Verder na ontrouw deel 6

Iedere dag een positief punt

Een nichtje van mij en haar man zijn in relatietherapie gegaan omdat ze elkaar kwijt waren geraakt tijdens al het zorgen voor de kinderen. Zij kregen als opdracht om iedere dag één ding op te schrijven wat ze aan de ander waardeerden.
Het begon bij de obligate 'heeft lekker gekookt', 'verzorgt de kinderen zo goed' maar ging geleidelijk aan naar de gevoelens waarvan ze dachten dat die nooit weer terug zouden komen. Feitelijk is dit een van de invullingen van'wat je aandacht geeft groeit'.
Als het bij jou/jullie past kun je het misschien uitproberen.

Weer in de war.

Gisteren zijn wij weer gaan praten.
Man geeft aan dat het voordat hij Truus kon de liefde voor mij weg was. Dus nadat wij ongeveer 3 jaar samen waren. Hij kon niet tegen mijn gedrag en denkwijze, volgens hem heeft ie zo vaak geprobeerd om te breken. Nadat ie Truus had leren kennen dacht hij “fuck it”. Hij blijft omdat in zijn ogen geen andere keuze is, de kinderen zijn meer waard in zijn ogen. Hij geeft aan dat hij probeert, maar is op dit moment niks anders omdat zijn gevoelens bij een ander ligt. Omdat hij van hart is veranderd. Hij mist haar, denk vaak aan haar, als ie haar nu maar 1 minuut kan spreken word ie weer blij. Maar hij denkt ook aan “ons gezin”, wat hij mij heeft aangedaan. Hij vond dat ik hem niks gunde, en alleen aan mijzelf dacht. Toen ik zwanger was van de 2de, kon hij gaan en staan waar ie maar wou. Voor hem was toen al te laat. Hij zei dat ie al zo lang geprobeerd had. Hij vroeg nog kunnen we niet anders langs elkaar heen leven, maar wel onder 1 dak? Ik had gezegd sorry die optie wil ik niet. Het is voor mij of we blijven samen en proberen wat van te maken, of we gaan uit elkaar.

Ik vroeg denk je dat dit nog gaat werken tussen ons, hij weet het niet. Hij weet ook niet of zijn gevoelens ooit nog terug komt. Het is nu wat het is zeg ie. Hij wil er graag aan werken maar weet niet hoe, omdat hij vaak aan haar denkt 24/7 zit ze in zijn hoofd. Ik weet het is pas een week is afgesloten tussen hun. En dat hij het eerst moet verwerken. Maar zijn rouwen valt mij zwaar tegen. Mijn hoop in ons neemt langzaam af.
Zijn woorden doen mij niks meer:

- jij stond altijd op nummer 1
- we gaan eraan werken als dit afgesloten is
- ik ga mee naar een intake therapie
- als dit klaar is kan ik 100% voor jou gaan
- ergens hou ik diep van jou, en er zijn natuurlijk wel gevoelens
- vertrouwen weer opbouwen

Hij had niet verwacht het zo zwaar zou zijn, iemand die belangrijk voor hem was zo moet missen.
Verdrietig word ik van als hij dat zegt.

Maar het valt me echt zwaar tegen. Ik probeer juist niet op te letten of aan te denken. Maar het is echt dat gevoel kan ik niet wegdrukken. Het doet pijn.

Zijn er mensen die zoiets hebben meegemaakt, waarvan partner alleen voor de kinderen kiest maar uiteindelijk weer smoorverliefd op elkaar worden? Of gebeurd dat alleen in mijn fantasie wereld?

Eerlijk gezegd denk ik dat dit een verloren zaak is, omdat partner aangaf dat het al jaren aan de gang is en zich al voor Truus zo voelde.
Ik weet niet eens hoe ik het moet verwerken. Ik weet niet eens wat ik moet doen. Moet ik gewoon zitten en afwachten? Ik ben weer radeloos. Waarom moet ik alleen voor vechten als dat zijn fout is?

Ho stop

Gebroken, jullie helpen jezelf zo samen alleen maar verder de put in. Tegen elkaar zeggen dat je niet weet hoe het verder moet en betwijfelen (en dat tegen elkaar zeggen) of het gevoel terugkomt is natuurlijk niet helpend, dat snap je zelf ook wel. Uit ervaring sprekend zal ik je een paar tips geven. Ga daarmee aan de slag.
1. neem samen het besluit dat jullie aan je relatie gaan werken. En spreek af dat je het voorlopig (een half jaar of zo, in ieder geval langere tijd) niet meer gaat hebben over het allemaal wel goed zal komen. En roep vooral NOOIT meer dat hij dan maar naar haar moet gaan. Hou dat soort negatieve uitspraken binnen. Eerlijkheid is wat anders dan dingen roepen om hem te raken, en daar lijkt dit meer op eerlijk gezegd.
2. ga samen zo snel mogelijk in therapie. Jullie hebben allebei zoveel te verwerken, dat kun je niet zonder hulp. En naast dat verwerken moeten jullie allebei met jezelf aan de slag. Dat kan ook bij die therapeut, of misschien bij een andere. Of bij een coach, dat kun je allemaal bespreken met je relatietherapeut. Ik raad EFT (emotionally focussed therapy) aan. Dit gaat vooral in op je veilig voelen in je relatie, elkaar geven wat je nodig hebt en vooral ook zelf leren wat jij nodig hebt. Een therapeut kun je vinden via https://www.eft.nl/zoek-een-therapeut, en kies dan liefst voor een gecertificeerde therapeut.
3. bouw je eigen leven op. Daar ben je nu al goed mee op weg. Verbreed je horizon, maak jezelf onafhankelijk. Dat zorgt ook voor afleiding, waardoor je minder krampachtig bezig bent met je relatie.
4. de tip van Fransien is een hele goede. Jullie moeten weer op een positieve manier naar elkaar leren kijken. En je man vooral naar jou, maar die moet eerst los zien te komen van Truus.
5. heb geduld. Heb ik al een paar keer gezegd, maar ik herhaal het nog maar weer eens. Een jaar is niks. Jullie zijn net een week (!) onderweg. En in dat jaar ga je nog 1000 keer zo'n dal in. De kunst is je daar niet teveel van aan te trekken. Jullie zullen ook niet in hetzelfde ritme zitten (dus dat jij een dip hebt en hij niet, en andersom). Dat maakt het allemaal alleen maar lastiger. Maar dan treedt tip 1. weer in werking. Ga dat niet met elkaar zitten delen, hoogstens benoem je dat je het moeilijk hebt, maar hou voor ogen dat dat weer over gaat. Het leven is altijd een golfbeweging. Geen toppen zonder dalen en meer van dat soort clichés. Maar ze zijn waar! Je zit niet doorlopend in een put. Je komt daar ook weer uit.
6. bouw samen-tijd in. Minstens iedere week een middag of avond samen. Maak een wandeling, ga uit eten, of gewoon samen koken, samen in bad, lees samen in het boek Houd me vast, verf samen een muurtje, ga samen naar de film maar breng tijd samen door. Sowieso is het goed als jullie samen wat opbouwen. Dus als je van plan was je huis op te knappen, doe dat dan. Ga samen een vakantie plannen, maakt allemaal niet uit, maar zorg voor een positieve impuls.

Maar de belangrijkste is, zoek een therapeut. Want zoals je zelf steeds weer aangeeft, als jullie samen praten levert dat alleen maar pijn op. En dat zal zo blijven, tot er niks meer over is. Jullie hebben daar dringend hulp bij nodig. Therapie wordt helaas niet meer vergoed, maar het is volgens mij de enige kans op herstel. En scheiden kost ook een berg geld. Dan kun je het maar beter besteden aan je relatie lijkt mij. Trouwens, ook als jullie uiteindelijk toch uit elkaar zouden gaan helpt therapie om die scheiding goed door te komen en daarna toch samen een goed na-huwelijk op te bouwen.

En nog even een tip voor je man

Natuurlijk weet hij nu nog niet of het gevoel voor jou nog terug komt. Hij heeft nog heftig liefdesverdriet. Mijn man heeft dat ook meegemaakt. Wat hem hielp was accepteren dat het verdriet er was. En dat ik dat ook accepteerde. Dat we samen verdrietig konden zijn, al was ons verdriet anders, gaf toch een band.

Echt, dat liefdesverdriet zakt af. Het gevoel voor haar zal wegzakken. Maar dat heeft tijd nodig. Intussen kan hij wél met de foto's die jij al noemde aan de slag. Laat hem kijken naar foto's uit de tijd dat jullie nog wel gelukkig waren samen. En naar muziek luisteren uit die tijd. Haal herinneringen op uit die tijd. Daar kun jij hem bij helpen, maar dat hoeft niet. Ga terug naar de tijd dat jullie besloten dat je samen kinderen wilde. Beleef de zwangerschap en bevallingen opnieuw. Hij blijft vanwege zijn kinderen, maar JIJ bent degene die die kinderen gedragen en gebaard heeft. Help hem daaraan herinneren. Hoe gelukkig jullie toen samen waren.

En niks wat je zegt of doet, of wat hij zegt of doet, geeft garanties dat het goed komt. Maar zoals jullie nu bezig zijn komt het zeker niet goed.
Het is echt belangrijk dat jullie nu rationeel besluiten dat je voorlopig bij elkaar blijft en dat je gaat werken aan de relatie met de tips die ik hierboven gaf. Niet door blijven sukkelen zoals je nu doet, en blijven focussen op alle onzekerheden. Zet in op een gelukkig gezin, doe veel samen. Samen de kinderen in bad en in bed, samen naar de speeltuin, samen wandelen. Naast de tijd die jullie samen door gaan brengen.

Ik praat niets goed hè, mijn man heeft 15 jaren lang fuck it gedacht. Anders kun je niet doen wat hij deed. Maar door die film steeds af te blijven draaien word ik dood en doodziek.

Dat is wat ik je wil zeggen. Kijk naar vandaag.
Wat staat er op je programma?
Misschien kun je de buurvrouw blij maken met een mooie set nagels en voel je de waardering terug komen in andere. Zo werkt het bij mij in ieder geval.

Energie in jezelf stoppen. En dan word over een tijd duidelijk waar jullie staan. Kun je door met een verstandshuwelijk?
Kun je dat niet? Dat zie je dan wel weer.

Ik hoef niet in een liefdeloos huwelijk te blijven, ik haal voor nu mijn liefde uit andere dingen. En wie weet ooit weer iets meer uit man, maar misschien ook niet..

Wanneer zijn jullie aan kinderen begonnen?

Was dat al voordat jullie drie jaar samen waren? Waren die eerste drie jaar wel goed? Wat was er dan goed? Waarom viel hij op jou? En wat trok je aan in hem? Misschien moeten jullie proberen dit terug te halen?

Ik zou niet samen kunnen zijn met iemand die er alleen is vanwege de kinderen. Kun jij dat wel? Wat zou er gebeuren in zo'n situatie als je wel verliefd wordt op een ander denk je? Zou je niet graag iemand ontmoeten die jou wel leuk vindt om wie je bent ipv alleen bij je te blijven omdat je nu eenmaal de moeder bent van zijn kinderen?

Lanza, hou op

Wat jij wel of niet zou kunnen of willen weet je niet, want je hebt nooit in deze situatie gezeten. En vooral is het ab-so-luut niet interessant wat jij wel of niet zou kunnen of willen. Alleen wat Gebroken en haar man kunnen en willen is hier relevant. En zij willen allebei samen blijven. Of dat nou is voor de kinderen of om een andere reden is nu ook niet relevant.

Jij was toch degene die hier ooit binnenkwam met een draadje over dat 'iedereen maar zo makkelijk gaat scheiden tegenwoordig'? En nu is er een stel dat graag bij elkaar wil blijven en dan ga jij roepen dat ze maar op zoek moet naar iemand anders. Logica en consequent zijn in je opvattingen zijn duidelijk niet je sterkste punten...

Hold you horses Pennestreek

Ik vind dat Lanza hier niet zoveel recht heeft om haar mening naar te zetten als jij. Koste wat het kost bij iemand willen blijven die eigenlijk niet bij jou wil blijven, bij jou pakte het misschien gunstig uit, maar Gebroken is vele malen meer “gebroken” gekwetst en vernederd dan jij destijds door jouw man in woorden en daden. Iedereen hier heeft zijn eigen kruis, zijn eigen gedachten en eigen ideeën. Allemaal willen we Gebroken helpen, steunen, vanuit onze eigen drive. Ook Lanza, ook jij en ik. Dat moest ik even kwijt

eens met Anno

Lanza mag net zo goed haar mening geven als ieder ander. Daar is het een forum voor. De een vindt dat ze dit niet moet pikken de ander vindt dat ze een weg moet zoeken om het wel te pikken. Beide meningen mogen er zijn.

Precies Flanagan

Het is dat toontje, dat veroordelende dat eruit spreekt. Vragen 'kan jij het wel' impliceert toch zoveel als dat er dan duidelijk wat aan je mankeert, dat Gebroken zich er schuldig over zou moeten voelen dat ze niet weg gaat bij haar man. Dát is wat ik tegen heb op de reactie(s) van Lanza. Precies daardoor lijkt het me niet erg waarschijnlijk dat ze reageert uit altruïstische neigingen. Trouwens, die heeft ze ook niet, geeft ze zelf toe in een ander draadje. Conclusie is daarom dus dat ze niet meeschrijft om te helpen. Ergo: ze doet dat om te stoken. En dat vind ik uiterst laakbaar in een draadje als dit.
Laat haar lekker uitrazen in haar eigen draadje, maar laat haar hier maar liever wegblijven.

Alkes

dat zeg ik toch ook niet? Ik betwijfel alleen ten zeerste of Lanza haar intenties dezelfde zijn als die van jou en mij. En als die al oprecht zijn, dan lijkt het me verstandig als ze haar toon wijzigt, want zoals ze het nu brengt lijkt het me niet helpend. Het waarom heb ik hierboven al uit de doeken gedaan.
En nu hou ik erover op, dit draadje zou over Verder na ontrouw moeten gaan. Precies dat.

Misschien te hard...

...mijn reactie, maar dit triggerde mij: "Vragen 'kan jij het wel' impliceert toch zoveel als dat er dan duidelijk wat aan je mankeert, dat Gebroken zich er schuldig over zou moeten voelen dat ze niet weg gaat bij haar man."

Wat is er mis met deze implicatie? Zo zie ik het nl. wel. Er is denk ik wel degelijk wat mis met Gebroken, en dat bedoel ik niet rot, maar dat er iets mis is is toch wel voor iedereen wel duidelijk. Waarom staat zij het toe om zichzelf op deze manier te laten mishandelen? Waarom zou alles met de mantel der liefde bedekt moeten worden als zo overduidelijk is dat de man van haar niets, maar dan ook helemaal niets meer om haar geeft. Hij houdt niet meer van haar, wil geen relatietherapie, zit ontzettend zielig te zijn om zijn eigen liefdesverdriet. Zo'n man WIL je toch niet? En dan helpt een oefening om elkaar elke dag een compliment te geven echt nie meer hoor, dat stadium is deze relatie allang voorbij. Die vent zit gewoon te wachten tot Gebroken de stekker eruit trekt.

Wat is er ooit met Gebroken gebeurd dat ze dit accepteert? Welke zichzelf respecterende, ontwikkelde vrouw blijft volhouden dat ze in deze relatie wil blijven nadat je zo ontzettend laag en respectloos behandeld werd en nog steeds behandeld wordt? Nu is denk ik het moment om deze man de deur uit te zetten en met jezelf aan de slag te gaan want er is denk ik een hoop werk te doen. En dan eerst weer gelukkig worden met jezelf.

Liever even anoniem

Amen. Ik denk dat jij schrijft wat menig geen hier ook denkt. Alleen geen van ons wil Gebroken nog verder krenken. Ze heeft het al zo moeilijk.

En dan ook nog het gekeuvel over wat de een wel en de ander niet mag schrijven. Wat Lanza betreft, Pennestreek, ik lees niet al haar draadjes, ik probeer altijd uit te gaan van het goede van de mens, zo ook bij Lanza. Jullie verschillen echter van mening dat is duidelijk. Ik kan me vaak wel vinden in de dingen die zij schrijft, maar c’est le ton qui fait la musique. Ik heb moeite met afhankelijkheid van partners als je daarvoor kiest is dat jouw keuze.

Wat we met z’n allen doen is proberen Gebroken op te vangen. Zijzelf moet de beslissingen maken, wat ze ook doet. Daar kunnen Lanza, jij en ik en de goegemeente hier niets aan veranderen.

Ze heeft het al zo moeilijk

precies! En daarom denk ik dus dat ze niet zit te wachten op reacties van mensen die haar keuze niet respecteren en haar alsnog willen overtuigen van het feit dat ze weg moet bij haar man. Dat is niet waar ze om vraagt. Ze wil graag tips over hoe ze de draad weer kunnen oppakken. Die geven jullie niet, jullie vinden dat er wat mis is met Gebroken. En daar ben ik het dus niet mee eens.
We lezen hier alleen maar haar versie van het verhaal he, we kennen haar man niet, we kunnen dus ook helemaal niet weten of hij haar manipuleert of dat hij oprecht is.
Vanuit mijn ervaring herken ik waar Gebroken en haar man doorheen gaan. Dat was bij ons precies hetzelfde. Mijn man twijfelde ook of zijn gevoel wel terug kon komen. Hij was ook zijn gevoel voor mij kwijt lang vóór hij uiteindelijk iets kreeg met een ander.
Ik vind haar juist sterk, omdat ze een bewuste keuze maakt om voor haar huwelijk te vechten. En ik vind haar man ook sterk, omdat hij bewust kiest voor het verbreken van de affaire, omdat hij kiest voor zijn gezin. Ik zie daar geen manipulatie in. Hij probeert eerlijk te zijn, maar zoals ik al zei, soms is eerlijk zijn niet helpend. Natuurlijk houdt hij nu niet plotsklaps weer zielsveel van Gebroken. Als dat gevoel al terugkomt is het na lange tijd en hard werken. Dat weet je van tevoren (tenminste, ik heb dat al eerder aangegeven), dan helpt het niet als je steeds maar zegt dat je twijfelt en het niet weet.

Gebroken, mijn aanbod om privé te mailen staat nog steeds.

Gissen

Natuurlijk blijft het gissen naar het hele verhaal omdat alleen Gebroken haar kant hier deelt en niet die van haar man. En daarom kan zelfs jij niet met jouw ervaring Gebroken helpen omdat je niet eens weet of ze wel door hetzelfde als jou heen aan het gaan is. En weet je Pennestreek, het gaat hier niet om jou en jouw verhaal. Het gaat niet om mijn verhaal. Het gaat niet om Lanza's of wie dan ook zijn verhaal. Net zo min als dat je anderen sommeert om te stoppen met advies geven zou je dat zelf ook eens moeten doen. Het lijkt wel of je een soort bevestiging zoekt om jou keuze van destijds te moeten rechtvaardigen, de manier waarop je Gebroken in een uiterst Kaa Uu Tee situatie probeert te houden vind ik eigenlijk best kwalijk.

Nee, ik vind Gebroken helemaal niet sterk. Ik zou haar sterk vinden als ze de ballen zou hebben om deze low-life van een kerel de deur zou wijzen. Nee, ik vind haar man niet sterk en de reden hoef ik denk ik hier niet uit te leggen. Ik vind hem zo laf dat ik er geeneens woorden voor kan vinden.

Ik wens Gebroken zo graag iemand in haar naaste omgeving die de situatie naar waarheid in kan schatten en haar kan begeleiden naar stappen om haar waardigheid weer terug te vinden want zoals zij de situatie hier omschrijft vind ik hem schadelijk voor haarzelf en haar kinderen. Iets anders kan ik er niet van maken.

Daar is de therapeut voor

lijkt mij. Zoals ik ook al aangaf is dat toch echt de enige stap die ze kunnen zetten om verder te komen.

therapeut

Daar ben ik het helemaal mee eens. Dat zou ik pas een sterke stap van Gebroken vinden. En ook van haar man. Maar haar man gaat het niet doen. Dus hoop ik dat Gebroken iemand in haar omgeving heeft die haar kan begeleiden in de weg hier naartoe.

Ze zijn elkaar nu aan het gijzelen binnen hun eigen relatie en daaruit kunnen hele naar dingen voorvloeien.

Gebroken moet geen contact opnemen met Pennestreek of wie dan ook van hier maar, Maar wel en daar heeft Pennestreek dan wel gelijk in; met een therapeut.
Hij of zij kan haar helpen met haar keuze, niet wij.

Het lijkt er overigens sterk op dat liever even anoniem (net als ik overigens) je vastberaden verhaal goed heeft gelezen destijds Pennestreek.

Gebroken’s verhaal is echt wezenlijk anders dan dat van jou

Trouwens ieder verhaal is anders

En we horen/lezen het maar van 1 kant....

Waarin verschilt het dan?

Behalve in de duur van de affaire?

Lees nog eens post 315 en 344 van Gebroken. Ik lees daarin dat de man van Gebroken wél mee wil naar relatietherapie, maar niet zo goed ziet wat hem dat kan brengen. Zo ging het bij ons ook. Dat hij er zélf ook wat aan had leerde man pas gaandeweg. Ik lees in die posts dat haar man niet weet hoe hij zijn verdriet en pijn moet verwerken, zonder dat hij daar Gebroken mee lastig valt. Dat speelde bij mijn man ook. En ik heb hem daar bij geholpen, door zijn verdriet te accepteren. Net zoals hij mijn verdriet accepteerde (uiteraard, hij was de veroorzaker), hoewel hij dat heel moeilijk vond omdat hij zich zo schuldig voelde naar mij toe. Ons heeft het dicht bij elkaar gebracht, dat gedeelde verdriet. We hebben geprobeerd elkaar daarin te steunen. Dat dat niet altijd lukte lijkt me logisch, maar de intentie was er wel.

Ik denk echt dat jullie de man van Gebroken teveel als slecht mens afschilderen. Zij ziet dat zelf anders. Mijn man werd destijds ook regelmatig weggezet als onmens. Dat was en is hij niet. Wel stom en onhandig en egocentrisch, maar niet erop uit om mij pijn te doen. Dat was de man van Gebroken ook niet, voor zover ik uit haar posts kan halen.

Maar alleen een goede (!) therapeut kan ze helpen. Zonder professionele ondersteuning lijkt me dit een recept voor een vechtscheiding, uiteindelijk.

therapeut en meer

Ach, ik vind dat er wel wat veel waarde wordt gehecht aan de inbreng van een therapeut hoor. Vreemdgaande ex en ik zijn bij een therapeut geweest, en nog een en nog een. Geen van hen konden zijn persoonlijkheidsstoornis en de gevolgen daarvan voor een relatie zien laat staan er op interveniëren. Erger nog, hij werd gevoed door hun aandacht.

Verder valt met het volgende op:
- er wordt nogal stelling genomen door mensen die zelf nooit overspel hebben meegemaakt. Dat mag natuurlijk maar maakt hun mening ook nogal hypothetisch
- mensen praten gewoon in hun eigen straatje: als zij bleven bij moeilijkheden in het huwelijk en daar een manier voor hebben gevonden, raden zij dat Gebroken ook aan. Als men de vreemdganger eruit heeft gegooid, is dat het advies. Ikzelf ben van mening dat beide kanten er mogen zijn en Gebroken vrouws genoeg is om zelf keuzes te maken. Ik zelf heb ooit niet geluisterd naar adviezen hier van mensen die zeiden "peer hem, dit komt nooit meer goed". Ik ben jaren mijn best blijven doen om er toch samen uit te komen. Dat is volkomen mislukt en heeft me jaren van mijn leven gekost. Dus ik heb ook de neiging om te zeggen "joh, peer hem, dit gaat hem niet worden". Maar ik had geen kinderen met die man. En ik weet ook dat je als moeder er alles aan wilt doen om je kinderen een gezinsleven te geven, vaak tegen beter weten in.
- het argument 'ze heeft het al zo moeilijk' is natuurlijk door beide kanten te bezigen en dus tegen elkaar weg te strepen.

Significant

Ik weet niet precies hoe lang de affaire van jouw man geduurd heeft Pennestreek, maar volgens mij een stuk korter. En dat lijkt me een significant verschil.
Het bedrog bij Gebroken heeft zó lang geduurd dat reparatie van dit huwelijk (in mijn ogen) onmogelijk is met name om de manier hoe haar man haar heeft behandeld en nog steeds behandeld. Uitgebreide therapie en medewerking van twee partijen is hierbij essentieel. De man van Gebroken heeft (ook weer in mijn ogen) helemaal niets meer te willen. Twee opties: of hij doet zijn stinkende best om een poging tot fixen en luistert naar de behoefte van Gebroken. Niet straks, over een tijdje of wanneer hij er zin in heeft, nee, nu. Andere optie: kappen met deze ongezonde situatie. Zoals Pennestreek al schreef: alle ingredienten voor een vechtscheiding met alle gevolgen van dien.

Gebroken

Er wordt je hier geadviseerd over je communicatiestijl. Ik snap heel goed wat er gezegd wordt, maar zal eerlijk zijn, ik kon het niet. Ben in het begin woest en woedend geweest. Echt in veel lelijke woorden duidelijk gemaakt wat ik dacht en voelde. Kon me inhouden waar de kinderen bij waren, maar verder niet. Hielp het? Nee denk van niet maar het luchtte wel lekker op.
Moet ook toegeven dat ik de ruimte kreeg, doordat man dag 1 van uitkomen duidelijk heeft gemaakt dat hij mij niet kwijt wilde, niet verliefd was en er echt alles er over had om ons te redden. Ja tuurlijk heb ik geroepen dat hij zich dat beter een peer jaar eerder had kunnen bedenken.

EFT (zie posts Pennestreek) heeft ook ons echt geholpen. Ik begon voor de kinderen en een goed nahuwelijk. Uiteindelijk kwamen we weer bij elkaar
Alles kan en mag!