Verschillende verwachtingen schoonmoeder en ik

Welnee, je bent niet ontaard

en op zich is het leuk dat schoonmoeder contact met jou op prijs stelt (je hoort in deze rubriek wel eens anders dus als ik jou was zou ik er iets van maken. Maar niet te intensief.

Misschien kun je nu en dan een uitstapje verzinnen waar je allebei plezier aan beleeft, Je schrijft dat ze religieus is. Nou, ga eens naar het Catharijneconvent in Utrecht, of naar het Bijbels Openluchtmuseum of zo, dan bekijk jij de culturele kant, zij de bijbelse. Kppje koffie erbij, lekker broodje, prima toch.

En wat bellen betreft, zeg dat je gewoon niet zo telefoneerderig bent aangelegd. Schrijf af en toe eens een brief op de PC, gaat snel, kies een leuk lettertype, en dat is ook gezellig en kun je doen op je eigen tijd.

Heeft je schoonmoeder geen eigen dochters? Is dat misschien een reden dat ze meer contact met jou wil?

Succes ermee!

Tonny

Ander contact?

Mowgli je schrijft dat je schoonmoeder een "ander contact" wil maar heb je zelf een idee wat zíj daar precies onder verstaat? Misschien zou je haar kunnen uitnodigen haar verwachtingen wat meer te concretiseren. Overigens zou ik dat dan niet doen per brief, maar telefonisch of (misschien nog beter) in een direct contact.
Je gaat er nu eigenlijk van uit dat je schoonmoeder je wil meesleuren van de c&a naar de zeeman, terwijl ze misschien heel andere ideeën heeft, of openstaat voor ideeën jouwerzijds. Navragen dus, althans dat zou ik in jouw geval doen.
n@nny

N@nny

Ik ben ook niet van plan dit per brief af te handelen. Ik vind het uberhaupt raar dat mijn schoonmoeder dit per brief bij mij aangekaart heeft. Tussen de regels en de bijbelteksten en de wollige taal door, moet ik maar zien op te maken wat ze bedoelt. En daar maak in uit op dat ze ander contact wil, intiemer Mijn man snapt de brief evenmin en hij geeft mij gelijk dat ik meer kan bellen, maar vindt dat ik mij verder prima gedraag, hoewel misschien niet alles zichtbaar is voor zijn moeder. En ook hij snapt dat ik niet sta te springen om een inniger contact. Gelukkig dat hij het wel allemaal begrijpt en meedenkt.
En ik heb geen zin in intiemer contact met mijn schoonmoeder, ben met mijn moeder ook niet intiem (zij is intiemer met mij dan ik met haar ), ook al zal een buitenstaander dat anders zien.
Haar uitnodigen, dan blijft ze een paar dagen, want zo dichtbij woont ze niet dat ze op een dag op en neer kan. Wij gaan ws nog wel in de zomervakantie die kant even op, maar dan zijn de kinderen erbij.
Maar ik zal zeker navragen wat ze nu precies bedoelt en wat ze van mij verwacht en hoe ik dat zelf zie.

Zijn er schoonmoeders die het goed kunnen doen?

Als een zoon een relatie krijgt, komt er een nieuwe vrouw in de familie. Iemand uit een ander gezin met andere waarden, normen en een andere achtergrond. Schoonmoeders doen het dan al snel verkeerd.
Hier een schoonmoeder die interesse heeft, is het ook niet goed...
Ik hoop dat mijn zonen later een partner vinden waarmee ik het kan vinden, maar als ik het allemaal zo lees, moet ik dat idee maar laten varen.

Misschien een domme vraag, maar...

...hoe vaak hoor je een schoonmoeder eigentlijk te bellen?
Bij mijn ex-schoonmoeder belde ik zo'n 1 keer in de 3 maanden misschien en ex of zij zei ook nooit, dat ze het te weinig vond.

Huidige manlief praat met zijn moeder als zij bellt of hij haar en meestal geeft ie naar een tijdje het telefoon gewoon aan mij - maar ik heb niet de indruk, dat zij waanhopig op een telefoontje van speciaal mij zit te wachten, dus ga ik haar ook nooit bellen.

Maar ik ben nu echt onzeker, of zij dat misschien wel verwacht ofzo. Ik heb niet de indruk van wel, maar je weet het maar nooit!

Ik bén schoonmoeder

en ik heb de vage hoop dat ik het redelijk doe

Ik heb een schoondochter (nu zes jaar, inclusief de verkeringstijd) en een schoonzoon (ruim een jaar) en ik kan het met allebei goed vinden.
Bellen doe ik hen zelden, weleens een sms-je als ik weet dat er iets speciaals aan de hand is.

Tonny

'horen te bellen'

mwah, ik weet niet of daar termijnen voor staan. Het gaat volgens mij vooral om belangstelling tonen voor elkaars leven. Als je elkaar nauwelijks ziet of spreekt, ontstaat er ook geen band.

tonny
(mijn eigen schoonmoeder leeft niet meer, maar toen ze er nog was, was het contact goed, ook al zag ik haar maar een keer of vier per jaar)

Zoon

Het is de moeder van je man toch? Waarom belt hij haar niet en gaat hij niet mee naar de uitverkoop?

Horen

Mijn schoonmoeder komt elke dag, behalve op zondag. Uitzonderingen daargelaten en vandaag was er toevallig eentje Wellicht onnodig te melden dat ik haar nooit bel. Da-hoef-nie.

Tirza

Grote afstand is nadelig

Mijn man en ik hebben het er wel eens over dat het zo jammer is dat zijn vader en zijn vrouw niet meer bij ons in de buurt wonen. Het zou het leven een stuk makkelijker maken als we er even op de fiets of lopend langs konden wippen. Uurtje koffiedrinken en 'goh, zo laat alweer? We gaan weer eens.' Nu moeten we met de trein, dan ga je niet meteen na een uurtje weer weg, je blijft 2 of 3 uurtjes. Het wordt daardoor zo'n echte visite. Ik ben echt een hele slechte schoondochter. Ik bel nooit voor de leuk, alleen als ik weet dat er iets aan de hand is. Dat komt ook omdat mijn schoonmoeder erg slecht hoort en ik niet zo'n duidelijke stem heb voor haar. Dat maakt een gesprek wat ingewikkeld en vermoeiend.
Ik zou op zich wel openstaan voor een uitstapje met mijn schoonmoeder als ze dat zou voorstellen. Als ik haar daar een plezier mee kan doen, waarom niet? Soms is het ook gewoon aardig om een beetje buiten jezelf te treden als een ander daar blij van wordt. Je zou zo'n uitstapje wat verder in de tijd kunnen afspreken, daarmee aangevend 'ma ik heb het te druk om dit elke week/maand te doen.'

Gogo tirza!

Dus jij kunt ons alles vertellen over een perfecte relatie met schoonmoeder!
Brand maar los!

Tonny

Als mijn schoonmoeder zou bellen om iets te gaan doen, dan zal ik dat zeker wel doen, zo ontaard ben ik nou ook weer niet, maar ik zal er minder plezier aan beleven. Maar dat doet ze niet. Mijn man belt haar ook niet meer dan noodzakelijk, maar wel op cruciale momenten (sterfdag van z'n vader, als er problemen zijn met de zorgverzekering, als ze een mailtje stuurt waaruit blijkt dat ze in de put zit etc). En zo hoort het ook. Ik heb al die jaren zoiets gehad van mijn man regelt zijn familie, ik de mijne.
Ik snap alleen niet waar dit ineens vandaan komt, ik kom er inmiddels al weer 22 jaar over de vloer, nooit iets gemerkt (behalve dat ze mijn moeder wel eens belt om te vragen hoe het met ons gaat) de laatste keer dat ik haar zag, was het heel gezellig en heb ik niets aan haar gemerkt, integendeel. Ze heeft een nieuwe man, nog geloviger dan zij, of die nou dat soort dingen haar influistert? Ik weet het niet.
Er staan in die brief ook een aantal dingen, waar mijn man zijn moeder ook niet erg in herkent, zoals dat ik te weinig zelfvertrouwen zou hebben, maar dat ik er mag zijn en dat de dingen voor mij niet gelopen zijn, zoals ik zou willen. Nou, daar herken ik mij niet in en bovendien, van dat gepsycholgiseer ben ik helemaal niet gediend en al helemaal niet per brief. Ik heb liever dat ze begrip toont voor het probleem dat een van mijn kinderen heeft en dat ze zich daar eens in verdiept ipv af te gaan op indianenverhalen in de media (oa Hart van Nederland, dat ze op handen draagt) over dat probleem. Of dat er door haar nieuwe man niet zo laatdunkend gesproken wordt over de islam (heb uw naaste lief, toch?) en gekleurde mensen. Uiteraard laat ik deze dingen erbuiten, als ik met mijn schoonmoeder in gesprek ga, dat leidt af van het echte probleem.
Ik zit er nog steeds mee hoe ik dit allemaal moet aanpakken, deze week is erg druk, dan zal het niet lukken haar te bellen want ik wil er wel de tijd voor nemen. Mijn man is er ook nog niet uit, maar ik ben blij dat ie mij steunt, de lieverd.

Schoonmoeder bellen

Ik heb mijn schoonmoeder nog nooit gebeld Zelf belt ze wel eens, ratelt dan een monoloog af over niks en sluit dan onverwachts af met Nou Daag en hangt op.

Geen idee wat ik haar zou moeten vertellen. Ze is wel heel erg met ons leven bezig omdat ze geen eigen dingen heeft. Ik ben zwanger van de tweede en zij verzamelt zich bijvoorbeeld suf aan folders, zonder te kijken of ze nuttig zijn bij een tweede. Ik zou haar ook niet kunnen bellen om eens van gedachten te wisselen over iets wat we nog niet hebben (want dan koopt ze het geheid de dag erna, maar dan niet het goede), of over een of ander kwaaltje (want dan zou ze me 3x per dag bellen over wat ik er tegen zou kunnen doen).

Ik kan me ook niet voorstellen dat ze me zou bellen om eens iets samen te doen, en ik zou niet weten wat ik zou kunnen doen. Ze heeft geen hobby's en ook geen rijbewijs. Ja, best wel zielig, maar ik ben geen maatschappelijk werkster. Ze is pas in de 60, maar ik ken heel actieve 70ers en 80ers waar ik zo mee op stap zou gaan.

Aan de andere kant zou ze het voor de vorm misschien wel verwachten dat haar zoon/schoondochter met kleinkind vaak langskomt of belt, maar dan puur voor de vorm, niet omdat we zo gezellig kletsen. Kinderen van haar kennissen doen dat namelijk wel en er bestaan volgens mij hele oma-competities in zo'n dorp. "MIJN zoon komt iedere week/heb jij nog nooit je kleinkind te logeren gehad/enz".

Nieuwe man

Mowgli, als je schoonmoeder dit voor het eerst sinds 22 jaar doet, zou het goed kunnen dat haar nieuwe man hier een rol in speelt. Misschien heeft haar geloof een extra impuls gekregen of zo en heeft ze het idee dat ze jou moet steunen als een soort van naastenliefde of zo. En dan op een vrij opdringerige manier, met die pseudo-psychologie en zo.
Nu ik deze nieuwe informatie lees, zou ik geloof ik kiezen om de boot af te houden in de hoop dat haar plotselinge belangstelling ook weer overwaait. Ik kan me voorstellen dat je je schoonmoeder niet ziet als de meest aangewezen persoon om je hart bij uit te storten, mocht je hier überhaupt al behoefte aan hebben. Vertel haar dat je het leuk vindt te merken dat ze aan je denkt, dat ze zich geen zorgen hoeft te maken want het gaat uitstekend met jou, en dat je wel "een keertje" iets met haar zult afspreken. Als je boft, is dat voldoende en heeft ze toch het (tevreden) gevoel jou haar helpende hand te hebben gegeven.
n@nny

Tonny (grijns)

Tja, de ideale schoonmoeder. Mmmmmm. Ik ben denk ik meer de ideale schoondochter Ik ben eerder getrouwd geweest en mijn eerste schoonmoeder was er eentje uit de film, wat een heks was dat. Mijn schonezusters trouwens ook, blijkbaar erfelijk belast. En ik was lief en meegaand (jong nog he, jong). Mijn toenmalige man ging voor mij door het vuur en heeft heel wat stampei gemaakt om mij. Ha, als ik daar nog aan denk. Eén van de loeders presteerde het zelfs om na onze huwelijksaankondiging te bellen met het verzoek om de trouwerij te verzetten. De datum die op de uitnodiging stond was lastig bij de kapper. Heb je dan lef of heb je dan lef. Ik heb toen in de praktijk iets geleerd wat ik vandaagdedag Dr.Phil heel vaak hoor zeggen: good fences make good neighbours. Oftewel: tijdig je grenzen aangeven.
Mijn huidige schoonmoeder had zelf ooit ook een schoonmoeder from hell en voor alles wilde ze vermijden dat ze zelf zo werd. Daarbij heeft ze hetzelfde gevoel voor humor als ik, ik had eigenlijk vanaf de eerste ontmoeting gewoon een klik met haar. Veel meer dan mijn schoonzus, die mij regelmatig belt om te vertellen dat ze niet snapt hoe ik het uithou
De laatste jaren wordt het moeilijk, ze begint te dementeren en heeft lichamelijk een paar optaters gehad. Ik moet wel eens wat zuchten

Tirza

Nou...

Nou ja, wij denken na de nadere info dat de schoonmoeder van Mowgli zich aanhankelijker opstelt onder invloed van/ aangemoedigd door haar nieuwe partner. En dat geeft wat bedenkingen.

Maar een beetje 'opoffering' voor familie (klinkt wat negatief), zeker wel, ik denk dat dat nog genoeg gebeurt in Nederland hoor

tonny

Schoonmoeder

Ik vind dat je best een keer iets met je schoonmoeder kan gaan doen als zij dat leuk vind. Je schoonmoeder is net getrouwd dus ze zal vast niet erg eenzaam zijn maar blijkbaar heeft ze er toch behoefte aan wat vaker met je op te trekken. Je hoeft heus niet gelijk elke dag koffie met haar te gaan drinken maar een keer samen ergens heen is toch niet zo'n ramp? Ook als het niet iets is wat jij heel leuk vind om te doen dan kan je gewoon haar toch een keer plezier doen.

Mijn schoonmoeder zaliger was niet mijn grootste fan en heeft mij bepaalde dingen met betrekking tot mijn verleden voor man nogal kwalijk genomen. Toch ben ik altijd aardig en respectvol naar haar toe gebleven. Uiteindelijk is ze ook wel wat ontdooit en in de laatste jaren van haar leven was onze relatie cordiaal. Ik belde haar zeer regelmatig, vaker dan ik eigenlijk wilde maar ik wist dat ze dat belangrijk vond. Zij was toch de moeder van mijn man en ik vind het normaal dat je af en toe wat extra's voor iemand doet ook al is dat misschien niet je diepste wens.

Ik weet niet meer wie het hier schreef maar ik vind 1x in de 3 maanden bellen wel erg weinig bijvoorbeeld. Ik belde eigenlijk elke week wel met schoonmoeder.

Maylise

Bedenk me opeens iets

Je schoonmoeder wil opééns meer contact... Je schoonmoeder is net getróuwd... Zouden die twee zaken met elkaar te maken kunnen hebben? Misschien vond 'nieuwe man' wel dat je schoonmoeder weinig contact had en heeft hij voorgesteld de banden wat aan te halen.

Eens in 3 maanden bellen...

...dat was ik met ex-schoonmoeder. Maar dat was vooral, omdat zij in het buitenland woonte en het dus gewoon duur was.

N@nny

Dank je voor je bericht! Ik denk dat dit ook het geval is, ze voelt zich enorm gesteund door haar nieuwe man en ze voelt zich ook eindelijk herkend in haar geloof. Dat geeft haar een boost en ik denk dat dat de reden is van die brief. Ook mijn man herkent zijn moeder daar niet in.
Ik neem je adviezen ter harte!

Afstandelijk

Ja, ik ben misschien wel afstandelijk naar mijn schoonmoeder, maar zoals n@nny ook al zegt, ik zie mijn schoonmoeder niet als de aangewezen persoon om mijn hart uit te storten, integendeel. Maar, zoals al eerder gezegd, met mijn moeder heb ik met mijn iegen moeder ook een niet erg diep contact. Bovendien, na 22 jaar op een bepaalde manier met elkaar omgegaan te zijn en dat blijkt niet naar tevredenheid te zijn, waarom dat nu pas schrijven en niet eens zeggen? Wat dagjes uit, als zij met een voorstel komt, dan ga ik echt wel mee en ik heb me al menig keer door de laatste opruiming van c en a en zeeman gesleept. Maar als zij na 22 jaar het (eenzijdig) anders wil, dan mag ze ook wel met wat voorstellen komen, toch?

Typisch ot

Ah,en iemand die al heel vaak in Frankrijk geweest is en veel heeft geplast op werkelijk uitzonderlijk vunzige toiletten,compleet met zwermen vliegjes,moet zijn mond houden en maar thuis blijven?
Hmm,apart.
Bastet

Kunnen we een andere draad starten over families en zorg?

We gaan te zeer off topic maar het is best een goed onderwerp.

Zou je een draadje willen starten Sini?

Tonny

Wel regionale verschillen

In het duits dorpje en omgeving, waar ik opgegroeit ben, woonten wel vaaker meerdere generaties onder 1 dak. Heel vaak de ouders en een van hun kinderen met man/vrouw en kinderen. Hierop aangepasst zijn ook de huizen gebouwt - 2 woningen, 1 op begane grond, 1 op de eerste verdieping. Het zijn dan ook meestal geen huurhuizen, maar eigendom.
Mantelzorg door een dochter op schoondochter is er eerder de regel dan een uitzondering.

Maar dat was echt niet allemaal koek en ei - weinig mensen, die erover praten, omdat naar buiten toe toch alles proper eruit moet zien, maar ik heb toch veel gevallen gezien, waar het alles behalve koek en ei was. Bijvoorbeeld erg dominante schoonmoeders was vaak een probleem.

Mijn ouders hadden zo een meer-generatie huis ook in gedachte, en het is ook eigentlijk een beetje een ongeschreven wet, dat een van de kinderen bij de ouders blijft wonen of tenminste dicht in de buurt.

In onzere geval ging dat niet, omdat manlief hier in NL een goede baan had met promotiekans (promotie is inmiddels gebeurt). En waar ik vandaan kom, is er veel werklosigheid. Dus wij gingen naar NL.

Er was wel een storm van verontwaardiging in het dorp, toen uitkwam, dat ik ging immigrieren. Een heleboel mensen vonden het niet kunnen, omdat ik het enigste kind ben en dus kwa traditie blijven moest.

Maar het zal eerlijk gezeggt ook niet geboterd hebben ook, dat wij gebleven waren. Niemand zal hierbij gelukkig geworden zijn.

Maar nog steeds, een vriendin van mijn ouders - gezegend met een heel dominante inwonende schoonmoeder - ging mij op opene straat aanvallen, wat voor een egoistisch rot-kind ik toch was, om weg te gaan...:-O

Cobi

"En bij immigranten vraag ik wel eens wat ze dan ooit zo in Nederland heeft aangetrokken als het cliche van de koektrommel die na 1 koekje dicht gaat weer van stal wordt gehaald"

Cobi, dat cliche staat in een engelstalige boek met naam "The Undutchables - a survival guide for the Netherlands" Inmiddels is deze ook in het Nederlands verkrijgbaar, maar ik heb het toen nog in het Engels gelezen - en dubbel gelegen van het lachen! T'is echt een grappig boekje om te lezen, maar niet echt 100% serieus bedoelt.

Ik moet eerlijk zeggen, dat ik me hier veel meer thuis voel dan ooit in Duitsland. Ook bij voetbal - ik ga voor Oranje (tot grote teleurstelling van mijn ouders, toen ik tijdens de EK laatste jaar met een oranje "Schade Deutschland!"-shirt op visite kwam...)!

Tops

...mijn oma wilde het ook niet. Zij heeft eerst bij mijn tante ingewoont en vond het maar niks - zij wilde onafhangelijk zijn en heeft zich met 79 (!) nog een eigene woning genomen bij ons in dorp.

Mijn oma was echt geweldig - heel modern, zij kon voor geen meter koken of breien of wat Omas allemaal horen te doen, maar zij was er altijd voor me.

Manliefs oma is ook heel erg leuk! Boven de 80 al, maar nog erg bijdehand en fietst zelfst nog!

Haha, tops...

...mijn schoonmoeder woont in Utrecht...jij brengt me op ideen...

En... (beetje ot)

...het was niet eens op Zondag! Manlief vond mij wel een poster-child voor gelukkte integratie... En dat zonder inburgeringscursus, he?

Nooit een gedaan. Maar zelfst met onzere duitse buuf praat ik Nederlands en zij ook met mij. Voelt inmiddels best raar, om Duits te praten. Als wij in Duitsland zijn, heb ik altijd zo'n 2 dagen nodig, om om te schakelen en het voelt raar!!! Over mijn accent maar niet te praten, volgens mijn moeder praat ik als Linda de Mol...

Ironie en generalisaties

Het ironische van dit soort generalisaties is dat mensen ze deze graag over elkaar maken. Zoals Sinilind schreef over Nederlanders en hun familie zo praten veel Arabieren en Maghrebijnen in Frankrijk over Fransen en hun familie. Die vinden Fransen vaak weer afstandelijk en koel en geen enkel respect hebbend voor hun ouders en kijken vol onbegrip naar de bejaardentehuizen waar de Franse oudjes wonen.
Sterker nog veel vooroordelen die over Nederlanders worden geuit (zuinig, weinig gul, splitsen de rekening tot op de laatste cent, afstandelijk) heb ik ook al vaak over Fransen gehoord door Arabieren en Afrikanen ter plaatse.
Ook weer onzin natuurlijk. Ik heb zelf een enorme hekel aan generalisaties. Het is weinig productief en het ziet veel nuances over het hoofd.

Maylise