Therapie, hoe lang duurt het voor het iets oplevert?

Voorschotje?

Dat zal niet makkelijk voor je zijn nu. Een breuk doet pijn hoe dan ook.
Maar ik denk niet dat je een voorschotje op de therapie kunt nemen. En mischien is het wel verstandiger om gewoon wat afstand te nemen. Mensen die in therapie gaan kunnen erg sacherijnig worden van de zaken waar ze emotioneel mee bezig zijn. Daar moet je soms erg geduldig mee zijn.
Ik ben benieuwd of je ook antwoord krijgt op je vraag naar ervaringen.
Zelf heb ik weleens een partner meegekregen naar therapie die er toch niet voor open bleek te staan. Dus daarna was het juist echt helemaal over.

Goh, nu al twee hele zinnige reacties!

Anne zegt: "Zelf heb ik weleens een partner meegekregen naar therapie die er toch niet voor open bleek te staan. Dus daarna was het juist echt helemaal over." Ja, die kans bestaat natuurlijk. Gelukkig gaat hij niet in therapie omdat ik dat wil maar omdat een vriend hem dat heeft aangeraden, dat scheelt denk ik een stuk.

En Narcissa, het stemt me hoopvol dat je schrijft dat je al snel minder explosief werd, dat is precies wat ik nodig heb, zoals hij nu is valt er domweg niet met hem te praten. Ik heb hem een mail gestuurd met dat mijn liefde voor hem heus niet zomaar over is maar dat het beter is dat we voorlopig niet te veel contact hebben. Wat mij betreft is de verkering dus weer aan, ik heb hem geen voorwaarden gesteld, heb hem alleen gezegd dat therapie een uitstekend idee is. Vind het geen probleem als hij veel over zichzelf gaat praten, graag zelfs, ik vind het interessanter dan op de bank voor de tv hangen.

Zelf heb ik geen psychologische ondersteuning nodig, ik heb jaren geleden al eens psychotherapie gehad en weet wel waar de schoen wringt, die therapeut was alleen niet in staat me op weg te helpen met gedragsveranderingen (vluchten in sex, relaties met foute mannen). Wel heeft de therapeut me gezegd dat ik prima zelfinzicht heb en dat is prettig om te weten, ik ben kennelijk goed in staat om met relativeringsvermogen en zonder zelfmedelijden naar mezelf te kijkenen. Ondersteuning in deze moeilijke fase zoek ik wel bij vriendinnen en op dit forum, hem heb ik daarvoor niet nodig, hij heeft voorlopig genoeg aan zichzelf. Verder ga ik meer dan vroeger mijn eigen gang en stel me minder afhankelijk op van zijn luimen.

Ligt eraan

Ik ben zelf in psychotherapie geweest en groepstherapie en dat heeft meer ellende opgeleverd dan iets goeds.
Daarna ben ik samen met ex naar relatietherapie geweest en die man drong tot mij door............. Ookal ben ik daar maar vier keer geweest het heeft voor mij heel erg geholpen wat hij tegen mij zei.
Een ander effect was dat ex erachter kwam dat hij niet meer van mij hield dus dat de relatie over was, maar okee dat is weer een ander geval.
Wat een therapie met iemand doet ligt aan de persoon zelf, de therapeut de inzet, passend zijn van de therapie etc etc.
Muizemeis

Leanne en muizemeis

Ik herken me heel erg in jouw verhaal, had het bij wijze van spreken kunnen schrijven als jij de vraagstelster was en ik de reagerende. Heb contact gehad en hij twijfelt nu weer of hij naar de psych wil, bah. Hopelijk kan ik hem overhalen om toch eens beiden te gaan, al is het maar voor één sessie. En dan is het natuurlijk afwachten wat eruit rolt, misschien komen we erachter dat we niet bij elkaar passen. Ben een jaar of achttien geleden zelf eens in therapie gegaan, met die therapeut klikte het niet, het was een zwijgende man die mij maar aan liet praten, ik wist volgens hem prima hoe de vork in de steel zat, fijn dat dat bevestigd werd maar vervolgens wist hij me niet op het rechte spoor te zetten. "Je moet het zelf in de praktijk brengen." Geen tips, niets. Tja, wat heb je daaraan.

En toch

is het heeel bijzonder dat een man voor je in therapie gaat. Zelfs al is het na jaaaaren. Was het een eis of een voorwaarde ? Hij moet wel heel veel van je houden, lijkt mij zo.

Judith

Ja, ik vind het ook héél bijzonder en accepteer het nu maar dat hij weer terugkrabbelt, het is niet niks om te moeten bekennen dat je professionele hulp nodig hebt. Het is geen eis maar een voorwaarde, zonder therapie zal het niet lukken een goede relatie op te bouwen. Hij verwijt mij dat ik ontzettend heb lopen klooien met mannen en sex, en daarom niet te vertrouwen ben. Dat is pertinent niet waar, ik ben geen vreemdganger. Maar ik snap wel dat hij dat van mij niet gelooft, dat moet een peut tegen hem zeggen, die kan dan ook duidelijk maken dat hij zijn hand eens in eigen boezem moet steken.

Brunette

Therapeuten zijn er niet om te zeggen wie gelijk heeft en niet, en wie nodig de hand in eigen boezem moet steken, vrees ik...

En als ik het allemaal zo lees, moet ik zeggen dat ik diep bewondering heb voor je uithoudingsvermogen!

Therapeut

Ik vermoed dat de vriend van Brunette verwacht dat de therapeut gaat zeggen dat zijn reacties volkomen normaal zijn omdat Brunette zo'n losbandige vrouw is.
Wat ik niet snap is dat je zoveel energie steekt in een relatie die pas 1,5 jaar duurt en driekwart van de tijd verstoord wordt door ruzies en verwijten. Wat is er nu precies zo leuk aan die man?

Poeh hé

That's different cook! Ik heb even je posting van 17 februari opgezocht. Ik dacht echt dat het helemaal de goede kant opging met jullie.

Je hebt ook een keer geschreven dat je geen overdreven zorggedrag hebt, en zelf stevig in je schoenen staat. Ik zou aanraden het (hem) even los te laten. Of, hoe en wanneer hij therapie zoekt is aan hem. Dat hij zo'n klap heeft gekregen van jullie break-up, heeft natuurlijk dieperliggende redenen. Maar hij zal het toch echt zelf moeten op- en aanpakken. Als hij al een eind op weg is, kun je misschien overwegen om met hem mee te wandelen, naast hem.

Jij bent niet de oorzaak van zijn problemen. Wat het wel is, is aan hem en als hij wil, een therapeut om dat uit te zoeken.

Liefs,
Fély

Eens met vic

Hoe interessant het ook moge zijn, ik snap het ook niet. Van mij zou hij z'n complexen lekker in z'n eentje mogen uitzoeken hoor. Ik vind echt dat je heel veel geduld met hem en z'n (naar mijn idee) waanideeën hebt gehad).

En nu even on topic, ik heb een half jaar therapie gehad toen ik suicidaal was, en heb er helemaal niets aan gehad. Het doel van de therapeut was om de onderliggende problemen van mijn emoties aan het licht te brengen, maar aangezien ik aardig analytisch ben en mezelf vrij goed ken, was ik haar altijd zo'n 10 stappen voor. Ik vond het vooral frustrerend.

Rust in mijn kop.

Toevallig ben ik vandaag net met een tijdelijke baan die me lichamelijk moe maakt, ik heb dus even helemaal geen tijd en energie voor hem. Laat het hem maar uitzoeken met zichzelf. De tijd heelt alle wonden, ik zie wel waar dit op uitdraait.

En het is ook zo: hoe meer je aan hem gaat trekken hoe meer tegengas iemand geeft en verderweg je raakt. Misschien is die gedachte een troost of een steun.

Er is geen gelijk

Het lijkt erop dat je ervan uitgaat dat meneer 'geneest' naar een man zoals jij hem wilt hebben. Maar het is geen infectie, of een gebroken arm. Therapeut zal meneer helpen zijn eigen weg te vinden. Kan wel eens niet de weg zijn waarvan jij hoopt/verwacht dat hij die zal inslaan. Kan natuurlijk ook heel erg leuk zijn.