Verder na ontrouw deel 6

Thnx

Voor jullie lieve berichtjes.

Mari, lief dat waardeer ik. Ik richt me nu even op mijn werk, want ik wil dat dat er niet onder lijd. Maar misschien later. Xxx

Flanagan, die voorzichtigheid herken ik.
En nu was ik een keer niet voorzichtig maar wel open en eerlijk en neemt hij het mij kwalijk.
Ik kan het voor nu even moeilijk uitleggen. Ik weet wel dat het bij hem ligt.
Het allemaal helemaal niet zo moeilijk hoeven zijn. Maar in zijn hoofd is het anders dan bij de mijne.

Hij vind dat wij niet praten, maar ik praat wel, alleen hoort hij mij niet omdat hij druk is met andere zaken. Vluchten. Wellicht ook de adhd die daar aan mee werkt.
En verliest dan " grip" op mij en andere zaken.

Gadverdamme.

Charmm zijn jullie nu nog steeds bij elkaar?
Heb jij zn punt bereikt dat je hem niet meer kunt luchten of zien?

Dat heb ik dus vandaag.

Het is de omgekeerde wereld

Nu verwacht hij van jou, dat jij hem gaat helpen met zijn liefdesverdriet. En als je je woede uit, dan is hij boos op jou, want daarmee is hij niet geholpen bij zijn verdriet. Hij denkt dus alleen aan zichzelf en jij mag het voor hem oplossen. Dat is natuurlijk belachelijk gedrag in deze situatie.

Hij is zelf verantwoordelijk voor hoe hij zich nu voelt. Hij heeft zich helemaal zelf in de nesten gewerkt. Jij staat in je volste recht om boos op hem te zijn en het is heel goed dat je dit naar hem uit. Het is erg ongezond als je alles gaat inhouden ten bate van zijn herstel. Dat is misschien gunstig voor hem, maar op den duur ga je daar zelf kapot aan.

Hij moet met zichzelf aan de slag. Hij moet nu de eerste stap zetten om jou weer voor zich te winnen ipv dat hij allerlei verwachtingen van jou heeft en hoe jij je dient te gedragen om hem maar uit de wind te houden. Dat is een compleet irreële en oneerlijke verwachting.

Praten

Ik vind juist dat wij niet praten, hij vindt van wel.
Hij zit in zijn verdriet nu, probeert wel dingen met mij te doen. ‘We zouden vandaag samen naar buiten gaan’.
Hij helpt me nu meer met de opvoeding van onze kinderen. Doet uit zichzelf de huishouding. Praat met mij, probeert me op te vrolijken. Het lijkt zo geforceerd allemaal.

Ik heb er moeite mee om hem zo te zien, om hem zo verdrietig te zien. Ik weet niet hoe ik me moet gedragen wanneer hij zo verdrietig is. Daarom vraag ik hem telkens waarom ga je niet naar haar, als jij je moet voelen?
Het doet hem zoveel verdriet en pijn om iets los te laten wat hij niet wil, maar zelfs op dit moment kies hij liever voor zijn gezin.
Voor hem is het een pijn-pijn situatie welke keuze het ook is.

Hoe moet hij zoiets verwerken, het voelt voor hem alsof iemand dood is waar hij om gaf/geeft.

Ik kan wel zeggen jij hebt het veroorzaakt dus los het maar zelf op. Eigen schuld dikke bult. Maar dit is niet hoe ik ben.
Ik hou van hem, ik geef veel om hem. Zelfs op dit moment wil ik hem nog helpen.

Alsjeblieft Gebroken

Het lijkt wel een soort van Stockholmsyndroom. Sorry dat ik het schrijf maar het kwam zo bij me op. Het stockholmsyndroom is het psychologisch verschijnsel dat soms optreedt tijdens een gijzeling maar in jouw geval bij extreme onrecht en verraad wat je is aangedaan. Het verschijnsel houdt in dat de gegijzelde sympathie voor de gijzelnemer krijgt. In jouw geval ben jij degene die jouw narcistische man moet troosten, in plaats van dat hij jou nou eindelijk eens de liefde, vertrouwen en respect geeft die je verdient!

Misschien ver gezocht maar ik kan me zo boos maken op die man van jou wat een z.......

Gebroken

Ik heb met pijn en moeite moeten leren dat je ook te empathisch kunt zijn. Dat ben ik met Flanagan eens.
Ook heb ik ondervonden dat mensen je niet behandelen zoals jij hen behandelt, maar zoals je jezelf behandelt. Er zit vaak een valse hoop bij mensen: "als ik maar lief en empathisch ben, wordt die ander dat ook tegen mij". Een bijna zelfontkennend mechanisme wat mensen met wat meer narcistische of egoïstische trekken wel goed uitkomt.
Ik begrijp dat je van hem houdt, en hem niet overmand door pijn wil zien maar het is grensoverschrijdend om er ook nog voor hem te willen zijn (en ik denk dat je jezelf eerlijk moet afvragen: "doe ik dit om hem aan me te binden?".
Als je meer houdt van de ander dan van jezelf lijkt het liefde maar is het zelfontkenning en co-dependency. Niet gezond. . En - ik zeg het even hard- soms zelfs een vorm van manipulatie.
Dus de vraag is: hoeveel houd jij eigenlijk van jezelf? En in hoeverre mag iemand totaal over je grenzen gaan zonder dat jij kwaad wordt en laat merken (door bijvoorbeeld iemand even in zijn sop gaar te laten koken) dat je hier niet van gediend bent?

Het lijkt wel, Flanagan

Of dat is wat hij wil. Dat Gebroken er zelf de stekker uit trekt. Dan kan hij het op haar schuiven dat hun gezin kapot is. Deze man zoekt steeds de grenzen op, dat is reeds vele malen gebleken. Hij wil dat Gebroken zelf over het randje stapt (figuurlijk uiteraard)

Dit is wat hij zei

“Hij zei dat je moe was, geen ruzie zoekt of wat dan ook.
Dat wanneer hij zich kut voel, dat ie niet kan doen alsof ie blij is. Het zit hem heel erg dwars, maar dat betekend dat ie niet van zijn keuze is vastbesloten. Hij vind het moeilijk, en hij probeer er niet aan te denken. Het zit gewoon 24/7 in zijn hoofd”

Anno N het is niet dat hij niet dan de boosdoener wil zijn, om het op mij op te schuiven. Hij heeft eerder al aangegeven dat wat mijn keuze ook was, dat hij het veroorzaakt hebt. Hij schuift juist totaal 0 schuld op mij.

Even terug gelezen

Lieve Gebroken,

Ik heb eens even teruggelezen. En keer op keer lees ik dat je man kiest voor zijn gezin, maar niet voor jou. Hoe ziet hij jullie relatie in de toekomst? Wat als de kinderen ouder zijn, het huis uitgaan?
Als hij jullie relatie wil redden moet hij een stoere ridder zijn. Zichzelf wegcijferen om ervoor jou te zijn, niet andersom. Dat betekent niet dat zijn gevoel en verhaal er niet mag zijn. Maar het is de hoogste tijd dat hij jou op nummer 1 zet. Wil hij dat?

Lieve vrouw, als je man niet voor jou kiest, kan jij daar mee leven?

Ik ook

Voor hem betekent kiezen voor gezin is ik en de kinderen dat hele totaal plaatje betekent voor hem kiezen voor gezin.

Hij wil net als ik aan onze relatie werken, alleen we weten beide niet hoe. Voornamelijk omdat hij net als ik vol verdriet en emoties zit.

De weg waarop ik nu sta met hem is zo zwaar en bijna niet te belopen. We weten nog niet of we samen het eindpunt halen, of we de top beklimmen of het ravijn in donderen.
Ons toekomst samen is op dit moment onzeker.
We leven nu met scheiden kan altijd nog. Kijken wat er nog te redden valt, alles is nu nog vers.

Ik denk dat ie ruimte wilt om het te kunnen verwerken.
hij kan het niet omdat hij dan thuis “normaal” moet gedragen. Zodat ie me niet meesleept in zijn verdriet. Hij verberg zijn verdriet voor mij. Maar ik zie het en ik vraag ernaar. Daarom vroeg ik mij af hoe kan ik hem helpen. Hij heeft er zelf niet naar gevraagd.

Hij wil er liever niet over praten, hij neemt mij het niet kwalijk weet dat ik ook mij kut voelt en leef ook met mij mee. Hij hebt vandaag weer zon een dag dat ie niet weet wat hij moet doen, en probeert zichzelf ermee te troosten.

XXX

Gebroken

Kan het zo zijn dat je steeds met hem bezig bent opdat je maar niet met je eigen gevoel aan de slag hoeft?
Ik herken dat erg bij mezelf namelijk.
In een moeilijke fase van mijn relatie was ik alsmaar bezig met mijn partner, zijn gevoel, zijn gedrag, zijn reacties. Totdat ik me realiseerde dat het (grotendeels) een manier was om niet naar mezelf te kijken.
Je kunt en hoeft hem nu niet te helpen denk ik, hooguit af en toe naar hem luisteren. Z'n liefdesverdriet zal hij zelf moeten verwerken.
Maar wat wil jij, wat voel je, hoe kom jij hier doorheen, wat kun je met je boosheid en verdriet, hoe zie je je eigen aandeel in het weer opbouwen van jullie relatie?
Lastige vragen, veel sterkte in ieder geval!

Knor

Ik denk dat je een groot gelijk in hebt.
Ik focus me vooral op de punten die je aangeeft.
Wat een herkenning, maar ik weet zelf niet hoe ik met mijn gevoel aan de slag moet. Daarom dat ik hem probeer te “helpen”.

En soms komt mijn woede opsteken, dan verwijt ik hem met van alles. Maar dan denk ik is het nodig geweest om dat te doen om dat allemaal te zeggen.

Het lijkt wel dat niet uit mijn overleving stand komt.

Wat heb jij nodig?

Want zelfs in deze situatie gaat het nog steeds om je man en wat hij allemaal wil en nodig heeft, maar je zou ook zelf aan het roer kunnen gaan staan en het initiatief kunnen nemen vanaf nu.

“Hij heeft al vaak gezegd, ik doe wel dapper dat ik niet zonder jou kan, maar ergens denk ik dat ik echt niet zonder jou kan. Ergens is mijn liefde voor jou echt heel diep. Ja hij heeft een fout gemaakt, maar als hij echt bij Truus wou zijn had ie het allang met mij verbroken.
Hij zei altijd waarom ben ik dan nog niet weg, als ie echt bij Truus wou zijn. Wij konden ook in de co ouderschap gaan, maar hij kiest om voor ons te zijn”.

Het heeft niks te maken met geld of wat dan ook, hij heeft al gezegd als ik niet meer veder wil. Zou hij ervoor zorgen dat wij niks tekort komen, zou hij alles wat ie had aan ons geven. Zou die het huis nog steeds aflossen, en wij mogen dan het huis “hebben”.

Lanza

Het klink echt raar, maar ik weet het echt niet.
Ik ben zo in war, mijn hele hoofd zit in een puinhoop, ik weet niet waar ik moet beginnen met opruimen.

Praatjes vullen geen gaatjes

Hij kan lekker kletsen je man Gebroken. Hij zegt precies wat je wil horen. Nu moet hij het gaan waarmaken. Hij moet voor 100% voor jou gaan. Liefdesverdriet, kom op nou! Jij hoort de liefde van zijn leven te zijn, en dat moet jij voelen!

Gebroken

"Hij schuift juist totaal 0 schuld op mij."

Dat doet hij via een omweg wel. Maar dat is niet zo erg, want je weet hoe het zit.
Wat erger is dat jij jezelf beschuldigt. Je moet nu je eigen beste vriendin zijn.
Niet nederig en onderdanig en slaafs opstellen maar wat meer jezelf gaan beschermen.
Hij is slap geweest en heeft een fout gemaakt, niet jij. Zelfs niet als je over je eigen aandeel praat: hij had gewoon het recht niet om dat te doen. Hij is niet zo zielig als hoe hij wordt voorgespiegeld. Wees maar boos en gooi het er maar uit.

Eens met Mari En knor

Gebroken ik zie steeds iets herkenbaar terug komen in jou teksten.
Lees je maar eens in over co-pendency.

Het boek als hij maar gelukkig is is een hele goede.

Je bent constant bezig in het " hem maar willen helpen"

Hou daar maar eens als stap 1 mee op. Want Dat kun je niet.
Hij is verantwoordelijk, voor wat er gebeurd is, hij had en moet met je praten wanneer hij verdriet heeft. Jij kunt dit niet oplossen voor hem. Dat moet hij zelf doen.
Super moeilijk maar je blijft in de helpende, pleasende rol. Ga eens kijken wat jij belangrijk vind in je leven. Los van wat hij vind, zegt, voelt.

Heeft je therapeut je bepaalde opdrachten gegeven? Ga daar je focus op leggen.

En Ik weet dat je je machteloos voelt maar jij bent niet zijn reddende engel ( meer)

Quote:

Het heeft niks te maken met geld of wat dan ook, hij heeft al gezegd als ik niet meer veder wil. Zou hij ervoor zorgen dat wij niks tekort komen, zou hij alles wat ie had aan ons geven. Zou die het huis nog steeds aflossen, en wij mogen dan het huis “hebben”.

Zou het niet veel fijner zijn als je voor jezelf kunt zorgen? Dat je niet zo afhankelijk bent van zijn vrijgevigheid, of zijn hebberigheid naar gelang de omstandigheden, zoiets kan zomaar omslaan als hij ineens toch van gedachte verandert.

Wat voor opleiding heb je gedaan? Wat voor werk heb je gedaan? Kun je daarin terugkeren? Ga iets voor jezelf opbouwen. Ga werk zoeken, zorg dat je onafhankelijk wordt. Van deze man wil je echt niet afhankelijk zijn, je bent nu volledig overgeleverd aan zijn grillen en jij moet dankbaar zijn omdat hij zo gul is (of zich zo voordoet, want zijn gedrag laat iets heel anders zien dan zijn woorden).

Lanza

Het ging er toch alleen maar om wat de motivatie wel of niet was van haar partner om bij haar te blijven.

Zoals ik het nu zie door de tijd heen

Ligt het echt bij mijn partner, de diepgewortelde onvrede, de grillen, de aandacht die nooit genoeg is. Hoe wij ook buigen gebroken.

Als ik links af ga, was hij liever rechts afgegaan.
En als Ik rechtdoor ga, gaat hij in zijn achteruit.

Ik zie na deze week wel weer in dat het diepe ontevrede gevoel bij hem zit en niet bij mij.

Al knuffelde ik de sterren van het plafon, het huis aan kant, het eten op tafel. Dan is het nog niet genoeg.

Je kunt alleen jezelf helpen. Door therapie, veel te lezen en je sleutel van je eigen geluk bij jezelf te gaan houden.
En blijf vooral vanuit de ik vorm praten naar hem.

Eigen therm

Ik noem het het chronisch ontevreden syndroom.

Misschien wil hij iets anders van je

dan dat je kookt en het huishouden doet? Ik vind dat in ieder geval geen boeiende zaken in een relatie.

Dat kan niemand vervullen

Ja dat denk ik ook lanza, maar daar staat het ook los van. Dat was een voorbeeldje.

Het lijkt me

doodvermoeiend als iemand nooit tevreden kan zijn en altijd iets anders wil. Wat een onrust moet dat geven. Lijkt me helemaal niks om met zo iemand te moeten leven.

Dacht je echt dat je hem zou kunnen veranderen? Dat jij dat voor hem kon oplossen? Hij zal nooit veranderen. De vraag is of jij hiermee samen wil leven de komende veertig jaar.