Verder nadat ik ben vreemdgegaan, liefdesverdriet, schaamte.

Niet vertellen. Die vent is nu uit je leven. Maak het niet moeilijker dan het nu al is. Als je van je man houdt en van je dochter, dan draag jij deze pijn alleen. Niemand wordt er beter van als jij het vertelt. Ga weer meer met je man op pad. Zeg gewoon dat een goede vriendin geen contact meer met je wilde als verklaring voor je gedrag. Leugentje om best wil. Maar houd je mond dicht!

Ik ben voor eerlijkheid en hard werken.
Feitelijk had je het kunnen zeggen vóórdat je alles deelde en nu heb je je billen gebrand, maar wil je liever niet (en dat snap ik best) op de blaren zitten.

Je kunt je verleden nog steeds aanpakken zonder dit soort uitspattingen.

Ik zou adviseren door te gaan met de psycholoog en je verleden eens goed aan te pakken en verwerken, pas daarna eventuele volgende stappen zetten. In de tussentijd ook geen contact met die vriend natuurlijk.

Ik zou, voor nu, dus nog niet vertellen over die affaire, maar je helemaal richten op jezelf en verwerking vh verleden. Wat ik namelijk niet lees in je openingspost is dat, na opbiechten, ook jouw partner de relatie zou kunnen verbreken. Of zou dit voor jou ‘makkelijker’ zijn, zodat je zelf geen keuze hoeft te maken?

Ik ben voor WEL vertellen. Dan heeft je man namelijk de kans mee te beslissen over zijn eigen toekomst. Dan kan hij besluiten of hij wil werken aan jullie relatie.

Je bent in alles snel geweest: jong verkering, jong trouwen, jong een kind. En nu je dit stabiele leven hebt, besef je dat je nog helemaal niet weet wie je bent en wat je wilt. 
Je schrijft het zelf. 
Is de kernvraag wel 'wie moet ik kiezen?". Of is de kernvraag: hoe leer ik mezelf kennen? Hoe doe je dat in een vaste relatie? Of is er ook nog een optie: voor beiden mannen niet kiezen, maar een tijd op mezelf gaan wonen. Zou je die kernvraag niet eerst kunnen uitvogelen. Ik vind de adviezen van je psycholoog beetje vreemd. Een psycholoog is er niet om je dit soort "dit moet je doen' adviezen te geven, maar je te helpen met het ontwarren van je gevoelens en je gepieker. 

Labyrinth schreef op 26-11-2024 om 13:39:

Ik vind de adviezen van je psycholoog beetje vreemd. Een psycholoog is er niet om je dit soort "dit moet je doen' adviezen te geven, maar je te helpen met het ontwarren van je gevoelens en je gepieker.

Ontzettend mee eens! 

Vertel je man maar wat er aan de hand is. Dan kan hij het uitmaken. En als jullie verder willen is dat een stok achter de deur om niet voor de 26ste keer weer met de kennis af te spreken want je laat je man in je telefoon wanneer hij wil etc om vertrouwen terug te winnen. Plus je kan bij de relatietherapie vertellen wat je mist in je relatie en hier aan werken. Geen geheimen kan ook opluchten. Misschien is je man ook alleen maar bij jou om jullie kind en is hij allang blij dat hij nu legaal van je af kan. Je bent duidelijk toe aan een nieuw hoofdstuk en met zo aanmodderen duurt je huidige hoofdstuk te lang. 

Moederkareltje schreef op 26-11-2024 om 20:38:

Vertel je man maar wat er aan de hand is. Dan kan hij het uitmaken. En als jullie verder willen is dat een stok achter de deur om niet voor de 26ste keer weer met de kennis af te spreken want je laat je man in je telefoon wanneer hij wil etc om vertrouwen terug te winnen. Plus je kan bij de relatietherapie vertellen wat je mist in je relatie en hier aan werken. Geen geheimen kan ook opluchten. Misschien is je man ook alleen maar bij jou om jullie kind en is hij allang blij dat hij nu legaal van je af kan. Je bent duidelijk toe aan een nieuw hoofdstuk en met zo aanmodderen duurt je huidige hoofdstuk te lang.

Mee eens! 

Ik herken het wel en heb in een soortgelijke situatie gezeten, en echt het is het gene in mijn leven waar ik het meeste spijt van heb.  Ik heb mezelf jarenlang gestraft voor ik het durfde te zeggen.  Man en ik zijn nu weer op de goede weg naar het heeft me zoveel jaren van mijn leven gekost.  Leven met zo'n geheim of leugen gaat je niet in de koude kleren zitten. 

Doe niks overhaast. Je bent op dit moment erg emotioneel, wat ik goed kan begrijpen. Maar dit is dan ook niet het moment om beslissingen te nemen en daarom zou ik (voor nu) niks vertellen aan je man en je affaire loslaten ( wat heeel moeilijk is, kan ik me goed voorstellen). Ik kan uit je bericht opmaken dat je veel hebt meegemaakt en dat hier nog niet alles verwerkt is. Dat is echt een noodzakelijke (eerste) stap om aan te werken, voor jezelf en voor je dochter. Daarnaast kun je met professionele hulp onderzoeken waarom je verliefd bent geworden op een ander ( wat ontbreekt of mist in je huwelijk, is die verliefdheid een bevlieging of zijn deze gevoelens serieus en is je huwelijk een soort van escape geweest zodat je op jezelf kon wonen etc etc). Ik zou je adviseren om echt eerst alles eens goed op een rijtje te zetten (met professionele hulp!). En dan kun je pas beslissingen gaan nemen: alleen verder met je dochtertje, scheiden van je man en je affaire een kans geven, je affaire stoppen en voor je man gaan etc...

Ik vind dat je verantwoordelijk bent voor je eigen daden en dat je daar nu ook eigenaarschap voor moet nemen. Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten. Alleen was ik jouw man in dit verhaal en jij mijn ex. En ik ben er zelf achtergekomen.

En daardoor heeft hij mij de kans ontnomen om zelf een keuze te kunnen maken. Wat jij dus nu ook doet.

En ook mijn man had psychische problemen vanwege een moeilijke jeugd. Echt heel erg naar, maar geen reden of vrijbrief om je partner moedwillig te bedonderen. 

Wees gewoon eerlijk en vertel het hem. Want als hij er later alsnog zelf achterkomt, is dat zoveel pijnlijker dan de waarheid. En jij heb nota bene een affaire met ZIJN kennis. Bij mijn ex was het goddank een collega die ik verder niet kende. 

Geef hem op z’n minst de kans om zélf te bepalen of hij nog verder met jou wil. 

Ik heb destijds de scheiding aangevraagd. Toen zag hij ineens het licht en wilde hij met mij verder.

Ik niet meer met hem. Voor mij voelde het als hoogverraad. Nog steeds trouwens. Uiteindelijk heeft onze scheiding onnodig lang geduurd omdat hij het proces bewust traineerde.

Want soms weet je pas wat je hebt, als je het definitief kwijt bent. 

Mijn ex had het gewoon op moeten biechten. Dan had ik er misschien nog met hem aan willen werken. Maar het bewust achterhouden, dat heeft mij ongelooflijk veel verdriet bezorgd. Ik ben nu al bijna 10 jaar gescheiden, maar af en toe doet het nog steeds pijn. En ik weet ook dat mijn ex heel veel verdriet heeft gehad. Hij heeft intensieve therapie gehad en heeft eeuwig spijt, dat hij ons huwelijk op het spel heeft gezet voor die fling (die overigens na een paar weken volledig uiteengespat is) met die collega. Ik heb het hem alleen nooit kunnen vergeven, omdat hij het niet eerlijk verteld heeft. En ik heb van nature echt vergevingsgezind. 

Ik zou het m’n man vertellen. 
En om jezelf goed op te zetten, zou ik de vriend vertellen dat je het aan je man gaat mededelen.
Op die manier zet je jezelf het beste op voor een kans van slagen.
Namelijk, je brengt ook duidelijkheid naar die vriend en dat gaat een stukje spanning tussen jullie oplossen. Iets wat naar mijn ogen moet gebeuren voor een slagingskans om jullie familie te redden, de unit die je hebt met je man en wellicht dat jullie als familie samen verder kunnen gaan.

Je man zal ook boos zijn op zijn kennis en dat is terecht.

Vraag aan je man, even na het vertellen en het iets gezakt is, of hij samen met jou relatietherapie zou willen doen. Zo kunnen jullie in het bijzijn van een professional praten over het gebeurene, een stukje van jouw verleden, wat er hangt tussen jullie (het niet uitgesprokene) en irritaties wellicht. En hoe je man onder dit alles is.
Het is moeilijk, zeker om kwetsbare dingen te bepraten maar het kan onverwachte goede wendingen geven. Iets wat je niet verwacht. Openheid kan iets heel bijzonders doen, voor beide kanten. En kan juist ingang geven voor een juiste weg vooruit.

Leugens en bedrog. Als partner vind je de leugens en bedrog vaak nog het ergst van al. Liegen en belogen worden, lange tijd aan een stuk, hakken er
Het hardst op in, nog harder dan de ontrouw. Dit komt uit. Zoiets komt altijd uit. Dit zal Je partner tekenen voor het leven. 
Kun je 's morgens jezelf aankijken in de spiegel? 
Heeft hij dit verdiend? Laat je hem omgaan met zijn vriend zonder dat hij van iets weet? 
Dit verhaal gaat niet enkel over jou. Ook over je man. En hij heeft recht om dit te weten. 
Je bedriegt je man. Maar in wezen ook je kind. Want als jullie uit elkaar gooi je ook haar hele leven overhoop. Haa mama en papa samen. 
Een problematische jeugd, kan betekenen dat je trauma's opliep die tot dit gedrag leiden. Je moet dit echt aanpakken, want als je een hechtingsproblematiek hebt ontwikkeld (en in wat je in je jeugd meemaakte lijkt dit een mogelijkheid) dan heb je risico dat je dit weer gaat doen. 

Wat zoek je. De aandacht van de ander? De spanning? Angst om je te binden? Terug willen voelen dat je leeft? 
Eerlijkheid duurt het langst. En hij heeft recht dit te weten...en
Als je iemand bedriegt, heb dan ook het respect om eerlijk te zijn. Je hebt je plezier gehad, sta 's morgens op, hou de eer aan jezelf, en kijk recht in de spiegel. 
Een goeie loebas, een brave partner, wel behandel hem met respect. Je had de keuze, en nam je keuze toen je deed wat niet respectvol was naar hem toe. Toon hem respect en wees eerlijk.
De hel waar jij nu doorgaat, is niets vergeleken met wat hij zal doormaken.

Waarom niet vertellen, waarom twijfel je, omdat je hem niet wil verliezen? Alles draait om wat jij wil of niet wil. Waar blijft wat hij wil in dit verhaal. Verdergaan en hem niets zeggen....Hem met zijn vriend laten omgaan... Dit is toch echt niet iets wat je een levend wezen aandoet? 

Stoppen met jezelf zielig vinden, je bent geen slachtoffer van deze affaire en een rotjeugd is geen excuses om je partner te bedonderen, met de billen bloot en laat hem meebeslissen of hij verder wilt met de relatie. Laat hem niet in een leugen leven