Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Titiv schreef op 19-08-2022 om 22:31:
[..]
Nee om hun zelf te sparen. Wie weet hoe ze anders eindigen als ze bij die man weggaan... En zoals ik al zei in die wereld kunnen ze ook makkelijk gechanteerd worden ofzo, het is een moeilijk wereldje en zie er maar eens uit te stappen. Lijkt me niet makkelijk, als wij er al zo veel moeite mee hebben om weg te gaan, laat staan die vrouwen. Bij hun zit dezelfde liefde die wij voor onze mannen voelen maar dan in een hele andere wereld. Denk niet dat we dat moeten onderschatten en wat zegt wat over mij als ik vragen mag? En wat zegt 't dan over mij?
Het zegt over jou dat je je zelf ondergeschikt maakt aan de man. En dat je denkt dat het een soort wezen is, die er niets aan kan doen dat hij zijn piemel achterna loopt en dat jij hem moet beschermen tegen de gevolgen daarvan.
Titiv...volgens mij ben je bang voor je man. Je wringt je in allerlei bochten om hem maar niet boos te maken, zelfs nu hij vreemd gegaan is en iets goed te maken heeft. Ik geloof er niks van dat je op deze manier gelukkig gaat worden.
Maar je bent veel sterker dan je denkt. Ga de strijd aan en voel waar je staat!
Pippeltje schreef op 20-08-2022 om 12:14:
Titiv...volgens mij ben je bang voor je man. Je wringt je in allerlei bochten om hem maar niet boos te maken, zelfs nu hij vreemd gegaan is en iets goed te maken heeft. Ik geloof er niks van dat je op deze manier gelukkig gaat worden.
Maar je bent veel sterker dan je denkt. Ga de strijd aan en voel waar je staat!
Ik ben niet bang voor hem maar bang voor de toekomst, bang dat hij weer vreemd gaat, of me verlaat, 't heeft veel angst losgemaakt want ik voelde me veilig en nu niet meer. Die veilige wereld is niet meer. Ik weet dat hij me nooit op straat zou zetten, me pijn zou doen fysiek, hij zou altijd voor me zorgen dat weet ik 100% maar t veilig gevoel van ik heb een man en ik ben trots, ik voel me veilig bij hem, dat gevoel is weg.
Over die bekende mannen die vreemd gaan... Ik keur 't niet goed, een man is niet beter en een man mag niet meer dan een vrouw maar ik kan me wel voorstellen dat in die wereld scheiden nog moeilijker is dan in onze wereld. Maar ook dat gebeurd gewoon. En kan ook gewoon. Maar ik denk wel dat die vrouwen 't zwaarder hebben dan wij die niet bekend zijn.
Titiv schreef op 20-08-2022 om 12:30:
[..]
Ik ben niet bang voor hem maar bang voor de toekomst, bang dat hij weer vreemd gaat, of me verlaat, 't heeft veel angst losgemaakt want ik voelde me veilig en nu niet meer. Die veilige wereld is niet meer. Ik weet dat hij me nooit op straat zou zetten, me pijn zou doen fysiek, hij zou altijd voor me zorgen dat weet ik 100% maar t veilig gevoel van ik heb een man en ik ben trots, ik voel me veilig bij hem, dat gevoel is weg.
Herkenbaar. En juist dat gevoel van reddeloosheid deed mij mijn ogen open. Want mij zo onveilig voelen bij het idee dat ik alleen over zou blijven met mijzelf vond ik ergens ook absurd. Ja, het is rot. En moeilijk. En zwaar. En het hele plaatje van de toekomst valt in duigen. Maar bovenal wilde ik mij na een poosje nooit meer zo verloren voelen bij het idee dat ik over zou blijven met mezelf. Alsof dat het ergste zou zijn wat kon gebeuren. Want dat is niet zo. Je redt het echt wel. Een relatie is een keuze en niemand verplicht mij of hem om te blijven. En vanuit dat oogpunt de verbinding aangaan voelt voor mij veel fijner dan vanuit het idee dat ik in mijn eentje een hulpeloos kuikentje ben die verdwaald achtergelaten ronddobbert op de oceaan (even heel overdreven en uitvergroot gezegd).
Ik denk nu dat het belangrijk is dat ik dat gevoel van veiligheid met name uit mijzelf leer halen. Alleen hoe ik dat vasthoud.. dat vind ik wel lastig. Patronen doorbreken is complex.
Titiv, ik zou dat wat je net gepost hebt met je therapeut gaan delen. Dat je je zo onveilig voelt triggert mij.
Ik herken er veel in.
Misschien begrijp je mijn post nu ook beter met wat ik bedoel in dat ik gigantisch aan mezelf ben gaan werken. En ik doel hier dus mee op mijn fundering in "veiligheid " nieuwe vrienden gemaakt, een opleiding gedaan en ga nu door naar het hbo.
Als iemand mij dit 4 jaar geleden had gezegd had ik die gene verbouwereerd aangekeken en uitgelachen.
Mediteren, gezond eten, bewegen, een huisdier, leuke dingen doen, een eigen inkomen, niet meer afhankelijk zijn van je man in zijn geheel zal jou gevoel van eigenwaarde opkrikken.
Weet je titiv, ga daar aan werken dat je man en andere een stevige Titiv zien staan! Met een stevige ondergrond.
Dit is exact waar ik op doel. Je bent het waard 😘
Gedoe,
"Ik denk nu dat het belangrijk is dat ik dat gevoel van veiligheid met name uit mijzelf leer halen. Alleen hoe ik dat vasthoud.. dat vind ik wel lastig. Patronen doorbreken is complex"
Dit is echt een proces van herhalen, herhalen, herhalen en herhalen.
Je zet jezelf steeds met de afstandbediening op Stop. Dan ga je voelen wat voor jou het beste is. En gebruik een dagelijkse mantra. Dat doe ik bijvoorbeeld bij het opstaan ( en een korte meditatie) en altijd voor ik naar bed ga! Standaard! Op een gegeven moment zit het erin gebakken. Dit duurt wel jaren en bij momenten dat ik soms eenzaam kan zijn in mijn gevoel spreek ik mezelf toch weer toe.
Titiv schreef op 20-08-2022 om 12:30:
[..]
Ik ben niet bang voor hem maar bang voor de toekomst, bang dat hij weer vreemd gaat, of me verlaat, 't heeft veel angst losgemaakt want ik voelde me veilig en nu niet meer. Die veilige wereld is niet meer. Ik weet dat hij me nooit op straat zou zetten, me pijn zou doen fysiek, hij zou altijd voor me zorgen dat weet ik 100% maar t veilig gevoel van ik heb een man en ik ben trots, ik voel me veilig bij hem, dat gevoel is weg.
Over die bekende mannen die vreemd gaan... Ik keur 't niet goed, een man is niet beter en een man mag niet meer dan een vrouw maar ik kan me wel voorstellen dat in die wereld scheiden nog moeilijker is dan in onze wereld. Maar ook dat gebeurd gewoon. En kan ook gewoon. Maar ik denk wel dat die vrouwen 't zwaarder hebben dan wij die niet bekend zijn.
Steeds als ik jouw posts lees heb ik enorm met je te/van doen! Je offert je hele ‘eigen ik’ op aan een man die er blijkbaar gewoon het schijt aan heeft en vindt dat je vooral maar niet moet blijven zeiken en door moet gaan. Hoe kun je in deze situatie überhaupt een ‘betere’ versie van jezelf worden en waarom zou dat moeten met een man als hij aan je zijde.
Ik denk dat je pas een betere versie van jezelf kunt worden als je hem de deur wijst, blijft doorgaan met praten met professionals en eerst gelukkig wordt met jezelf. Alles staat in het teken van hem en hij kan er gewoon mee wegkomen met zijn houding, want je gaat hem toch nooit verlaten en daar is hij zich HELEMAAL van bewust. Denk jij nu werkelijk dat hij zich zorgen maakt om de toekomst?
Zo te lezen ben je jezelf al aardig kwijtgeraakt in deze relatie, laat hem jou niet je hele persoonlijkheid wegnemen, want je komt serieus over als een zeer angstig en bang konijntje en dat is ook niet echt aantrekkelijk.
Deze woorden klinken misschien heel hard, maar ik lees je wanhoop in vele topics steeds weer terug en hoop je toch een beetje wakker te kunnen schudden! 
Ik ben het - niet verrassend - niet met RoodVruchtje eens. Ja, wel met dat je aan jezelf moet (blijven) werken, maar dat kan ook prima met je man (voorlopig) naast je. Sterker nog, ik raad je van harte aan om eerst zelf wat steviger te worden voordat je een eventuele scheiding in gang zet.
Ik vind wel dat hij zich er erg gemakkelijk vanaf maakt, dat hij het werk vooral bij jou neerlegt, en dat hij weinig rekening met jou en jouw gevoelens lijkt te houden.
Maar ook een vreemdganger heeft tijd nodig, en moet dus de tijd krijgen, om te leren van zijn fouten. Dus als jij met jezelf aan de slag gaat, en in jullie relatie steeds beter je eigen behoeften aan kunt geven, zal hij ook veranderen.
Of niet, en dan kun je natuurlijk prima alsnog besluiten dat je hem helemaal niet nodig hebt.
Maar als ik kijk naar mijn man en naar de man van Miss (en nog wat mannen-van die ik hier in de loop der jaren heb leren ‘kennen’), dan zie ik dat die net zo goed als wij groeien, maar ook niet van de ene dag op de andere. Miss en ik zijn allebei eerst met onszelf aan de slag gegaan. En als er een helft van de relatie verandert, heeft dat altijd effect op de andere helft. In onze gevallen gelukkig positief. Dat hoeft natuurlijk niet, kan ook negatief uitpakken. Als een man eigenlijk helemaal niet liever een zelfstandige vrouw heeft, die kritische vragen stelt en aandacht en begrip opeist. Maar dat merk je dan vanzelf.
En zoals ik al zei, als je zelf steviger staat, dan ben je veel beter in staat om voor jezelf op te komen bij een scheiding. Nu uit elkaar gaan betekent dat jij op emotioneel vlak gewoon flink achterloopt op je man. Ik zou dat dus niet doen. Neem je tijd en ruimte om te groeien, om te leren. En met een beetje mazzel doet je man mee en krijgt hij zelf ook inzicht in zichzelf, of ziet hij in dat hij ook wel wat therapie kan gebruiken. Hoe dan ook, geef het tijd. Scheiden kan echt altijd nog. Je hebt een scheiding echt niet nodig om je gevoel van eigenwaarde op te krikken. Dat kan ook op andere manieren.
Ik ben het eens met jullie beiden @roodvruchtje en @pennestreek... Ik snap wat jullie bedoel want zelf had ik dit ook al door, dat ik nu eerst aan mezelf moet denken en werken zodat ik hem mss mee krijg, en ook dat ik sterker sta, want zo aan iemand hangen is idd niet heel aantrekkelijk, het stoot af, maar ik ga me niet anders voor doen dan ik ben, het is ook iets wat hem aan trekt, dat onschuldige en naieve, ik weet dat hij daarom verliefd werd op me en ik ga dus niet opeens een vrouw zijn die alles alleen aan kan, die zal maar zeggen de hele wereld aan kan, ik blijf mezelf maar een betere versie hoop ik. Ben er ook gewoon klaar mee nu, met het verdriet en 't gepieker, ik wil gwn weer happy zijn, genieten van 't leven, en is dat ooit zonder hem so be it maar nee nu zou ik zeker niet scheiden, hij wil ook absoluut niet scheiden, en hij doet echt wel de kleine dingen, hij is ook wie hij is en hij heeft idd ook tijd nodig om een beter mens te worden.
Mooi liedje over de vreemdganger, illicit affairs van taylor swift. Kwam 't toevallig tegen vandaag en beschrijft de haat die de dader voelt maar toch verder doet. Dat is ook wat mijn man zei, hij haatte zichzelf en wat hij deed, hij haatte zelfs die vrouw maar wist niet hoe hij moest stoppen. Ik weet dat dit heel moeilijk is om te begrijpen voor vrouwen zoals wij, zeker als je 't net weet. Ik zal 't nooit helemaal begrijpen maar ik denk wel dat we moeten inzien dat 't nooit liefde was met die ander. Als 't liefde was koos hij wel voor die ander. Ik ben zeker en vast nog lang verzonken in een soort van verdriet maar dit helpt wel, hele kleine dingen zoals een liedje kunnen mij enorm steunen, is dat bij jullie ook zo?
Liefs!
Hey Titiv, mijn man heeft het altijd betiteld als lust. Hij kreeg na lang flirten en steeds spannendere momenten gevoelens voor haar, beiden zetten de knop om en ze boekten een hotel. Lust zei hij bij het uitkomen (helaas pas na na jaren). Ik denk zelf dat hij wel in het begin verliefd is geweest. Hij ontkent dat. Maar vooral dat zij hem zo graag wilde, dat vond hij heel aantrekkelijk.
Elk verhaal is anders zeg ik hier altijd. Mijn man heeft altijd schuldgevoel gehad. Maar deed het toch. Na tijdje wilde hij stoppen. Is ook gebeurd (ook Truus vertelde dat). Maar het was heel verleidelijk de makkelijke sex. Zij die hem geweldig vond. En dan begonnen ze weer. En stopten weer. En begonnen weer.
Ik neem het hubby kwalijk dat ik niet meer onbevangen ben. Dat zijn keuze voor vreemdgaan, zo veel effect op mij heeft. Dat ik zo ben veranderd. Liedjes, films, al die BNners die vreemdgaan. Ik vond de hotelboekingen en kon én kan niet langs bepaalde hotelketens rijden zonder een naar gevoel te krijgen. Daar logeren is helemaal een no go. Ook ik ervaar bepaalde liedjes nu anders. Jij voelt soms dan steun, ik meestal verdriet. Liedjes die ik voorheen keihard meezong val ik nu stil bij.
Zo jammer. Niets kan ongedaan gemaakt worden. Het is wat het is.
Maar Titiv, de vrouw die je was is er niet meer. Ook jij verandert onherroepelijk. Het vg en het proces wat je nu doorloopt, verandert je. Je bent niet meer onschuldig en naïef en je wil toch niet meer terug denk ik, want die vrouw heeft hij bedrogen.
Ik zoem nu erg in op het negatieve maar natuurlijk is er veel ook mooi in mijn relatie. En die van jou. En zolang die momenten groeien geef ik het een kans. Tijd heeft in ieder geval dingen veel zachter gemaakt. Goed om te weten.
En toch....
Soms is het beter om zonder elkaar verder te gaan. En soms is het waardevol een stel te zijn gebleven.
Een relatie is tenslotte een keuze.
"maar ik ga me niet anders voor doen dan ik ben, het is ook iets wat hem aan trekt, dat onschuldige en naieve, ik weet dat hij daarom verliefd werd op me en ik ga dus niet opeens een vrouw zijn die alles alleen aan kan, die zal maar zeggen de hele wereld aan kan"
Goedemorgen,
Maar Titiv, dat is toch ook niet wat wij bedoelen. Het gaat erom dat je gemanipuleerd werd, word. Je gaat voorbij aan dat je mag gaan doen wat goed is voor jou zelf. Dat heeft er niet mee te maken dat je een compleet andere titiv "moet" worden maar dat je het gevoel van onveiligheid niet onderschat en dat aan mag gaan pakken.
Ik heb er zeer lange tijd paniekaanvallen aan over gehouden, uiteindelijk kwam daar ptts uit. En dat draag ik mee, wat nu onder controle is en je hebt natuurlijk verschillende gradaties, maar zodra mijn " veiligheid" in welke vorm dan ook in het geding komt voel ik de eerste signalen en ik denk dat je deze alarmbellen die je voelt heel serieus moet nemen voor de rest van je toekomst.
Je hoeft niets te doen, alles is een keuze. Maar je neemt jezelf overal mee naartoe.
Ik lees steeds in de berichten dat je man zn grote controle heeft over je en dat maakt mij bezorgd. Dat meen ik oprecht.
Anna, precies eens, we posten tegelijkertijd.
Hoe gaat het met jullie?
Hey Miss, er gebeurt (en gebeurde) veel in mijn leven. En dat van hubby. Wat wel helaas voor mij een terugslag gaf. Ik denk daarom momenteel weer erg veel na over mijn relatie. En daar komt zijn jarenlange vreemdgaan met een vriendin uiteraard ook bij om de hoek kijken. En dan ontstaat twijfel. Een relatie is een keuze. Heb ik de juiste keuze gemaakt? Niemand kan je echt adviseren. Gevoel en verstand botsen soms in mij.
Ik spar daarover met iemand hier van het forum. Ik kan dat iedereen aanraden. Zeker om hier of tegen zo iemand je boosheid te uiten. Ipv tegen je partner. Ook krijg ik dan een spiegel voor. Of fijne meelevende woorden. Want als je bedrogen bent weet je je toch net wat beter in te leven in de wisselende emoties.
Stay or Go: er is geen foute keuze. Je weet nooit hoe het andere pad zou zijn geweest. Het pad ligt altijd open om opnieuw te kiezen: gaan of blijven.
Ik vind mijn leven met hubby veel waard. Maar de keuzes van hem. Ik begrijp het vaak nog steeds niet. Wat wil ik? Waar kies ik voor? Dat houdt mij bezig in momenten zoals nu. En de (nieuwe) verhalen hier stemmen mij dan droevig of juist hoopvol. Hoe anders is het nu vs het begin na het ontdekken. Gelukkig. Ik heb nog geen spijt van de keuze tot hem een kans geven. Maar soms...
@anna cara... ik herken dat zo erg... wij zijn nu ruim anderhalf jaar verder na de uitkomst van de affaire... man doet zijn best, we gaan netjes naar therapie, en we zijn echt weer jut en jul samen... alleen soms twijfel ik juist omdat hij me.zoveel pijn hiermee gedaan heeft waarom ik in godsnaam door zou gaan met zo iemand. Maar dan zegt een stemmetje in mijn hoofd iedereen verdiend een tweede kans... als het andersom geweest was had ik die kans misschien ook wel willen krijgen... hier ook nog een stel kleine kinderen in huis dus dat zorgt er ook voor dat ik het echt heel wat waard vind onze relatie van 20 jaar niet in de prullenbak te willen gooien. Ben blij dat we tot nu toe de ergste periode achter ons hebben en al een tijdje de ergste emoties over zijn. Tijd heelt alleen vergeten doet het never nooit en dat neem ik hem wel heel erg kwalijk... sterkte voor alle nieuwe dames hier!
Titiv schreef op 20-08-2022 om 22:07:
(...) maar ik ga me niet anders voor doen dan ik ben, het is ook iets wat hem aan trekt, dat onschuldige en naieve, ik weet dat hij daarom verliefd werd op me
Echt echt echt, stop met pleasen, stop met vasthouden aan wat ooit een veilig gevoel gaf, stop met emotioneel zo afhankelijk zijn! Ik heb ruim 25 jaar rekening gehouden met mijn ex, altijd kwam hij op de eerste plaats. En nu ben ik alleen en hij viert het leven met een veel jongere truus en blijken de kinderen liever bij hem over de vloer te komen dan bij mij. En ergens snap ik dat laatste wel, ik heb nooit geleerd om er voor mezélf te zijn. Het is helemaal niet erg om rekening met iemand te houden, maar wel als je jezelf wegcijfert. Dat bouwt onderhuids allemaal narigheid op en maakt je vreselijk afhankelijk van goedkeuring van anderen. Hoe langer je wacht, hoe moeilijker het wordt om jezelf te 'verbeteren'. Ik hoop zooo dat je deze kans aangrijpt om jezelf op de (gedeelde) eerste plaats te gaan zetten - vanuit gelijkwaardigheid. Echt, blijf niet hangen in wat ooit was, dat komt niet meer terug. Ik ben ruim in de 60 en als ik terugkijk op mijn leven, dan kan ik alleen maar denken 'wat een mislukking', zoveel rekening gehouden met ex in de hoop dat het beter zou worden en alles wat ik gehoopt had is niet uitgekomen.
(En daarbij, bijna 2 jaar 24/7 in m'n eentje thuis zitten vanwege lockdowns heeft 't niet beter gemaakt, was ik in 2019 eindelijk aan t opkrabbelen, bám. Dus, wacht niet langer, ga voor je eigenwaarde, nu!)
Anna Cara schreef op 21-08-2022 om 07:26:
Hey Titiv, mijn man heeft het altijd betiteld als lust. Hij kreeg na lang flirten en steeds spannendere momenten gevoelens voor haar, beiden zetten de knop om en ze boekten een hotel. Lust zei hij bij het uitkomen (helaas pas na na jaren). Ik denk zelf dat hij wel in het begin verliefd is geweest. Hij ontkent dat. Maar vooral dat zij hem zo graag wilde, dat vond hij heel aantrekkelijk.
Elk verhaal is anders zeg ik hier altijd. Mijn man heeft altijd schuldgevoel gehad. Maar deed het toch. Na tijdje wilde hij stoppen. Is ook gebeurd (ook Truus vertelde dat). Maar het was heel verleidelijk de makkelijke sex. Zij die hem geweldig vond. En dan begonnen ze weer. En stopten weer. En begonnen weer.
Ik neem het hubby kwalijk dat ik niet meer onbevangen ben. Dat zijn keuze voor vreemdgaan, zo veel effect op mij heeft. Dat ik zo ben veranderd. Liedjes, films, al die BNners die vreemdgaan. Ik vond de hotelboekingen en kon én kan niet langs bepaalde hotelketens rijden zonder een naar gevoel te krijgen. Daar logeren is helemaal een no go. Ook ik ervaar bepaalde liedjes nu anders. Jij voelt soms dan steun, ik meestal verdriet. Liedjes die ik voorheen keihard meezong val ik nu stil bij.
Zo jammer. Niets kan ongedaan gemaakt worden. Het is wat het is.
Maar Titiv, de vrouw die je was is er niet meer. Ook jij verandert onherroepelijk. Het vg en het proces wat je nu doorloopt, verandert je. Je bent niet meer onschuldig en naïef en je wil toch niet meer terug denk ik, want die vrouw heeft hij bedrogen.
Ik zoem nu erg in op het negatieve maar natuurlijk is er veel ook mooi in mijn relatie. En die van jou. En zolang die momenten groeien geef ik het een kans. Tijd heeft in ieder geval dingen veel zachter gemaakt. Goed om te weten.
En toch....
Soms is het beter om zonder elkaar verder te gaan. En soms is het waardevol een stel te zijn gebleven.
Een relatie is tenslotte een keuze.
War herkenbaar zeg...vooral dat onbevangen zijn. Ik heb het gevoel dat dat nooit meer bij me terug komt.
Ook de muziek en het hotel. Mijn god dat hotel ligt op zo'n centrale plek bij ons in de stad. De 1e keer dat ik er langs liep werd ik kotsmisselijk. Van de week kwam ik bij een vriendin vandaan na een feestje en moest wel langs dat hotel maar nu was ik op de fiets. Ik zag zeg maar de lobby echt schel verlicht en dacht...bah daar heeft hij gewoon met zijn dronken kop gestaan. Bewust iets boeken om sex te hebben..maar heel veel pijn deed het me niet meer.
Ik kwam een bordje tegen waar een tekst op stond...een tekst zoals ik zou willen leven. Ik heb dat bordje gekocht. En eigenlijk in mijn kast gestopt. Vorige week toen ik zo boos was heb ik het weer gepakt.
Het gaat om da laatste zin" wat je vrijlaat komt naar je toe ". Ik zei tegen man..ik denk niet dat ik dit stukje ooit nog kan bereiken. Dat verwijt ik hem dan wel op zo'n moment. Ik liet hem echt in alles vrij. Gunde hem alles!!
Maar steeds beetje bij beetje komt daar wel iets van terug hoor.Die onbevangenheid..dat voel ik wel. Alleen naïef..nee dat zal ik niet meer zijn. (De telefoon zal ik om de zoveel tijd blijven controleren. )
Het helpt om terug te kijken wat man allemaal doet en gedaan heeft voor zijn tweede kans
Wat jij als laatste schrijft...ben ik met je eens...een relatie is een keuze. Ik hou mezelf ook vaak voor dat het.mijn eigen.keueze is om verder te gaan..
Maar het.bedrogen worden was mij .keuze niet. Daarin heb ik geen enkel keus gehad..dat is ook een stukje wat ik los moet laten.
Het is zo hard werken af en toe...maar ja jullie verhalen en dat er meer vrouwen en natuurlijk mannen zijn die er zo hard voor werken. De handoek niet in de ring gooien. Ja dat heb ik op dit moment even nodig..herkenbaarheid. delen van gevoel/ triggers die je tegenkomt
