Sociopaat

Als hij een diagnose heeft als sociopaat, zit er niets anders op dan uit elkaar te gaan. Trouwens, om de dingen die hij zegt ook al. Wegwezen, red jezelf. Dit zijn gevaarlijke mensen. 

Lieverd,

Belangrijk is om naar je gevoel te luisteren. Is hij te behandelen of niet? Zo nee dat is het verstandiger om uit elkaar te gaan. Zal vast een lastige beslissing zijn maar gelukkig zijn in een leven met een sociopaat is onmogelijk.

Linxje,

De tip die ik je kan geven is: 

Zoek een hele hele goede therapeut. Iemand die er voor jou is, je steunt en advies gaat geven in eventueel het loskomen van hem.

Kun je misschien iets meer vertellen over het traject wat je verlopen hebt met hem? Hebben jullie therapie gehad samen? Hoe is hij aan de diagnose gekomen en was je toen al bij hem?

Gewoon wat gedachte gangen van mij dat je duidelijk gaat krijgen in wat je allemaal al doorlopen hebt, hoe lang ben je al bij hem?

Heb je de youtube filmpjes van de MedCircle wel eens bekeken? Daar praten ze over persoonelijkheidsstoornissen. Dit in je hart weet je dat hij niet veranderd, dat word daarin ook duidelijk verteld. Echt zoek hulp dat is mijn enige tip als je niet weg durft te gaan.

Dikke knuffel

Je moet het niet zien als "ziekte". Je kunt het beter zien als verslaving. Als je hem zijn gang laat gaan, trekt hij jou naar beneden, zonder er zelf beter van te worden. 

Is hij buitenshuis net zo erg als thuis? Geen contact met familie, geen werk? Zo ja, dat moet een hele zware last voor jou zijn, als jij de enige bent die hij nog heeft. Zoek een therapeut!

Is hij buitenshuis minder erg als thuis? Is hij in staat een baan te houden of contacten met familie of vrienden te onderhouden? Was hij vroeger beter voor je, toen hij je probeerde te versieren? Zo ja, dan ben jij dus wat in verslavingskringen een "enabler" wordt genoemd. Jij denkt dat je helpt, maar door bij hem te blijven maak je zijn "ziekte" erger. En hoe meer jij onvoorwaardelijk van hem houdt, hoe minder reden hij heeft om nog normaal te blijven functioneren naar familie/vrienden/baas/collega's toe. Als je te lang zo doorgaat, heeft hij straks niemand meer.

Wat is de reden voor je angst? Heb je zorgen over je veiligheid?

'Geen empathie ik weet het'. En toch verrast en frustreert het je (wat best te begrijpen is). Als hij gediagnosticeerd is zal hij ook bekend zijn in de GGZ-wereld. Staat hij in contact met een therapeut? Wellicht kun je dan met die therapeut een afspraak maken om te kijken hoe jij hiermee om moet gaan, want het is een heel ingewikkelde kluif. Of je zoekt advies bij iemand die veel weet van sociopaten en wat dat betekent voor de relatie. Het kan best zijn dat je hetzelfde advies krijgt als hier: wegwezen; maar wellicht krijg je dan ook antwoord op de vraag: maar hoe dan, zonder dat het je nog meer beschadigt.

Tsjor

Hopelijk hebben jullie geen kinderen. Maar hoe dan ook: ga bij hem weg want dit is echt een kwaadaardige en beschadigende relatie.

Sterkte

Linxje,

Dankje voor je antwoord. Het is dus zo dat je al heel lang dealt met hem. Wil je hem steeds kansen blijven geven?

Je weet dat je hem niet kunt veranderen maar alleen jezelf, daar ligt je sleutel. Je kunt het aantrekken en afstoten doorbreken, door echt intensief met jezelf aan de slag te gaan. Ken je het boek Liefdesbang?

Dat lezen en youtube filmpjes zijn natuurlijk maar lap middeltjes hé Linxje, bij zn persoonlijkheid, dat begrijp je hopelijk zelf ook wel... maar ik heb anders geen idee wat je buitenom je therapie aan moet met z'n situatie. Het lijkt voor mij eruit stappen maar ik weet zelf als geen ander hoe moeilijk dat is, zn stap te maken.

Heeft je man wel iets van empathie of is dat echt nihil?

Linxje schreef op 29-01-2021 om 09:04:

Bedankt allemaal voor jullie reactie . Wij hebben 1kindje...

en heb contact met iemand van het preventie team hoe hier mee om te gaan. Deze persoon geeft aan dat ik denk dat ik een redder ben , maar hij moet het zelf doen ik kan hem niet redden.

In de relatie heeft hij idd altijd wel Iets gehad , maar ongeveer half jaar geleden begon hij thuis te zitten ivm burn-out.....

Toen werden het suïcidale gedachten , en nu stemmingswisselingen heel erg. het is ook aantrekken en afstoten wat die doet...

Linxje,

Als scheiden door je hoofd gaat. Zorg je er voor, dat je goed voor jezelf gaat zorgen? Je zal nu al moeten zorgen dat je er klaar voor bent. Dat je noodzakelijke dingen hebt geregeld, zonder dat je man dit weet.

Heel geniepig. Ik weet. Als goed mens wil je dat niet. Maar je zal het nodig hebben. Als je behoefte hebt, kan ik je wel wat helpen, waar je aan moet denken.Ik ben 4 jaar geleden gescheiden van een vrouw met borderline. Empathie is daar ook ver te zoeken. En op moment dat je weggaat, wordt je daar genadeloos mee geconfronteerd. Als je denkt dat het nu lastig is. Dat wordt alleen dan nog lastiger. Je zal dan zelf regie moeten nemen. En waarschijnlijk ben je al vreselijk moe.

Robbie001, je zou best gelijk kunnen hebben, dan moet ze eerst naar de huisarts. Maar ik vind het altijd een beetje vreemd dat iemand een patiënt kan behandelen, zonder daarbij de sociale omgeving mee te nemen. De vraag: hoe ga ik daarmee om; zou toch het beste kunnen worden besproken met degene die ook de behandeling zelf doet. Maar je hebt gelijk, het zit nu niet in het pakket, dus het kan alleen als de partner toestemming geeft.

Tsjor

A-nick schreef op 04-02-2021 om 08:58:

Robbie, jij zou als geen ander moeten weten dat Linxje juist specialistische hulp nodig heeft. Het gedrag van sociopaten is zó onbegrijpelijk, de gemiddelde hulpverlener kan daar weinig of niets mee. Die komt met algemene tips die contraproductief werken. Ik heb voor mezelf veel gehad aan lotgenotencontact en voor de praktische kant aan een Amerikaans forum (BPD Family, weet niet of het nog bestaat) waar een apart deel was over het voorbereiden van je vertrek. Dit kun je maar één keer doen, doe het dus goed.

Veel sterkte!

Hallo A-Nick,

Je hebt zeker gelijk. Ze heeft echt heel erg noodzakelijk hulp nodig en inderdaad liefst van specialistische hulp. Want gewone hulpverleners gaan deze situatie niet begrijpen.

Alleen kan dat de therapeut van haar echtgenoot niet zijn vanwege verstrengelde belangen.

Ik heb altijd heel goed contact gehad met mijn huisarts. In mijn geval kende die onze situatie. Dus vandaar mijn advies. Maar je hebt absoluut gelijk. En lotgenotencontact, zeker. 

Grt R