Verder na ontrouw deel 5

Nope

Nee, helaas, juf Ank, dat gaat niet, zie bovenstaande. Hij begrijpt blijkbaar niet dat dit door stomme opmerkingen echt niet kunnen, hij doet het voorkomen alsof ik er nog dankbaar voor moet zijn ook! Relatie onderzoeken, het zou wat....gewoon twee weken de bloemetjes buiten zetten met een ander, niets meer of minder.
Eerder ook al kwam er veel te vaak uit dat hij het allemaal positief beschouwde, hoe goed het ging met ons nu etc. Maar ik mis gevoelens van spijt. Ik zou willen dat hij gewoon zei dat hij het betreurde hoeveel pijn hij mij er mee had gedaan en het neit steeds mooier probeerde te maken dan het is.
Ik heb hem wel gezegd hoe ik dacht over die opmerking, maar hij volhardt stug in zijn opvatting. Daarom lijkt het therapiegesprek me een betere plaats, misschien dat zij zijn ogen kan openen voor het tactloze hiervan.

sjonge

Denk je serieus nog dat dat gaat veranderen? Heb je nog vertrouwen in die relatie? Zitten er nog leuke kanten aan hem?

Puinhoop

Gelukkig is het maar een stukje van zijn karakter en staan hier ook heel veel goede dingen tegenover. De perfecte partner bestaat niet. Hoop dat de therapeut kan helpen om hier inzicht in te creëren.

Dat

Is zeker zo nijn. En dat is waar ik ook zo goed in ben. Steeds naar het goede kijken, naar dat wat er ook is. En me wel goed doet.

Wij komen (nu) alleen steeds op een punt als bij vele stellen. Hij is er niet meer mee bezig, en dat ook letterlijk zegt: sorry ik kan er niets meer mee, ben machteloos en weet niet wat ik moet zeggen. En ik hang in de pijn, omdat ik me zelde gehoord voe en hij mij totaal niet begrijpt, het is "lang" geleden etc. En zo draait de cirkel rond. Ik zie zijn verdriet. Ik moet in muizenstapjes uit gaan maken of ik dat kan. Echt ik word gestoord van het denken. Moet over 7 wk terug naar hulp. En denk dat ik door ga in edmr. Next level....

Net als bij jou puinhoop!! Hoe ging het bij therapie?

Gisteren heb Ik dan ook besloten er met hem voorlopig niet meer over te praten. En weer door te gaan op mezelf te focussen en met andere over mijn pijn te praten. En tegen hem kort te zijn van stof. Hij doet echt zijn best. Maar ziet nog steeds niet in dat hulp nodig is. Hij wil niet naar zichzelf kijken. Naja dan komt de stoornis weer de hoek om.
Ik kan dus alleen mezelf " veranderen in het verder opstellen" wat ik al doe. En duidelijk mijn grenzen bewaken.
Pennestreek over een korte periode komt hij thuis. En ik ben benieuwd wat ik ga voelen en het met me gaat doen, na deze break.

Xx

Miss

Waarom komt hij naar huis? Hebben jullie een bepaalde periode afgesproken, of is er iets in de situatie veranderd? Vind je het verstandig? Je geeft aan dat hij nog steeds niet inziet dat hij hulp nodig heeft. Wat zou er nu dan anders gaan/zijn? Zijn er nog voorwaarden verbonden aan dat weer terugkomen?

Ik wil je niet aanvallen hoor, maar ik ben benieuwd hoe je er zelf tegenaan kijkt. En dan helpt het mij als mensen vragen stellen, vandaar.

Boete doen tot in de eeuwigheid

Die mannen kijken wel beter uit dan het ooit nog te doen, lijkt me. Het wordt je levenslang nagedragen.

Sportlab Sedoc

Gisteren naar een aflevering van Sportlab Sedoc gekeken. Heel interessant hoe gevoelens je kunnen maken en breken, ongeacht de situatie. Het betrof niet alleen sporters, maar ook muzikanten. Ieder mens kan het gevoel hebben ergens zo alleen in te staan waardoor diegene bevriest.
Even later was een stukje met de sportpsycholoog Kelly. Gregory en Kelly stonden rond een plek drijfzand. Ze mochten elkaar niet in de drijfzand trekken. Kelly praatte maar door wat Gregory uit zijn concentratie haalde. Ze vroeg hoe hij het beleefde en wat hij had kunnen doen om die frustratie om te buigen. Hij wist het niet. Toen antwoordde Kelly dat hij ook had kunnen loslaten. Hij snapte niet dat hij dat zelf niet had kunnen bedenken maar hij was ook zo in de greep van de opdracht.
Ik vond het een eye-opener.

Besef

De week ervoor zat ik vast in een greep, zo vast dat ik zowel man als een familielid vertelde dat ik vreesde voor een eventuele misstap van man. Toen pas besefte man en de anderen hoe ik onder de situatie had geleden en nog steeds ook wel eens moeite had met loslaten.
(Een derde adviseerde mij een brief te schrijven maar door een voorval in verleden, ben ik huiverig voor het vastleggen van woorden.)
Het heeft lang geduurd, maar nu pas zie ik beweging bij man en enkele familieleden ipv wegkijken. Geen beweging in opdracht tijdens een sessie, maar door het openen van de ogen en het besef dat het ook over kan zijn. Ze zijn geschrokken en tonen steun op momenten die juist lastig voor mij zijn. Nu pas voel ik dat we ( man en ik) weer als team werken, zonder dat iemand tussenons in staat. De bevestiging man en vrouw te voelen, geeft mij die kracht. Nu durf ik los te laten.

Therapie

Miss, dat is wat de therapeute ook zei: het zijn de 'daders' die er vaak snel weer overheen willen stappen, maar het is voor de slachtoffers veel moeilijker om los te laten, die hebben er de pijn van gehad. Ze heeft hem ook duidelijk laten inzien dat die opmerking over 'netjes' echt niet kon. We hebben een goed gesprek gehad, over zijn moeites en mijn pijn.

Flanagan, dat klinkt allemaal heel goed! Fijn dat het zo gaat. Die erkenning heb je nodig, nietwaar?

Het neemt lang, om er weer overheen te komen. De therapeute vond dat ik het heel goed deed, ze maakte wel anders mee. Ik wou het er niet teveel over hebben, gewoon even troosten als ik het moeilijk had. En geen details weten. Ik weet al zoveel ik hoef die ranzige details niet, heb al filmmateriaal genoeg
Zij heeft in elk vertrouwen in ons en ziet hoeveel we om elkaar geven. Dat geeft ons zelf ook altijd weer een opsteker.

Mooi

Mooi jou tekst miss, heb erg veel respect voor jou en hoe je hier mee omgaat. Wat boft jou man met zo'n vrouw..
Fijn dat de therapie goed ging puinhoop.

Podium

@Miss. Je schrijft: ‘Ik praat niets goed, zal duidelijker moeten gaan zijn. Daar ben Ik gewoon Niet goed in, ik ben geen baas! En dat is mijn valkuil. Zover ben Ik al..’.

Juist door het woordgebruik ‘baas’ zet je hem op een verhoging, lijkt het alsof je ergens tegen hem op blijft kijken terwijl hij helemaal niet iemand is om tegenop te kijken. Hij is ook geen baas over jou. Prik er door heen. Prik door eventuele maniertjes. Prik door de lichaamstaal.

Zo kan man hier met een bepaalde truukje mensen doen breken. Niet mijn stijl. Eens bemerkte ik dat hij die truuk ook op mij toepaste om mij gedurende een woordenwisseling van gedachte te veranderen. Hij gaf aan dat hij wilde dat ik hem aankeek. Het was meer een eis alsof ik te onzeker was hem aan te kijken. Ik dacht,’ nee, dat truukje flik je mij niet’. Ik keek hem recht aan, en bleef hem recht aan kijken. Ik herhaalde mijn mening, zonder een spoortje twijfel of onzekerheid. Hij merkte dat het geen effect had. Hij haalde bakzeil. En terwijl hij een stuk langer is dan mij, leek hij te krimpen tot onze ogen op gelijke hoogte te stonden. Later heeft hij het truukje nog eenmaal geprobeerd toe te passen maar ik gaf meteen niet gediend te zijn van dergelijke spelletjes. Dat doet eigenwaarde met je.
Mijn man staat niet boven mij maar naast mij. Soms staat we dicht naast elkaar, soms niet. Maar nooit in de hoogte.

Je denkt dat je niet goed bent in duidelijk zijn of inboet op zelfbeeld. Nu, hij heeft het te doen met hoe je bent. Hou veel veel van jezelf, nog meer van jezelf dan van hem.
Weet je nog wat Raemon Sluiter tegen Kiki Bertens zei: ook gasten als Nadal kennen het begrip onzekerheid. De stress was niet alleen weggelegd voor haar. Mensen waar men tegen op kijkt, zijn ook kwetsbaar. Het hielp haar van dat zelfbeeld af te komen.
Dat geldt ook voor jullie; als je man thuis komt, bezie hem dan niet als die parmantige haan met zijn mooie veren. Bezie hem als mens, gelijkwaardig aan jou.

Succes.

Oh en flanagan

Ik heb me voorgenomen als hij terug is en de strop om mijn nek weer aantrekt * het beklemmende gevoel en mij belmmerd in mijn eigen te zijn* en naast elkaar te staan, en soms ook niet. Ik een jaar op mezelf ga met kind. Niet als dreigement maar merk dat ik wel vast moet bijten in belangen die goed zijn voor mij. Deze training is een voorbeeld, vind hij grote "onzin"

Da's mooi dan. Stop maar is met die bekrompen houding kaart ik dan aan. En hij mag zich van mij niet meer verschuilen achter zijn verslaving/stoornis.
En pennestreek dat is het ook. Hij was een vrije vogel en ik de bange. En door bij elkaar te komen gaan we kijken of we weer een echtpaar kunnen zijn.

Ik heb hem ook nooit tegen gehouden in zijn zijn. En daar is het mis gegaan.
Wat een inzicht. Soms kan ik er om lachen ( wat natuurlijk niet grappig is) en denk och miss je was gewoon nog niet volgroeid en een kind toen Ik hem leerde kennen. Maar nu ben ik dat niet meer en voel me sterk.
Maf hoe sommige situaties soms lopen.

De impact op vertrouwen

Miss en Flanagan, wat zijn jullie lekker bezig! Chapeau, dat klinkt alsof het stapje bij beetje toch echt beter gaat. Patronen moeten doorbroken worden en dat neemt tijd, joh, je hebt ze in jaren en jaren opgebouwd Maar het lukt wel. Ik heb er wel vertrouwen in als ik jullie zo hoor.

Gisteren was ik even weer benauwd! Hij repeteert op donderdagavond hier in de stad. Meestal is hij dan voor twaalven weer thuis. nu dus niet. Ik lag wakker, zag de klok verder kruipen en besloot om één uur er maar uit te gaan. En malen: zou hij in zijn eentje de kroeg in zijn gegaan, zit hij daar met een lellebel te kwekken of erger, straks komt ie helemaal niet thuis maar zegt ie dat hij bij bandlid heeft overnacht vanwege sleutel kwijt etc. etc. En reken maar dat ik die bel of dat klopt!
Uiteindelijk mijn bed weer in. Wat had ik liever, dat hij een ongeluk had gehad of dat hij weer bij een nader in bed lag? Nou, als het niet te erg is, toch liever dat ongeluk. Anders is ons huwelijk wel voorbij,ik laat me niet piepelen.
Enfin, half twee hoor ik eindelijk de voordeur opengaan. Snel sokken aan, broek aan, naar beneden. Daar onthaalt hij me melig (wietje gehad met de jongens) maar aanhankelijk. En na een paar kussen staat hij achter het tosti-apparaat en zegt: 'ik moet je wat bekennen.' Mijn hart zakte mijn maag in.
Maar had ie alleen een blootfoto (een mooie gestileerde, vrijwel onherkenbare) per ongeluk aan zijn vriend laten zien. Zat tussen andere foto's die hij wou laten zien. Jemig, echt niet zo erg hoor! ik schrok me dood, dacht echt even: weer gezoend met een miep.

Pffff, maar dat doet het met je als je een keer belazerd bent...had ik bijna al de fantasie dat hij helemaal niet repeteerde maar elke donderdag zijn minnares bezocht Mijn verstand zei heus: flauwekul, hij doet het niet nog eens, dat was toen en onder die omstandigheden in onze relatie, die zijn opgelost, wat voor reden kan er zijn? Maarja, dat bange hart...

Puinhoop

Ben je echt je bed uit gerend? Ik had lekker in mijn bed gebleven. Zo laat je zien afhankelijk van hem te zijn. Zou hij dat ook bij jou doen?

Een troost, als ze ouder worden nemen die late avondjes ook af.

Nee

Nee, Flanagan, maar ik heb hem ook nog nooit belazerd.
Als ik veel later ben, is hij ook ongerust trouwens.

Prima toch

Prima toch om dan naar hem toe te gaan. Herkenbaar hoe je gedachten dan in het wantrouwen doorslaan en wat fijn dat hij je vertrouwen kon geven.

Weg gaan

@ puinhoop ik heb nog nagedacht over jou post.
Is er een mogelijkheid dat je de volgende keer zelf ook weg gaat?
Mits je gezondheid en kinderen het toelaten natuurlijk. Hebben jullie kinderen?

Het is best moeilijk zn ontwikkeld systeem in jezelf te doorbreken.
Daar is die meditatie goed voor, bij jezelf te blijven. Ik weet dat jij daar anders over denkt dan ik en je het hocus pocus vind haha. Maar misschien kun je op zn moment er juist uit gaan en de focus op je ademhaling leggen.
Ik probeer mee te denken hoe je het vóór jezelf rustiger kunt maken.

Miss en Nijntje

Ja Nijntje, zo is het: het was een lange dag, ik was moe, en dan heb je sneller totaal onrealistische gedachten. Er is geen enkele reden waarom hij nu weer een ander zou hebben, totaal niet! Maar dan gaat het met je op de loop en haal je je allerlei vreselijke scenario's in je hoofd.
Miss, ik bezie het niet als hocus pocus hoor. Ademhaling is goed. Ik stond ook te hijgen

Oja Miss

We hebben tieners die oud genoeg zijn alleen te blijven, maar ik moet er niet aan denken elke week uit te gaan, zeker niet zo laat, en dan in mijn up. Ik heb geen grote vriendenkring en iedereen moet gewoon vrijdag weer werken. Maar bedankt voor je meedenken

Emo-balans

Wat ik trouwens van harte kan aanraden, is Emo-balans van Bional. Pillen van rode saffraan. Ik had ze omdat ik rond de menstruatie hevige emotionele schommelingen had. Sinds ik die gebruik, heb ik die niet meer gehad. Je hoeft er niet voor in de overgang te zijn Ik heb die pieken en dalen niet meer, vooral de dalen waren vervelend, huilbuien, woede zelfs. Ze ondersteunen je als een door een emotionele periode gaat, en dat gaan we allemaal hier.
Ik kan het redelijk loslaten, maar er gaat desondanks geen dag voorbij dat ik er niet aan denk. Niet dat ik altijd in de put zit, maar het zit altijd in een hoekje van mijn geest.
Gisteren was dat wat erger en voelde ik me droef, man ging naar een verjaardag en ik besloot het prachtige weer in te fietsen. En ik voelde me toch beter! Moet me er wel toe zetten, maar even in de zon, lekker karren, andere gezichten om je heen, in beweging en het ging al een stuk beter.

Oh ja

Ik heb ze een paar weken geleden van dr vogel gekocht. En moet zeggen dat ik er echt baat bij heb.

Goed dat je gedaan hebt wat voor jou goed deed. Dat is wat we uiteindelijk willen toch?

Ik heb mezelf een fijne kappersbeurt cadeau gedaan en zei tegen mijn kapster. Ik ben zo klaar met het gezeik. Echt, echt. Wil gewoon doen wat ik graag doe, zonder die kwelgeest in mijn hoofd.
Vraag me idd af of wij er ooit " los " van komen.
Heb me voorgenomen mijn gevoel vast te houden als man thuis komt. Ben benieuwd.

Oh Ja. Mijn kapster kent niemand in haar klanten bestand ( en werkt 6 dagen in de kapsalon) waarvan de echtparen nog samen zijn gebleven en het overleefd hebben. Dat deed me deugt, dat ik er nog ben. Voelde me even trots en zij uiten dat ook naar mij. Met diepe respect.

Bezoek aan kapper

Hier Idem dito verhaal; een van half lang naar kaaklijn.
Ik was er klaar mee en wilde serieus genomen worden.
Soms heeft iets drastisch idd effect omdat het een zichtbare verandering is.

Grappig

Ik moet er juist niet aan denken om mijn haar af te knippen. Dat ben ik, het hoort bij mij. Ook al ben ik van binnen behoorlijk veranderd, dat haar blijft .

Maar belangrijk is idd dat je doet waar jij je goed bij voelt. Ik merk dat ik veel nieuwe gewoonten toch weer kwijt ben geraakt en ik heb het gevoel dat ik mede daardoor weer een beetje afglijd. En dat is jammer.

Van die moodswings heb ik ook, Puinhoop. Ben al aan de vitamine D, dat scheelt geloof ik wel iets. Maar schiet toch nog met regelmaat in een hormonale dip. Ik ga dus ook maar eens een supplement proberen...

Overigens, ik denk dat Miss meer bedoelde dat je ook best eens zelf uit kunt gaan, zonder je man. Hoeft niet iedere week, maar gewoon af en toe. Sinds de trubbels met man nu 3,5 jaar geleden begonnen ben ik mijn sociale leven bewust flink gaan oppoetsen. En nu is de situatie dus tegenovergesteld aan hoe het vroeger was, ik ben eigenlijk iedere week wel een keer de hort op, met vriendinnen of collega's, of met de kinderen, of mijn zus en man is thuis. En het bevalt ons allebei goed. Behalve dan dat ik merk dat het ook wel energie kost, veel 's avonds weg. Maar het is goed voor me. Het vergroot mijn wereld en mijn zelfstandigheid. Ik vond het vroeger echt spannend om in mijn eentje met de auto weg te gaan, dat heb ik dus helemaal niet meer.

Hoppa

@ haha Flanagan das ginne kattepis
Echt tof!
Ik heb mijn model ook aangepast, even wat anders, maar zo kort durf ik nog niet en een nieuw geurtje, wat nieuwe stappen in huis gemaakt, en kleding opgeruimd en vernieuwd.
En ga een vaste avond per week inplannen die me time word. Om weg te gaan.

Dat is wat ik eigenlijk bedoelde zoals pennestreek het benoemt.

Puinhoop je kunt dan ook een uurtje gaan zwemmen, leesclub gaan, yoga, creatief bezig zijn, hondenclub, noem maar op, dat wat jij leuk vind zodat de malle molen niet zo gaat draaien! En dit hoeft zeker niet iedere week maar ik ben er van overtuigd als je je daar meer op richt dat de gedachtes ook zachter worden.

Zo heb ik weer een verre vriendin opgezocht die ik zeker 6 jaar niet gezien had ( uit het oog verloren)
En nog een vage kennis die ik 8 jaar niet gezien had opgezocht en gaan nu geregeld samen wandelen. Eerst had ik daar nooit geen tijd voor.

En zomaar een ouder van mijn zoons vriendje gevraagd of ze zin had om mee naar een beurs te gaan. Kende haar niet eens, maar ze was dol enthousiast. Vooraf hadden we afspraken gemaakt. En we hebben toch genoten en een lol gehad.Nu maak ik daar tijd voor! Dat was de insteek, zodat ik mijn focus verleg.

DurfTeVragen#

Kapsel

Dat is wel bekend eigenlijk: als er iets ergs gebeurd, als iemand een drastische stap zet, gaan veel dames langs de kapper. Ik heb het ook gedaan toen. Eerst geverfd, toen kort, later de boel weer ontkleurd en blond. Man haalde baard eraf. Zo zagen we er allebei weer uit als toen we elkaar net kenden.
Hij wil die baard wel weer eens laten groeien, maar ik bene r nog niet helemala aan toe. Hij had die toen hij vreemd ging en foto's van hem met baard doen me daar nog altijd aan denken. nog even wachten dus maar.

Kleren had ik ook nieuw gekocht, veel afgevallen, werk gezocht, veel veranderingen hoor. Ook in huis gaan verven...alles moet anders

Ik doe wel eens dingen alleen hoor. Ik ga vaak fietsen, nu het weer opknapt gaat dat ook weer beter, en ik zwem eens in de week.Bijna elke week de bieb en elke week een wandeling met mijn beste vriend, die ik al 25 jaar ken (homo). En soms, als ik alleen wandel, ga ik even alleen in de kroeg aan, dat is best aardig.

Overigens blijkt uit cijfers dat de meest echtparen die met overspel te maken hebben gehad, bij elkaar bleven. De cijfers spreken elkaar tegen denk ik.