Spijt van scheiding: wie?
Scheiden. Het gebeurt dagelijks en lijkt soms te makkelijk. Vaak heeft een scheiding een of meerdere redenen.
Vaak ook geeft het een opluchting, maakt het de weg weer vrij om opnieuw gelukkig te worden.
Maar hoe vaak komt het voor dat iemand spijt heeft van de scheiding?
Was het achteraf een impulsieve beslissing? Een bevlieging? En hebben zowel jij als je partner allebei spijt?
En jij?
Lisa?
Forumregels
Als je informatie zoekt voor een artikel in een vrouwenblaadje moet je dat er eerlijk bij zetten. En niet op deze manier aan informatie proberen te komen.
Joh
“Vaak heeft een scheiding een of meerdere redenen.”
Je meent het....
Blablablabla
‘En lijkt soms te makkelijk’. Juiste woordkeuze, lijkt.
Min éentje
Maar hoe vaak komt het voor dat iemand spijt heeft van de scheiding? -> geen idee
Was het achteraf een impulsieve beslissing? ->nee
Een bevlieging? -> nee
En hebben zowel jij als je partner allebei spijt? -> nee
Anders nog iets?
Volgende week in de "Vriendin"
"Ouders die gescheiden zijn hebben daar over het algemeen geen spijt van" 
Onze Lanza pakte het slimmer aan.
Is dit niet Lanza 2.0?
.
Geen spijt
Maar hoe vaak komt het voor dat iemand spijt heeft van de scheiding? -> wie het weet, mag het zeggen. Ik ken niemand die er spijt van heeft.
Was het achteraf een impulsieve beslissing? ->nee
Een bevlieging? -> nee
En hebben zowel jij als je partner allebei spijt? -> nee, integendeel
Nee
Dus
Tensy
Zo klinkt het wel een beetje. Wat is er trouwens gebeurd met Lanza? In lucht opgelost? Contract afgelopen?
Ik ken ze wel
Met name vrouwen, niet van de scheiding op zich maar wel spijt van de taakverdeling in het huwelijk waardoor ze na de scheiding op een enorme achterstand kwamen.
Ts heb je deze vraag gesteld omdat je een opdracht voor maatschappijleer moet maken over scheidingen?
spijt?
- Maar hoe vaak komt het voor dat iemand spijt heeft van de scheiding? - ik heb geen idee.
- Was het achteraf een impulsieve beslissing? Een bevlieging? - nee, ik had de knoop veel eerder moeten doorhakken
- En hebben zowel jij als je partner allebei spijt? - Mijn partner: geen idee. En ik heb vooral spijt gehad dat ik niet veel eerder eruit ben gestapt.
Succes met je artikel/werkstuk! Of krijgen we nu hele verhalen hoe goed jij het voor elkaar hebt, inclusief takenverdeling, intensief sporten, gezond eten en brave kindertjes?
Ligt eraan wie je het vraagt, denk ik
Ik ken een aantal mensen waarvan de partner plotseling besloot dat hij/zij wilde scheiden. Die zullen zelf vast geen spijt hebben. De achterblijvende partner kan geen spijt hebben, want het was niet hun beslissing. Maar die hebben er wel moeite mee omdat het hun besluit niet was. Vaak ook blijkt de partner niet alleen uit de relatie gestapt te zijn, maar ook grotendeels uit het ouderschap. Dat maakt het natuurlijk al helemaal geen verbetering. Of het dan een impulsief besluit was van de vertrekkende partner? Daar lijkt het voor mij wel op, maar dat zal vast niet zo zijn.
Vreemde vraag trouwens. Of in ieder geval de manier waarop die gesteld is. Doet inderdaad denken aan een onderzoekje of afstudeerprojectje...
Niets voor een tijdschrift, werkstuk, oid
Gewoon pure nieuwsgierigheid. Geen lange verhalen. Maar puur uit: was het gras groener aan de overkant of achteraf spijt...
het gras aan de overkant
Het was niet altijd makkelijk na de scheiding. Maar ik heb in de ca. 15 jaar dat ik gescheiden ben geen moment, nog geen halve seconde, spijt gehad. Ik was wel degene die de knoop heeft doorgehakt, misschien scheelt dat ook. En niemand wil een scheiding, maar soms is het onvermijdelijk.
Het gras aan de overkant was gewoon groen, maar het was geen mijnenveld meer.
Geen gras
Er was geen "gras aan de overkant", groen noch bruin. Ik kon simpelweg niet in dat huwelijk blijven zonder kapot te gaan. Dus geen spijt, nee, absoluut niet.
Bekende
Ik heb weleens gehoord van een tweede huwelijk tussen 2 echtelieden. Wat ik weet is dat diegenen een jaar of 5/6 gescheiden zijn geweest. Ik begreep ook dat die tijd heb alletwee goed heeft gedaan en dat hij relatie daar beter door is geworden.
Dus ik denk niet dat ook daar spijt is van hun scheiding.
Lisa
Heb jij zelf twijfels over een eventuele scheiding?
Blijft mijn vraag...
En jij, Lisa?
Ik ben zelf trouwens niet gescheiden en heb daar ook geen spijt van.
Ik ken wel mensen die na de scheiding met elkaar hertrouwd zijn. Alle 3 de beslissingen die daaraan ten grondslag lagen, waren zeer weloverwogen.
Zeker!
Geen spijt en het gras aan de overkant was zéker groener en is dat nog steeds.
Wel nieuwsgierig waarom je deze vraag stelt? Wil je zelf scheiden maar twijfel je nog?
Ja hoor
Hier wel spijt. Omdat ik pas na de scheiding inzag wat ook mijn eigen bijdrage was en te weinig oog heb gehad voor wat er wel was, daar had Ik graag nog in de relatie aan willen werken. Ik vind het alleen zijn vies tegenvallen en het opnieuw opbouwen van een eigen leven gaat moeizaam vanwege fysieke beperkingen. Ik mis mijn gezin enorm. Maar ik denk dat mijn ex blij is, want die had heel snel een veel jongere en hoger opgeleide nwe truus...
En ik denk ook een Lanza 2.0
Pennestreek (ietwat ot)
"Ik ken een aantal mensen waarvan de partner plotseling besloot dat hij/zij wilde scheiden"
Ik ken die "zij/hij' ook, meerderen zelf. Dat plotseling is overigens wel afhankelijk van hoe goed de ander kan luisteren. Maar jouw observatie dat ze uit het ouderschap stapten herken ik niet. Dat komt misschien ook omdat ik ook vrouwen ken die knoop drastisch doorhakten. In jouw omgeving lijken het vooral mannen te zijn die dit doen en die dan ook zulke waardeloze vaders blijken te zijn dat ze geen ouderrol meer willen hebben.
en ot
De scheiding is de beste beslissing die we destijds hebben genomen. Dat geldt overigens ook voor mijn ex. En voor de volledigheid, we zijn allebei volwaardige ouders gebleven.
Of frustratie?
Naast dat ik 't spijtig vind dat 't mis is gelopen heb ik ook wel een soort frustratie. Het opgroeiende gezin en de carrière die gemaakt moest worden zorgden bij ex voor veel stress die op mijn bordje belandde. En dan is die periode voorbij, komt er ruimte om weer naar elkaar te kunnen kijken, trekt ie de rolluiken helemaal dicht en krijgt truus de voordelen van de investeringen die ik jarenlang gedaan heb. Dat vind ik moeilijk hoor. Ze kunnen zo lekker lachen samen. Ja duh, dat konden ex en ik ook toen we nog geen kinderen hadden. Dat had ik zo graag weer terug zien komen.
Ik twijfel soms
Inderdaad...
Moeilijk.
bij mij
De scheiding was niet mijn keuze dus daar kan ik geen spijt van hebben, en ik heb ook geen spijt dat ik zelf de scheiding niet zelf ooit heb aangevraagd.
Maar ik ben inmiddels 5 jaar verder en ben veel gelukkiger dan daarvoor.
Ik wilde mijn gezin zo graag in stand houden, dat ik het onaardige en onverschillige gedrag van mijn ex altijd maar tolereerde en alleen het leuke wilde zien en daar dan weer dagen op kon teren.
Toen hij weg was, was ik eigenlijk binnen een week een soort van relaxed. Geen teleurstellingen meer, geen getrek van mij aan mijn partner, van 'blijf nou eens thuis, gezellig bij ons". (hij was altijd met zichzelf en zijn plezier bezig, qua tijd en geld)
Natuurlijk was er ook stress na zo'n scheiding, maar opluchting overheerste.
Dus ja, ik ben de andere partij in de scheiding maar er zeker beter uitgekomen.
Mijn ex woont nu samen met een grotere equivalent van zichzelf, vraag me af of hij wel happy nu is, hem wordt wel een enorme spiegel nu voorgehouden.
Nee
Geen seconde.
Het enige dat ik jammer vond en vind dat ik het gezin niet bij elkaar kon houden en mijn kinderen geen liefdevol(le) huwelijk/relatie kon voorleven. Ik was gegaan voor "tot de dood ons scheidt".
De kinderen zelf dachten daar gelukkig heel anders over trouwens.
verkeerde verwachting
Geen spijt, maar ik had wel gehoopt van het nare gedrag van ex af te zijn. Dat is alleen maar erger geworden helaas. Hij heeft altijd precies gedaan waar hij zin in had en om de waarheid heengedraaid, en daar heb ik helaas nog steeds mee te maken. Houdt zich niet aan afspraken, doet geen overleg over de kinderen. Daar baal ik echt van, dat is juist het stuk waar ik vanaf wilde. En dat leeft gewoon voort.
Ik!
Ik heb zo’n kleine 10y geleden mijn relatie opgebroken (niet getrouwd, samenwonend met kind) en aangegeven dat ik niet door wilde, omdat ik dacht dat ik beter af was zonder hem. Wij zijn toen uit elkaar gegaan - ieder eigen huis, regeling kind etc.
Ik heb na een tijdje/zo’n anderhalf jaar daar heel erg spijt van gekregen, omdat ik toen afstand had genomen en tot de concl kwam dat ik wel met hem doorwilde.
Nou haha, daar dacht hij inmiddels anders over 
Ik heb hemel en aarde moeten bewegen om hem ervan te overtuigen dat wij gemaakt zijn elkaar. Enfin, een jaar later, was het allemaal weer ok en inmiddels zijn we zes jaar, en een kind, verder. Het heeft ons beide goed gedaan de periode dat we uit elkaar waren. Met name voor mij, maar ik had echt zon’n spijt achteraf, gelukkig goed gekomen (en gebleven), maar voor hetzelfde geld was het niet goed afgelopen. Ik kan mij dus goed voorstellen dat mensen spijt kunnen hebben van een scheiding.
