Vader in de gevangenis Met bericht van het forumbeheer+UPDATE

kom op, Bob

het is nog even 7 weken doorbijten!
Kan het een idee zijn als je een creatief kalendertje voor je zoon maakt waarvan hij, vanaf het moment van krijgen tot aan het moment van je thuiskomst, iedere dag een blaadje kan afscheuren?
Daarop kun je iedere dag een boodschapje voor hem schrijvenof tekeningetje maken als je dat kan en misschien iets liefs tussendoor voor je vrouw. 'geef mama vandaag een knuffeltje van mij' of zoiets?

Ik heb verder niet in detentie gezeten en ook geen man die dat gedaan heeft. Dat hoop ik zo te houden!
Ennuh, gedraag je netjes he, als je eenmaal je gezin weer in je armen kan sluiten.
Hoe zit het trouwens met je andere kinderen, zijn die bij je ex?

Even doorbijten inderdaad

En ik mis ook het stukje 'kinderen uit eerste huwelijk'. Voor hen is het toch ook naar en erg? Ik lees geen zorgen daarover. Heb je met hen geen contact?
Wat voor vragen stelt je stiefzoon trouwens?

Forumbeheer

"Wij hebben de inkomsten hard nodig en we willen niet dat mensen onder valse voorwendselen posten.

Tot ik een bevredigend antwoord heb, is dit bericht verwijderd."

Volgens mij begint forumbeheer een beetje door te draaien...

Ad hombre

Ik twijfelde gisteren ook. Kunnen gevangenen vrij mailen/reageren op fora. Ik dacht van niet. Toch reageerde Bob wel op een reactie.

Maar ik vond het wel een heel sympathieke vraag. Als hij wel echt is wil hij vast graag reacties ontvangen

Bob

Ik geloof je wel. Goed om te weten dat OO is goedgekeurd door het gevangeniswezen, toch?

Alleen dat forumbeheer maakt af en toe wat vreemde keuzes, daar loop ik ook wel eens tegen aan.

Sterkte met je 7 weken.

Nouja

Dat ik anoniem reageer heeft niets mee te maken met het eerste deel van mijn posting maar met een privé detail dat ik hier onder vertel.

Ach wat is het forumbeheer toch weer diplomatiek en sympathiek. Hoe jullie dit soort dingen aanvliegen, dat zou toch wel wat anders kunnen? Vind je niet? De toon die jullie hebben, geeft mij regelmatig de indruk dat jullie niet respectvol genoeg omgaan met forumleden. Berichten en forumleden is een bijproduct, dat met harde hand gestuurd moet worden. Maar forumleden zorgen voor een groot deel de content van het forum waar mensen op af komen (en waarop adverteerders op in willen haken).

Je kan ook de tekst laten staan en een vriendelijk berichtje erbij plaatsen. Dan laat je zien dat iemand het voordeel van de twijfel krijgt (ook wel zo sympathiek, niet waar) en geeft je forumleden het gevoel dat er vrijuit gesproken kan worden. Als je tekst weg gaat halen, krijgt dat een knauw.

Ben benieuwd of dit bericht blijft staan en/of ik mij dan zou moeten melden (als een schoolkind). Ik kopieer het in elk geval even.

Om terug te komen op de verwijderde vraag van TS: ik denk dat het belangrijkste is dat er contact is, liefst dagelijks. Kan je je stiefzoon mailen, zou je mogen skypen (als je stiefzoon daar niet heel verdrietig van wordt)? Het hoeft niet veel te zijn. Een paar lieve woordjes meegeven aan moeder waarvan je stiefzoon er elke dag 1 mag openmaken. Als een kind voelt dat jullie elke dag even aan elkaar denken, kan dat genoeg zijn.

Voor wat betreft je eigen kinderen, die hebben hetzelfde verdriet als wat jij bij jouw stiefzoon ziet, mogelijk nog heftiger omdat om hun eigen vader gaat die uit eigen beweging is weggegaan. Alleen was je er bij en heb je hun verdriet niet gezien. Dat is een verdriet dat niet overgaat, kan ik je uit eigen ervaring vertellen. Je voelt je verlaten en afgedankt. Het ergste wat je als vader kan doen is verdwijnen uit het leven van je kinderen. Je kinderen zullen het ervaren als dat zij jou niet genoeg waard zijn, zeker aangezien stiefzoon wel op jouw aandacht en liefde kan rekenen. Eenmaal per jaar (op de verjaardag) bellen, dat is net aapjes kijken in de dierentuin. Op een gegeven moment vergeet je het en denk je er de dag erna pas weer aan (volgend jaar beter neem je je voor).

Maak wel werk van je kinderen, stuur ze regelmatig een kaartje, een briefje met jouw foto, vertel ze wat over jouw leven (en niet als stiefvader). Want wachten op contact als zij uit huis zijn, zit er niet in als jij er nu geen werk van ze blijft maken.

reactie op evenzo

Hoi Evenzo,

Dank voor je reactie, wat betreft mijn stiefzoon die heb ik dagelijks aan de lijn, dat had ik gezegd.

Wat ik wel jammer vind is dat je in je stuk over mijn echte kinderen ervan uit bent gegaan dat ik uit eigen beweging ben weg gegaan, ik uit eigen beweging geen contact heb met mijn kinderen en dat ik harder mijn best zou moeten doen voor mijn kids....

Ik wil dat wel even rechtzetten....

Ik ben niet uit eigen beweging weg gegaan, dit is de keus van mijn ex geweest, en ik heb herhaaldelijk geprobeerd de relatie metr haar te herstellen echter zonder resultaat. Dit heeft van 2010 tot 2012 geduurt, ik heb de 1e 4 jaar van de scheiding mijn kids netjes om de week gehad het hele weekend en ze waren gelukkig, voor zover het mogelijk is met gescheiden ouders.

Op dit moment mag ik ze niet zien van mijn ex en dat speelt al veel langer, dat is niet mijn keus geweest, en wat ik ook heb geprobeerd ze blokkeert alles. Dus wat voor keuze heb ik dan....

Nogmaals, ik verdien heus niet de vader van het jaar prijs en ook ik heb mijn steken laten vallen, maar ik heb altijd van mijn kinderen gehouden en ben goed voor ze geweest.....

zorgzaam

Je kan zijn verdriet niet wegnemen, je kan het verzachten door het contact, het lijntje tussen jullie te onderhouden. Soms kan je niet meer dan dat doen en voelt het als falen maar is dat toch heel belangrijk voor een kind. Door hem te laten merken dat je aan hem denkt (telefoon, kaartje, ed), zijn verdriet begrijpt, is al veel. Mijn kinderen vonden een afstreep-kaart toen mijn man een maand in het buitenland was, juist heel verdrietig omdat het de nadruk legt op de lengte van het afscheid,. Dat is denk ik dus afhankelijk van het kind zelf maar je kan het proberen. Je kan met hem bedenken welke dingen jullie over 7 weken gaan doen (pannenkoeken bakken, stoeien, voorlezen). Dat verlegt de aandacht naar iets dat wel fijn is en het is leuk om met elkaar plannen te maken.

Het is mooi dat je over je eigen sores heen kan stappen, ziet dat je stiefkind er last van heeft en dat je manieren zoekt om hem te helpen en het contact te (onder)houden. Het helpt natuurlijk dat dit gesteund wordt door de moeder van het ventje. Dat maakt het misschien wat makkelijker, logisch. Maar jij bent degene die het initiatief neemt als een echt pappa. Dat is mooi en is heel waardevol voor je stiefzoon, zijn moeder en voor jou! Dus als jij schrijft dat je altijd van je kinderen hebt gehouden en goed voor ze bent geweest, geloof ik dat meteen want ik lees het terug in de zorgzaamheid naar je stiefzoon.

Ik hoop dat je eigen kinderen ook mogen genieten van jouw zorgzame kant.
Je bent niet uit eigen beweging weggegaan, schrijf je. Dat lijkt mij heel moeilijk en dat is iets tussen jou en haar, toen. Ondertussen zijn de jaren verstreken. Het is al verdrietig genoeg dat ze zo klein dat hebben mee moeten maken maar moeten ze daar de dupe van blijven? Informeer bijvoorbeeld eens wat voor invloed een ontbrekende vaderband heeft op dochters en zonen.

Het maakt niet uit of vaders niet perfect zijn, als ze er maar zijn, als er contact over en weer kan zijn. Vaders zijn ontzettend belangrijk in een kinderleven. Het doet zoveel goed voor een kinds eigenwaarde en hoe die daarmee in de wereld staat.