Verder na ontrouw - deel 8

Hallo, Ik ben hier om advies in te winnen van mensen van wie de partner is vreemd gegaan.

Situatie: Ik ben nu ongeveer 7 jaar samen met mijn vriendin (Ik M37, met V28).
Het is de beste relatie die ik ooit heb gehad en Ik heb werkelijk waar nog nooit zo veel om iemand gegeven of van iemand gehouden als dat ik van haar doe. Wij hebben weinig ruzie maar kunnen af en toe wel kopbotsen omdat wij beide best koppig kunnen zijn. We hebben een behoorlijk overeenkomende communicatie stijl en zelfde manier van liefdesbeleving en hoe wij überhaupt in de relatie staan.
beide zien wij de relatie als iets heel fijns in ons leven wat ons veel gebracht heeft.

We hebben enorm veel mooie momenten samen meegemaakt en samen kunnen groeien sinds de start van de relatie. Zoals ik haar omhoog heb kunnen tillen in haar onzekerheid over wat ze allemaal kan bereiken in haar leven, heeft ze mij kunnen leren hoe je beter in contact staat met je gevoel en om meer over je gevoel te kunnen praten.

Hoe stom ook; Ik ben een paar weken geleden vreemd gegaan toen ik uit ging.
gelukkig, gelukkig was het alleen zoenen en niet langer dan een seconde of 10. En ik was natuurlijk stomdronken toen dit gebeurde.

Ik heb dit de volgende ochtend direct opgebiecht (via de telefoon, we wonen niet in de buurt van elkaar), de “verzachtende” omstandigheden heb ik benoemd, maar ook tegelijkertijd aangegeven dat ik dit absoluut niet gebruik als excuus om mijzelf te vrijwaren van verantwoordelijkheid.

Dan vraag je jezelf af, als je zo zielsveel om iemand geeft, waarom ga je dan vreemd? Daar heb ik nu geen concreet antwoord op. (behalve dat ik stomdronken was, maar dat is een slap excuus denk ik) en ik denk toch een soort van onzekerheid in mijzelf.
Dit ga ik uitzoeken door in therapie te gaan. Ik heb al een kennismakingsgesprek gehad en heb voorstellen gekregen voor een doorverwijzing.

Voor wat betreft onze relatie, die heeft ze verbroken en ik ben er kapot van.
we hebben even weinig tot geen contact omdat ze hier om vroeg.

Ik wil haar op zijn minst een brief schrijven, en ben benieuwd of mensen die ook “ervaringsdeskundige” zijn tips kunnen geven over wat ze zelf fijn of juist niet fijn zouden vinden om in zo’n brief te lezen. Ik wil haar voor nu rust gunnen maar heb hoop dat de relatie nog een kans kan krijgen als de rust weer wat terug gekeerd is en ze in ziet hoe veel de relatie ons gebracht heeft.

Misschien hebben mensen verder ook nog tips hoe hier verder mee om te gaan.

Bedankt

Die geweldige relatie van 7 jaar wordt verbroken vanwege een dronken kus van nog geen 10 seconden die bovendien direct opgebiecht werd?

Weet je zeker dat dit het hele verhaal is?

TheWu schreef op 16-04-2025 om 13:58:

Ze geeft aan dat dit een trigger was voor twijfels die ze al wel had over onze toekomst samen. Mede door bijvoorbeeld het leeftijdsverschil en levensfase. Ik werk Full time, ze is zelf net klaar met studeren. Verder kan ze niet goed verwoorden waar de twijfels vandaan komen. Ja dit is het complete verhaal. Iedereen heeft ook andere toleranties voor vreemdgaan.

Maar dat bedoelde ik met het hele verhaal. Jij stelde dat de relatie zo geweldig was en dat jullie daar allebei hetzelfde  in stonden. Nu blijkt dat ze al eerder twijfels had, o.a. vanwege het leeftijdsverschil en de verschillende levensfases. 

Ik kan me voorstellen dat die twijfels de werkelijke reden zijn voor de breuk, en dat die zoen eigenlijk de druppel was die de emmer deed overlopen.

Dat zou goed kunnen. Echter wilde ik vanwege privacy niet te veel delen. En wilde hier vooral focussen op de ontrouw omdat ik daar wel echt excuses voor moet maken, of laten weten hoe erg het mij spijt. Voor de twijfels heb ik geen excuses te maken. 

Anna Cara schreef op 16-04-2025 om 14:59:

Wat ontzettend jammer dat je bent gaan zoenen. En heel fout. Ondertussen kan ik zeggen dat het vooral goed is om uit te zoeken wat maakte dat je dit a. Wilde en b. Deed. Een goede therapeut kan dit boven water krijgen. Maar doe vooral ook zelf onderzoek. En ook om het haar te kunnen vertellen. Dat je schrijft dat je 'natuurlijk' dronken was heeft wel een bepaalde klank. Maar ook dan is het niet goed te praten. Je zoende willens en wetens een andere vrouw terwijl jouw droomvrouw er al is. Maak dat niet kleiner is mijn advies zo van: was maar dronken zoen en/of betekende niks. Daar werd ik zelf zo pissig over. Dat je zegt verzachtende omstandigheid... dat is ook onzin voor de bedrogene. Het is een keuze geweest.

En dan het opbiechten. Tja achteraf is per telefoon denk ik niet handig geweest. Vraag is ook waarom en hoe je het bracht. We lezen hier regelmatig dat een man (of vrouw) opbiecht. Maar dat er veel daarna gebeurt in het hoofd van de bedrogene. Ik kan mij voorstellen dat jouw vriendin schrok van jouw bericht (het is ook niet okay in een monogame relatie afspraak). Maar zij had dus blijkbaar al iets van twijfel over oud worden of gezin starten met jou (?). Maar ook al was dat er niet, wat doe je volgende keer als je teut bent? Je hebt het onvoorwaardelijk vertrouwen beschadigd en angst geïntroduceerd.

Ik zou de brief pas opstellen als je therapie hebt. Excuus en inzicht kon ik in ieder geval waarderen van mijn partner. Respecteer nu haar verzoek. Je kan evt wel nu een mooie bos rozen sturen met Ik hou van jou. (Niet langsbrengen maar laten bezorgen).

Xxx

Ew dat zou ik nou ontzettend gringe vinden, een bos rozen laten bezorgen. Ik zou eerder inzetten op een (handgeschreven) brief waarin je je bereid verklaard niet alleen excuses te maken voor het zoenen maar waarin je vooral laat zien dat je op de lange termijn wilt 'werken' aan de dingen waar zij al twijfels over heeft. Ik hoop voor je dat ze je die kans geeft, en laat dan ook op langere termijn zien dat je je wil inzetten voor de relatie, niet alleen om haar terug te krijgen anders zit je over een jaar met hetzelfde

MRI schreef op 16-04-2025 om 15:39:

[..]

Ew dat zou ik nou ontzettend gringe vinden, een bos rozen laten bezorgen. Ik zou eerder inzetten op een (handgeschreven) brief waarin je je bereid verklaard niet alleen excuses te maken voor het zoenen maar waarin je vooral laat zien dat je op de lange termijn wilt 'werken' aan de dingen waar zij al twijfels over heeft. Ik hoop voor je dat ze je die kans geeft, en laat dan ook op langere termijn zien dat je je wil inzetten voor de relatie, niet alleen om haar terug te krijgen anders zit je over een jaar met hetzelfde

Dit! Geef haar vooral even rust en nee, geen bos rozen sturen!

Sorry TheWu, maar ik denk dat haar langere twijfels het probleem zijn en dat een bos rozen deze ook niet zullen wegnemen.

Daarnaast vind ik in therapie gaan voor een kus van 10 seconden in een dronken bui ook erg overdreven. Is het leeftijdsverschil dan zo enorm groot dat het botst binnen jullie relatie? Ik bedoel, sommigen werken al direct na de middelbare fulltime en anderen studeren op hun 37e nog, ik plaats dat niet onder de noemer ‘verschillende levensfase’. Denk dat er veel meer speelt dan wat jij zelf misschien beseft en dat deze zoen inderdaad enkel voor haar de druppel was.

Niet dat dit het minder verdrietig voor jou maakt, maar ik zou haar wel even met rust laten.

Jullie hebben al 7 jaar een relatie maar wonen niet samen, niet dat dat per se moet maar als je jong bent draait het daar meestal wel op uit zeker als je niet bij elkaar in de buurt woont. Is het wel een hechte relatie geweest?

Ik zal later even op de rest reageren. Maar ja de relatie was zeer hecht, we zagen elkaar ieder weekend en hadden de hele dag door contact (video bellen en appen), samen vakanties en vakanties met haar familie. We hebben ook samen gewoond maar omdat ze nog een master studie ging doen heeft ze een woning gehuurd in de buurt van de uni in plaats van 2.5 uur per dag reizen, wat lastig was maar veel begrip voor. 

Omdat ze haar studie nu klaar heeft is er ook een soort druk (niet van mij uit, maar meer een verwachting vanuit de "maatschappij") om stappen te zetten zoals samen een woning kopen en kinderen krijgen, en ik denk dat dat haar ook een beetje verstikt of angst aanjaagt. Ze heeft haar hele leven gestudeerd en nu voor het eerst geconfronteerd met het invullen van haar leven buiten studeren om en "wat nu". We hebben het uiteraard over kinderen gehad en we willen allebij kinderen e.d. Dus daar zit geen mismatch. Het kan goed zijn dat er dingen zijn waar ze twijfels over heeft die ze niet kan of durft te benoemen want zoals ze zelf zegt heeft de moeite met het onder woorden brengen van deze twijfels, het is vooral een 'gevoel'. Misschien is ze bang mij te kwetsen met de waarheid, ik tast op sommige punten een beetje in het duister. 

TheWu schreef op 16-04-2025 om 13:13:

Hallo, Ik ben hier om advies in te winnen van mensen van wie de partner is vreemd gegaan.

Situatie: Ik ben nu ongeveer 7 jaar samen met mijn vriendin (Ik M37, met V28).
Het is de beste relatie die ik ooit heb gehad en Ik heb werkelijk waar nog nooit zo veel om iemand gegeven of van iemand gehouden als dat ik van haar doe. Wij hebben weinig ruzie maar kunnen af en toe wel kopbotsen omdat wij beide best koppig kunnen zijn. We hebben een behoorlijk overeenkomende communicatie stijl en zelfde manier van liefdesbeleving en hoe wij überhaupt in de relatie staan.
beide zien wij de relatie als iets heel fijns in ons leven wat ons veel gebracht heeft.

We hebben enorm veel mooie momenten samen meegemaakt en samen kunnen groeien sinds de start van de relatie. Zoals ik haar omhoog heb kunnen tillen in haar onzekerheid over wat ze allemaal kan bereiken in haar leven, heeft ze mij kunnen leren hoe je beter in contact staat met je gevoel en om meer over je gevoel te kunnen praten.

Hoe stom ook; Ik ben een paar weken geleden vreemd gegaan toen ik uit ging.
gelukkig, gelukkig was het alleen zoenen en niet langer dan een seconde of 10. En ik was natuurlijk stomdronken toen dit gebeurde.

Ik heb dit de volgende ochtend direct opgebiecht (via de telefoon, we wonen niet in de buurt van elkaar), de “verzachtende” omstandigheden heb ik benoemd, maar ook tegelijkertijd aangegeven dat ik dit absoluut niet gebruik als excuus om mijzelf te vrijwaren van verantwoordelijkheid.

Dan vraag je jezelf af, als je zo zielsveel om iemand geeft, waarom ga je dan vreemd? Daar heb ik nu geen concreet antwoord op. (behalve dat ik stomdronken was, maar dat is een slap excuus denk ik) en ik denk toch een soort van onzekerheid in mijzelf.
Dit ga ik uitzoeken door in therapie te gaan. Ik heb al een kennismakingsgesprek gehad en heb voorstellen gekregen voor een doorverwijzing.

Voor wat betreft onze relatie, die heeft ze verbroken en ik ben er kapot van.
we hebben even weinig tot geen contact omdat ze hier om vroeg.

Ik wil haar op zijn minst een brief schrijven, en ben benieuwd of mensen die ook “ervaringsdeskundige” zijn tips kunnen geven over wat ze zelf fijn of juist niet fijn zouden vinden om in zo’n brief te lezen. Ik wil haar voor nu rust gunnen maar heb hoop dat de relatie nog een kans kan krijgen als de rust weer wat terug gekeerd is en ze in ziet hoe veel de relatie ons gebracht heeft.

Misschien hebben mensen verder ook nog tips hoe hier verder mee om te gaan.

Bedankt

Wat ik verwachtte in zo’n brief is oprechte spijt van wat er gebeurd is, de volledige verantwoordelijkheid nemen voor wat er is gebeurd, het geschonden vertrouwen erkennen en ook zeker het verdriet en de pijn erkennen bij de ander. En misschien in jouw situatie erbij vertellen dat je begrip hebt voor haar twijfel en haar zeker niet wil forceren. Schrijf gewoon een mooie liefdesbrief vanuit je hart, wat ze voor jou betekent, maar vraag niets in ruil. Niets in de aard van “wanneer zie ik je, wanneer kunnen we elkaar spreken, of ik hoop dat….”

Schrijf enkel over jouw spijt en je liefde voor haar zonder iets terug te verwachten.

Maar nu iets anders:

Ik zou wel over een andere levensfase durven spreken. Je schrijft dat je haar veel geleerd en gestimuleerd hebt. Haar zelfvertrouwen bijgebracht. Zij is nu net afgestudeerd. Ik kan me dus wel voorstellen dat ze zodanig gegroeid is dat ze van onder je beschermende vleugels vandaan wil, de wereld wil gaan verkennen en haar eigen pad wil gaan. Misschien heeft ze je niet meer zo nodig, is ze klaar om op eigen benen te staan.

Maar ik zou mij daar nu niet mee bezig houden, en zeker hierover NIET beginnen in die brief. 

Als ze echt met rust gelaten wil worden , kan zo’n brief zelfs een averechts effect hebben. Je moet die sturen als de timing goed zit. 

Anna Cara schreef op 16-04-2025 om 14:59:

Wat ontzettend jammer dat je bent gaan zoenen. En heel fout. Ondertussen kan ik zeggen dat het vooral goed is om uit te zoeken wat maakte dat je dit a. Wilde en b. Deed. Een goede therapeut kan dit boven water krijgen. Maar doe vooral ook zelf onderzoek. En ook om het haar te kunnen vertellen. Dat je schrijft dat je 'natuurlijk' dronken was heeft wel een bepaalde klank. Maar ook dan is het niet goed te praten. Je zoende willens en wetens een andere vrouw terwijl jouw droomvrouw er al is. Maak dat niet kleiner is mijn advies zo van: was maar dronken zoen en/of betekende niks. Daar werd ik zelf zo pissig over. Dat je zegt verzachtende omstandigheid... dat is ook onzin voor de bedrogene. Het is een keuze geweest.

En dan het opbiechten. Tja achteraf is per telefoon denk ik niet handig geweest. Vraag is ook waarom en hoe je het bracht. We lezen hier regelmatig dat een man (of vrouw) opbiecht. Maar dat er veel daarna gebeurt in het hoofd van de bedrogene. Ik kan mij voorstellen dat jouw vriendin schrok van jouw bericht (het is ook niet okay in een monogame relatie afspraak). Maar zij had dus blijkbaar al iets van twijfel over oud worden of gezin starten met jou (?). Maar ook al was dat er niet, wat doe je volgende keer als je teut bent? Je hebt het onvoorwaardelijk vertrouwen beschadigd en angst geïntroduceerd.

Ik zou de brief pas opstellen als je therapie hebt. Excuus en inzicht kon ik in ieder geval waarderen van mijn partner. Respecteer nu haar verzoek. Je kan evt wel nu een mooie bos rozen sturen met Ik hou van jou. (Niet langsbrengen maar laten bezorgen).

Xxx

Bedankt voor je bericht Anna Cara. Ik heb het per telefoon gedaan (video bellen wel) omdat ik niet wilde wachten met het vertellen, want dat voelde voor mij ook niet goed.
Ik heb nu 2 gesprekken met de therapeut gehad en ben begonnen aan een brief, maar wil deze verder uitdiepen naarmate ik meer gesprekken heb gehad en meer over mijzelf en de situatie heb kunnen leren.

RoodVruchtje schreef op 16-04-2025 om 16:12:

[..]

Dit! Geef haar vooral even rust en nee, geen bos rozen sturen!

Sorry TheWu, maar ik denk dat haar langere twijfels het probleem zijn en dat een bos rozen deze ook niet zullen wegnemen.

Daarnaast vind ik in therapie gaan voor een kus van 10 seconden in een dronken bui ook erg overdreven. Is het leeftijdsverschil dan zo enorm groot dat het botst binnen jullie relatie? Ik bedoel, sommigen werken al direct na de middelbare fulltime en anderen studeren op hun 37e nog, ik plaats dat niet onder de noemer ‘verschillende levensfase’. Denk dat er veel meer speelt dan wat jij zelf misschien beseft en dat deze zoen inderdaad enkel voor haar de druppel was.

Niet dat dit het minder verdrietig voor jou maakt, maar ik zou haar wel even met rust laten.

Bedankt voor je bericht RoodVruchtje. Ik denk ook niet dat een bos bloemen een magische oplossing zijn. Ik ga niet alleen voor het zoenen in therapie. Ook de moeite met het verlies van de relatie en omdat ik de laatste tijd erg veel met zelfreflectie bezig ben, ben ik wel meer dingen tegen gekomen waar ik graag hulp bij wil (dingen uit mijn jeugd b.v.)

Theekannetje schreef op 16-04-2025 om 17:14:

[..]

Wat ik verwachtte in zo’n brief is oprechte spijt van wat er gebeurd is, de volledige verantwoordelijkheid nemen voor wat er is gebeurd, het geschonden vertrouwen erkennen en ook zeker het verdriet en de pijn erkennen bij de ander. En misschien in jouw situatie erbij vertellen dat je begrip hebt voor haar twijfel en haar zeker niet wil forceren. Schrijf gewoon een mooie liefdesbrief vanuit je hart, wat ze voor jou betekent, maar vraag niets in ruil. Niets in de aard van “wanneer zie ik je, wanneer kunnen we elkaar spreken, of ik hoop dat….”

Schrijf enkel over jouw spijt en je liefde voor haar zonder iets terug te verwachten.

Maar nu iets anders:

Ik zou wel over een andere levensfase durven spreken. Je schrijft dat je haar veel geleerd en gestimuleerd hebt. Haar zelfvertrouwen bijgebracht. Zij is nu net afgestudeerd. Ik kan me dus wel voorstellen dat ze zodanig gegroeid is dat ze van onder je beschermende vleugels vandaan wil, de wereld wil gaan verkennen en haar eigen pad wil gaan. Misschien heeft ze je niet meer zo nodig, is ze klaar om op eigen benen te staan.

Maar ik zou mij daar nu niet mee bezig houden, en zeker hierover NIET beginnen in die brief.

Als ze echt met rust gelaten wil worden , kan zo’n brief zelfs een averechts effect hebben. Je moet die sturen als de timing goed zit.

Bedankt voor je bericht en concrete tips Theekannetje. Ik wilde eerste graag gaan "uitleggen" in de brief in de eerste drafts, maar gelukkig zelf al ingezien dat ik inderdaad niets anders kan doen dan oprecht mijn excuses aanbieden en haar pijn erkennnen. En dat moet inderdaad "onvoorwaardelijk" zonder er iets voor terug te hoeven krijgen, bedankt voor de tips. is het wel verstandig om aan te geven dat ik de relatie graag nog een kans wil geven in die zelfde brief?

Ze is inderdaad meer gegroeid dan ik de laatste jaren, ergens ook wel een beetje logisch aangezien ik toch een stuk ouder ben en geen opleiding meer aan het doen was. Ik denk ook dat je best wel eens dicht bij de waarheid komt met dat ze haar "eigen pad wil gaan bewandelen". Ze heeft dit eerder in een moeilijke periode ook wel eens benoemd, maar daar kwam ze later op terug en gaf later aan dat ze niet wist waar ze met haar hoofd zat en haar gevoel van liefde voor mij in zichzelf "blokkeerde", want ze is totaal gek op mij en zou niets anders dan mij in haar leven willen hebben. 
Ik denk dat ze door die zoen zo boos is geworden dat er weer een soort blokkade op haar liefde kan zijn gekomen waardoor ze het allemaal niet meer helder ziet momenteel.

Ook dan kan ik denk ik beter haar de rust geven die ze nodig heeft tot de situatie gekalmeerd is. 

ik heb de wijsheid niet in pacht hoor, maar wat ik je mee zou willen geven is niks in de brief te zetten wat je niet waar wilt maken. Dus als je al iets zou toezeggen, zorg dan dat je er volledig van overtuigd bent dat je alles op alles kan en wil zetten om het na te komen. 
Veel sterkte, er lijkt meer te spelen dan een zoen, maar je bent met jezelf aan de slag en dat is belangrijk.