Verkeerde kwetsende woorden gebruiken
Hoi,mijn man en ik zijn al jaren samen,hebben zoals in elke relatie neem ik aan,al wel eens discussies over allerlei dingen.Meestal komen we der uit en is alles weer oké.Hij is een goed mens (soms té goed denk ik),wil altijd anderen helpen,zo ook onze kinderen.
Toch is er één ding dat me enorm stoort en dat is zijn gebruik van woorden en de manier waarop dit dan overkomt naar anderen toe,in dit geval vooral naar mij en de kinderen toe.Hoe hij zich uit tegenover zijn collega's enz...kan ik niet meteen zeggen omdat ik daar geen zicht op heb.
Het probleem nu is,dat ik me daar enorm kan over ergeren.De gekozen woorden en de manier waarop,komen heel vaak kwetsend over en dan word ik boos.Hij houdt dan vol dat hij het zo niet bedoeld en ik wil dit best geloven,want hij is een goed mens.Ik ga dan telkens (vaak de kinderen ook) in discussie met hem,omdat we willen weten hoe hij het dan wél bedoeld.Meestal krijgen we dan als antwoord dat het niet slecht bedoeld was en daar moeten we't dan mee stellen.Ik blijf vaak dagen met zo'n voorval in men maag zitten.Heb hem al zo vaak erop gewezen dat hij zijn woorden zorgvuldiger moet kiezen en eerst nadenken voor hij iets zegt.
Nu vraag ik me af of het niet aan mezelf voor een stuk ligt.Het afgelopen jaar is nogal hectisch geweest en misschien zie ik vele dingen gewoon wat té zwart.Ik stel me die vraag omdat ik merk dat de kinderen er minder zwaar aan tillen dan ik.
Geef eens een voorbeeld?
Je zegt dat hij té goed is. Misschien vindt hij dat ook van zichzelf en is stoere taal een manier om het te compenseren? Je zegt ook dat het misschien voor een deel aan jezelf ligt omdat je de dingen door omstandigheden misschien te zwart ziet. Kan heel goed. Hoe beter iemand in zijn vel zit, hoe minder hij zich stoort aan andermans onhebbelijkheden.
Voorbeelden?
Geef eens een paar voorbeelden?
Drijf hem niet in het nauw op zo'n moment
ik herken wel wat van mijn man, die kan ook soms harde botte dingen zeggen terwijl hij natuurlijk eigenlijk de liefste vader van het westelijk halfrond is. Ik heb gemerkt dat ik op die momenten m'n boosheid echt in moet slikken anders komt er ruzie. Als ik hem meteen aanval en in het nauw drijf, gaat het mis. Als ik daarentegen wacht en heel rustig uitleg wat ik ervan vind, en hem even de tijd gun om erover na te denken gaat het veel beter. Dan komt hij er bijna altijd uit zichzelf op terug en herstelt z'n 'fout'.
Ik had natuurlijk ook liever dat hij het om te beginnen al niet zei, maar ja. Hij kan ook wel wat dingen aan mij opnoemen die hij graag anders zou zien. Sommige dingen horen er nou eenmaal bij.
Ik herken
het wel. Mijn man werkt in een typische mannensfeer waar vrij grof tegen elkaar wordt gesproken. Het is niet zozeer schelden, maar gewoon behoorlijk onbehouwen. Wij zijn thuis helemaal niet zo, maar zo af en toe neemt manlief het wel mee naar huis. Ik vind het vooral vervelend als hij zo praat tegen de kinderen. Als hij zo doet zeg ik altijd meteen dat hij dit soort praat op zijn werk moet laten of dat wij niet zijn collega's zijn. Dat pakt hij wel op. Ik maak er verder geen ruzie over.
Ik verbaas me er trouwens wel eens over hoor. Het zijn allemaal mannen met een behoorlijke opleiding, geen tokkies ofzo. Maar momenteel ook allemaal de grootste fans van New Kids. Zal wel een mannendingetje zijn ofzo.
