Verschillende verwachtingen schoonmoeder en ik
Mijn schoonmoeder en ik hebben verschillende verwachtingen van elkaar. Ik vind een afstandelijke relatie prima, mijn schoonmoeder zou liever een andere willen hebben, inclusief winkelen, dagjes weg etc. Ik begrijp mijn schoonmoeder niet altijd, want zij praat nogal indirect (als ze iets zegt, dan moet je altijd alert zijn op een dubbele bodem) en ze is nogal religieus en gebruikt bijbeltaal, die ik soms wel, soms niet begrijp. Ik zou haar vaker kunnen bellen (ze woont ver weg), maar meer hoeft niet voor mij, meer zit er ook niet in, denk ik. Winkelen zie ik ook niet zitten want we hebben een andere smaak, zij houdt van de uiterste uitverkoop van Zeeman, C en A etc en ik houd toch van andere dingen.
Nu heeft zij in een brief aangegeven dat ze eigenlijk ander contact wil. Hoe maak ik haar, taktisch, duidelijk dat we beiden een andere verwachting hebben van elkaar en dat ik haar best vaker wil bellen, maar so be it? Of ben ik toch de ontaarde schoondochter?
Sini (ot frankrijk)
Ik denk dat de basis van het verschil in familieverhoudingen in het protestantisme ligt. In onze protestantse cultuur ben je zelf verantwoordelijk voor je daden, en dat is naar alle kanten toe doorgedrongen.
Ik was toen ik hier net in frankrijk kwam heel erg verbaasd over de manier waarop de familie van mijn man met elkaar om ging. De eerste keer hebben ze 2,5 uur gereden om ons op te halen op het vliegveld. Ik voelde me echt enorm bezwaard. Voor hen normaal. Dat soort dingen.
Natuurlijk geen uitzondering in nederland, maar in nederland toch een stuk minder gangbaar dan hier, een heleboel dingen doen voor je familie, zonder dat dingen uit plichtsgevoel en schuldgevoel gedaan worden. Ik vind het allemaal een stuk gemoedelijker hier, minder hard. (met het gevaar dat ik nu het halve forum over me heen krijg 
, ter info, ik vind veel andere dingen in NL natuurlijk weer een stuk beter).
Cobi
Nee, ik ben niet laatste jaar van E naar J verhuist... En ik kan helemaal niet zingen - niet in het Duits en niet in het NLs, hihi!
Sterker nog, ik ben bang, dat ik het land uitgezet word, als ik probier te zingen...
En wat het niet gastvrije hier aangaat - ik heb er andere ervaringen mee gemaakt, ben niet van lucht 5 kilo aangekomen in mijn eerste jaar hier (nu gelukkig weer weg getraint). Ik weet nu wel dat appeltaart met slagroom en andere lekkernijen absoluut dodelijk zijn voor de figuur.
Het was te gek op het begin hier, waar ik ook naartoe kwam, ik leek overal appeltaart te krijgen bij de koffie. Veel erger dan een half blik koekjes figuurtechnisch gezien...
Mijn koffieconsumptie is wel erg omhoog gegaan sinds ik hier woon en ik ben een Senseo-junkie geworden en neem de Senseo zelfst mee, als wij op vakantie gaan - inklusief padjes...
Nederlandser dan de nederlanders (ot)
Toe maar, de senseo mee op vakantie, haha. Als dat niet het toppunt van inburgering is.
MIjn man had overigens een oma en die reisde door het land langs haar vier kinderen. Dan woonde ze 3 maanden daar en dan 3 maanden daar en dat vond iedereen reuzegezellig.
Ik heb dan wel een duitse herder...
...en dochterlief's (geboren in, je raad het, Duitsland!) lievelingsgrap is, hondlief in het oor te fluistern: "Snuf, pak de rotmof!"
Snuf de Hond is haar absolute lievelingsfilm. Gelukkig is onzer "Snuf" een lief zullig beestje en heeft geen interesse in bijten... Zij zal je eerder doodlikken... Men moet wel goed zijn best doen, om haar boos te krijgen, tot nu toe is het nog niemand gelukkt.
Cobi
Klopt, misschien is dat nog wel wat mij het meest dwars zit, dit, na 22 jaar, in een brief zetten. En dat terwijl ze, toen mijn schoonvader nog leefde, het samen met hem had over de koude kant. Tja, dat strookt niet helemaal met elkaar. Ik zal ook jouw opmerking meenemen in het gesprek. Bedankt voor jullie reactie.
Verzoek
Hoewel ik de andere discussie die in dit draadje speelt over verschillen ook erg interessant vind, zou ik jullie toch willen verzoeken daar een eigen draadje over te willen starten. Ik zit namelijk enorm met dit geval in mijn maag en zo vervuilt het draadje wel heel erg.
Terug naar de topic
Je hebt helemaal gelijk Mowgli. In Off Topic loopt een draadje over vooroordelen, daar kunnen we verder discussieren.
Ik vind het heel apart dat je schoonmoeder na 22 jaar per brief meedeelt dat ze de verhouding wil veranderen, closer wil worden. Een brief maakt het sowieso al vrij officieel en neemt alle spontaniteit weg. Verwachze nu nu een soort officiele reactie per brief terug ofzo? En dan zwart op wit zetten wie wie wanneer en hoe vaak belt en waarover en hoe vaak je samen gaat winkelen ofzo. Als zij echt de behoefte had gehad om wat closer te worden had ze dat subtieler moeten aanpakken, door zelf het initiatief te nemen. Zelf vaker bellen en regelmatig voorstellen iets te gaan doen ofzo. Al had je het wel gewild, op deze manier is de lol er sowieso al vanaf. Ik zou het of op deze manier middels een brief terug koppelen of je man het in een informeel gesprek laten weten dat dit wel heel onhandig was en de relaties eerder afstandelijker en formeler zullen worden door dit soort acties dan andersom of gewoon negeren.
Misschien...
...wil je schoonmoeder ook haar nieuwe man op deze manier meer integrieren in het gezin? Dat viel me net zo in.
Ik weet niet hoe jullie tegenover haar nieuwe man staan, maar als jullie meer contact met haar hebben, dan hebben jullie natuurlijk ook automatisch meer contact met hem.
Maar misschien durft zij dat niet te zeggen. Ik weet niet of hij verder nog familie heeft, misschien niet.
Misschien is zij gewoon bang, dat als zij hierop dringt, het dan voor je man voelt, alsdat zij haar nieuwe man als zijn nieuwe vader beschouwt. Dus hoopt zij, door een wat hechtere contact met jouw hem meer in het gezin te integrieren?
Natuurlijk kan ik hiermee heel fout liggen, maar het schoot mij net zo binnen, dat het misschien zo is.
Bedankt voor al jullie medenken, ik ben niet gek, dus. Ik kan van alles gaan bedenken waarom, maar dan doe ik eigenlijk hetzelfde als mijn schoonmoeder. Eentje dan, misschien is ze in een verlate puberteit 
)
En inderdaad, wat ik ook doe, het komt geforceerd over. Bel ik meer, dan is dat niet spontaan. Ik heb het hier ook met mijn eigen moeder over gehad en zij zei ook dat mijn schoonmoeder nu eigenlijk het tegenovergestelde bereikt en zij zou dat toch niet snel doen en zeker niet op die manier.
Ik heb met mijn man afgesproken (hij verbaast zich ook steeds meer over wat zijn moeder heeft geschreven) dat hij haar gaat bellen, want hij heeft nog iets waarover hij haar moet bellen, vervolgens zegt hij dat ik haar nog iets wil zeggen en dan bedank ik haar voor haar bezorgdheid, maar dat dat toch echt niet nodig is, want dat het prima met mij gaat. En dat ik dat wel heel lief van haar vind. En meer zeg ik niet over die brief. Eens kijken hoe zij dat opvay of dat ik weer een brief krijg.
Pandia
De verhoudingen waren in het verleden niet zo hecht. Je voelt je niet zo prettig als je schoonvader het heeft over de koude kant en je schoonmoeder bevestigend knikt en je voelt je ook niet zo fijn als je steeds maar weer te horen krijgt dat het zo raar is dat je je eigen achternaam houdt en niet de naam van je man aanneemt.
En net als mijn man, heb ik een formele relatie met zijn familie. Eigenlijk weet je niet zo goed waar je moet over praten, ik ben niet religieus, ik heb een andere politieke kleur, denk anders over de allochtone medemens, lees geen streekromans etc
