en uiteraard samen die betalen.
Maar ten tweede: als jullie nooit samen gaan slapen, kan ik me voorstellen dat je je ook eenzaam voelt als je altijd alleen naar bed gaat. Lijkt me erg ongezellig. En daarbij: hebben jullie dan nog wel sex?