vader dochter verhouding
wij zijn getrouwd 15 jaar, hebben 3 kinderen, onze oudste dochter is 14 jaar.
mijn man en ik hebben altijd alles samen gedaan tot zon 3 jaar geleden.
samen overleggen, stond smorgens op voordat hij ging werken om samen te eten.
als hij thuis kwam was ik de persoon die hem koffie gaf en eerst begroete.
nu zijn deze rollen omgedraaid, ik word buiten gesloten en alles doet dochterlief, staat smorgens op om met papa te ontbijten, als hij thuis komt van zijn werk vliegt ze naar de auto om hem te begroeten, dan word dar lekker oplos gezoend. bij binnen komst loopt hij ijskoud mij voorbij en als hij tijd heeft krijg ik ook nog eens een zoen. Hoe de dag verlopen is word met dochterlief gedeeld.
Onze dochter zal mij ook niet wat vragen, de eerste menstruatie, 12 jaar was ze toen, werd mij niets gevraagd, maandverband ? weet niet wie dat koopt, ik niet weet niet wanneer ze dat nodig heeft, word alles buiten mij om geregeld.
zo heb ik ze in het voorjaar een keer betrapt toen ik eerder thuis kwam van werken, kwam het erf oprijden en alle lampen branden, kwam binnen en alles was donker, ben direkt daar heen gegaan waar het eerst verlicht was en daar stonden ze beide, hoe ik ze aantof zal ik maar niet zeggen, er was ik hun ogen niets gebeurt
Als mijn man problemen heeft die zelf niet op te lossen zijn dan word ik gevraagd, dan ben ik goed, voor de rest krijg ik niets mee.
Nu kunnen jullie zeggen daar met ik dan naar vragen, maar wat als er geen interesse in mij word getoont ?
Ik heb bijna 25 jaar diabetes en sinds 3 jaar een insulinepomp, nu vinden de kinderen, alle 3 mama eng, omdat ik die pomp draag met een slangetje en dat vinden ze eng, waarom ?? omdat papa zegt dat ik eng ben.
zelf heb ik ook een volledige baan en krijg ik dus de schuld omdat ik nooit thuis ben. zo werk ik veel snachts dat ik overdag thuis ben dan krijg ik dus te horen jij bent nooit thuis. de momenten dat er tijd voor mij is is de dag dat de kinderen naar school zijn en wij samen, dan ben ik belangrijk.
wie herkent deze situatie, wie kan mij advies geven
ben ten einde raad.
ik mag hopen dat dit niet echt is
en anders hoog tijd om voor je dochter op te komen, i.p.v. jezelf zielig vinden.
v@@s
sorry dat u mij zielig vind dat is hier niet mee bedoeld, dan kunt u beter niet reageren, sorry
IK vind jou niet zielig
maar je dochter.
dus...
Dus er is vermoedelijk sprake van incest en u laat dat onder uw ogen voortbestaan? Kom voor dochter op en vertrek met haar! Als het waar is, doe aangifte en ga je diep schamen dat dit zover heeft kunnen komen en dat het al een paar jaar duurt!
maar waarom ben je dan zo buiten beeld geraakt?
raadselachtig verhaal.
Wie heeft verzonnen dat je dochter 's ochtends opstaat om haar vader van zijn koffie en ontbijt te voorzien, waarom ben je gestopt dat zelf te doen terwijl je het altijd deed?
Waarom laat je jezelf zo opzij zetten, zoals je beschrijft?
Waarom organiseer je geen 1 op 1 tijd met je oudste kind?
Waarom regel je geen 1 op 1 contact met je man?
Ik dacht altijd dat incest iets stiekems was. Als dit gedrag onder die noemer valt, wat je suggereert met dat lampen aan en uit verhaal, hoe kun je dat dan laten gebeuren?
mijn reactie
Arianna ik vraag niet om over mij te oordelen.
Aardbei
ik heb dat altijd gedaan totdat onze dochter en ik daar beide zaten, ik ben er niet mee gestopt, op een gegeven moment is de broodtrommel onze dochter voorgeschoven die zou broodsmeren dat wat ik altijd deed, antwoord was ja dat vind ze leuk.
Laat ik mij opzij zetten, wat ik er ook van zeg het gaat het ene oor in en het andere weer uit, hoe moet ik dat anders doen aardbei ???
1 op 1 met onze oudste heb ik zo vaak gedaan, dat werkt ook niet, heb het zo vaak gedaan dat ze niet alles moet toestaan en nee moet zeggen als ze het niet wil.
1 op 1 met mijn man doen we regelmatig, loopt 2 a 3 weken goed en dan is het weer voorbij en zijn we weer in het oude teruggevallen.
hoe ik dat laatste heb kunnen laten gebeuren goede vraag.
de ene trok net weer zijn broek hoog, ja ze had tussen de benen schraal.
als ik toevallig eerder thuis kom van werken !!
had ik mijn normale uren gewerkt was ik hier ook niet achter gekomen, en nog steeds zeggen ze beide dat er niks is gebeurt.
vertrouwen doe ik het in ieder geval niet en dat heb ik ze dus vandaag ook beiden weer gezegd.
Ik heb toch geen bewijs van incest !!! dan moet ik ze betrappen op dat moment dat er wat gaande is ???
Anna,
Je hebt nog twee kinderen. Je moet dit wel bespreken met de politie. Misschien hebben zij een oplossing om bewijsmateriaal te verkrjigen. Dit is zo vreselijk eng.
Ehm
Ik begrijp dat jullie het het voordeel van de twijfel geven en je weet maar nooit, maar liever toch niet de trollen voeden. Deze is wel duidelijk, lijkt me.
nou, Katniss
Nou Katniss, dat zou kunnen, maar verder past het plaatje helemaal: 'ik vraag niet om te oordelen', + (ja, stevig vooroordeel) het taalgebruik (ik hoop niet dat ik iedereen nu over me heen krijg, ja ik weet het dat het lang niet alles zegt), en zaken als 'Laat ik mij opzij zetten, wat ik er ook van zeg het gaat het ene oor in en het andere weer uit, hoe moet ik dat anders doen aardbei ??" zo hulpeloos.
Dan vindt ik het wel erg goed verzonnen van zo'n trol-puber, toch?
Joh we kennen hele werelden niet denk ik!
Anna, je hebt hulp nodig. Voor jouzelf en voor je gezin. Ik geef toe dat ik ook niet weet waar je moet beginnen. Bij politie, bij maatschappelijk werk? Een psycholoog/therapie voor jouzelf zou misschien heel goed zijn maar er moet natuurlijk op korte termijn wat gebeuren.
Maar in ieder geval wens ik je veel sterkte!
Huisarts
Begin eens met de huisarts zou ik zeggen.
En ik zou eigenlijk, als ik mijn man in zo'n situatie zou treffen, denk ik toch geen minuut meer met zo iemand in huis willen wonen.
Maar eigenlijk zou ik me sowieso niet opzij laten zetten. Hij heeft het maar goed voor elkaar, die man, met twee van die gedienstige vrouwen....
stop
met verantwoordelijkheid te leggen bij je dochter!!
Jouw man geeft haar deze ruimte en zet jou buiten spel en pakt zijn macht op deze manier.
Je dochter voelt zich gevleid omdat ze nu papaś liefste eisje is en later gaat ze hier vreselijk last van krijgen.
En weet waar ze ook vreselijk last van gaat krijgen??? Dat haar moeder alles maar heeft laten gebeuren en niet voor haar opkwam en niet ingreep.
Luidt de noodklok. Dit gaat niet goed! Zelfs als je dochter het ontkent: zij wilt uit deze situatie maar kan dat niet zelf. Zij is minderjarig en is blijkbaar op een of andere manier al helemaal vergroeit in deze incestsituatie waardoor zij er niet meer zelf uitkomt. Ik zou als de sodemietr hulp zoeken en wel bijv. bij de politie aan kloppen om via hen hulp te zoeken. Zij hebben waarschijnlijk een psycholoog die je verder helpt of wie of ze kunnen je doorverwijzen.
maar DOE het.
Ginny en Nimbo
ik ga morgen de huisarts maar met mijn verhaal lastig vallen. heb mijn man al vaker gezegd dat ik hulp ga zoeken dat ik hier niet meer uit kom, dan is hij 1 a 2 dagen poeslief voor mij en dan zakt het weer af en 2 weken later zitten we weer in het zelfde schuitje.
hij wil dus geen hulp om het op te lossen.
in Mei heb ik dat ook gedaan, was toen een andere huisarts,die stuurde mij naar de neuroloog, daar heb ik mij verhaal gedaan, alles genoteerd kom over 3 maanden maar weer terug kijken hoe het dan is. daar heb ik dus niets aan.
moet wel eerlijk zeggen dat ik onze dochter steeds waarschuw en ook waarschuw dat ze hier later heel veel spijt van krijgt, maar bij haar verandert er ook niets
Nimbo
waar leg ik in jou ogen de verantwoordelijkjeid bij mijn dochter.
ik word door vader en dochter opzij gezet dan kan ik mijn mond open den maar verlies hierin zo goed als altijd.
Verantwoordelijkheid
Wat Nimbo denk ik bedoelt is dat jij weliswaar je dochter waarschuwt, maar het vervolgens daarbij laat. Een kind van 14 kan echt niet deze keuze maken of de verantwoordelijkheid voor een dergelijke 'keuze' (namelijk in een soort relatiesituatie met haar VADER zitten) nemen. Zij is namelijk niet gelijkwaardig in deze. Net als bij een misbruiksituatie tussen een vreemde volwassene en je kind.
Er is schijnbaar en om wat voor reden dan ook een hele vreemde, ongezonde situatie ontstaan in jullie gezin. Waarschijnlijk langzaam maar zeker, zodat je er in het begin misschien geeneens erg in hebt. En ineens is het zo, en zie het dan nog maar eens te veranderen.
Ik denk, afgaande op wat je vertelt, dat je in je gezin (binnen deze relatie) genoeg hebt gedaan. Meerdere keren in gesprekken aangegeven wat je ziet gebeuren, en dat dit niet goed is en moet stoppen. JE waarschuwt je dochter en je man.
Het verandert niet. Nu moet je hulp buiten je gezin zoeken. Huisarts zou ik doen, maar je dus niet meer laten doorsturen naar een neuroloog (?). Hoezo eigenlijk een neuroloog? Ben je wel met een eerlijk verhaal naar de huisarts gegaan?
Vraag naar de maatschappelijk werker. De praktijkondersteuner, of hoe het in jullie praktijk heet, en zeg DUIDELIJK wat je ziet en wat er gebeurt.
En als er dan nog niets gebeurt, zou ik idd naar de politie stappen.
Je dochter staat kennelijk heel erg onder de invloed van haar vader, dus je dochter oppakken en met haar vertrekken zal echt niet lukken. DAt wil ze niet (althans, dat denkt ze). Ik denk echt dat er goede hulpverlening op moet...
Sterkte, dit lijkt me heel erg moeilijk. Voel je niet schuldig, als je nu echt goed aan de bel trekt, help je je dochter (en ook je man, want dit moet een vader natuurlijk ook niet willen...)!
Mirekke
Precies zo als jij het zegt.
neuroloog om dat de psychologen hier geen mensen op korte termijn kunnen behandelen, voelde me ook niet op mijn gemak bij die man, had zo iets van kan ik die wel vertrouwen ?
neuroloog?
Dat is wel erg vreemd dat je omdat er geen plek was bij de psycholoog naar een neuroloog werd gestuurd. Naar een neuroloog ga je voor diagnostiek en behandeling voor ziekten van de hersenen, het ruggenmerg en de zenuwen.
Ga maar naar de politie - en als je dat niet durft naar een maatschappelijk werkster. Want als je huisarts je naar een neuroloog stuurt dan is hij waarschijnlijk dronken ofzo.
Anna, nog even
Ik denk dat jij in eerste instantie je verhaal bij de huisarts hebt willen doen als zijnde een psychisch probleem van jou.
Maar het is eerder andersom: er is een situatie in jullie gezin niet goed, en daar krijg je problemen door. Ga naar de huisarts, en leg uit wat er gaande is!
Zeg duidelijk: ik denk dat mijn man mijn dochter misbruikt, en dat zij een onnatuurlijke verhouding hebben. Ik heb geprobeerd er over te praten, maar er verandert niks. Ik denk dat je dan echt wel de aandacht van de huiarsts hebt.
Doen! Maak een afspraak voor zo snel mogelijk. Zeg het niet meer tegen je man, er verandert toch niets.
Ik wens je veel sterkte, het lijkt me een hele nare situatie. Ik snap heel goed dat je (zeker in het begin) enorm aan jezelf aan het twijfelen was. Niet meer doen, het is niet in orde! En het moet stoppen, dat ben je aan je dochter verplicht!
lastig vallen?
'ik ga morgen de huisarts maar met mijn verhaal lastig vallen.'
Wat een aparte insteek. Ga je ook naar een bakker om hem lastig te vallen met je wens om een brood te kopen? Je valt de huisarts niet lastig, je betaalt (!) hem of haar om jou te helpen met het veilig stellen van de jeugd van je dochter. Dat is jouw plicht en de huisarts zijn werk.
en dit
'moet wel eerlijk zeggen dat ik onze dochter steeds waarschuw en ook waarschuw dat ze hier later heel veel spijt van krijgt, maar bij haar verandert er ook niets'
Nee, ze is een kind. JIJ moet voor die verandering zorgen, niet zij. Jij moet haar beschermen nu en je verantwoordelijkheid nemen. Niet afschuiven op je dochter onder het mom van 'ik zei het toch'.
Verantwoordelijkheid
Niet alleen leg je de verantwoordelijkheid bij je dochter. Je doet dat ook bij de huisarts, neuroloog, etc.
Je gaat morgen naar de huisarts en doet daar je verhaal (idd. niet lastig vallen..). Daar moet actie uit komen. Is dit niet de actie die je gewenst had, dan ga je verder. Maatschappelijk werk, politie, Jeugd en gezin, ?. Net zolang tot je iemand gevonden hebt die hier iets mee kan. Dat is jouw taak.
Het lijkt ook wel alsof je je meer druk maakt over wat jij misloopt aan aandacht van je man, dan om de kwetsbare positie van je dochter. Zij is niet je concurrente. Dat maakt je man ervan. In principe is je dochter hier het grootste slachtoffer. Daar moet je aandacht naar toe gaan!
Nu, ik denk
dat het je inmiddels door anderen wel duidelijk is gemaakt waarom ik vind dat je d verantwoordelijkheid van de situatie ook bij je dochter legt. Je dochter zit vergroeit in de relatie; ze is een kind en kan hier niet zelf uitkomen.
Je man is een misdadiger en maakt vreselijk misbruik van je dochter. Hij is al ziek in zijn hoofd, zij wordt het ervan.
Daarom zei ik al dat jenaar de politie moet gaan om aangifte te doen van misbruik. Er moet iets gebeuren, hoe eerder hoe beter voor iedereen!
Houd er ook maar rekening mee dat je een zware tijd gaat krijgen en dat niemand jou dit in dank gaat afnemen. Helaas het is niet anders. maar bedenk dat je uiteindelijk het beste voor je dochter doet.
Ik denk dat Anna
ook een slachtoffer is. Ik denk dat haar man het hele gezin heel erg manipuleert, en dat ze daar erg onzeker van wordt. Zie bv. wat ze vertelt over de insulinepomp. Het is erg naar als je man je kinderen tegen je opzet.
Anna, je valt je huisarts niet lastig. Je gaat naar hem/haar toe om hulp. Daar is hij voor. Jij hebt een groot probleem in je leven, en je bent nu zover dat je daar iets aan wil en kan doen. Zet m op meid!
Vraagje.
Wat kan een huisarts doen om een einde te maken aan misbruik?
De man begaat een overtreding. Eigenlijk zou hij in de gevangenis moeten zitten en zou er geen1:1 contact meer mogen zijn tussen vader en dochter. De kans op herhaling is namelijk groot. Het is natuurlijk wel een grote stap in je leven en je moet ook bewijs hebben dat hij sex heeft met haar. Het wordt een juridische kwestie en daar heeft een huisarts geen kaas van gegeten.
Het is begrijpelijk dat je niet moet denken aan een man in het gevang wanneer je man de voornamelijke kostwinnaar zou zijn en je daardoor ook van hem afhankelijk bent. Als de politie materiaal kan vastleggen waarop je man inderdaad sex heeft met je dochter, kan je bij het zien van de beelden, van gedachte veranderen en een ruk geven aan het stuur. Op dit moment durf je het nog niet omdat je nog niet 100% zeker bent.
Wat de huisarts kan doen?
Luisterend oor voor Anna zijn. Doorverwijzer zijn. En monitor zijn voor het welbevinden van de dochter.
Het is immers ook haar huisarts hè.
Tuurlijk is het na vandaag niet meteen afgelopen. Denk ook dat dit een lang en zwaar traject wordt. Maar zo'n traject bestaat uit vele kleine stapjes, en naar de huisarts gaan kan een goede eerste stap zijn.
En bovendien is de huisarts ook mogelijk de huisarts van man. Wellicht helpt het onder een vergrootglas liggen voor man ook om zijn impulsen tot nader order te bedwingen.
Je dochter eruit halen
Ik zou met familie overleggen waar je dochter voorlopig kan wonen om haar uit de situatie te halen van de ongezonde verhouding met je man. Betrek de anderen erbij. Geef je onzekerheid daarover aan, maar kies eerst voor je dochter. Dat zal veel weerstand opwekken bij je man en bij je dochter maar je wilt zeker weten dat je dochter een veilige plek heeft.
de ene trok net weer zijn broek hoog, ja ze had tussen de benen
Dat zinnetje....
Sorry Anne, ik had mijn kind gepakt, mijn andere kinderen ook, mijn pinpas en jas en ik was in mijn auto gestapt of als ik die niet had op de bus gestapt en in een hotel gaan zitten ofzo. Meteen direct wegwezen.
Is ie nou helemaal van de pot gerukt!
Ga naar de huisarts, ga aangifte doen en doe het!
Je kan kinderen krijgen, je kan omgaan met je diabetes, je bent sterker dan je denkt!
ben ik de enige dan?
Ik krijg best akelige emoties bij de hele post, maar kom niet zo goed wijs uit de post en de situatie beschrijving.
Wie trok z'n broek op? De dochter? Nadat vader had gekeken naar haar huiduitslag?
Tuurlijk, niet-pluis is niet-pluis. Maar ik haal concreet nog niks verontrustends uit de post. (Behalve dat 'het geheel' niet klopt, maar wie daarin welke rol heeft is me volstrekt onduidelijk.
Schraal
Als een kind schrale plekken tussen de benen heeft, kan ze dat toch gewoon delen ipv zeggen dat er niets gebeurd is.
Het is voor TS een ongemakkelijk gevoel als ze hen niet in de daad heeft betrapt maar wel kapot gaat aan de onzekerheid.
ja Flanagan
Ik zei toch ook 'het geheel klopt niet'.
Maar dat is dan gelijk ook het enige dat ik met zekerheid uit de posts kan halen.
(Overigens haal ik wél uit de posts dat die info over been wel gedeeld is. Er wordt gesuggereerd dat aangegeven is dat er niets sexueels is voorgevallen.
Gloria
wat klopt er niet aan het geheel ?
ik heb ze niet op heterdaad betrapt, dochter trok de broek weer hoog.
ze moest stage lopen, daar deed ze steeds hetzelfde werk en had een pijnlijke pols, dokter doet er verband om heen, klaar.
kon ze niet douchen, dan vraag ik haar diverse keren smiddags en savond nog voor dat ik naar mijn werk vertrek, zal ik je helpen je haren wassen ??
kom we gaan je haren wassen !!.
Nee dit wil ze niet. dan ga ik naar mijn werk, heb nachtdienst, kom smorgens thuis, zie in de badkamer dat er nog 2 hebben gedoucht, dus word ik eerst weer laaiend in mij zelf. hoe kan dit, bied het 1000x aan en antwoord met NEE, ga ik potverdorie naar mijn werk en dan kan het wel ?????????????
jullie willen niet weten wat er in mij losbarste innerlijk, niet uiterlijk we hebben nog 2 kinderen.
dus ik vraag heb je samen met papa gedoucht ? nee, alleen hoor, verband er af gehaald en toen kon ik douchen.
dan krijg ik grote vraagtekens waarom moest het toen, toen ik vertrokken was naar mijn werk ?
die vraag blijft onbeantwoord
ik heb morgen een afspraak met psycholoog en huisarts
als
Ik zou vragen aan mijn dochter of ze samen met papa gedoucht heeft krijg ik waarschijnlijk een scheldtirade naar mn hoofd! Ze is 14 toch?
Goed dat je naar huisarts gaat.
