Twijfels na midlife crisis en ontrouw

Dag,
Ik wil hier graag mijn verhaal kwijt en ben benieuwd of er mensen zijn met dezelfde ervaringen of een goed advies.
Negen maanden geleden vertelde mijn man voor mij totaal onverwachts dat hij verliefd was op een andere vrouw. Hij was kort daarvoor een paar dagen naar het buitenland geweest voor werk en daar heeft hij haar ontmoet. Ze zijn met elkaar naar bed geweest en hebben in de twee weken erna veel app-contact gehad. Toen vertelde hij het mij, uit zichzelf. Ik was natuurlijk boos, verdrietig en in paniek. Hoe kon dit gebeuren? Achteraf zijn er zeker dingen te noemen die niet meer helemaal lekker zaten in onze relatie, maar het was allemaal zeker niet slecht.
De dag nadat hij me dit had verteld zijn we samen gaan praten over de situatie en onze relatie tot nu toe. Dat waren moeilijke, maar ook mooie gesprekken. Tegelijkertijd vroeg mijn man zich ook af of hij wel door wilde gaan met het werk dat hij al jaren doet, stelde hij zich vragen over de manier waarop hij zijn leven in het algemeen inrichtte enz. Heel veel kenmerken uit het lijstje midlife-crisis waren aanwezig.
Eerst wilde hij dat woord niet eens horen, later wel wat meer en toen heeft hij een paar gesprekken met een psycholoog gehad. Uit deze gesprekken bleek voor hem dat hij thuis niet weg wilde. Ook heeft hij dingen geleerd over zijn eigen manier van reageren binnen onze relatie en in het algemeen dat hem veel inzicht heeft gegeven. Aansluitend hebben we een korte relatietherape gevolgd en daaruit was (ook zijn) conclusie dat we samen verder wilden.
En dat doen we ook, we hebben samen in de afgelopen maanden veel samen ondernomen, praten veel, hebben het prima in bed enz. Niks te klagen zou je zeggen. En toch...
Het valt mij op dat mijn man heel vaak vrolijk, blij is en dan ook veel contact met mij zoekt. Lichamelijk, een hand op mijnent in het voorbijgaan, een kus onder het koken enz. En dan opeens slaat zijn bui om en lijkt het wel of hij me ontwijkt. Dan is hij afstandelijk en beleefd.
Er zijn verschillende momenten geweest in de afgelopen maanden dat hij letterlijk heeft uitgesproken dat hij met mij verder wil, dat hij onze relatie heel waardevol vindt enz. Maar ook zijn er gesprekken geweest waarin hij min of meer aangaf dat toch niet helemaal zeker te weten.
En dat vind ik moeilijk. Ik merk dat ik hele dagen bezig ben met het peilen van zijn stemming. Als hij vrolijk en toeschietelijk is, ben ik het ook, maar zodra zijn bui omslaat, slaat bij mij de onzekerheid weer toe.
Een ieder die ons zou zien zou in eerste instantie denken dat we nu een top-relatie hebben. Maar bij mij blijft er een knoop in mijn maag zitten. Wil hij echt wel verder of zegt hij het alleen om zichzelf de tijd te geven dit verder uit te zoeken? Houdt hij echt wel van mij?
Ik ben zo benieuwd of er mensen op dit forum zijn die deze situatie herkennen of met mij mee willen denken en me advies kunnen geven. Dankjewel alvast!