Verliefd op man met vriendin in verpleeghuis
Al een aantal jaren run ik een stichting met een leuk groepje mannen en vrouwen, waarmee ik ook buiten de stichting vriendschappelijk omga. Zelf ben ik een aantal jaren geleden gescheiden. Drie jaar geleden heeft de vriendin van één van de mannen een vreselijk ongeluk gehad, waardoor ze een hoge dwarslaesie heeft opgelopen. De man en zijn vriendin woonden niet samen omdat ze in verschillende delen van het land hun werk hadden, maar waren wel al zo'n 10 jaar een stel. Zij ligt nu in een verpleeghuis in de buurt van waar zij woonde en waar haar familie woont. Ze kan helemaal niets meer en dat komt ook nooit meer goed. Wel is ze bij haar volle verstand. De man bezoekt haar elk weekend en logeert dan bij haar ouders.
Toen het ongeluk net was gebeurd hebben wij als zijn vrienden veel voor hem gedaan. Gekookt, boodschappen gedaan, de boel een beetje ontlast. Omdat mijn eigen kinderen al bijna volwassen waren (en inmiddels het huis uit zijn) had ik voldoende tijd naast mijn werk om hier en daar in te springen.
Nu zijn we drie jaar verder en hebben de man en ik onlangs uitgesproken dat we erg veel om elkaar zijn gaan geven (en hebben daarbij gezoend). Het liefst zouden we samen verder gaan. We doen samen leuke dingen (als het vanwege corona mogelijk is tenminste) en wandelen veel, waarbij we het over van alles hebben. Maar hij wil zijn vriendin niet in de steek laten en gaat nog steeds elk weekend naar haar toe. Ik bewonder zijn trouw en zou hem ook nooit vragen haar nooit meer te zien. Het is voor die vrouw allemaal al erg genoeg en zijn bezoek is het lichtpuntje van de week. Tegelijk is hij een energieke, gezonde man van tegen de 50, met hopelijk nog veel goede jaren voor zich. Ik heb absoluut geen zin in een stiekeme verhouding en wil hem ook niet onder druk zetten. Dat hij in mij meer ziet dan gewoon een vriendin (en ook niet als een geheime scharrel) blijkt uit dat hij zijn familie over mij heeft verteld en heeft gezegd dat hij het een hels dilemma vindt (hoorde ik van zijn zus).
Heeft iemand ervaring met zo'n situatie? Kan ik hem beter uit mijn hoofd zetten?
dank je wel
Dank je wel Tsjor, hier heb ik echt wat aan.
Toen zij nog gezond was, kende ik vriend ook al en toen was alles echt zuiver platonisch. In de afgelopen tijd hebben we wel naar elkaar uitgesproken dat we graag meer voor elkaar zouden zijn en een relatie met elkaar willen hebben. Dat is dan de 'waarheid' waarover ik het heb.
Mijn weekenden hadden altijd al een zinvolle invulling, ik ben al enige tijd gescheiden en de kinderen zijn het huis uit. Ik heb een paar leuke alleenstaande vriendinnen waarmee ik normaal gesproken van alles doe. Door Corona is dit nu minder, maar ik verveel me zeker niet. Stiekem droom ik inderdaad van een relatie waarbij ik rustig op zondag wakker kan worden met hem en gezellig kan ontbijten, zoals ik dat ook deed toen mijn huwelijk nog goed was. Maar dat zal ik in ieder geval voorlopig uit mijn hoofd zetten.
Bij de vriendin zijn inderdaad inmiddels aardig wat vrienden afgehaakt. Anderen komen om de paar maanden. Haar kringetje is klein en beperkt tot vriend, haar familie en haar beste vriendin. Wellicht dat die nog wat kan betekenen.
Mijn verliefdheid voelt na jaren van gescheiden zijn als een soort heftige vlam en ik vind het heel moeilijk om niet voortdurend bij hem te willen zijn. Maar Tsjor, je hebt gelijk, onbaatzuchtigheid is hier de enige weg naar een oplossing.
los van vertellen/tussenoplossing
Los van het vertellen zouden jullie misschien een vakantie woning of airbnb kunnen huren in de buurt van de vriendin? Dan kunnen jullie de weekenden samen zijn en hij kan tussendoor een paar keren bij haar langs gaan.
Ervaring
Ik ken een stel, waarvan de man door een ziekte ernstig beperkt raakte. Hij kan ongeveer alleen zijn hoofd nog bewegen. Vanwege zijn ziekte kwamen er veel hulpverleners over de vloer. De vrouw en een van de hulpverleners werden verliefd op elkaar. Na een moeilijke periode (inderdaad dilemma) zijn ze in alle openheid gaan samenwonen en zorgen ze samen voor de gehandicapte man. Zij vertelde een keer dat ze geen openlijke genegenheid naar elkaar toe laten zien, als ze bij hem zijn, uit respect voor hem en de relatie die ze met hem heeft. Uiteraard is alles met hem besproken voor ze stappen hebben gezet. Ik vind dit nog steeds heel bijzonder.
Dit vanuit verschillende perspectieven ware liefde.
vervolg
Inmiddels heeft vriend een gesprek gehad met de maatschappelijk werker van het verpleeghuis. Die gaf aan al lang door te hebben dat vriend met zijn hoofd bij iemand anders zat. Hij raadde aan eerst een paar praktische zaken anders te regelen dan ze nu zijn geregeld en vervolgens een eerlijk gesprek met de invalide vrouw te hebben, waarin hij aangeeft haar zeker te blijven bezoeken maar dat er van een liefdesrelatie geen sprake meer kan zijn. Eerst die zaken, want mocht de vrouw zo emotioneel worden dat ze vriend eruit gooit, dan zou er in haar familie onenigheid kunnen ontstaan (voor de herkenbaarheid leg ik dat verder niet uit, maar vriend zag de logica). Na de jaarwisseling worden die zaken in gang gezet.
Vriend is de hele kerst bij zijn schoonfamilie en in het tehuis geweest en heeft daar aangegeven met oud en nieuw niet te komen. De vrouw kan toch niet tot middernacht opblijven dus daar kan hij niet naartoe en de schoonfamilie heeft hem de hele kerst al gehad. Hij komt oud en nieuw hier vieren.
Ik volg zijn tempo en hoop dat we uiteindelijk allemaal tevreden kunnen zijn met onze rol in deze situatie.
Mooi
dat er een goed plan ligt, dat er ondersteuning is voor je vriend en ook voor zijn vrouw. Ik hoop dat het meer geluk brengt en dat dat op iedereen afstraalt.
Tsjor
Dit
"Ik volg zijn tempo en hoop dat we uiteindelijk allemaal tevreden kunnen zijn met onze rol in deze situatie."
Dit snap ik niet zo goed, want haar rol wordt door 2 anderen bepaald en dan moet ze daar vrede mee hebben omdat? Dit ging waarschijnlijk over zijn en jouw vrede?
Ann
Je had liever gezien dat zij de rol van de twee anderen bepaalde?
Tsjor
Ann
Ik kan me indenken dat het ook zou kunnen dat de zwaar gehandicapte vriendin snapt en accepteert dat haar relatie met haar vriend ook niet kan blijven zo die was. Hoe pijnlijk en verdrietig ook. En dat het voor haar mss nu belangrijker is dat ze de verzekering heeft dat vriend bij haar blijft komen dan dat er gedaan wordt alsof de relatie hetzelfde blijft. Nogmaals, dat het intens pijnlijk voor haar moet zijn, dat snap ik. Iedereen denk ik wel.
lastig
dat is erg lastige situatie dit. Het kan ook zo zijn dat zijn zijn huidige officiële partner het helemaal niet onbaatzuchtig oppakt en helemaal niet van plan is haar 'man' zomaar zonder ruzie te laten gaan en dan kan het alsnog een vervelende gevoelige situatie worden voor alle partijen overigens. Dat hangt denk ik ook wel af van hoe lang zij al zo "ziek en bedliggerig"is. Naarmate de tijd verstrijkt zal het voor haar wellicht ook makkelijker zijn om onbaatzuchtig te kunnen zijn dan als het nog maar kort is.
Wat Tjsor zegt de moeilijkheid zit m in de gezondheid van deze dame, als zij gezond was geweest was jij waarschijnlijk niet in beeld gekomen en ook al zou je dan ook in beeld gekomen zijn, dan was het nog steeds moeilijk geweest de relatie te verbreken, maar nu komen daar ook nog eens extra schuldgevoelens bij.
Goed dat weten jullie zelf ook wel allemaal, ik kan alleen maar zeggen dat ik hoop dat het voor iedereen uiteindelijk de juiste plek krijgt in welke vorm dan ook.
Tsjor
"Je had liever gezien dat zij de rol van de twee anderen bepaalde?"
Ik had liever gezien dat hij het had uitgemaakt en dan verder was gegaan in de toekomst.
Of dat hij verliefd was geworden en daar niets mee deed tot hij het had uitgemaakt.
Ik had liever gezien dat hij eerlijk was geweest en dat ts daar aan mee had gewerkt.
Dat doet niets af aan de schrijnende feiten voor het originele koppel, maar wel aan de openheid en eerlijkheid die wat mij betreft nodig is in elke relatie en die keuze heeft iedereen.
Het is, hoe mogelijk dit ook kan gebeuren en hoe begrijpelijk en pijnlijk, heel fout aangepakt door het nieuw gevormde koppel, waarbij de bedlegerige vrouw geen schijn van kans maakt. En daar heb ik nogal veel moeite mee.
En niemand hoeft het er mee eens te zijn, het is wat ik er van vind.
Ik heb het in mijn omgeving meegemaakt, een zieke vrouw en haar vriendin die met de man verder ging. Logisch, die kon de rol van perfect gezonde vrolijke vrouw spelen. De zieke kon niets compenseren, kansloos verhaal met heel veel leed en ik word dan een pietsje onpasselijk bij de woorden van vrede en dat hij haar mag blijven bezoeken. Als van een weldoener.
Uitgemaakt
met wie?
'Ik had liever gezien dat hij eerlijk was geweest en dat ts daar aan mee had gewerkt.' Op welk moment had hij waarover en tegen wie eerlijk moeten zijn? Ik kan je niet volgen.
Tsjor
Tsjor
""met wie?
'Ik had liever gezien dat hij eerlijk was geweest en dat ts daar aan mee had gewerkt.' Op welk moment had hij waarover en tegen wie eerlijk moeten zijn? Ik kan je niet volgen"
Dat verbaast me, want zo ingewikkeld staat het er niet.
Ik had het eerlijker gevonden als deze twee niet in een (semi) relatie waren gestapt maar direct na het uitspreken eerlijk waren geweest tegen de vrouw of niet de kans hadden genomen gevoelens te ontwikkelen, immers hij was en is al 10 jaar bezet en ts vind haar dan wel zielig maar wil meer tijd met hem en met hem verder.
Ik snap dat het genuanceerder ligt maar plat gezegd wil ze die man van haar overnemen.
"Je" kunt t recht praten maar het is niet mooi, het is emotionele ontrouw. Niet iedereen is geschikt voor alternatieve relaties.
Direct na het uitspreken
'Nu zijn we drie jaar verder en hebben de man en ik onlangs uitgesproken dat we erg veel om elkaar zijn gaan geven (en hebben daarbij gezoend). (...) Dat hij in mij meer ziet dan gewoon een vriendin (en ook niet als een geheime scharrel) blijkt uit dat hij zijn familie over mij heeft verteld en heeft gezegd dat hij het een hels dilemma vindt (hoorde ik van zijn zus).'
Zoveel is er nog niet uitgesproken, behalve dan de aankondiging van een heftig dilemma, waarvan dan nog niet duidelijk is wat de uitkomst zal zijn, dus ook niet wat er eerlijk verteld zou moeten worden.
Je lost het dilemma wel erg snel op. Je oplossing is wel erg praktisch: dan zou het nooit kunnen voorkomen dat iemand verliefd wordt op een ander.
Tsjor
Eens met Ann
Ann,
Ik ben het helemaal met je eens. En Tsjor, juist verliefd worden op een ander kan gebeuren, maar daar hoef je niet direct naar te handelen. Eerst een en ander afronden met je huidige partner is wel zo netjes, op z'n zachtst gezegd. Je zal maar na een jarenlange relatie ziek worden en dan op deze manier behandeld worden, terwijl je al zo kwetsbaar bent.
Ysieux
'Eerst een en ander afronden met je huidige partner is wel zo netjes, op z'n zachtst gezegd.' Maar dan moet je toch eerst een beslissing nemen? Wat ik lees is dat beiden nog rond dat moment van beslissen cirkelen. Je kunt toch niet gaan handelen en daarna beslissen?
Tsjor
Bewust
'Je zal maar na een jarenlange relatie ziek worden en dan op deze manier behandeld worden, terwijl je al zo kwetsbaar bent.' Hiervan zijn beiden zich zeer wel bewust, zoals ik het lees. Ik geloof niet dat er mensen zijn die het nodig hebben om hierop gewezen te worden. Dat maakt de beslissing ook zo lastig. Ook omgekeerd: na 3 jaar mag de vraag best naar voren komen, wat wordt dan mijn toekomst, hoe gaat dat eruit zien? Dat zijn geen simpele vragen, die gelukkig door hoop/vrees en de man niet simpel worden opgepakt, waar ze gelukkig ondersteuning bij krijgen, ook voor de vrouw in het verpleeghuis.
Tsjor
goh
Behalve die ene zoen is er helemaal niets gebeurd. Als ik iemand was die zonder scrupules mannen afpakte van andere vrouwen en het me niet uitmaakte of zo'n vrouw gezond was of ziek, dan had ik er niet eens over nagedacht om mijn dilemma hier te posten. Vriend en ik zijn om elkaar gaan geven, maar we zijn ons zeer bewust van het drama dat daardoor kan worden veroorzaakt in het leven van een gehandicapte vrouw. Er zal dan ook niks meer gebeuren voordat er dingen zijn besproken met haar, waarbij de maatschappelijk werker gelukkig een rol kan spelen. Ik vind 'eerst uitmaken en dan verder met je leven' ook een beetje kort door de bocht. De hoop is juist om de relatie om te zetten in een vriendschappelijke relatie, zoals het eigenlijk nu al is (er is geen lichamelijke relatie meer). Zo verliest ze niet haar maatje maar is alles wel open en eerlijk. Het ongeluk is inmiddels 3 jaar geleden, Vriend probeert juist een balans te vinden tussen haar niet in de steek laten en toch ook door kunnen gaan met zijn eigen leven. Dat is een worsteling en daarin moet hij zijn eigen tempo bepalen.
Overigens, hij heeft hier oud en nieuw gevierd, maar daar was nog een andere vriendin van ons bij. Geen sprake van stiekeme vrijpartijen, voor wie het zich mocht afvragen...
als het jezelf zou betreffen
En je lag tot je hoofd verlamd zonder zicht op verbetering in een verpleeginstelling, zou je dan niet je partner een andere relatie gunnen? Dat is liefde en niet je partner gevangen houden in iets wat geen volwaardige relatie is.
Ik zou trouwens wel gaan voor de stiekeme vrijpartij in dit geval en het geheim houden.
liever
Als ik tot op mijn hoofd verlamd lag zonder zicht op verbetering in een verpleeginstelling dan zou ik liever dood willen.
En dat is het waarom het ook zo gevoelig ligt, ook voor de partner en de ouders van de vrouw, neem ik aan.
Nee
"En je lag tot je hoofd verlamd zonder zicht op verbetering in een verpleeginstelling, zou je dan niet je partner een andere relatie gunnen? Dat is liefde en niet je partner gevangen houden in iets wat geen volwaardige relatie is."
Dus iemand die iets mankeert zoals de vrouw in het ziekenhuis heeft geen rechten meer of moet dan ook het laatste maar afstaan en zich opofferen omdat ze niet meer voldoet? Ze doet niet anders.
Dan moet ie een volwassen man zijn en eerlijk zijn en zeggen dat de opvolger klaarstaat om het stokje dat zij niet meer vast mag en kan houden over te nemen.
Ann
Ik vind je onrealistisch hard in je oordeel. De relatie met deze vrouw is allang geen relatie meer. Daar kan zij niets aan doen, maar dat maakt het niet minder waar. Ze wonen niet meer samen, doen niets samen, bouwen niets op, gaan nergens heen, maken niets mee. Dat is echt wel iets anders dan 'iemand die iets mankeert'. Er is geen sprake meer van elkaar (!) bijstaan en steunen, van samen reizen/verhuizen/de kerstboom opzetten/leven.
Ik zou
Denk ik liever hebben dat hij iemand zou krijgen die de situatie snapt en die respect heeft voor het feit dat hij toch naar haar toe blijft gaan.
Wat iemand al noemde, je kunt best van 2 mensen houden. Er zit dan zo'n verschil in beide relaties.
Wonen
'Ze wonen niet meer samen'. Ik begreep uit het eerste bericht dat ze voor die tijd ook niet samenwoonden. Maar dat maakt voor de relatie en voor de impact van de vraag waar hoop/vrees en haar vriend voor staan in feite niet zoveel uit. Hooguit dat het praktisch gezien andere vraagstukken oplevert.
Tsjor
vragen
Vriend en de vrouw woonden inderdaad niet samen. En het praktische probleem dat daaruit voortvloeit is dat hij nu bijna 2 uur moet reizen om bij haar in het verpleeghuis te zijn, omdat het verpleeghuis in haar woonplaats is (waar ook haar familie woont) en wij bijna 2 uur noordelijker wonen. Voor het dilemma op zich maakt het natuurlijk niet uit. Ze hadden een relatie en van alles wat zij samen deelden is nu niets meer over. En dat komt ook nooit meer terug.
De vraag is - en die stel ik vooral aan Ann - of je van een gezonde, energieke, reislustige, enthousiaste man van tegen de 50 mag verwachten dat hij de komende 30 jaar trouw blijft aan een vrouw waarmee geen relatie meer mogelijk is. Of is het ook mogelijk die relatie om te zetten in een warme vriendschap, waarnaast een relatie met een andere vrouw mogelijk is? Dat is wat vriend en ik het liefst zouden willen. En denk niet dat vriend er niet 's nachts van wakker ligt. Er is echt geen sprake van 'zomaar het stokje overnemen'.
trouw
Ik vind wat je vriend wil helemaal voorstelbaar. Hij moet verder met zijn leven. Voor de vrouw zal het moeilijk zijn (is haar hele situatie sowieso), maar voor haar verandert er in feite niet heel veel (tussen hen) als hij haar blijft bezoeken.
Je kan helemaal van niemand verwachten dat hij je eeuwig trouw blijft. Mensen zijn geen bezit van elkaar. Of ze nou getrouwd zijn, samen wonen of een latrelatie hebben.
En je moet je niks aantrekken van moraalridders, iedereen zal er wel wat van vinden. Maar dit is iets waar haast niemand echt ervaring mee heeft.
Vrouw
Ik kan me niet voorstellen dat de vrouw in kwestie hier zelf ook niet al lang over nagedacht heeft. Zij weet ook wel dat ze geen volwaardige partner meer is en dat zij de man niet kan bieden wat hij nodig heeft. Natuurlijk is het verschrikkelijk allemaal, maar jullie idee dat hij haar blijft bezoeken en er een vriendschap blijft bestaan lijkt me het best haalbare in deze situatie.
Hoop/vrees
"van een gezonde, energieke, reislustige, enthousiaste man van tegen de 50 mag verwachten dat hij de komende 30 jaar trouw blijft aan een vrouw waarmee geen relatie meer mogelijk is. Of is het ook mogelijk die relatie om te zetten in een warme vriendschap, waarnaast een relatie met een andere vrouw mogelijk is? "
Ik ben niet de vijand, ik begrijp het, ik vind het alleen niet fair.
Je mag van de man verwachten dat hij eerlijk naar haar is en op tijd de stekker uit de relatie trekt, voordat hij gevoelens krijgt of zoent.
De nieuwe relatie is wat jullie willen...maar misschien zij niet. Zolang zij in deze relatie zit telt haar stem even zwaar. Jullie 2 denken ( even direct gezegd) meer aan jullie toekomst en je vindt dat zij moet accepteren dat jij haar bij leven vervangt als partner omdat zij niet meer voldoet.
En ik zei al, ik kan daar ver in meegaan, maar ik vind net zover dat van haar het grootste offer wordt gevraagd zodat hij verder kan. Hij had het voor jij in beeld kwam al uit kunnen maken, maar dat deed hij niet.
Kortom: ik begrijp het best maar vind het niet netjes t.o.v. haar en de al kwetsbare positie waarin ze zich bevindt. En ook: niet iedereen is er geschikt voor om zijn partner te delen omdat dat maar moet kunnen in de ogen van sommigen.
Ik als persoon wil het hele pakket en anders niet, wil mijn partner meer dan moet hij het vooral opzoeken, maar dan wel alleen. Die extra optie zou ik haar graag geven, zodat ze ook nog iets te zeggen heeft over haar relatie. Nu geven 2 anderen dat vorm.
Ann
Je ziet één nogal belangrijk ding hierbij over het hoofd: zolang er geen potentiële andere vriendin in beeld was, had de man in kwestie totaal geen reden om de relatie 'uit' te maken. Bovendien is dat ook helemaal niet het plan als ik het goed lees en begrijp en willen hoop/vrees en haar vriend misschien eventueel (want hun relatie is nog helemaal geen relatie in die zin van het woord) toe naar een soort driehoeksverhouding. Het is niet zo dat de man nu gaat kiezen tussen twee vrouwen. Of dat het een keuze tussen alles of niets zou zijn. Dat zou pas oneerlijk zijn!
Achteraf hadden de man en zijn verlamde vriendin misschien al lang gesprekken gevoerd moeten hebben over wat als deze situatie zich voordoet. Maar ja, dat is natuurlijk een ontzettend gevoelig onderwerp. En hoe het zich ontwikkelt is natuurlijk ook mede afhankelijk van de eventuele nieuwe partner in kwestie.
Ik snap wel een beetje wat Ann bedoelt
Ik vond haar eerste bericht ook heel hard, maar nu vind ik wel dat ze een punt heeft. Het was natuurlijk mooier geweest als het gesprek over de toekomst van hun relatie eerder had plaatsgevonden. De situatie is zo ingrijpend veranderd. Wat verwachten ze nog van elkaar in deze nieuwe situatie?
Ja, dat is een moeilijk gesprek, maar de situatie is ook moeilijk. Daar hadden ze ook hulp bij kunnen zoeken. Sterker nog, ik vind eigenlijk dat die hulp vanuit de zorg had moeten worden aangeboden.
Maar dat is wel achteraf gepraat.
Ik denk dat jullie een pas op de plaats moeten maken en dat je vriend met haar (zijn vriendin) alsnog dat gesprek moet voeren. Niet 'ik ben verliefd geworden en wat nu?', maar: 'hoe gaan we verder in deze nieuwe situatie?'. Niet dat hij zijn verliefdheid hoeft te verzwijgen, het is voor hem de aanleiding om dit gesprek te voeren. Maar het gesprek zou niet moeten gaan over: 'ik ben verliefd, wat nu?', het gesprek zou moeten gaan over: 'jij bent verlamd, wat nu?'
Pennenstreek
Je schrijft: "En hoe het zich ontwikkelt is natuurlijk ook mede afhankelijk van de eventuele nieuwe partner in kwestie."
Juist dat lijkt mij het meest pijnlijke. Het kenmerk van een langdurige relatie dat je met elkaar bepaalt hoe het zich ontwikkelt en dat een evt ander zich daaraan aanpast.
